Community en Praktijk

Jessica de Abreu is een antropoloog, curator en activist die afstudeerde aan het departement Sociale en Culturele Antropologie en Culture, Organization and Management aan de Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam. Haar gepassioneerde inzet op het gebied van de Afrikaanse diaspora leidde tot een onderzoek naar opwaartse sociale mobiliteit in New York, Amsterdam en Londen. Haar recente onderzoeksproject over Organisatieantropologie focuste op sociaal ondernemerschap in Britse zwarte gemeenschappen vanuit een postkoloniaal perspectief. Ze is bestuurslid bij New Urban Collective en medeoprichter van The Black Archives, beide in Amsterdam.

Larry Achiampong is an artist whose solo and collaborative projects employ imagery, aural and visual archives, live performance, and sound to explore ideas surrounding class and cross-cultural and post-digital identity. With works that examine his communal and personal heritage—in particular, the intersection between pop culture and the postcolonial position, Achiampong crate-digs the vaults of history. These investigations examine constructions of “the self” by splicing the audible and visual materials of personal and interpersonal archives, offering multiple perspectives that reveal entrenched sociopolitical contradictions in contemporary society. Achiampong has exhibited, performed, and presented projects within the UK and abroad including Tate Britain/Modern, London; The Institute For Creative Arts, Cape Town; The British Film Institute, London; David Roberts Art Foundation, London; Kunsthal Charlottenborg, Copenhagen; Bokoor African Popular Music Archives Foundation, Accra; Logan Center Exhibitions, Chicago; Prospect New Orleans, New Orleans; Diaspora Pavilion – 57th Venice Biennale, Venice; and Somerset House, London. Achiampong’s recent residencies include Tyneside Cinema, Newcastle; Praksis, Oslo; The British Library/Sound & Music, London; Wysing Arts Centre, Cambridge; Primary, Nottingham; and Somerset House Studios, London. Achiampong lives and works in London.

Özge Açıkkol is kunstenaar en lid van het collectief Oda Projesi. Ze werkt op het snijvlak van kunst, sociaal-ruimtelijke praktijken, literatuur en sociale pedagogiek, en verzamelt situationeel gebruik van de openbare ruimtes van Istanbul met behulp van fotografische en verhalende documentatie. Sinds 2013 bevraagt ze met Oda Projesi het transformatievermogen van het kunstenaar-moederonderwerp door middel van een reeks ontmoetingen met vrouwen die precair actief zijn in het culturele veld. Daarom is ze geïnteresseerd in het herwinnen van de fundamentele en onzichtbare daad van ‘zorgen’ als een ondersteunende structuur in de publieke sfeer, voorbij de rigide interpretaties in de privésfeer. Haar onderzoek binnen de fellowship richt zich op de urgentie van het herwinnen van de openbare ruimte als onderdeel van een cultuur van ‘samenleven’ in de context van autoritaire houdingen en pleinvrees. Het onderzoek stelt de vraag: hoe kunnen kunstenaars organische relaties aangaan met sociale bewegingen en ‘spectrale hulpmiddelen’ ontwikkelen die nieuwe samenlevingen mogelijk maken? Onlangs nam ze deel aan In the Blink of a Bird, nGbK, Berlijn, 2019; First Marriage, Riverrun: Bunker Exhibitions, Istanbul, 2019; Edit Your Future, 8e Biënnale van Boekarest, 2018. En met Oda Projesi (samen met Güneş Savaş en Seçil Yersel) On Fail[e]d Tales and Ta[y]lors, Tabakalera, San Sebastian, 2020; Mobile Autonomy “Organizing Ourselves as Artists Today”, Middelheimmuseum, Antwerpen, 2015; ANA, Astrid Noack’s Atelier, Kopenhagen, 2013; Beyond Belonging, Ballhaus Naunynstrasse, Berlijn, 2009; Collective Creativity, Kunsthalle Friedericianum, Kassel, 2005; İstanbul, 9e Biënnale van Istanbul, 2005; Structures of Survival, 50e Biënnale van Venetië, 2003. Ze woont en werkt in Istanbul en maakt deel uit van het Istanbul Biennial Research and Production Program, Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Nancy Adajania (geboren 1971) is cultuurtheoreticus, kunstcriticus en onafhankelijk curator. Ze heeft onder andere geschreven over extended sculpture, nieuwe media en public art. Als hoofdredacteur van Art India (2000-2003) zocht zij naar een manier om de focus van het beeldende kunstdiscours in India te verleggen van conventionele kunst naar public art, nieuwe media en de relatie tussen visuele kunst en politieke interventies. Adajania schreef essays en recensies voor verscheidene tijdschriften. Haar archief installatie In Aladdin’s Cave werd tentoongesteld in Building Sight, Watermans Arts Centre, Londen, 2007 en On Difference #2: Grenzwertig, Württembergischer Kunstverein, Stuttgart, 2006. Onlangs verscheen Adajania’s monografie van de kunstenaar Shilpa Gupta (red., 2010). Recente door haar (mede) samengestelde projecten zijn: Landscapes of where, Galerie Mirchandani + Steinrueke, Bombay, 2009; Chalo! India: A New Era of Indian Art, Mori Museum, Tokyo, 2008; Thermocline of Art: New Asian Waves, ZKM, Karlsruhe, 2007; Avatars of the Object: Sculptural Projections, NCPA/Guild Art Gallery, Bombay, 2006; en Zoom: Art in Contemporary India, Culturgest, Lissabon, 2004. Adajania woont en werkt in Bombay..

Pelumi Adejumo is schrijver, dichter, performer en student bij ArtEZ hogeschool voor de kunsten, Arnhem, Enschede, Zwolle.

Organisator en facilitator Yasmin Ahmed is in zowel in lokale als internationale context actief in verschillende bewegingen die strijden voor maatschappelijke verandering. Haar politieke werk is geworteld in anti-imperialistische solidariteit en collectieve praxis, specifiek in relatie tot de vrijheidsstrijd in Palestina en de Filipijnen. Dit neemt de vorm aan van mobilisatie ter plekke; het ontwikkelen en organiseren van educatie; en het faciliteren van plekken waar aan de beweging gewerkt kan worden. Ze is coördinator van de Basic Activist Kitchen (2019–nu), een project dat is ontstaan in het kader van Trainings for the Not-Yet (2019–2020) bij BAK, waar Ahmed met haar politieke collectief Revolutionaire Eenheid (RE) deelnemer van was. De Basic Activist Kitchen wordt momenteel ontwikkeld tot een langdurig initiatief voor community building. Binnen RE werkt Ahmed aan allianties en coalities. Ook is zij actief binnen de International Women’s Alliance en lid van het coördinatiecomité van de International League of Peoples’ Struggle, een organisatie die zich inzet voor eenheid, coöperatie en coördinatie van anti-imperialistische en democratische bewegingen over de hele wereld. Ahmed woont en werkt in Amsterdam.

Haseeb Ahmed is een kunstenaar die werkt vanuit een op onderzoek gebaseerde kunstpraktijk. Hij maakt objecten, locatie-specifieke installaties, produceert films en schrijft voor verschillende publicaties. Ahmed werkt vaak gezamenlijk en integreert methodologieën uit de exacte wetenschappen in zijn kunstproductie. Recent werkte hij samen met het Von Karman Instituut voor Vloeistofdynamica, Brussel, aan de creatie van Wind Egg Trilogy, dat kunst, aeronautica, mythe en technologie vermengt om nieuwe narratieven voor het heden te creëren, en aan een solotentoonstelling in het Museum voor Hedendaagse Kunst, Antwerpen, 2018. Ahmed was resident aan de Jan van Eyck Academie, Maastricht, en de Skowhegan School of Painting & Sculpture, Madison, ME, en zijn werk is tentoongesteld in: Museum of Contemporary Art Chicago, Chicago; Göteborg International Biennial for Contemporary Art, Göteborg; Museum Bärengasse Zurich, Zurich; en Symposium Alanica in Vladikavkaz, Vladikavkaz. Hij wordt vertegenwoordigd door Harlan Levey Projects in Brussel. Ahmed geeft les aan de Hogeschool voor de Kunsten Zürich en heeft aan verschillende universiteiten cursussen en workshops verzorgd.

Isshaq Al-Barbary’s werk betrekt sociale praktijken, voorstellingen en placemaking. Zijn praktijk houdt zich bezig met de relaties tussen kunst, staatloosheid en extraterritorialiteit. Al-Barbary werd geboren in het Beit Jibrin vluchtelingenkamp in Palestina, en woont en werkt nu tussen Amsterdam en Bethlehem. Zijn werk is tentoongesteld in het Van Abbemuseum, Eindhoven, en het Serralves Museum, Porto. Zijn werk was onderdee van Bienal de São Paulo, São Paulo; Qalandya International, Jerusalem; Documenta 14, Kassel; en Chicago Architecture Biennial, Chicago. Hij was een BAK Fellow en een deelnemer en campus coördinator van Camps, een onderwijsprogramma dat collectieve kritische leeromgevingen mogelijk maakt in Palestijnse vluchtelingenkampen. Al-Barbary is een van de oprichters van Al Maeishah, een gemeenschappelijke onderwijsomgeving waar deelnemers buurtgemeenschap en gastvrijheid als radicale politieke actie kunnen verkennen en beoefenen. 

Training

Antonia Alampi is curator, onderzoeker en schrijver en is momenteel directeur van Spore Initiative, Berlijn. Niet alleen bij instellingen, maar ook daarbuiten was ze betrokken bij veel verschillende soorten projecten, onderzoeken, bewegingen en acties. Ze was artistiek mededirecteur van SAVVY Contemporary, Berlijn van 2016 tot 2020, curator van Sonsbeek2020, Arnhem, curator van Extra-City Kunsthal, Antwerpen van 2017 tot 2019, en curator van Beirut in Cairo, Egypte van 2012 tot 2015. Alampi is moeder en woont in Berlijn.

Kunstenaar, architect en onderzoeker David Muñoz Alcántara houdt zich bezig met wat hij noemt ‘nomadisms of thought’, nomadische denkwijzen en esthetische praktijken op het grensvlak van futurisme en actualiteit. In zijn recente werk verkent hij militante poëzie en radicale kritiek in kunstpraktijken die zich verzetten tegen klasse-, gender- of rassenonderscheid. Muñoz Alcántara produceert context-specifieke installaties waaraan politieke handelingen als collectieve studie, tekenen, schrijven en vertalen ten grondslag liggen. Hij bezit een DA in Contemporary Art Practice van Aalto University, Espoo; een MA in Applied Art and Design van University of Helsinki, Helsinki; en een diploma in Architectuur van de National Autonomous University of Mexico, Mexico-Stad. Hij is oprichter van het onderzoeksatelier NÆS—Nomad Agency/Archive of Emergent Studies (2011–nu), dat stelt dat onderzoek een politieke activiteit is, en is lid van de redactiecommissie van Rab-Rab Press. Muñoz Alcántara woont en werkt in Helsinki.

Tariq Ali is a writer, journalist, filmmaker, and activist. He has been a prominent figure in the international left since the 1960s, when he first became involved in student politics while at Oxford University, most notably within the Vietnam Solidarity Campaign. He is a regular contributor to magazines and newspapers such as The Guardian, the London Review of Books, and CounterPunch, as well as a long-standing editor of the New Left Review. A prolific writer of non-fiction and fiction, Ali’s many books include: The Extreme Centre: A Warning (2015); On History: Tariq Ali and Oliver Stone in Conversation (2011); The Trials of Spinoza (2011); The Obama Syndrome: Surrender at Home, War Abroad (2010); The Protocols of the Elders of Sodom (2009); The Duel: Pakistan on the Flight Path of American Power (2008); Pirates of the Caribbean: Axis of Hope (2006); Conversations with Edward Said (2005); Rough Music: Blair, Bombs, Baghdad, London, Terror (2005); Speaking of Empire and Resistance (2005); Bush in Babylon: The Recolonization of Iraq (2004); The Clash of Fundamentalisms: Crusades, Jihads and Modernity (2002); 1968: Marching in the Streets (1998); The Stalinist Legacy: Its Impact on Twentieth-Century World Politics (1984); and the acclaimed series of historical novels, The Islamic Quintet, published by Verso Books. He also operates a weekly online review show, The World Today, produced for Venezuelan broadcaster teleSUR’s English language channel. Ali lives and works in London. [Last updated 2015]

Jason Allen-Paisant is a lecturer in Caribbean poetry and decolonial thought at the University of Leeds, Leeds, where he is also director of the Institute for Colonial and Postcolonial Studies, board member of LUCAS (Leeds University Centre for African Studies), and member of the Poetry Centre. Allen-Paisant graduated from the University of Oxford, Oxford in 2015, and joined the University of Leeds in 2016 as a Leverhulme Early Career Fellow. In his own research, he explores the ways in which Afro-diasporic artists and communities shape their futures through embodied, living philosophies. Thereby, his work is deeply concerned with poetry; its embodied, spatialized, and sensed ontologies; and the overlaps between poetry and philosophy. His creative writing (poetry, memoir, and critical life writing) addresses issues of time, race, class, and the environmental conditions underpinning Black identity. It has appeared on BBC, in The Guardian, Granta, The Poetry Review, and Callaloo: Journal of African Diaspora Arts and Letters—whose editorial board he serves on. His book Thinking with Trees (2021) has garnered international critical acclaim.  Allen-Paisant lives and works in Leeds.  

European Alternatives is een maatschappelijke organisatie toegewijd aan de verkenning van het potentieel van transnationale politiek en cultuur. De organisatie draagt haar boodschappen van democratie, gelijkheid en natiestaat-overstijgende cultuur uit door middel van participatieve ruimtes, campagnes, evenementen, publicaties en het jaarlijkse Transeuropa Festival.

Maria Thereza Alves (born 1960) is an artist whose practice often incorporates the political knowledge to be gained from organic materials. Recent exhibitions include: Documenta 13, Kassel, Germany, 2012; Par ces murs, nous sommes mal enfermés, Musée d’histoire de Nantes, Château des Ducs de Bretagne, Nantes, 2012; and 29th São Paulo Biennial, 2010. Alves lives and works in Berlin. [Last updated 2013]

Ramon Amaro is a design engineer by degree and researcher in the areas of machine learning, the philosophy of mathematics, black ontologies, and philosophies of being. Ramon’s work emerges at the level of enumerative logics to examine pathological organisations of the self that may inform the conditions of sentient and non-sentient sociality, as well as, he argues, the engineering of difference in socio-technical ecologies. Drawing on the work of Frantz Fanon, Sylvia Wynter and Gilbert Simondon, Ramon aims to open up new methodological considerations at the intersections of race, pathology, and empiricism, placing specific emphasis on speculative articulations in machine learning, data, mathematics, engineering and black study. Ramon completed his PhD in Philosophy in the Department of Media, Communications and Cultural Studies (the former Centre for Cultural Studies) at Goldsmiths, while holding a Masters degree in Sociological Research from the University of Essex and a BSe in Mechanical Engineering from the University of Michigan, Ann Arbor.

Edit András is an art historian and critic. She holds a PhD in Art History from Eötvös Loránd University, Budapest, and since 2002 is a senior research fellow at the Institute of Art History, Research Centre for the Humanities at the Hungarian Academy of Sciences, Budapest. She has written extensively on Eastern and Central European art, with a focus on gender issues and social engagement, as well as the post-socialist condition and on nationalism in the region. Recent publications include: Cultural Cross Dressing: Art on the Ruins of Socialism (2009); and the anthology Transitland, Video Art from Central and Eastern Europe 1989–2009 (2009). Her articles have appeared in the journals Acta Historiae Artium, ARS, Ars Hungarica, ArtMargins, e-flux journal, Idea, Springerin, Third Text, as well as several collected volumes and catalogues. András lives and works in Budapest and Long Island, New York. [Last updated 2016]

Tiong Ang is een kunstenaar die door middel van verschillende media, waaronder schilderen, installaties, experimentele film en collaboratieve performances, de subjectieve condities binnen verdeelde en tegenstrijdige werelden onderzoekt – op zowel ethische, etnische als sociopolitieke gronden. Hij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie, was resident aan de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam en is momenteel Core Tutor aan de MaHKU Graduate School of Visual Art and Design. Hij nam deel aan de 1ste Azië Biënnale / 5de Guangzhou Triënnale, Guangzhou, 2015; 12de Jogja Biënnale, Yogyakarta, 2013; 1ste Tbilisi Triënnale, Tbilisi, 2012; Manifesta 8, Murcia, 2010; 7de Shanghai Biënnale, Shanghai, 2008 en 2004; Plateau of Humankind, 49ste Venetië Biënnale, Venetië, 2001; 4de Istanbul Biënnale, Istanbul, 1995 en 5de Havana Biënnale, Havana, 1994. Recente solotentoonstellingen zijn onder andere: Unwanted Celebration, Lynch Tham Gallery, New York, 2015 en How To Act, Lumen Travo Gallery, Amsterdam, 2014. Ang woont en werkt in Amsterdam.

Nico Angiuli is een kunstenaar wiens werk onderwerpen als immigratie, werkomstandigheden en (de mediatisering van) grenspolitiek aansnijdt, met name gericht op het grensgebied tussen Albanië, Italië en Griekenland. Zijn meest recente soloproject is The Tools’ Dance, Careof, Milaan, 2017. Angiuli woont en werkt in Bari en Tirana.

Shumaila Anwar is oprichter van Initiative for Diversity, Inclusion & Peace (IDIP). Dit initiatief biedt diepe steun, training en empowerment aan vrouwelijke activisten en vredeswerkers, om internationale solidariteit en ondersteuning voor vredeswerkers wereldwijd te creëren. Vrede wordt daarin niet alleen gezien als geen oorlog, het is ook de afwezigheid van alle vormen van geweld, conflict en discriminatie (op grond van gender, etniciteit, kleur of religie) en het tegengaan van extremisme. Op basis van deze definitie creëert IDIP ruimte voor vrouwen om een zinvolle bijdrage te leveren aan conflictoplossing en vredeswerk op basisniveau. IDIP verbindt en ondersteunt vrouwen bij het verwerven van vaardigheden en capaciteiten in vredeswerk, om zo toegang tot vredeswerk op hoger niveau mogelijk te maken en hen in staat te stellen op betekenisvolle en invloedrijke wijze vredeswerk te verrichten. Anwar woont en werkt in Utrecht.

Kolar Aparna is onderzoeker bij het Nijmegen Centre for Border Research, Radboud Universiteit. Ze is de initiatiefneemster van Asylum University, een participatief actieonderzoek waarin over collectieve oefeningen van gastvrijheid wordt onderhandeld en gereflecteerd. Met haar achtergrond in choreografie en menselijke geografie heeft Aparna zich op kritische wijze verhouden tot vraagstukken rondom hoe ruimtelijke relaties centraal staan binnen machtsstrijd, grenzen en identiteit. Haar huidige praktijk verwoordt de diepe verwevenheid van onderzoeks- en pedagogische praktijken met de alledaagse processen van het produceren van asielburgerschap in de EU, terwijl ze het eurocentrisme in dergelijke relaties bevraagt. Ze is gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften zoals Geoforum & Etnografia e Ricerca Qualitativa; bundels zoals Decolonising the University: Context and Practice (2018); Migration, Squatting, and Radical Autonomy (2017); onafhankelijke media platforms zoals openDemocracy en Amateur Cities; en tijdschriften zoals AGORA, Geografie, Social Kritik en MONU. Aparna woont in Den Bosch en werkt in Nijmegen.

Gigi Argyropoulou is a writer, artist, and activist working in the fields of performance and cultural practice. Argyropoulou has initiated and organized cultural programs, festivals, performances, conferences, and cross-disciplinary projects both inside and outside institutions. She is a founding member of Mavili Collective, Institute for Live Arts Research, Green Park, and F2 Performance Unit/Mkultra. As a member of Mavili Collective she co-initiated and took part in the reactivation/occupancy of the Embros Theatre in 2011, as well as a series of other activist/cultural-critique actions in Greece during recent years. Gigi received the Routledge Prize for her PSi 18 (Performance Studies International) conference paper, and her essays have been published in academic journals, magazines, and edited collections. She is a research fellow at Birkbeck College, London, and is currently a co-editor with Hypatia Vourloumis of the upcoming issue of Performance Research “On Institutions.” Argyropoulou is based in Athens and London. [Last updated 2015]

Katayoun Arian is een onderzoeker, curator en schrijver met een achtergrond in Kunstgeschiedenis (Universiteit Leiden) en een masterdiploma in Organisatiewetenschappen (Vrije Universiteit, Amsterdam). Haar projecten variëren van tentoonstellingen, discursieve evenementen en screenings tot leeskringen en andere vormen van interdisciplinair en gezamenlijk werk. Curatoriele projecten omvatten Grada Kilomba: Illusions, Witte de With Center for Contemporary Art, Rotterdam (2017); I Speak in Tongues, 37PK, Haarlem, 2017; en Voices Outside the Echo Chamber: Questioning Myths, Facts and Framings of Migration, 2016 en The End of This Story (And the Beginning of All Others), 2015, beide Framer Framed, Amsterdam, 2015; en Kitchen139, een tiendaags collectief project van W139, Amsterdam, als onderdeel van The Grand Domestic Revolution (GDR), een project door Casco, Utrecht, 2011.

Barby Asante is an artist, curator, and educator. She received her BA in Fine Arts from the University of East London, London and went on to complete an MA in Visual Culture at Middlesex University London. A frequent invited lecturer and workshop leader on socially engaged and participatory art, Asante’s own dialogic practice explores subjects including cultural identity and representation, black music, and the cultural and social significance of blackness in the formation of a post-war British identity. In 2006, she initiated the Funk Chorus, a non-professional choir with a Funk repertoire and in 2004, she was the Lead Artist for the Roman Road Festival in Bow. Asante also worked on Africa Remix: Contemporary Art of a Continent, the largest exhibition of contemporary African art in Europe at the Hayward Gallery in London in 2005 and was the inaugural Thinker in Residence at the Live Art Development Agency. Her recent exhibitions and projects include: Baldwin’s Nigger R E L O A D E D, InIVA, London, 2014; To Gypsyland (with Delaine le Bas), 198 Contemporary Arts & Learning, London, 2014, Tramway, Glasgow, 2013, Bolton Museum and Art Gallery, Bolton, 2013, and Metal, Peterborough, 2013; Noise Summit, Pelican and Wyndham & Comber estates, 2013–2014; The South London Black Music Archive, Peckham Space, London, 2012 and Tate Modern, London, 2012; and Down at the Bamboo Club, Picture This, Bristol, 2009. Asante lives and works in London. [Last updated 2015]

Doug Ashford is docent, kunstenaar en schrijver. Ashford gebruikt documentatie van sociale en politieke manifestaties en demonstraties, evenals abstracte schilderkunst, digitaal printen, knippen en kleuren om de bemiddelende rol van kunstwerken te betwisten en nieuwe uitdrukkingen en analyses van gebeurtenissen te verkennen. Tijdens de jaren 1980 en 1990 was Ashford lid van het in New York gevestigde collectief Group Material, dat pleitte voor een sociaal betrokken publieke praktijk en een activistisch standpunt aannam bij kwesties zoals consumentisme, aids en de relatie tussen kunstenaar, kunstobject en de kijker. Sinds 1989 is Ashford Universitair Associate Professor bij The Cooper Union for the Advancement of Science and Art, New York, waar hij design, beeldhouwkunst en theorie doceert. Zijn werk is tentoongesteld in onder andere.: Massachusetts Museum of Contemporary Art, North Adams, MA, 2017–2018; Museum of Contemporary Art Cleveland, Cleveland, OH, 2017–2018; 11th Gwangju Biennale, Gwangju, 2016; en dOCUMENTA 13, Kassel, 2012.

Philadelphia Assembled is een uitgebreid samenwerkingsproject en programmatisch netwerk geïnitieerd door kunstenaar Jeanne van Heeswijk en ontwikkeld door honderden collaborerenden anderen, dat plaatsvond in het Philadelphia Museum of Art, Philadelphia, 2014–2017. Philadelphia Assembled vertelt een verhaal van radicale gemeenschapsvorming en actief verzet middels de ontwikkeling van een collectief verhaal over de stad en haar dwingende noodzaken. De zorgen van de gemeenschap zijn georganiseerd rondom vijf principes: reconstructies (Hoe herschrijven we onze geschiedenissen?); soevereiniteit (Hoe definiëren we zelfbeschikking en eenheid?); toevluchtsoord (Hoe creëren en onderhouden we veilige ruimtes?); toekomst (Hoe stellen we onze morgen opnieuw voor?); en beweging (Hoe kunnen we kennis delen en nieuwe netwerken vormen?). Philadelphia Assembled versterkt een breed scala aan verwachtingen, visies en vragen over Philadelphia en haar mogelijke toekomst doordat deze dagelijks opnieuw wordt bedacht en gedefinieerd.    

Training

Athena Athanasiou doceert aan de afdeling sociale antropologie van de Pantheion Universiteit voor Sociale en Politieke Wetenschappen in Athene. Haar onderzoeksinteresses omvatten gender-, feministische en queertheorie, biopolitiek, affect, nationalisme en geheugen. Enkele van haar publicaties zijn Agonistic Mourning: Political Dissidence and the Women in Black (2017), Dispossession: The Performative in the Political (met Judith Butler, 2013) en Life at the Limit: Essays on gender, body and biopolitics (in het Grieks, 2007). Ze heeft ook verschillende boeken samengesteld, zoals Deconstructing the Empire: Theory and Politics of Postcolonial Studies (2016), Biosocialities(2011), Rewriting Difference: Luce Irigaray and ’the Greeks’ (samen met Elena Tzelepis, 2010) en Feminist Theory and Cultural Critique (2006). Athanasiou woont en werkt in Athene.

State of Concept Athens is opgericht in 2013 en is de eerste non-profit galerie in Griekenland om Griekse en internationale kunstenaars met tentoonstellingen onder de aandacht te brengen. In aanvulling daarop organiseert het uiteenlopende evenementen en projecten en beoogt een brug te zijn tussen Athene en de internationale hedendaagse kunstwereld.

Kader Attia is een kunstenaar die de verregaande gevolgen van westerse culturele hegemonie en kolonialisme verkent. In zijn onderzoek staan de concepten letsel en herstel centraal, waarmee Attia verschillende kennisgebieden met elkaar verbindt, waaronder architectuur, muziek, psychoanalyse, geneeskunde en traditionele helingsmethoden, en spirituele overtuigingen. In zijn multimediapraktijk – van sculpturen tot filminstallaties – vormt herstel niet een terugkeer naar een ‘ongeschonden’ staat van zijn, maar maakt het juist de immateriële littekens van psychisch letsel zichtbaar. Deze benadering is gebaseerd op Attia’s eigen ervaring van het opgroeien in Algerije en de banlieues van Parijs.

Sven Augustijnen is een filmmaker en kunstenaar wiens werk zich voornamelijk richt op de doordringbare grenzen tussen fictie en realiteit. Augustijnen maakt gebruik van een breed scala aan genres en technieken. Zijn publicaties, films en installaties weerspiegelen historiografie en tonen een voorliefde voor het vertellen van verhalen. In zijn bekende film Spectres (2011) achterhaalt Augustijnen de koloniale geschiedenis van België, in het bijzonder de aanslag op Congolees politicus Patrice Lumumba. Hij heeft solotentoonstellingen gehad in The Hugh Lane, Dublin, 2016–2017; La Loge, Brussel, 2016; Taipei Biennial, Taipei, 2016; Kunsthall Trondheim, Trondheim, 2015; CCS Bard Hessel Museum of Art, Annandale-on-Hudson, NY, 2014; en Contour Mechelen, Mechelen, 2013.

Elvira Espejo Ayca is een kunstenaar die werkt met plastiek, een wever en verteller van de mondelijke tradities van haar plek van herkomst (ayllu Qaqachaka, in de provincie Avaroa province, Oruro). Ze spreekt Aymara en Quechua, en is directeur van het Museo Nacional de Etnografia y Folklore in La Paz. Ze is de auteur van Kaaypi Jaqhaypi/Por aquí, por allá (2018), Sawutuq parla (2006), en Phaqar kirki-t ́ikha takiy takiy/Canto a las Flores (2006), waarvoor ze de intenationale dichtersprijs won tijdens het World Festival of Venezuelan Poetry (2007) ontving. Ze is de co-auteur van Hilos sueltos: Los Andes desde el textil (2007), Ciencia de las Mujeres (2010), Ciencia de Tejer en los Andes: Estructuras y técnicas de faz de urdimbre (2012), El Textil Tridimensional: El Tejido como Objeto y como Sujeto (2013) en Tejiendo la vida: La Colección Textil del Museo Nacional de Etnografía y Folklore, según la cadena de producción (2013). Ze maakte Thakhi/La Senda Canciones a los animales (2007) and Utachk kirki/Canto a las casas (2011) in samenwerking met de Boliviaanse muzikant Álvaro Montenegro. Ze won de Eduardo Avaroa eerste plek in Arts, Native Textiles Specialty, La Paz, Bolvia (2013), en de eerste prijs voor Native Creation in Literature, Poetry Specialty bij het Arica Barroca Festival of South Andean Art, Chile (2018). Espejo Ayca woont en werkt in La Paz. 

Delaine Le Bas is een kunstenaar die in haar omvangrijke installaties borduren, schilderen, tekenen, gevonden objecten en video verwerkt. Haar werk behandelt onderwerpen als uitsluiting, identiteit, gender, verborgen verhalen en misrepresentatie – vooral in relatie tot de Roma-gemeenschap. Le Bas woont en werkt in verscheidene locaties verspreid over Europa en het Verenigd Koninkrijk.

Mustapha Seray Bah is trainer, organisator, gespreksleider en directeur van Stichting Mowad. Mowad is een migrantenorganisatie voor en door Afrikaanse jongeren, die hen stimuleert om te participeren in het sociale, economische en politieke leven. Mowad helpt jongeren zich te ontwikkelen als scholier, student, werknemer, ondernemer, vader en moeder. Vanuit het gegeven dat de arbeidsparticipatie van Afrikaanse jongeren in Nederland laag is, draagt Mowad bij aan de verbetering van hun positie op de arbeidsmarkt. Mowad stimuleert de ontwikkeling van hun talenten aan de hand van toegespitste trainingen, persoonlijke begeleiding en sociale en sportieve activiteiten. Mustapha Seray Bah woont en werkt in Utrecht. 

Homebaked Bakery in Liverpool is een coöperatieve bakkerij die samen met zusterorganisatie Homebaked Community Land Trust is ontstaan uit 2up2down, een kunstwerk door Jeanne van Heeswijk in opdracht van Liverpool Biennial, 2010–2013. De heropening van de buurtbakkerij als een buurtbedrijf te midden van een sloopzone was een daad van creatief verzet die een nieuwe richting in de aanpak van de ontwikkeling van het gebied inspireerde. Vandaag de dag is Homebaked Bakery een bloeiend bedrijf in beheer van meer dan 200 mensen dat bekend staat om zijn uitstekende gebak en ander heerlijks uit de oven en verse producten. Ze hebben 19 mensen in dienst (waarvan 80 procent op loopafstand van de bakkerij woont) en dragen bij aan de lokale economie door £260000 per jaar aan lonen en lokale leveranciers. De bakkerij en het bijbehorende café zijn een belangrijke ontmoetingsplek geworden voor de buurtgemeenschap en de voetbalfans tijdens wedstrijden in het nabijgelegen Anfield stadion.

Daniel Baker (geboren 1961) is kunstenaar, curator, onderzoeker en activist. Hij promoveerde aan het Royal College of Art, Londen: de titel van zijn dissertatie is Gypsy Visuality: Gell’s Art Nexus and its potential for artists (2011). Bakers artistieke praktijk onderzoekt de rol van kunst in het vervaardigen van sociaal handelingsvermogen in performances, installaties, schilderijen en digitale media. Van 2006 tot 2009 was hij voorzitter van het Gypsy Council. Recente tentoonstellingen zijn onder andere: Expansive Mood, Mansion House, Londen, 2011; Sovereign European Art Prize, Barbican Art Gallery, Londen, 2010; Suspect, Galerie Feinkost, Berlijn, 2009; en Paradise Lost: The First Roma Pavilion, 52nd Venice Biennale, Venetië, 2007. Baker was tevens adviseur tijdens het project Call the Witness, 2nd Roma Pavilion, 54th Venice Biennale, Venetië, 2011 en participeerde in de tentoonstelling met dezelfde titel. Hij stelde met Paul Ryan de tentoonstelling No Gorgios, Novas Gallery, Londen, 2007 samen. Zijn werk is aanwezig in collecties in Europa, Amerika en Azië. Hij publiceerde onder andere Ex Libris (2009). Baker woont en werkt in Londen.

Amy Balkin is een kunstenaar wier projecten zich richten op klimaatverandering en de fysieke, politieke en economische impact hiervan. Doorlopende projecten omvatten onder andere A People’s Archive of Sinking and Melting (2012–doorlopend). Recente tentoonstellingen omvatten onder andere 4.543 Billion: The Matter of Matter, CAPC Centre of Contemporary Visual Arts, Bordeaux, 2017–2018. Balkin woont en werkt in San Francisco, CA.

Lynhan Balatbat-Helbock is a curator and researcher at SAVVY Contemporary, Berlin, where she is part of the participatory archive project Colonial Neighbours. She received her MA in postcolonial cultures and global policy at Goldsmiths, University of London, London. In her work within the permanent collection of SAVVY Contemporary she looks for colonial traces that are manifested in our present. The collaborative archive dedicates itself to discussing silenced histories, and to the de-canonization of the western gaze through objects and the stories behind them. In close collaboration with artists, initiatives, and activists, the archive is activated through hybrid forms of practice. She assisted the management for the documenta14 radio program Every Time a Ear di Soun, SAVVY Funk in Berlin (June–July 2017). She supported the artist Bouchra Khalili with several projects and exhibitions (May 2015–May 2016) and worked on a yearlong research project on Julius Eastman in a collaboration with SAVVY Contemporary and the Maerzmusik festival (Berliner Festspiele, March 2017–2018). In 2018 she produced Agnieszka Polska’s commission for the Germany’s National Gallery Prize exhibition in Hamburger Bahnhof, Berlin (September 2018–March 2019). Lately she co-curated the yearlong research and exhibition program HERE HISTORY BEGAN. TRACING THE RE/VERBERATIONS OF HALIM EL-DABH (2020–2021). Balatbat-Helbock lives and works in Berlin. 

Clara Balaguer is cultureel werker. Ze is de coördinator van de cursus Social Practices aan Willem de Kooning Academy, Rotterdam en doceert Experimental Publishing aan het Piet Zwart Institute in Rotterdam. In de Filippijnen was ze mede-oprichtster van Hardworking Goodlooking, een cottage industry publishing hauz, en The Office of Culture and Design, een onderzoeksplatform en een residentieprogramma dat culturele programmering met landelijke en achtergestelde gemeenschappen verbond. Door haar projecten is ze geïnteresseerd in de waarde van de inlandse materiële cultuur en processen van het collectiviseren van auteurschap. Ze neemt vaak collectieve of individuele aliassen aan die haar service in een bepaald project te kennen geven, waarvan de laatste To Be Determined is. Ze heeft les gegeven en werk tentoongesteld in het Walker Art Center, Minneapolis; het Harvard GSD, Massachusetts; het Strelka Moskou, Moskou; het Asia Culture Center, Gwangju; het Singapore Art Museum, Singapore; en het Hangar Barcelona, Barcelona. Balaguer woont en werkt in Rotterdam.

Selçuk Balamir is een postkapitalistisch ontwerper, ‘commoning’-onderzoeker en organisator, en werkzaam op het kruisvlak van creatieve productie, radicale politiek en ecologische transitie. Hij is gespecialiseerd in strategische communicatie, community building, en in het onweerstaanbaar maken van maatschappelijke verandering. Balamir heeft geholpen bij de ontwikkeling van het kader van ‘Climate Games’; een transmediaal actie-avonturen-evenement voor peer-to-peer ongehoorzaamheid, Amsterdam en Parijs, 2015; en ‘Shell Must Fall’, een grassroots campagne gericht op de aandeelhoudersvergadering van de koolstofgigant. Hij is een van de initiatiefnemers van het gezamenlijke sociale woonproject NieuwLand, een postkapitalistische stedelijke commune; en van de Nieuwe Meent, een coöperatief dat geheel vanuit de principes van “commoning” wordt gerund, beide in Amsterdam. Balamirs PhD in Cultural Analysis van de Universiteit van Amsterdam (UvA), gaat over commoning-praktijken in postkapitalistisch ontwerp. Balamir geeft les in ecologie/duurzaamheid aan social design-studenten aan de Willem de Kooning Academie, Rotterdam. Balamir woont en werkt in Amsterdam.

Yael Bartana is een kunstenaar wier video’s, fotografie, installaties en performances kwesties rond culturele identiteit en nationale narratieven behandelen, vaak beïnvloed door Joodse tradities. Recente projecten omvatten onder andere What if Women Ruled the World? (in samenwerking met Vicky Featherstone en Abi Morgan), 2017. Bartana woont en werkt in Amsterdam.

Amiri Baraka (1934-2014) was een schrijver van fictie, poëzie, drama, politieke essays en muziekkritiek, en was een van de medeoprichters van de Black Arts Movement in de Verenigde Staten (die begon in de New Yorkse buurt Harlem, mid jaren zestig). Voorbeelden van zijn boeken zijn Blues People: Negro Music in White America (1963), Wise, Why’s Y’s (1995), Tales of the Out & the Gone (2006), en vele anderen.

Maria Barnas (Amsterdam) is een schrijver, dichter en beeldend kunstenaar die in haar werk in uiteenlopende disciplines tekst en beeld als gelijkwaardige grootheden benadert. In haar recente praktijk behandelt ze de vraag in hoeverre taal uit beelden bestaat. Barnas studeerde aan de Gerrit Rietveldacademie en de Rijksakademie in Amsterdam. Ze is mede-oprichter van de uitgeverij Missing Books. In 2014 ontving Barnas de Anna Bijns Prijs voor haar gedichtenbundel Jaja de oerknal, 2013. Ze heeft romans, gedichten en essays gepubliceerd en schrijft over kunst en literatuur voor publicaties als De Groene Amsterdammer en De Volkskrant. Recente presentaties van haar beeldende werk hebben plaatsgevonden in onder meer Klemm’s Gallery in Berlijn; ICi New York, Iglesia del Hospitalet in Eivissa (Ibiza); Stuk Kunstcentrum, Leuven; en Project Arts Centre, Dublin. Barnas woont en werkt in Amsterdam.

Bassam El Baroni (born 1974) is a curator, an art critic, and the director of the non-profit art space Alexandria Contemporary Arts Forum, which he co-founded in late 2005. He is also a PhD researcher in the Curatorial/Knowledge program at Goldsmiths, University of London, London. El Baroni is co-curating Norway’s Lofoten International Art Festival, Lofoten Islands, 2013 and recently curated the group exhibition When it Stops Dripping from the Ceiling (An Exhibition That Thinks About Edification), Kadist Art Foundation, Paris, 2012. In addition, he was co-curator of Manifesta 8, 2010, Murcia. His other projects include: the ongoing online collaboration The ARPANET Dialogues (with Jeremy Beaudry and Nav Haq), 2010–present; the publication Fifteen Ways to Leave Badiou (2011); and the exhibition Trapped in Amber (co-curated with Helga-Marie Nordby), UKS, Oslo, 2009. El Baroni lives and works in Alexandria. [Last updated 2012]

Chloë Bass is een veelvormig conceptueel kunstenaar werkend met performance, situaties, conversaties, publicaties en installaties. In haar praktijk functioneert het dagelijks leven als diepgaand onderzoeksgebied om verschillende gradaties van intimiteit te onderzoeken en zichtbaar te maken. Ze stelt hierbij de vraag wanneer patronen veranderen afhankelijk van groepsgrootte en zoekt naar de mogelijkheden van het alledaagse als aanjager voor intimiteit. Ze is co-redacteur van Art As Social Action (2018) en auteur van The Book of Everyday Instruction (2015). Recente en aankomende groepstentoonstellingen zijn onder meer: CHLOË BASS: WAYFINDING, The Studio Museum in Harlem, New York, 2019; TRADE SHOW, met Bill Dietz, Kunsthalle Wilhelmshaven, Wilhelmshaven, 2019; Radical Reading Room, The Studio Museum in Harlem, New York, 2019; Small Projects for Coming Communities, Hospitalhof Stuttgart, Stuttgart, 2019; en Quiet March to a Warring Song, Shaker Museum Mount Lebanon, New Lebanon, 2019. Bass woont en werkt in New York.  

Gideon Boie & Matthias Pauwels

Kerem Ozan Bayraktar is kunstenaar en onderzoeker. In zijn werk onderzoekt hij de domeinen van werkelijke en fictieve entiteiten, hun dynamiek van individuatie en patronen van complexiteit, door middel van onderzoek, installatie, digitale media, tekst en spraak. Deze entiteiten variëren van spontane invasieve planten tot exoplaneten, van machines tot spookachtige lichamen. Bayraktar is lid van de kunstfaculteit van de Marmara Universiteit en zal in het kader van BAK’s Fellowship for Situated Practice werken aan situaties die ongrijpbaar zijn, zonder doel, gerelateerd aan sociale en ecologische verstoring, stress en crisis. Bayraktar heeft onlangs deelgenomen aan de SAHA Studio, Istanbul, 2020 en Berlin Senate Residency Program, ZK/U, Berlijn, 2019. Zijn laatste solotentoonstelling is Rocks and Winds, Germs and Words, Sanatorium, Istanbul, 2019 en enkele van de groepsprojecten waaraan hij recent heeft deelgenomen zijn onder meer Sandstorm – And Then There Was Dust, DEPO, Istanbul, 2020; Ubiquitous Surfaces, Seager Gallery, Londen, 2019; Istanbul Biennial Digestion Program, MSFAU, 2019, Istanbul; Flesh & Bone, Operation Room, 2019, Istanbul. Enkele van Bayraktars recente publicaties zijn Spirits on the Ground (2021), Dünyaların Haritaları [Maps of the Worlds] (2021). Hij woont en werkt in Kadikoy, Istanbul, en maakt deel uit van de cel van het Istanbul Biennial Research and Production Program, Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Asia Bazdyrieva is een wetenschapper en kunsthistoricus. Haar onderzoek richt zich op een scala van onderwerpen; van de geschiedenis van modernistische utopie tot grassroots uitingen die dominante historische narratieven betwisten. Ze studeerde analytische scheikunde aan de National University in Kyiv en kunstgeschiedenis aan The City University in New York als een Fullbright in 2017. Hiervoor werkte ze onder andere voor Storefront for Art and Architecture in New York, het IZOLYATSIA platform voor Culturele Initiatieven en ART UKRAINE magazine, beiden in Kyiv. In 2018 was ze een postdoctoraal wetenschapper in The New Normal design think-tank aan het Strelka Instituut van Media, Architectuur en Design, Moskou. Ze is op het moment gevestigd in Kyiv. 

Merve Bedir is een medeoprichter van Land+Civilization Compositions en een PhD-kandidaat aan de faculteit Bouwkunde van de Technische Universiteit Delft, Delft. Ze is een lid van Matbakh-Mutfak, een transnationaal vrouwencollectief in Gaziantep, een oprichtend lid van het Center for Spatial Justice in Istanbul en deel van Future+Aformal Academy, een onafhankelijke school voor
urbanisme en kunst in Shenzhen. Haar eerste boek Vocabulary of Hospitality is aanstaande (2017).

Dave Beech is an artist in the collective Freee as well as a writer and curator. Currently, he is Senior Lecturer in Fine Art at Chelsea College of Arts, London. As an artist, he has exhibited at the Istanbul Biennial in 2013 and the Liverpool Biennial in 2010. Beech has contributed to debates on participation and art’s publics, and the legacy of the avant-garde and conceptualism in books such as Art and Text (2011); Locating the Producers (2011); and Curating the Educational Turn (2010). Beech is a co-founding editor of the journal Art and the Public Sphere, co-founder of The Internationaler magazine, and joint founding editor of The First Condition. With Paul O’Neill, he also co-curated, the exhibition We Are Grammar at Pratt Manhattan Gallery, New York in 2011. His book Art and Value (2015) is an extensive study of the exceptionalism of art in classical, neoclassical, and Marxist economics. Beech lives and works in London. [Last updated 2016]

Neïl Beloufa (born 1985) is an artist whose mixed media installations take a highly narrative approach influenced by science fiction in considering political and economic systems. Recent exhibitions include: Documents are Flat 4, Kunstraum Innsbruck, Innsbruck, 2012; Functions of Light, Balice Hertling and Lewis, New York, 2012; and Superpower: Africa in Science Fiction, Arnolfini, Bristol, 2012. Beloufa lives and works in Paris. [Last updated 2013]

James Benning (born 1942) is a filmmaker whose work features long takes and focuses on everything from his travels to complex contemporary figures. His recent exhibitions include James Benning—One Way Boogie Woogie 2012, ARGOS Centre for Art and Media, Brussels, 2012 and BUSY. Exhausted self/ Unlimited ability, 21er Haus—the new Museum of Contemporary Art, Vienna, 2012. Benning lives and works in California. [Last updated 2013]

John Berger was een Britse essayist, dichter, cultureel denker en een romanschrijver, schilder, activist en scenarioschrijver. Hij is vooral bekend geworden door zijn boek Ways of Seeing (1972), een bewerking van de gelijknamige BBC-televisieserie, die grote invloed had op de manier waarop mensen naar kunst keken. Als romanschrijver won hij in 1972 de Booker Prize voor zijn roman G. Hij was zijn hele leven lang politiek geëngageerd en steunde van jongs af aan tot op latere leeftijd internationale maatschappelijke bewegingen. Hij stierf in 2017 in Hauts-de-Seine. 

Claudia Bernardi is an activist and researcher at the self-managed ESC Atelier and founder-member of LUM (Free Metropolitan University) in Rome. She is active in social movements, organizer of various transnational networks, and collaborator of DinamoPress. She has been founder-member of the projects Edufactory and Uninomade. She animated the artistic project Draftsmen Congress in Rome and Kiev, and is currently working to the conception and realization of the transdisciplinary research program Studio Roma. She holds a PhD in Euro-American Studies from the University of Roma Tre (Rome), is a fellow of the Weatherhead Initiative on Global History at Harvard University, and is visiting fellow at the Europa Institut. Institute for European Global Studies at the University of Basel. She co-edited the texts Lessico Marxiano (2009), Towards a Global Autonomous University (2009), and Fare spazio. Pratiche del comune e diritto alla città (2015). She is currently working on a research project focused on the global history of migrant labor and the regimes of mobility in North America and Europe. Bernardi lives and works in Rome. [Last updated 2015]

Homi K. Bhabha (1949) is the Anne F. Rothenberg Professor of the Humanities, Director of the Mahindra Humanities Center, and Senior Advisor to the President and Provost at Harvard University, Cambridge, MA. He is a cultural and literary theorist whose work centers on postcolonial theory, cultural change and power, cosmopolitanism, and human rights, among other themes. His publications include The Location of Culture (1994) and Nation and Narration (1990). Bhabha lives and works in Cambridge. [Last updated 2013]

Hemali Bhuta is een kunstenaar die plaatsgevonden installaties en sculpturale interventies maakt die entropie omarmen. Ze maakt gebruik van materialen en processen die vatbaar zijn voor verval en desintegratie, om zo de conventionele materiële en tijdelijke aard van een kunstwerk te ondervragen. Bhuta behaalde haar diploma in schilderkunst van L.S. Raheja School of Art, Mumbai, en een postdoctoraal diploma van Maharaja Sayajirao University, Vadodara. Recente solotentoonstellingen omvatten onder meer the epic did not happen!, Ceysson & Bénétière, New York, 2021; Artist’s Rooms: Hemali Bhuta, Jameel Arts Centre, Dubai, 2019; en Subarnarekha, Centre international d’art et du paysage, île de Vassiviere, Beaumont-du-Lac, 2017. Bhuta’s werk is daarnaast te zien geweest in verschillende internationale tentoonstellingen, waaronder: October Salon, Cultural Center of Belgrade, Belgrado, 2018; en An Atlas of Mirrors, 5e Singapore Biënnale, Singapore, 2016. Bhuta is medeoprichter van CONA Foundation, een door kunstenaars opgerichte ruimte in Goa. Ze woont en werkt in Mumbai.

Campus in Camps is een educatief programma dat collectieve kritische leeromgevingen in Palestijnse vluchtelingenkampen opzet. Het is opgericht in 2012 en werkzaam in vier kampen in de Westbank. Het biedt ruimte voor de ontwikkeling van kennis waarin de geleefde ervaringen van de gemeenschappen centraal staat. De door deelnemers geleide cursussen omvatten onder meer samenwerkingsverbanden met lokale en internationale universiteiten. In 2016 nam Campus in Camps deel aan de We Are Here Academy, dat onderdeel is van het project Unstated (or, Living Without Approval) bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht.

Franco “Bifo” Berardi (born 1948) is a writer, media theorist, activist, and was a key figure in the Italian Autonomia movement of the 1970s that embraced the worker’s capacity for social change. His writing examines contemporary media and post-industrial capitalism. Recent publications include: The Uprising (2012); The Soul at Work: From Alienation to Autonomy (2009); and Precarious Rhapsody: Semiocapitalism and the Pathologies of Post-alpha Generation (2009). Berardi lives and works in Bologna.

BLMUK is het hoofdstuk van Black Lives Matter Global Network in het Verenigd Koninkrijk, dat zich inzet voor Zwarte empowerment en het einde van geweld tegen Zwarte gemeenschappen. De coalitie wijdt zich aan alle Zwarte levens, werkt in afstemming met andere antiracistische groepen, is niet gelieerd aan enige politieke partij en omarmt intersectionaliteit binnen de beweging.

Sarafina Paulina Bonita is een queer Surinaams-Nederlandse performance artiest die werkt met taal, vertaling, afkomst, gender codes en raciale vooroordelen. Hen creëert opvoeringen en kunst vanuit een intersectionele aanpak die zich richt op de geleefde ervaring van de ander. 

Sopawan Boonnimitra is filmmaker en fotograaf. Ze promoveerde recentelijk in Artistic Research aan Goldsmiths College, Londen, Malmö Art Academy, Malmö, en Lund University, Lund met haar proefschrift getiteld, “Lak-ka-pid-lak-ka-perd: Contemporary Urban Conditions with Special Reference to Thai Homosexuality”. Boonnimitra geeft daarnaast regelmatig lezingen aan Chulalongkorn University, Bangkok. Voor meer informatie over haar eerdere onderzoeks- en kunstprojecten, zieleavetoremain.comBoonnimitra woont en werkt in Bangkok.

Mariana Botey is kunsthistoricus, kunstenaar en curator. Ze is universitair hoofddocent moderne en hedendaagse Latijns-Amerikaanse kunstgeschiedenis aan de afdeling beeldende kunst van de Universiteit van Californië in San Diego, Verenigde Staten. Botey behaalde haar PhD in visual studies aan de Universiteit van Californië in Irvine. Ze is een van de oprichters van curatorencollectief The Red Spectre en boekenserie Zona Crítica. Haar experimentele videodocumentaires waren onder meer te zien in het Guggenheim Museum in New York en Bilbao, het Reina Sofia Museum in Madrid, The Anthology Film Archives in New York, Museo Carrillo Gil in Mexico-Stad en REDCAT in Los Angeles. Botey is mederedacteur van MEX/LA: Mexican Modernism(s) in Los Angeles, 1930-1985 (samen met Harry Gamboa Jr., et. al, 2011) en Fantasma, Fetiche, Fantasmagoría: Ensayos en Estética y Emancipacio (samen met Cuathémoc Medina, 2014). In dezelfde reeks publiceerde ze als auteur Zonas de Disturbio: Espectros del México indígena en la Modernidad (2014). Botey woont en werkt in San Diego en Mexico-Stad.

Mark Boulos, geboren in 1975, woont en werkt in Amsterdam en Londen. Hij was een artist-in-residence op de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam in 2007. Boulos’ documentaires laten een geloof zien dat zo vroom is dat het echt wordt; zijn films zijn gericht op politieke strijdlust en religieuze extase. Een selectie van recent werk: All That is Solid Melts into Air, 2008; The Word Was God, 2006; The Gates of Damascus, 2005. Zijn films zijn getoond in (selectie): Morality, Witte de With, Rotterdam, 2010; This Land Is Your Land, Center for Contemporary Art, Glasgow, 2009; Praxis, Biennale of Thessaloniki, 2009; Docking Station: Mark Boulos – All That Is Solid Melts into Air, Stedelijk Museum, Amsterdam, 2008;16th Biennale of Sydney, Sydney 2008; Narrowcast, Los Angeles Contemporary Exhibitions, 2008; and If: people and places in recent film and video, Bloomberg Space, Londen, 2008.

Dhanveer Singh Brar is een wetenschapper op het gebied van black studies, cultural studies, geluid en kritische theorie. Hij heeft gepubliceerd in tijdschriften als Social Text, darkmatter en Cesura//Acceso, en is één van de oprichters van het in Londen gevestigde collectief Black Study Group. Hij doceert visual cultures aan Goldsmiths, Universiteit van Londen, en bekleedde eerder een Andrew W. Mellon postdoctoral fellowship in de geesteswetenschappen aan de Universiteit van Pennsylvania in Philadelphia, en een junior research fellowship aan het Institute of Advanced Studies, University College London. Brar woont en werkt in Londen.

Marsha Bradfield is an artist, curator, writer, educator, and researcher. For the last decade, she has worked almost exclusively in collaboration exploring cultural production through co-authored projects. This research-based approach often results in events that Bradfield later re-presents in publications and performative lectures. These accounts combine the rhetorical styles of fact and fiction as Bradfield works across sites, objects, images, structures, and processes. Her current body of work explores the intersection of economies and ecologies in co-production, and has been developed through her practice with the Precarious Workers Brigade, Critical Practice Research Cluster, and many more besides. Bradfield is co-director of Pangaea Sculptors’ Centre, London; a visiting scholar at Chelsea College of Arts; and has recently joined the Board of Mentors for the Barbican’s Fish Island Labs, London. Bradfield lives and works in London. [Last updated 2015]

Rosi Braidotti is a philosopher whose work intersects with social and political theory, gender studies, feminist theory, and cultural studies, with a particular emphasis on poststructuralism and critical theory as well as epistemology and Deleuze studies. She is Distinguished University Professor and founding Director of the Centre for the Humanities at Utrecht University, Utrecht, where she has taught since 1988, beginning with her initial appointment as founding professor in Women’s Studies. Braidotti is renowned for her pioneering work in European Women’s Studies, having served as founding Director of the Netherlands Research School in Women’s Studies (in 1995) and founding the inter-university Socrates Network of Interdisciplinary Women’s Studies in Europe (NOISE), as well as the Socrates Thematic Network Project ATHENA, which she directed until 2005. In 2005–2006, Braidotti held the Leverhulme Trust, Visiting Professorship in the Law School of Birckbeck College at the University of London, London. Between 2001–2003, she was the Jean Monnet Visiting Chair at the Robert Schuman Centre for Advanced Studies, European University Institute, Florence. Previously, she was a Fellow in the School of Social Science at the Institute for Advanced Study, Princeton University, Princeton in 1994–1995. In addition to regularly contributing to international journals and anthologies, Braidotti serves as advisor to differences: A Journal of Feminist Cultural Studies, Signs: Journal of Women in Culture and Society, and Theory, Culture & Society. Her many books include: The Posthuman(2013); Nomadic Theory: The Portable Rosi Braidotti (2011); Transpositions: On Nomadic Ethics (2006); Metamorphoses: Towards a Materialist Theory of Becoming (2002); Nomadic Subjects: Embodiment and Sexual Difference in Contemporary Feminist Theory (1994); and Patterns of Dissonance: A Study of Women and Contemporary French Philosophy (1991). Braidotti lives and works in Utrecht.

Jan Breman is Emeritus Professor at the Amsterdam Institute of Social Science Research, University of Amsterdam and Honorary Fellow at the International Institute of Social History, both in Amsterdam. His research interests span employment and labor relations in contemporary Asia (focusing mainly on India and Indonesia), the history of colonialism, labor migration, conditions of poverty and the social question in a global perspective. Breman has held numerous visiting professorships worldwide, including at: the Institute of Economic Growth, Delhi; the School of Public Affairs, Xiamen University, Xiamen; and Bogor Agricultural University, Bogor. His many books include: Profit from Unfree Labour in Colonial Java (In press), Outcast Labour in Asia (2013); At Work in the Informal Economy of India (2013), Taming the Coolie Beast (1989); and Of Patronage and Exploitation (1974). He is also on the editorial board of journals such as Development and Change, The Indian Journal of Labour Economics, The Journal of Agrarian Change, and The Journal of Southeast Asian Studies. In addition to his scholarly work as an anthropologist and sociologist, Breman has carried out consultancy missions for a variety of international organizations in both Asia and the Netherlands. Breman lives and works in Amsterdam. [Last updated 2015]

Ethel Brooks (born 1967) is a writer and researcher whose work explores critical political economy, globalization, social movements, and postcolonialism. She is working on the forthcoming publications Disrupting the Nation: Land Tenure, Productivity and the Possibilities of a Romani Post-Coloniality and (Mis)Recognitions and (Un)Acknowledgements: Visualities, Productivities and the Contours of Romani Feminism. Brooks lives and works in New Brunswick. [Last updated 2013]

Tania Bruguera is een kunstenaar die meerdere lange-termijn projecten gericht op sociale verandering heeft geïnitieerd, waaronder Migrant People Party (2010-2015) en het sociaal-politieke Immigrant Movement International (2010–doorlopend). Bruguera woont en werkt in Havana.

Paul De Bruyne is een Belgische theatermaker en regisseur, leraar, toneelschrijver en kunstcriticus. Hij heeft talloze artikelen en boeken geschreven over de relatie tussen artistiek vakmanschap en maatschappelijke ontwikkelingen, en heeft workshops en lezingen gegeven en was in residence op verschillende universiteiten en kunstscholen in Europa, Midden-Amerika, Afrika en China. Hij was de dramaturg en regisseur van een groot aantal (muziek)theaterproducties over de hele wereld, waaronder aan Fontys School of Fine and Performing Arts, Tilburg; Grand Theatre, Groningen; Zuidelijk Toneel Globe, Eindhoven; Guangdong Modern Dance Company, Guangzhou; Sarakasi, Nairobi; en Universiteit Kumasi, Ghana. Onder zijn publicaties zijn Community Art: The Politics of Trespassing (2011), samen met Pascal Gielen. De Bruyne woont en werkt in Antwerpen.

Olga Bryukhovesta is lector van culturele studies aan de National University of Kyiv-Mohyla Academy, Kyiv, waar ze lesgeeft over filmtheorie en visuele cultuur. Ze is de medeoprichter van het Visual Culture Research Center aan de National University of Kyiv-Mohyla Academy, Kyiv. Haar research richt zich op de politieke dimensies van visualiteit. Ze publiceerde in zowel Engels als Oekraïens, en haar Engelse werk verscheen in Art-It, Red Thread, KinoKultura, Apparatus: Film, Media and Digital Cultures in Central and Eastern Europe, Frieze, en L’Internationale. Als wetenschapper in het veld van visuele cultuur nam ze deel aan meerdere projecten zoals Gender Check: Femininity and Masculinity in the Art of Eastern Europe (2010); Memory at War: Cultural Dynamics in Poland, Russia and Ukraine (2008–2012); FORMER WEST (2008–2016 ); The Ukrainians (2014); 10 Things Everyone Should Know About Ukraine (2021); en“People don’t like to look at this…” The Cinema of Kira Muratova (2021). 

Bernadette Buckley is a writer and academic whose research explores the relationship between art and politics, art and conflict, cultural studies, and philosophy. Currently, she is Lecturer in International Politics at Goldsmiths College, London, where she also convenes the MA program in Art and Politics. Prior to joining Goldsmiths in 2007, she taught Contemporary Art Theory & Practice at the International Centre for Cultural and Heritage Studies, Newcastle University, Newcastle upon Tyne, where she established the Gallery and Art Museum Education Studies MA program. Buckley was also Head of Education and Research at the John Hansard Gallery, University of Southampton, Southampton. In addition to writing for journals and art publications such as Brumaria, Postcolonial Studies, and Review of International Studies, her writings have appeared in numerous exhibition catalogues and anthologies, including Art and Conflict (2014), The Destruction of Cultural Heritage in Iraq (2008), and Art in the Age of Terrorism (2005). Buckley sits on the academic Advisory Board for Tate Papers and the Journal for Museum Education. She is on the steering group for Tate Learning Research Centre and the advisory committee for Artaker, which promotes encounters between peace-builders, researchers, and cultural organizations on the one hand, and artists and creative practitioners on the other. Her research has been supported by grants from the Arts & Humanities Research Council, Arts Council England, En-quire, Heritage Lottery Fund, and the Wellcome Trust. Buckley lives and works in Bristol and London. [Last updated 2015]

Matthew Buckingham (born 1963) is an artist who makes use of photography, film, video, audio, writing, and drawing to question the role of social memory in contemporary life. Recent exhibitions include: Matthew Buckingham, MCA Denver, Denver, 2009; and Matthew Buckingham: Time Proxies, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid, 2009. Buckingham lives and works in New York. [Last updated 2010]

Sabeth Buchmann is an art historian and art critic. She is currently Professor of Modern and Postmodern Art and the Head of the Institute for Art Theory and Cultural Studies at the Academy of Fine Arts Vienna. She regularly contributes to books, magazines and catalogues. Her publications include Film, Avantgarde und Biopolitik (Academy of Fine Arts, Vienna, 2009) and Art After Conceptual Art (The MIT Press, 2006).

Boris Buden (born 1958) is a writer, cultural critic, and translator. He studied philosophy in Zagreb and received his PhD in Cultural Theory from Humboldt University, Berlin. In the 1990s he founded and was editor of the magazine and publishing house Arkzin in Zagreb. He is a board member of European Institute for Progressive Cultural Policies, Vienna. His essays and articles cover topics related to philosophy, politics, translation, linguistics, the post-communist condition, and cultural and art criticism. Among his translations into Croatian are some of the most important works by Sigmund Freud. Buden’s writings appear in numerous books, including the BAK publication Concerning War: A Critical Reader in Contemporary Art (2006/2010) and Art and Contemporary Critical Practice: Reinventing Institutional Critique (2009). He has co-edited and authored several books, including: Zone des Übergangs: Vom Ende des Postkommunismus Zone of Transition: On the End of Post-communism; Übersetzung: Das Versprechen eines Begriffs Translation: Promises of a Concept (2008); and Der Schacht von Babel: Ist Kultur übersetzbar? The Pit of Babel: Is Culture Translatable?. He is currently Visiting Professor at the Faculty of Art and Design, Bauhaus University, Weimar. Buden lives and works in Berlin.

Clare Butcher is an art educator from Zimbabwe, who cooks as part of her practice. She was an education Coordinator for documenta 14 and has taught at the Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam; the Piet Zwart Institute’s Master of Education in Art, Rotterdam; and the University of Cape Town, Cape Town. Her formal education includes an MFA from the School of Missing Studies, Sandberg Instituut, Amsterdam; an MA in Curating the Archive from the University of Cape Town, Cape Town; and participation in the De Appel Curatorial Program, Amsterdam. Butcher curated If A Tree…, 2nd Johannesburg Biennale, Johannesburg, 2012.

Campus in Camps is een experimenteel educatieprogramma dat kritisch leren en een egalitaire omgeving op gang brengt in Palestijnse vluchtelingenkampen. Het werd in 2012 opgericht door Sandi Hilal en Alessandro Petti, toen het gevestigd was in het kamp Dheisheh in Betlehem. Het begon als een ruimte voor gemeenschappelijk leren en kennisproductie die geworteld is in levenservaring en verbonden is aan gemeenschappen. Campus in Camps bestaat nu in vier Palestijnse vluchtelingenkampen op de Westelijke Jordaanoever met zowel cursussen die door de deelnemers zelf georganiseerd worden als samenwerkingen met universiteiten uit binnen- en buitenland.

Graciela Carnevale is kunstenaar en docent. Tijdens de jaren zestig was ze actief betrokken bij het Argentijns avant-garde collectief Grupo de Artistas de Vanguardia, dat als doel had de lokale kunstwereld op te schudden. Samen met kunstenaar Mauro Machado richtte ze in 2003 El Lavente in Rosário op, een onafhankelijk initiatief voor jonge kunstenaars.

Grégroy Castéra is een medeoprichter en mededirecteur van Council, Parijs. Hij was mededirecteur van Les Laboratoires d’Aubervilliers, Aubuervilliers, coördinator van Bétonsalon, Parijs, en is co-auteur van het online project Encyclopédie de la Parole (Encyclopedie van het Gesproken Woord).

Beatrice Catanzaro is kunstenaar, onderzoeker en docent. Ze is promovenda aan de Oxford Brookes University bij de Social Sculpture Research Unit, en mede-oprichter van het Women Centre en Social Enterprise Bait al Karama in de stad Nablus, Palestina. Catanzaro’s praktijk bevraagd hegemonische structuren via collectieve denkprocessen, welke gebaseerd zijn op langetermijnverbintenissen en interdisciplinaire samenwerkingen. Haar werk is tentoongesteld in musea and internationale locaties zoals het MART Museum, Rovereto; Fundacao Gulbenkian, Lissabon; Espai d’Art Contemporani (EACC), Castellón; en Rome Quadriennale, Rome. Ze woont en werkt in Milaan.

Carolina Caycedo is een kunstenaar wier werk bijdraagt aan de constructie van een milieuhistorisch geheugen als een fundamenteel element voor het niet herhalen van geweld tegen menselijke en niet-menselijke entiteiten. Het werk van Caycedo heeft tot doel een debat op gang te brengen over de toekomst, in relatie tot de commons, ecologische rechtvaardigheid, een rechtvaardige energietransitie en culturele biodiversiteit. Enkele van haar recente solotentoonstellingen zijn From the Bottom of the River in het Museum of Contemporary Art Chicago, 2021, Cosmotarrayas in het Institute of Contemporary Art in Boston, 2020, Wanaawna, Rio Hondo and Other Spirits in het Orange County Museum of Art in Santa Ana, 2019 en Care Report in het Muzeum Sztuki in Łodź, 2019. Caycedo woont en werkt in Los Angeles.

Tony Chakar is an architect and writer. He teaches history of art and architecture at the Académie Libanaise des Beaux-Arts, University of Balamand, Beirut. His work incorporates literature, philosophy, and theory, and has been included in numerous exhibitions internationally, including the 31st Sao Paulo Biennial, Sao Paulo, 2014. Further selected exhibitions and performances include: One Hundred Thousand Solitudes, Sharjah Biennial 11, Sharjah, 2013; An Endless Quick Nightmare, MDE11, Medellín, 2011; The Sky Over Beirut, Beirut, 2009; and Four Cotton Underwear for Tony, exhibited at Ashkal Alwan, Beirut, TownHouse Gallery, Cairo, Tapies Foundation, Barcelona, and Witte de With, Rotterdam as part of Contemporary Arab Representations, curated by Catherine David, 2001–2002. He is a contributor to Al Mulhaq, the cultural supplement of the daily newspaper Annahar, and to several European art journals. Chakar lives and works in Beirut. [Last updated 2015]

Sara Sejin Chang (Sara van der Heide) is een kunstenaar wier praktijk bestaan uit politieke en poëtische interventies, tekeningenseries, performances en films waarmee ze een inclusieve moderniteit voorstelt. In 2016 was ze resident aan WIELS Contemporary Art Centre, Brussel. Momenteel is ze deel van het MFA tutorial team van het Piet Zwart Instituut, Rotterdam. Onlangs nam ze deel aan de 1ste Azië Biënnale/5de Guangzhou Triënnale, Guangzhou, 2015–2016; The School of Kyiv: Leipzig Class. Seminar: Politics of Form, Kyiv Biënnale, 2015; 19de Biënnale van Sydney, Sydney, 2015; Beyond Imagination, Stedelijk Museum, Amsterdam, 2012 en het 44ste en 45ste Internationale Film Festival Rottterdam, Rotterdam, 2015 en 2016. Haar opeenvolgende politieke tekeningenserie Hollands Kabinet werd getoond door De Appel, Amsterdam en Van Abbemuseum, Eindhoven in 2011 en 2012. Sara Sejin Chang (Sara van der Heide) woont en werkt in Amsterdam en Brussel.

Olga Chernysheva (born 1962) is an artist who holds a BA from the Moscow Cinema Academy, Moscow (1986), and graduated from the Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam (1995–1996). Through her paintings, watercolors, objects, videos, and photographs, Chernysheva engages in a complex process of observing, interpreting, and recomposing her surroundings in an exploration of art’s methods of representing reality. She often concentrates on individuals in mundane situations, but in so doing is able to reveal larger meanings about society, marked as it is by the post-communist and neoliberal conditions of the world. Recent publications on her work include: Olga Chernysheva: Works 2000–2008 (2009) and Olga Chernysheva: Acquaintances (2008). Recent exhibitions include: Artes Mundi 4, National Museum, Cardiff, 2010; Over the Counter: Economy in Post-Socialist Art, Műcsarnok Kunsthalle, Budapest, 2010; 6th Berlin Biennale, Berlin, 2010; Olga Chernysheva, Calvert22 Foundation, London, 2010; International Center of Photography Triennial, New York, 2009; and 3rd Moscow Biennale, Moscow, 2009. Chernysheva lives and works in Moscow. [Last updated 2011]

Chen Chieh-jen (born 1960) is a filmmaker whose practice regularly considers the impact of colonial and oppressive political structures in his native Taiwan. Recent exhibitions include: Taipei Biennial, Taipei, 2012; 4th Guangzhou Triennial, Guangzhou, 2012; and Chen Chieh-jen, Stiftelsen 3,14, Bergen, 2011. Chen lives and works in Taipei. [Last updated 2013]

Van 2005 tot 2008 curator bij BAK en nu artistiek directeur van Casco, Utrecht

Habiba Chrifi-Hammoudi is sociaal werker. Zij is mantelzorgconsulent en coördinator bij U Centraal, Steunpunt Mantelzorg Utrecht, en vrijwilliger bij Alzheimer Nederland. In haar werk richt ze zich op mantelzorgers met diverse achtergronden. Ze is initiatiefnemer en coördinator van het reizende Alzheimer Theehuis, dat bijeenkomsten organiseert voor mensen van Marokkaanse en Turkse afkomst met informatie over dementie en Alzheimer in hun eigen taal. Ze is ook initiatiefnemer en coördinator van AMWAHT, Alle Mantelzorgers Werken Aan Hun Toekomst. Vrijwilligers die daarvoor een speciale opleiding hebben gevolgd begeleiden lotgenotengroepen voor mantelzorgers verspreid over Utrecht. Tijdens bijeenkomsten met als voertaal Nederlands, Turks, Arabisch of Berbers wordt ingegaan op thema’s rondom mantelzorg. Ook geeft ze trainingen aan professionals over hoe om te gaan met en het bereiken van migranten mantelzorgers. Chrifi-Hammoudi woont in Den Dolder en werkt in Utrecht.

Keti Chukhrov is an art theorist and philosopher. She holds a PhD in Comparative Literature and works as an editor and translator for Logos-Altera Publishers. She also writes for Moscow Art Magazine and has authored numerous publications on art theory, culture, politics and philosophy in various Russian and foreign magazines, such as New Literary Review, Logos, Critical Mass, and others. Her monograph Pound &£ (Logos, 1999) was the first in Russian dedicated to Ezra Pound’s works, investigating the interrelation between poetics and politics; in 2004 she published War of Quantities-A Book of Dramatic Poems (Borey-art). In 2007 Keti Chukhrov lectured in the Slavic Department at Humboldt University in Berlin. She is currently teaching at the School of Contemporary Art Problems in Moscow, and is finishing post-doctoral research and a book on The Concept of “Theatre” in Philosophical Criticism of Art at the Philosophy Institute of Moscow’s Academy of Sciences, Department of Analytical Anthropology. [Last updated 2010]

Sebastian Cichocki is a curator, writer, and art critic. He is chief curator of the Museum of Modern Art in Warsaw and curator of the Sculpture Park in the Warsaw district of Bródno. In the years 2005 to 2008 he was program director of the Contemporary Art Centre in Bytom. Cichocki’s main focus is the conceptual reflection in art, land-art, and the book as a form of exhibition. He has curated a number of solo and group exhibitions including Monika Sosnowska’s presentation in the Polish Pavilion at the 52nd, and Yael Bartana at the 54th Venice Biennale, Venice. He has produced a number of experimental exhibitions in the form of books, as well as residency programs and staged lectures. Cichocki lives and works in Warsaw. [Last updated 2015]

Homebaked Community Land Trust (CLT) is gevestigd in de buurt Anfield, op de hoofdstraat tegenover Liverpool Football Club. Met als startpunt het voorkomen van de sloop van het gebouw van de buurtbakkerij in 2010, wat een reactie was op de vastgelopen ontwikkeling van het gebied, werkt Homebaked CLT aan een plan wat beheerd en gerund wordt door de gemeenschap voor de vernieuwing van de hoofdstraat. Alle bezittingen en land zijn voor altijd in mede-eigendom van de mensen die in het gebied leven en werken. Door het gebruiken van participatieve ontwerp- en planningsprocessen heeft de CLT in samenwerking met URBED architecten plannen ontwikkeld voor de transformatie van het gehele blok waar de bakkerij zich bevindt, met huizen tegen betaalbare huurprijzen en ruimtes voor lokale zakelijke en sociale ontmoetingen. Hun werk is gebaseerd op de simpele overtuiging dat iedereen verdient om goed te leven.

Cristina Cochior is onderzoeker en ontwerper. Ze is lid van het alledaagse technologie-collectief Varia (2017–heden), en docent aan de afdeling Hacking van de Willem de Kooning Academie, Rotterdam (2020–heden) en de afdeling Experimental Publishing van Piet Zwart Institute, Rotterdam (2021–heden). Haar werk draait om gesitueerde software, affectieve interfaces, en digitale kennisorganisatie en -overdracht. Samen met andere leden van Varia werkt Cochior aan collectieve, niet-extractieve digitale infrastructuren. De Cell for Digital Discomfort (CfDD) is geïnteresseerd in het ontwikkelen van praktijken die zouden leiden tot zoiets als ‘solidair ongemak’ middels vragen en experimenten die te maken hebben met turbokapitalistische overheersing, lineair solutionisme en naadloze operaties. CfDD wil bij het onbehagen blijven ondanks te comfortabele vormen van infrastructurele wording, om intersectionele manieren te bedenken om naleving van totalitaire innovatie te weigeren, in een meer expliciet gesprek met criptechnowetenschap, antikolonialisme, queerstrijd en milieurechtvaardigheid. Recente projecten waarin zij betrokken was zijn onder meer VLTK, Digital Solidarity Networks en Bots as Digital Infrapunctures. Recente publicaties: Digital Bots as Infrapunctures (2021); DiVersions v2 (2021); en Networks of One’s Own – Three Takes on Taking Care (2019). Cochior woont en werkt in Rotterdam en is onderdeel van de online Cell for Digital Discomfort binnen de Fellowship for Situated Practice.

Tony Cokes is een post-conceptuele kunstenaar die zijn praktijk aanwendt om maatschappelijke kritiek te leveren. Hij is Professor van het Department of Modern Culture and Media aan Brown University in Providence. In zijn video-, installatie- en geluidswerk plaatst hij bestaand materiaal in een nieuwe context en reflecteert zo op de productie van subjectiviteit onder het mondiale kapitalisme. Cokes’ werk wordt getoond als deel van de tentoonstelling Tony Cokes: To Live as Equals bij BAK, basis voor actuele kunst, oorspronkelijk geopend op 28 februari 2020,  maar vanwege de Covid-19 uitbraak opnieuw te zien van 16 oktober 2020 t/m 10 januari 2021.Andere recente tentoonstellingen van Cokes zijn onder andere Tony Cokes: If UR Reading This It’s 2 Late: Vol. 2, Carpenter Center for the Visual Arts, Harvard University, Cambridge, MA, 2020; If UR Reading This It’s 2 Late: Vol 1, Goldsmiths Centre for Contemporary Art, Londen, 2019; Collision/Coalition, The Shed, New York, 2019; Evil, Mediation, and Power, Bergen Kunsthall, Bergen, 2018; We don’t need another hero, 10th Berlin Biennial, Berlijn, 2018; TYPEMOTION, ZKM, Karlsruhe, 2013; Retro (Pop, Terror, Critique), REDCAT, Los Angeles, 2012; en The Whitney Biennial, the Whitney Museum of American Art, New York, 2002. Cokes woont en werkt in Providence, Rhode Island, VS.

Karrabing Film Collective is een grassroots Indigenous mediagroep die films produceert waarin zij hun leven tonen, de samenleving analyseren en ingrijpen in de representatie van Indigeneity. Films werden recent vertoond op Contour Biënnale, Mechelen, 2017; documenta 14, Athene, 2017; en Berlinale 67, Berlijn, 2017. Het Karrabing Film Collective is gevestigd in het Noordelijk Territorium, Australië.

Het collectief freethought werd in 2012 opgericht ten tijde van groeiende crises in de onderwijssector, met name de behoefte aan nieuwe kennis om de academische wereld in en uit te stromen, ongehinderd door strikte evaluatieprotocollen en de metrische beoordeling van de kennisvalorisatie. De term ‘free’ in de naam freethought refereert aan de noodzaak om kennis los te koppelen van disciplines, institutionele omgevingen en voorspelbare resultaten, en om nieuwe modi voor circulatie te verkennen. freethought pleit tegen het maken van onderscheid tussen academische en creatieve praktijken. In plaats daarvan dringt freethought erop aan om ze samen te laten vloeien om ze uit te kunnen breiden en uit te dagen door middel van diverse materialen en onverwachte conceptuele vragen. Vanwege dit streven is freethought gewijd aan publieke studie en publiek onderzoek. Dat wil zeggen: het verkennen van thematieken via tal van ingangen en vormen van collectief onderzoek, inclusief het vaststellen wat een ‘onderwerp’ van kennis zou kunnen zijn en welke materialen het zouden kunnen belichten, naast het produceren van kennis in het openbaar en met tal van belanghebbenden. Aangezien kennis zich manifesteert als een politieke kracht, kan collectieve kennis, gebaseerd op een verstrengelde ervaring, het mogelijk maken om de betekenis van ‘weten’ en de inzet van ‘weten’ als veld te verbreden.

Zone Collective is een samenwerkingsduo bestaande uit Megan Hoetger en Kirila Cvetkovska. Hoetger is performance- en mediahistoricus en momenteel curator van het Amsterdamse If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution. Cvetkovska is een onafhankelijke cultuurbeoefenaar die verschillende rollen in de kunst afwisselt en door samenwerking zoekt naar nieuwe vormen en benaderingen. The Zone Collective ontwikkelt interdisciplinaire methodologische en narratieve benaderingen van onderzoek, die ruimte bieden om dingen anders voor te stellen in de schaduwzones van de routes van het mondiale kapitaal. Tijdens de fellowship zullen ze onderzoek doen en schrijven voor European Solidarity – A Neighborhood Zoning Play, een speels hoorspel dat systemen van ‘toegekende autonomie’ in cultureel economisch beleid onderzoekt en de daaropvolgende getrapte toegang tot solidariteit die werkzaam is over de poreuze grenzen die ‘Europa’ markeren en het ‘Europa niet in Europa’ dat ze produceren. Door de spectrale infrastructuren te volgen die dit beleid achtervolgen, biedt A Neighborhood Zoning Play een kritisch perspectief op het project van Europese solidariteit en roept het als zodanig zelfreflectie op over wat we bedoelen als we ‘solidariteit’ zeggen; met wie? Waarvoor? Festival- en financieringssites, belanghebbenden uit de gemeenschap, bestemmingsplannen en grenzen zelf zijn personages in de wereld van Europese solidariteit, en dingen worden op zijn kop en binnenstebuiten gekeerd. Geselecteerde presentaties zijn onder meer Shadow Zones: experimental cinema history in Yugoslavia; or, a cinema and a history made and unmade by maps, When Site Lost The Plot, Amsterdam, 2021 en Studies in Character Development, Haus Wien, Wenen, 2021. Zone Collective woont en werkt in Nederland en Noord-Macedonië, en maakt deel uit van BAK, Utrecht als cel tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Black Audio Film Collective was een zevenkoppig filmcollectief dat in 1982 in het Verenigd Koninkrijk werd opgericht en in 1998 werd opgeheven. Het bestond uit de zwarte Britse en diaspora multimediakunstenaars en filmmakers John Akomfrah, Lina Gopaul, Avril Johnson, Reece Aguiste, Trevor Mathison, David Lawson en Edward George. Zij werkten met film, fotografie, dia’s, video, installatie, posters en interventies. Ze transformeerden de representatie van de politieke ervaringen van gekleurde mensen in Groot-Brittannië tijdens het regime van Thatcher. Enkele films zijn Handsworth Songs (geregisseerd door John Akomfrah, 1986), Testament (geregisseerd door John Akomfrah, 1988), Twilight City (geregisseerd door Reece Auguiste, 1989) en Last Angel of History (geregisseerd door John Akomfrah, 1996).

Homegrown is een collectief onderdeel van Homebaked Community Land Trust. Het project is in gemeenschappelijk bezit en wordt gerund door mensen die in het gebied leven en werken onder leiding van buurtbewoner Samantha Jones, en heeft een ongebruikt stuk land in de wijk Anfield veranderd in een tuin- en teeltproject. Ze streven ernaar om de zelfgebouwde verse, lokale producten te introduceren op de buurtmarkt, het gebied te verbeteren en activiteiten te organiseren voor de gemeenschap. Momenteel functioneert het terrein als een ontmoetingsplek voor omwonenden en worden er activiteiten georganiseerd, zoals workshops over landschapsontwerp en tuinbouw. Een microbrouwerij waar bier wordt gebrouwen volgens een lokaal recept is de nieuwste ontwikkeling binnen het project. Homegrown is gevestigd in Liverpool.

Phil Collins (born 1970) is a video and installation artist who, through his intense engagement with his subjects, examines both the representation and reality of their social and political situations. He is Professor of Video Art at Academy of Media Arts Cologne, Cologne. Recent exhibitions include: the meaning of style, Gallery of Modern Art, Queensland Art Gallery, Brisbane, 2012; Revolution vs. Revolution, Beirut Art Center, Beirut, 2012; and Phil Collins: marxism today, British Film Institute, London, 2011. Collins lives and works in Berlin and Cologne. [Last updated 2013]

Beatriz Colomina is Professor of Architecture History and Theory, and director of the PhD Program of the School of Architecture, Princeton University, Princeton. She is the founding director of Princeton’s Program in Media and Modernity, which takes an interdisciplinary view of the links between culture and technology. Colomina has served on the editorial boards of the journals Assemblage, Daidalos, and Grey Room. Her books include: Domesticity at War (2007); Doble exposición: Arquitectura a través del arte Double Exposure: Architecture through Art; Cold War Hothouses: Inventing Postwar Culture from Cockpit to Playboy (2004); and Sexuality and Space (1992). The exhibition Clip/Stamp/Fold: The Radical Architecture of Little Magazines, which she curated together with Princeton PhD students, was presented at the Storefront for Art and Architecture, New York, and traveled to Documenta 12, Kassel, 2007, among other locations. Colomina lives and works in New York. [Last updated 2010]

MTL Collective (Amin Husain en Nitasha Dhillon) voegen een artistieke praktijk toe aan research en activisme. Het werk van MTL is te zien geweest tijdens grote internationale tentoonstellingen en festivals over de hele wereld, waaronder de Biënnale van Athene in 2016; de Biënnale van Venetië in 2015; MediaImpact International Festival of Activist Art in Moskou; en het Louisana Museum voor Moderne Kunst in Denemarken.

La Colonie werd mede opgericht door Attia, en opende haar deuren voor het eerst op 17 oktober 2016. Op die dag vond in 1961 het bloedbad van Parijs plaats: betogers die demonstreerden voor Algerijnse onafhankelijkheid, werden toen door politieagenten aangevallen en vermoord. In de periode 2016-2020 was La Colonie gevestigd in de Parijse wijk Gare du Nord. Vanwege de Covid-19-pandemie, moest zij haar deuren sluiten en begon zij een nomadisch bestaan, dat van start gaat met het project Fragments of Repair in samenwerking met BAK. La Colonie is een open forum voor dekoloniaal denken, debat en cultureel activisme. Samen met kunstenaars, onderzoekers, activisten, lokale bewoners, verschillende culturele en politieke gemeenschappen, en een verscheidenheid aan soorten publiek, tracht La Colonie de voorwaarden van kennisproductie en de alledaagse structuren van samenleven te dekoloniseren, en om zo te doorgronden hoe een toekomst eruit ziet die niet langer verstrikt is in de erfenissen van koloniaal geweld.

Barcelona en Comú is opgericht in 2014 en fungeert als een burgerplatform. Het agendeert
sociale rechtvaardigheid en gemeenschapsrechten, bevordert participatiedemocractie en ontwikkelt
voor Barcelona een nieuw model voor toerisme. Door gezamenlijke actie biedt het platform een transparant samenwerkingsmodel voor de stad en haar instellingen.

Land+Civilization Compositions, werkzaam in de Randstad en Istanbul, werkt vanuit multidisciplinaire praktijken en samenwerkingen aan kwesties rond gebouwde vorm in uiteenlopende contexten.

New Women Connectors is een beweging om een platform te bieden dat ernaar streeft om nieuwkomers en vrouwelijke migranten te verbinden met de gastmaatschappij, en om de stemmen te versterken van diegenen die zichzelf vaak stemloos voelen. Geïnitieerd door Anila Noor wordt het voorgesteld, gecreëerd en geleid door migranten- en vluchtelingenvrouwen, waarbij er voor gezorgd wordt dat alle stemmen gehoord en beantwoord worden, zodat deze collectiviteit zich empowered kan voelen. Ze geloven dat door het creëren van een open platform het uitwisselen van dialoog en naar elkaar luisteren gefaciliteerd kan worden. Als resultaat zal dit leiden tot collaboratieve oplossingen voor dringende zaken waar migrantenvrouwen in Europese steden tegenaan lopen. Georganiseerde evenementen zijn, onder andere, Let’s Mobilize for a Europe We Want, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2019; Right Wing Populism in Europe and its Impact on Migrants, Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam, 2019; en Voices of New Women, Pakhuis de Zwijger, Amsterdam, 2019.

Danilo Correale is een kunstenaar die de temporele en lichamelijke relaties van arbeid-vrije tijd en slaap analyseert. Recente solotentoonstellingen omvatten onder andere Tales of Exhaustion, La Loge, Brussel, 2016 en zijn meest recente publicatie is No More Sleep No More (2015). Correale woont en werkt in Napels en New York.

Miguel Cordero is an installation, sculpture, and mixed media artist. His latest work, Jorge Chávez sweater for a Boeing 737-200, concerns aero-commercial domains, drug trafficking, improper negotiations, real estate speculation, the need for heroic references, and relational art with a community relegated to neglect. He studied at the National School of Fine Arts of Peru in 1994, at the San Carlos Academy of the UNAM, and at the Byam Shaw School of Art in London. His previous solo exhibition was Jedeque, the return of the Lamb (2017), twenty years before his solo exhibition Tourist Souvenir of my post-Inca brain (1996) was organized at the Academy of San Carlos. He won the Young Artist award from the 2V’S Gallery for his graduation from the PUCP and Fine Arts. Cordero works and lives in Peru. 

Cosmin Costinas (geboren 1982) is een schrijver, kunstcriticus en curator. Costinas studeerde kunstgeschiedenis aan de Babes Bolyai University in Cluj-Napoca, Roemenië. Hij is redacteur van de tijdschriften Idea Arts + Society (Cluj) en Version (Parijs/Cluj) en heeft een adviserende rol in het bestuur van PATTERNS/ERSTE Foundation (Wenen). Hij is co-auteur van de roman Philip (Project Press, Dublin, 2007) en heeft bijdragen geleverd aan tijdschriften, boeken en tentoonstellingscatalogi in Europa en Zuid-Oost Azië. Ook heeft hij lezingen gegeven aan instituten en universiteiten in Europa en China. Costinas was een van de redacteuren van documenta 12 magazines (Wenen/Kassel). Recente projecten waarbij Costinas optrad als curator (selectie): After the Happy Nineties, Goethe Institute, Boekarest, 2005; Tales from the Other Side, DSBA, Boekarest, 2005; en Textground, Display Gallery, Praag, 2004. Costinas woont en werkt in Boekarest en Wenen.

Council is een non-profitorganisatie in Parijs dat kennis uit de kunsten, wetenschappen en de maatschappij samenbrengt om nieuw begrip van maatschappelijke kwesties te bevorderen. Council is opgericht in 2013 en stelt tentoonstellingen samen, organiseert een publiek programma, is opdrachtgever voor kunstenaars en schrijvers en heeft een fellowship-programma.

Birgit M. Kaiser en Kathrin Thiele, Utrecht

Chris Cyrille is a poet, art critic and freelance exhibition storyteller. After two master degrees, one in art theory, and the other in philosophy at Paris 8, he decided to work for several magazines in France. Cyrille is member of AICA (International Association of Art Critics), and has received the Dauphine Prize for Contemporary Art in 2017; the Young Curator Prize of the 69th edition of Jeune Création; and the AICA France Prize in 2020. As a theorist and poet he is interested in Caribbean philosophies and aesthetics.

Josef Dabernig (born 1956) is an artist and filmmaker whose work uncovers the monotony and coercion that can dominate even the most expected daily actions. Recent exhibitions include: ROUNDTABLE, 9th Gwangju Biennale, Gwangju, 2012; Don’t Smile. On the Humour of Art, Kunstmuseum Liechtenstein, Vaduz, 2012; and Josef Dabernig. Panorama, Kunsthaus Graz and Neue Galerie, Graz, 2013. Dabernig lives and works in Vienna. [Last updated 2013]

Jeremiah Day is een kunstenaar wiens werk bestaat uit fotografie, spraak en lichaamstaal, waarmee hij politieke conflicten en verzet – en de subjectieve sporen hiervan – verkent. Day studeerde bij en werkt regelmatig samen met Simone Forti, pionier in de postmoderne dans. Hij maakt gebruik van haar improvisatorische onderzoek-bewegen-sprekenmethode als een open en belichaamde vorm van bevragen. Day studeerde aan de Art Department van de University of Carolina, Los Angeles (1997) en was resident aan de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam (2003–2004). Recente solotentoonstellingen en performances zijn onder meer: To a Person Sitting in Darkness (#2 Perimeter’s Walk), Galleria SpazioA, Pistoia, 2015; The Frank Church River of No Return Wilderness, Arratia Beer, Berlin, 2015 en If You Want Blood, Arcade, London, 2013. Recente groepstentoonstellingen zijn onder meer: Istanbul: Passion, Joy, Fury (met Can Altay), MAXXI, Rome, 2015–2016; Giles Bailey & Jeremiah Day, CCA Glasgow, Glasgow, 2015–2016 en de 5de Thessaloniki Biennale, Thessaloniki, 2015. Day woont en werkt in Amsterdam en Berlijn.

Jodi Dean is a political theorist and writer who holds the Harter Chair in Humanities and Social Sciences at Hobart and William Smith Colleges in Geneva, New York. She received her BA from Princeton University and her MA, MPhil, and PhD from Columbia University, New York. Her research and writing focus on the contemporary space of politics. She has authored and edited eleven books. Recent publications include: The Communist Horizon (2012); Blog Theory (2010); and Democracy and Other Neoliberal Fantasies (2009).[1] Her most recent book, Crowds and Party, is forthcoming in 2016, published by Verso. Dean lives and works in Geneva and New York. [Last updated 2016]

Mariana Castillo Deball (geboren 1975) is een kunstenaar die in 2004 de Prix de Rome, Amsterdam, ontving voor haar project en bijbehorende publicatie Institute of Chance. Eerder werkte ze als Researcher Fine Art aan de Jan van Eyck Academie, Maastricht, in 2002 en

Sky Deep is veel meer dan een DJ/producer, en heeft daarnaast ervaring in het opzetten van een label, cureren, het organiseren van clubavonden en in de productie van prijswinnende films. Recentelijk heeft ze getourd als DJ/performer, lead-gitarist, vocalist en MC; een YouTube-serie geproduceerd over muziektechnologie How I Do Dat Like That waar ze inzicht geeft in haar productieproces, haar liefde deelt voor muziekapparatuur en dagen die in de studio doorgebracht worden; en maakte ze deel uit van de tourfilm The Fisting Club, gemaakt door regisseur Shu Lea Cheang. Housemuziek is voor haar de blijvende levenskracht die verbindingen aangaat met andere genres als Funk, Bass en Techno. Ze woont in Berlijn en heeft de helft van haar leven in New York en Los Angeles gewoond.

Ekaterina Degot (born 1958) is an art historian, art writer, and curator whose work focuses on aesthetic and sociopolitical issues in Russia, predominantly in the post-Soviet era. She teaches at the Rodchenko Moscow School of Photography and Multimedia and Moscow State University. Since 2008 she has been senior editor of OpenSpace.ru, a Russian independent online magazine of art news, art criticism, and cultural analysis. She recently co-edited Post-Post-Soviet?: Art, Politics and Society in Russia at the Turn of the Decade (with Marta Dziewanska, et al.), 2013, and with David Riff convenes the first Bergen Assembly, Bergen, 2013. Degot lives and works in Moscow. [Last updated 2013]

Chto Delat?/What is to be done? is a Russian collective, established in 2003, that open a space between theory, art, and activism, creating and developing a dialogue of different positions on the politicization of knowledge production and place of art and poetics in this process. Chto Delat operates through collective initiatives organized by “art soviets” inspired by the council politics originated in revolutionary Russia in the early 20th century. Selected solo exhibitions include: Time Capsule. Artistic Report on Catastrophes and Utopia, Secession, Vienna, 2014–2015; The Lesson on Dis-Consent, Staatliche Kunsthalle Baden-Baden, Baden-Baden, 2011; and The Urgent Need to Struggle, Institute of Contemporary Art, London, 2010. Selected group exhibitions include: The Excluded. In a Moment of Danger, São Paulo Biennale, São Paulo, 2014; Really Useful Knowledge, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid, 2014; and FORMER WEST: Documents, Constellations, Prospects, Haus der Kulturen der Welt, Berlin, 2013. Chto Delat? works in St. Petersburg and Moscow. [Last updated 2016]

Burak Delier (born 1977) is an artist who explores the relationship between capitalism and contemporary artistic practices. His work incorporates guerrilla art tactics and absurdist humor, and also employs the strategies of the very neoliberal media with which he disagrees. Recent projects and exhibitions include: the research project Art Facts, SALT, Istanbul, 2012; and 8th Taipei Biennial, Taipei, 2010. Delier lives and works in Istanbul. [Last updated 2012]

T.J. Demos is a writer and critic teaching in the Department of Art History at University College London, London. In 2010, he co-curated Uneven Geographies: Art and Globalization at Nottingham Contemporary, Nottingham. During 2008–2009, he organized Zones of Conflict: Rethinking Contemporary Art During Global Crisis, comprising a series of research workshops in London and an exhibition in New York. Demos’s essays on modern and contemporary art and politics have appeared in numerous international magazines and journals, among them Artforum, Grey Room, October, and Texte zur Kunst. He is author of The Migrant Image: The Art and Politics of Documentary During Global Crisis (2013) and Return to the Postcolony: Specters of Colonialism in Contemporary Art (2013). His book, The Exiles of Marcel Duchamp, was published by the MIT Press in 2007. Demos lives and works in London. [Last updated 2016]

Lynnée Denise is een kunstenaar, wetenschapper, schrijver en DJ die in haar werk reflecteert op culturele bewegingen uit de underground, de jaren tachtig, migratiestudies, ontsnappingstheorieën en de elektronische muziek van de Afrikaanse diaspora. Denise bedacht de term ‘DJ scholarship’ om de rol van de DJ te herpositioneren van een verschaffer van een feestelijke sfeer naar een archivaris, cultureel conservator en informatiespecialist van muziek met kritische waarde. Aan de hand van interactieve workshops, lezingen en presentaties op universiteiten, conferenties en podia gebruikt Denise muziek als medium voor een vitale publieke dialoog. De inzet daarbij is de vraag hoe de manier waarop de muziek van de Black Atlantic wordt begrepen in zijn sociale context en voorbij entertainment kan worden veranderd. Denise woont en werkt in Londen. 

Zoénie Liwen Deng schrijft semi-ekfrasische poëzie en kunst-gerelateerde essays, en organiseert events rondom sociale praktijk. Ze werkt als de civic praxis coördinator/community portal coördinator bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, en bij Waag Society, Amsterdam, als concept ontwikkelaar voor kunst- en technologische projection. Ze behaalde haar doctoraat in culterele studies aan de Universiteit van Amsterdam. Haar onderzoek richtte zich op niet-oppositionele kritsiche factoren van hedendaags sociaal betrokken kunst in verstedelijkend China. Haar onderzoek en artistieke interesses omvatten sociale praktijken, artivisme, feminismes, anarchismes, de New Associationist Movement, alternatieve manieren van samen leven en leren, niet-westerse perspectieven en dekoloniale ethiek en politiek. Ze was medesamensteller van de Transformer Summit bij Artsformation en Now water can flow, or it can crash, my friend, een publiek programma bij Framer Framed, Amsterdam, in 2021. 

Allan deSouza is een transmediakunstenaar die in zijn werk materiële erfenissen uit het koloniale tijdperk opnieuw weergeeft door middel van strategieën als humor, fabels en (verkeerde) vertalingen. Zijn werk doorkruist verschillende disciplines, waaronder fotografie, digitale media, tekst, performance en pedagogiek. DeSouza is docent fotografie aan de Universiteit van Californië in Berkeley. Het werk van DeSouza is wereldwijd tentoongesteld in onder meer The Phillips Collection in Washington, DC, het Centre Pompidou in Parijs, het Mori Art Museum in Tokio, en tijdens de Gwangju Biënnale en Guangzhou Triënnale. Zijn teksten zijn gepubliceerd in tal van tijdschriften, bloemlezingen en catalogi. Recente publicaties zijn onder meer Ark of Martyrs: An Autobiography of V (2020) en How Art Can Be Thought: A Handbook for Change (2018). DeSouza woont en werkt in New York.

To Be Determined is een ongedocumenteerde organisatie die onlangs vanuit de Filipijnen en andere plaatsen naar Nederland is geëmigreerd, en daarbij een nieuwe naam en identiteit heeft aangenomen. De organisatie is benieuwd naar modellen van collectiviserend auteurschap (zij het met credits, anoniem of afgestoten), ondergrondse spoorwegen (in het volle zicht) tot institutionele toegang, grondgebied gebouwd tussen rust en doorvoer (inclusief de talen gesproken door eventuele bewoners), en de dekolonisatie van cultureel werk door de lens van de hedendaagse (postkoloniale) inlandse taal. Het is momenteel in de rui of in het proces van bepalen hoe te opereren binnen een vreemd landschap. Maar wat, op dit moment, duidelijk is, is dat TBD (nog steeds) bestaat uit slaapcellen en nader te bepalen netwerken die geactiveerd en gedeactiveerd worden in reactie op externe factoren: te verdelen overvloed, te behandelen urgenties, of vrije tijd om te zijn. Wanneer daarom gevraagd identificeert TBD zich als een performance van de sociale praktijk.

DiEM25 is een pan-Europese, grensoverstijgende beweging die werkt naar een gedemocratiseerde Europese Unie in reactie op toenemende nationalismen. DiEM25 is opgericht in 2015 en organiseert door participatie en openheid om een gezamenlijk antwoord te ontwikkelen voor de vijf crises die Europa volgens hen beïnvloeden: schuld, banken, armoede, lage investering en migratie. Naast Grootveld, zijn ook deelnemers aan Propositions #2: Assemblism Lorenzo Marsili en Igor Stokfiszewski verbonden aan DiEM25.

Filmvertoning

Manthia Diawara (born 1953) is a cultural, literary, and film theorist as well as a filmmaker whose main area of research is African studies. He is the author of several books including African Film: New Forms of Aesthetics and Politics (2010) and We Won’t Budge: An African Exile in the World (2003). His Recent films are Édouard Glissant: One World in Relation (2010) and Maison Tropicale (2008). Diawara lives and works in New York. [Last updated 2013

Mike Dibb is an award-winning British independent filmmaker who has been producing and directing films for television for many years on a wide range of subjects, from cinema and jazz to art, sport, literature, science, and popular culture.

Rod Dickinson (geboren 1965) is kunstenaar en docent aan de Universiteit van West England, Bristol. Een groot gedeelte van zijn onderzoek richt zich op re-enactment en de analyse van sociale structuren. Zijn werk Greenwich Degree Zero (gemaakt met Tom McCarthy) was te zien in de tentoonstelling The Art of Iconoclasm (onderdeel van BAK’s project The Return of Religion and Other Myths, 2008–2009) en is eerder te zien geweest in de volgende tentoonstellingen (selectie): History Will Repeat Itself – Strategies of Re-enactment in Contemporary Art, Hartware MedienKunstVerein, Dortmund, 2007, Kunst Werke, Berlijn, 2007–2008, en Centre for Contemporary Art, Ujazdowski Castle, Warschau, 2008; Greenwich Degree Zero, Beaconsfield Gallery, Londen, 2006; en The Western Front Gallery, Vancouver, 2005. Zijn overige tentoonstellingen zijn, onder andere: The Institute of Psychoplasmics, Pump House Gallery, Londen, 2008 en Prophets of Deceit, CCA Wattis Institute for Contemporary Arts, San Francisco, 2007. Dickinson woont en werkt in Londen.

Bülent Diken teaches social and cultural theory at the Department of Sociology, Lancaster University, Lancaster. He studied urban planning at the Aarhus School of Architecture, Aarhus, and previously taught at the Institute of Geography, Roskilde University, Roskilde. Diken’s research interests include social theory, post-structuralism, political philosophy, urban sociology, and immigration and he is currently working on two book projects: Revolt, Revolution, Critique: The Paradox of Society and The Sociology of Terrorism. Recent publications include: Nihilism (2009); and Strangers, Ambivalence and Social Theory (1998). Together with Carsten Bagge Lausten he has authored the books Sociology Through the Projector (2007); The Culture of Exception: Sociology Facing the Camp (2005); and I Terrorens Skygge (2004). Diken lives and works in Lancaster. [Last updated 2010]

Angela Dimitrakaki is schrijver en hoofddocent Hedendaagse Kunstgeschiedenis en Theorie aan The University of Edinburgh, Edinburgh, waar ze ook de gedeelde leiding heeft over het masterprogramma Moderne en Hedendaagse Kunst en de Global Contemporary onderzoeksgroep. Haar werk gaat in op marxisme en feminisme, en focust op arbeid, sociale reproductie, het politieke in globalisering en de heropleving van fascisme. Ze werkt aan twee boeken, Feminism, Art, Capitalism, en The Economic Subjects of Contemporary Art. Voor haar fictie ontving ze in 2017 de Academy of Athens Award. Dimitrakaki woont en werkt in Athene en Edinburgh.

Paolo Do is an activist and researcher at the self-managed ESC Atelier and founder-member of LUM (Free Metropolitan University) in Rome. He is also a founder-member of Edufactory and Uninomade, and a collaborator of Dinamopress and Roars. Do holds a PhD in Critical Management and Political Economy from Queen Mary University of London, London and has written on the critique of the political economy of knowledge, organization and strategy of transnational social movements, and new international division of labor. He is author of Il tallone del drago: capitale globale e conflitti in Cina (2010), and co-editor of Lessico Marxiano. Dieci concetti per ripensare il presente (2009), and Towards a Global Autonomous University (2009). Currently Do is working on the relationship of knowledge, art, and politics within art institutions. He is also working at the concept and organization of the transdisciplinary research program on the contemporary, Studio Roma; the art program Openings Out to Reality; and the artistic projects Draftsman Congress and Cattedrale, among others, based at the Swiss Institute of Rome. Do is based in Rome. [Last updated 2015]

Anfisa Doroshenko is promovendus aan de National University of Kyiv-Mohyla Academy, Kyiv. Ze is geïnteresseerd in verschillende concepten en beeldvorming van “glinsteren,” of lichteffecten, die instabiliteit en onzekerheid representeren. Ze is senior onderzoeker bijhet Khanenko Museum, Kyiv, en richt zich op moderne en contemporaire grafische kunst (1880⁠– heden) op de afdeling print en tekeningen. Na de militaire inval in Oekraïne verblijft ze tijdelijk in Goor, Nederland.

Helmut Draxler (born 1956) is an art historian, art critic, curator, and Professor of Art Theory at the Merz Academy in Stuttgart. He was the director of the Kunstverein Munich from 1992 to 1995. In 2004–2006 he organized (with Sabeth Buchmann and Stephan Geene) the project Avant-garde Film Biopolitics at the Jan van Eyck Academy, Maastricht. More recently Draxler curated the exhibition Shandyismus. Autorschaft Als Genre [Shandyism. Authorship as Genre] at the Secession, Vienna, 2007. He writes extensively on contemporary art and theory for a variety of international magazines and artists’ catalogs. Recent publications include: Film, Avantgarde, Biopolitik Film, Avant-garde, Biopolitics (2009); Gefährliche Substanzen. Zum Verhältnis von Kritik und Kunst Hazardous Material. On the Relationship between Criticism and Art; Coercing Constellations. Space, Reference, and Representation in Fareed Armaly (2007); and Shandyismus. Autorschaft Als Genre Shandyism. Authorship as Genre. Draxler lives and works in Berlin, Stuttgart, and Vienna. [Last updated 2009]

Marlene Dumas (born 1953) is an artist whose practice mainly encompasses painting and drawing. She often portrays people who have been deemed “Other” by society, drawing attention to our own systems of belief. Recent exhibitions include: Sorte, Fondazione Stelline, Milan, 2012; Forsaken, Frith Street Gallery, London, 2011; and Against the Wall, Fundação de Serralves, Porto, 2010. Dumas lives and works in Amsterdam. [Last updated 2013]

Jimmie Durham (born 1940) is an artist and writer whose work deals with cultural representations and countering western narratives of history and nation. Recent exhibitions include Jimmie Durham: A Matter of Life and Death and Singing, Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen, Antwerp, 2012 and Documenta 13, Kassel, Germany, 2012. Durham lives and works in Berlin. [Last updated 2013]

Övül Durmuşoğlu (geboren 1978) is curator en criticus. Na het afronden van haar BA in Vertalingen en Interpretaties aan de Bogazici Universiteit in Instanbul, behaalde zij een MFA aan de theoretische afdeling van de faculteit Visual Arts and Visual Communication Design van de Sabanci Universiteit in Istanbul. Zij nam ook deel aan het Critical Studies programma van de Malmö Art Academy, Malmö. Naast haar bijdragen aan locale tijdschriften voor kunst en cultuur als Cogito, Kaos GL en icon, heeft Durmuşoğlu sinds de oprichting gewerkt met het Altyazi Monthly Cinema Magazine (Istanbul). Ook heeft zij publieke lezingen gegeven over het feminisme, performance art en pornografie in Istanbul en Ankara. Recente publicaties zijn: Paletten (Gothenburg); n.paradoxa (Londen); Muhtelif (Istanbul/Berlijn); en Kulturrise (Wenen). Recente projecten als curator zijn: Data Recovery, GAMeC, Bergamo, 2007; Nightcomers, tiende Internationale Istanbul Biënnale, Istanbul, 2007; EXOCiTi, Istanbul, 2006; en Ittihad Sigorta, Istanbul, 2005. In 2007 ontving zij de vierde editie van de Premio Lorenzo Bonaldi Young Curators Award in Italië. Durmuşoğlu leeft en werkt in Istanbul en Wenen.

Kunstenaar Yasmine Eid-Sabbagh heeft een achtergrond in de fotografie. Ze combineert onderzoek-, conversatie-, beeld- en (meta) archiveringspraktijken met langdurige betrokkenheid om te reflecteren op het agentschap van foto’s en noties van collectiviteit en macht. Haar werk is verbonden aan de intermenselijke relaties die in de loop der tijd ontstaan. Eén van haar langetermijnprojecten onderzoekt de onmogelijkheid van representatie, door middel van een onderhandelingsproces rondom een potentieel digitaal archief wat is samengesteld in samenwerking met inwoners van Burj al-Shamali, een Palestijns vluchtelingenkamp vlakbij Tyr, Libanon. In 2018 promoveerde ze aan het Institute of Art Theory and Cultural Studies aan de Academy of Fine Arts in Wenen. Sinds 2008 is ze onderdeel van de Arab Image Foundation, een non-profitorganisatie die fotografie uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en de Arabische diaspora opspoort, verzamelt, conserveert en bestudeert en de inmiddels omvangrijke collectie via een online database, publicaties en tentoonstellingen aan het publiek presenteert. Eid-Sabbagh was Fellow in het BAK Fellowship-programma 2018/2019. Ze ontving de Arles Discovery Award, 2013 en de 8e Vevey International Photography Award, 2011, voor haar samenwerking met Rozenn Quére, getiteld Vies Possibles et Imaginaires (Mogelijke en Denkbeeldige Levens).

Andrea Elera is een visuele kunstenaar, onderwijzer en organisator. Sinds 2008 organiseert ze kunstprojectem en platformen voor kritische actie, met een focus op de publieke rol van kunstenaars en culturele instituties. Ze werkte als hoofd van visuele kunst voor de gemeente Miraflores, Lima, en is onderdeel van het curatoriële team van Sala Luis Miró Quesada Garland, Miraflores. Ze werkte eerder op de onderwijsafdeling van Lima Art Museum, Lima. In 2008 was ze medeoprichter van de kunstruimte Casa Pausa (2008–2018). Ze behaalde haar MA in kunstonderwijs aan ArtEZ, Arnhem, en een BA in beeldende kunst aan Pontificia Universidad Católica del Perú, Lima. Ze studeert momenteel binnen de afdeling aan Art en Performance Research Studies aan de Universiteit van Amsterdam.  

Okwui Enwezor is a curator, critic, poet, and the director of the Haus der Kunst, Munich, Germany. In 2015 Enwezor was the artistic director of 56th Venice Biennale. In addition to writing extensively on contemporary African art and artists, as well as on American and international art, he regularly writes books, edits publications, and contributes his writing to periodicals such as Artforum, Frieze, Parkett, Texte zur Kunst, and Third Text. He has curated and co-curated numerous ground-breaking exhibitions around the world including: 7th Gwangju Biennale, Gwangju, 2008; Archive Fever: Uses of the Document in Contemporary Art, International Center of Photography (ICP), New York, 2008; Documenta 11, Kassel 2002; and The Short Century: Independence and Liberation Movements in Africa, 1945–1994, Museum Villa Stuck, Munich, Gropius Bau, Berlin, Museum of Contemporary Art Chicago, and P.S.1 and Museum of Modern Art, New York, 2001. He received the Award for Curatorial Excellence from the Center for Curatorial Studies, Bard College, New York in 2009. Enwezor lives and works in and New York. [Last updated 2016]

Köken Ergun (born 1976) is a video and performance artist whose work focuses on marginalized communities and the political and social aspects of their rituals. Recent exhibitions include: Intense Proximity, La Triennale, Palais de Tokyo, Paris, 2012; About Stupidity, Petach Tikva Museum, Petach Tikva, 2012; and Men Amongst the Ruins, TEOR/éTica, San José, 2012. Ergun lives and works in Berlin and Istanbul. [Last updated 2013]

Openingsweekend

Antropoloog, curator en sociaal ondernemer Mitchell Esajas is onderdeel van verschillende gemeenschapsprojecten op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid, diversiteit en duurzaamheid. Hij is medeoprichter en voorzitter van New Urban Collective, een netwerk voor studenten en young professionals van diverse achtergronden met een focus op de Surinaamse, Caribische en Afrikaanse diaspora. Esajas studeerde Business Studies en Antropologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij is medeoprichter van The Black Archives (sinds 2016) in Amsterdam, een unieke verzameling boeken, documenten en artefacten die de geschiedenis van zwarte mensen en zwart verzet in Nederland vastlegt. Met de collectie als basis, werkt The Black Archives met kunstenaars, activisten en wetenschappers, en ontwikkelen zij tentoonstellingen en andere publieke activiteiten. In 2018 was The Black Archives één van de winnaars van de Amsterdamprijs voor de Kunst. Esajas woont en werkt in Amsterdam.

Etcétera… (established 1998) is a collective founded in Buenos Aires who work across multiple categories including poetry, theater, and visual art. Their artworks, manifestos, and actions often take part in public demonstrations and connect with other groups engaged in struggle. Recent exhibitions include: From the Relative Truth to the Absolute Error, Smart Project Space, Amsterdam, 2011; and 11th Istanbul Biennial, Istanbul, 2009. Etcétera… is based in Buenos Aires. [Last updated 2012]

İnci Eviners werk bestaat uit samengestelde, gelaagde werken die onttrokken worden uit tekeningen. De politiek van verlangen en onheil, ruimte, subjectiviteit en zijn potentie worden door haar onderzocht in werken die variëren van tekeningen tot video en performatieve- en samenwerkingspraktijken. Als kunstenaar is ze zich bewust van de trauma’s die ons vormen en die vragen om een nieuwe vorm van luisteren en waarnemen. Eviner promoveerde in de beeldende kunst aan Mimar Sinan Üniversitesi, Istanbul en is sinds 2011 universitair docent aan de Kadir Has University, Istanbul. Ze was deel van verschillende groepstentoonstellingen en biënnales: Rainbow Caravan, 3de Aichi Triënnale, Aichi, 2016; Les Parfums de l’Intranquillité, Hotel des Arts, Toulon, 2016 en İstanbul: Passion, Joy, Fury, MAXXI, Rome, 2015. Recente solotentoonstellingen zijn onder meer: İnci Eviner Retrospective: Who’s Inside You?, Istanbul Modern, Istanbul, 2016; Runaway Girls, The Drawing Center, New York, 2015 en Stages of Everyday Politics, Mario Mauroner Contemporary, Wenen, 2014. Eviner woont en werkt in Istanbul.

Michèle Faguet is een schrijver en curator. Faguet is afgestudeerd aan het master programma in kunstgeschiedenis aan de Columbia University, New York. Ze heeft les gegeven in ‘critical theory’ aan de Universidad de los Andes, Bogotá (2002–2003) en was gastcurator aan het Banff Center, Banff, en gastspreker aan het MA Curatorial Practice programma van de California College of the Arts, San Francisco en het Dutch Art Institute, Enschede. Daarnaast werkte ze als directeur en curator van de Or Gallery, Vancouver (2005–2007); Espacio La Rebeca, Bogotá (2002–2005); en La Panadería, Mexico City (2000–2001); als adjunct curator van de Alliance Française, Bogotá (2004–2005); en tentoonstellingscoördinator van het Swiss Institute, New York (1997–1999). Faguet heeft tentoonstellingen georganiseerd met een diverse groep van internationale kunstenaars, waaronder Sharon Hayes, Miguel Calderón, Javier Téllez, Wilson Díaz, Kristin Lucas, en Phil Collins. Ze heeft veel geschreven over hedendaagse kunst voor verscheidene publicaties en met een specifieke interesse in het contextualiseren van de recente praktijken uit Chili en Colombia. Recente publicaties zijn onder andere: ‘New York, Capital of the Third World’, Local People: Johanna Unzueta, Queens Museum of Art (2009); ‘Pornomiseria or How Not to Make a Documentary Film’, Afterall (zomer 2009); ‘Soy mi madre: Conversation between Phil Collins and Michèle Faguet’, El Tiempo Celeste (voorjaar 2009); en ‘Je est un autre: la estetización de la miseria’, Ensayos sobre Arte Contemporáneo en Colombia 2008 (2008). In 2008 ontving ze de Creative Capital | Warhol Foundation Arts Writers Grant. Faguet woont en werkt in Berlijn.

Simone Fattal is een kunstenaar die abstracte en figuratieve keramische sculpturen, schilderijen en collages maakt. Ze studeerde filosofie aan de Ecole Modèle des Lettres, Beirut en aan de Sorbonne, Parijs. In 1969 keerde ze terug naar Beirut, waar ze begon met schilderen. In 1980 verhuisde ze naar Californië en richtte daar Post-Apollo Press op, een uitgeverij voor innovatieve en experimentele literatuur. In 1988, nadat ze zich had ingeschreven bij het San Francisco Art Institute, San Francisco, keerde ze terug naar haar artistieke praktijk en startte ze met het maken van keramische sculpturen. Sinds 2006 maakt ze werken in de prestigieuze werkplaats van Hans Spinner in Grasse, Frankrijk. In 2013 bracht ze de film Autoportrait uit, die in filmfestivals over de hele wereld werd vertoond. Recentelijk is haar werk onder meer te zien geweest in de solotentoonstellingen Finding a Way, Whitechapel Gallery, Londen, 2021; A Breeze Over the Mediterranean, ICA, Milaan, 2021; Works and Days, MoMA PS1, New York, 2019; en Garden of Memory, Yves Saint Laurent Foundation, Marrakech, 2018. Fattal woont en werkt in Parijs.

Carl Martin Faurby is a freelance curator and writer. He often invents platforms for cultural investigations by means of contemporary art, which usually take place outside of institutional contexts. He is the curator of Alt_Cph 15, a non profit and experimental art fair for so-called “alternative art spaces.” Faurby is a member of the board of UKK (Young Artists and Art Workers), an organization that strives for better working conditions for art workers within the first 10 years of their careers, through lobbying and discursive projects. He is the author of Object This Picture (2012/2013) and co-author of Force Majeure (2014), and is a regular contributor to the art magazine Kunsten.nu. Faurby lives and works in Copenhagen. [Last updated 2015]

Maya Felixbrodt speelt viool, componeert, tekent gezichten, maakt grootschalige collages, danst, onderzoekt beweging en muziek, maakt performancekunst, zingt, improviseert, maakt video’s,
schrijft over haar dromen, schrijft poëzie, treedt op als solist en met genootschappen, en initieert en
neemt deel in verschillende muzikale en interdisciplinaire samenwerkingen, inclusief haar genootschappen Zvov, 32 en GHOM. Ze is ook de samensteller van Synzine, een tijdschrift voor muzikale spellen.

E. C. Feiss is a researcher, critic, and a PhD candidate at the History of Art Department of University of California, Berkeley. In 2014–2015 she was a resident at the Jan van Eyck Academie, Maastricht and an instructor at the Sandberg Instituut, Amsterdam. Most recently, her writing appeared in Cinema Olanda: Wendelien van Oldenborgh (ed. Lucy Cotter, 2017) and White Paper: On Land, Law and the Imaginary (ed. Adelita Husni-Bey, 2017) and she has contributed to Afterall, Camera Austria, Little Joe, Radical Philosophy, and Texte zur Kunst. Feiss lives and works in Berkeley, CA.

Frente 3 de Fevereiro is een collectief dat in 2004 opgericht is nadat Flavio Sant’Ana, een jonge zwarte student, door de politie van São Paulo vermoord werd. De groep, die zijn thuisbasis in São Paulo heeft, bestaat uit 21 leden die actief zijn in de kunsten, het academische leven en op andere vlakken. Ze gebruiken onderzoek en vormen van directe actie om aandacht te vestigen op verschillende raciale kwesties, spanningen en verhalen in Brazilië en elders ter wereld. Hun transdisciplinaire aanpak is vooral gericht op vormen van stedelijke interventie, muziek en documentaire media.

Jesko Fezer (born 1970) is an architect and an artist. His projects, in cooperation with institute für angewandte urbanistik, are realized in Munich, Stuttgart, Berlin, Utrecht, Graz, New York, and London. He is Professor for Experimental Design at Hochschule für bildende Künste, Hamburg, co-manager of the thematic bookshop Pro qm, and co-editor of the political architecture magazine An Architektur. Active as an author, a curator, an artist, and an exhibition designer with Kooperative für Darstellungspolitik, Fezer teaches at various universities and researches post-war modernism, design methodology, process-based urbanism, participation, and the politics of design. He lives and works in Berlin. [Last updated 2012]

Joanna Figiel is a doctoral candidate at the Centre for Culture and the Creative Industries, City University London, London. Her research focuses on labor issues, precarity, and policy within the creative and cultural sectors. She completed her Master of Arts at the Centre for Cultural Studies, Goldsmiths University of London, London. She is a member of the editorial collective of the journal ephemera: theory and politics in organization. Figiel is based in London and Warsaw. [Last updated 2015]

Mark Fisher (born 1968) is a writer, theorist, and Programme Leader of the MA in Aural and Visual Cultures at Goldsmiths, University of London, London and a lecturer at the University of East London, London. He is a founding member of the Cybernetic Culture Research Unit and author of Ghosts Of My Life: Writings on Depression, Hauntology and Lost Futures (2014), and Capitalist Realism: Is There No Alternative? (2009). Fisher’s writing has appeared in many publications, including Frieze, The Guardian, New Humanist, New Statesman, Sight & Sound, and The Wire. He has also produced two acclaimed audio-essays in collaboration with Justin Barton: londonunderlondon (2005) and On Vanishing Land (2013). Fisher lives and works in Suffolk and London. [Last updated 2014]

Migrant Domestic Workers netwerk FNV is onderdeel van de FNV (Federatie Nederlandse Vakbeweging). Het vertegenwoordigt de belangen van huishoudelijk werkers in Nederland en voert campagne voor de bekrachtiging van de International Labour Organization (ILO) conventie 189. Het Migrant Domestic Workers network FNV is gevestigd in Utrecht.

Iliana Fokianaki is een schrijver en curator. Ze is een medeoprichter van het platform
Future Climates, doet een PhDonderzoek naar de synapses tussen kunst, identiteit, politiek en economie aan Panteion Universiteit, Athene. Sinds maart 2017 is zij een curator
van Extra City Kunsthal, Antwerpen. Fokianaki is de oprichter van State of Concept Athens, Athene.

Gabriel Fontana is een sociaal ontwerper. Hij is de initiator van Multiform, een hulpmiddel dat ideeën over identiteit, gemeenschap en inclusie uitdaagt en onderzoekt door spellen voor sportklassen op scholen voor te stellen die een openheid en empathie genereren die later hun weg vinden in de bredere samenleving. Via een queer kader onderzoekt Fontana hoe dagelijkse sociale praktijken conservatieve waarden reproduceren en machtsstructuren versterken. Binnen een fenomenologische benadering ontwikkelt hij performatief ontwerponderzoek, waarbij hij het lichaam positioneert als het centrale perspectief van waaruit de sociale wereld wordt ervaren, gereproduceerd en uitgedaagd. Fontana woont en werkt in Rotterdam.

Laura Grace Ford is een kunstenaar en schrijver die zich bezighoudt met de politiek en poëtica van plaats. In haar multidisciplinaire praktijk brengt Ford het stedelijke onbewuste in kaart op basis van cognitieve mapping, spookologie en het derivaat. Ze voltooide een PhD aan de Royal College of Art in Londen in 2021 en was een Stanley Picker fellow aan Kingston University in Londen in de periode 2013-2014. Ze is auteur van Savage Messiah (Verso, 2011) en heeft gepubliceerd in tijdschriften en journals, waaronder Frieze, The White Review, Afterall, The Guardian, Dazed en Art Review. Ford woont en werkt in Londen.

Maja and Reuben Fowkes are art historians and curators whose interests in the fields of art and ecology are manifest in their curated exhibitions, organized symposia, and writings, exploring key ideas and practices around green curating, environmental art history, and the sustainability of contemporary art. Their work also focuses on the theory and aesthetics of Eastern European art, from the art production of the socialist era to contemporary artistic responses to the transformations brought on by globalization. Maja completed her PhD at University College London, London with a thesis titled “Central European Neo-Avant-Garde Art and Ecology under Socialism,” while’s Reuben’s thesis at the University of Essex, Colchester was on socialist realist public monuments in postwar Eastern Europe. In 2010, their collaborative practice was recognized with a grant from the Igor Zabel Award for Culture and Theory. Maja is the author of The Green Bloc: Art and Ecology under Socialism (forthcoming). Their current engagements include a paper at the 2014 annual conference of the Association of Art Historians on “Planetary Awareness under State Socialism,” an article titled “Green Critique in a Red Environment” in ARTMargins journal, as well as organizing a year-long River School on the Danube on art and sustainability. They work out of Budapest and London through the Translocal Institute. [Last updated 2014]

Chandra Frank is an independent curator and feminist scholar. She interrogates the roles of archives, transnational queer kinship, and the politics of pleasure, with an emphasis on the Black, Migrant, and Refugee women’s movement in the Netherlands during the 1980s. She holds an MPhil in African Studies from the University of Cape Town and is a PhD candidate at Goldsmiths, University of London. Currently, Frank holds a guest lectureship at the California State University Los Angeles Pan African and Latin American Studies Department.

René Francisco is kunstenaar, activist en docent. In zijn werk zoekt hij naar manieren om sociale verdeeldheid te overwinnen. Hij is bekend om zijn diepgravende onderzoek waarin hij de problemen van de Cubaanse nationale identiteit en sociale rechtvaardigheid verkent. Ter stimulering van de interactie tussen student en docent richtte hij Galería DUPP, Desde una Pedagogía Pragmática _ (Vanuit een Pragmatische Pedagogie) op in 1989. Francisco kreeg diverse internationale prijzen toegekend, waaronder de UNESCO Prize (2000) en de National Prize of Plastic Arts of Cuba (2010). Recente solotentoonstellingen zijn: _Venceremos, Galeria Nara Roesler, São Paulo, 2016; Entropía, Factoría Habana, Havana, 2015; en Work in Progress, Xin Dong Cheng Space for Contemporary Art, Beijing, 2012. Ook nam hij deel aan recente groepstentoonstellingen, waaronder: Dark Mirror: Art from Latin America since 1968, Kunstmuseum Wolfsburg, Wolfsburg, 2015–2016 en La Otra Bienal (René Francisco-Fidel Yordán Castro), Museo de la Perseverancia, Bogotá, 2013. Francisco woont en werkt in Havana.

Elizabeth Freeman is een wetenschapper, onderwijzer en schrijver gespecialiseerd in Amerikaanse literatuur en gender, seksualiteit en queer studies. Ze bezit een MA en PhD van de Universiteit van Chicago en geeft op dit moment les aan de Universiteit van Californië, Davis. Haar artikelen zijn verschenen in een aantal wetenschappelijks journals, en ze is auteur van drie boeken: Beside You in Time: Sense-Methods and Queer Sociabilities in Nineteenth-Century America (2019); Time Binds: Queer Temporalities, Queer Histories (2010); en The Wedding Complex: Forms of Belonging in Modern American Culture (2002). Ze was tevens de editor van een speciale editie van GLQ: A Journal of Lesbian and Gay Studies, Queer Temporalities (2007), en co-editor (met Ellen Samuels) van een speciale editie van South Atlantic Quarterly, Crip Temporalities (2021). Tussen 2011 en 2017 werkte ze als co-editor van GLQ. Momenteel werkt ze aan een boek dat leespraktijken in de zorg onderzoekt, en aan een anthologie, Queer Kinship (met co-redacteur Tyler Bradway). 

Freehouse is een stichting in de Rotterdamse Afrikaanderwijk die de kwaliteiten van de wijk en haar bewoners zichtbaar maakt. Dat gebeurt door een focus op de buitenruimte als plaats waar verbindingen en mensen samenkomen. Vanuit de tendens dat mensen zich tegenwoordig steeds minder betrokken voelen bij de openbare ruimte of het publieke domein, zet Freehouse projecten op die mensen uitdagen om deze verhouding te activeren. Daarin staat het stimuleren van cultureel ondernemerschap en lokale productie centraal, met als doel om de wijkeconomie en daarmee de wijk als geheel te versterken. De in het gebied aanwezige kwaliteiten en vaardigheden die mensen bezitten worden samengebracht en gekoppeld in gemeenschappelijke ateliers, zoals Wijkatelier op Zuid en de Wijkkeuken van Zuid. In die samenwerkingen ontstaan nieuwe projecten, producten en diensten, die op hun beurt weer onderdeel worden van de openbare ruimte en gemeenschap waarin ze zijn ontstaan.

Urban Front is een transnationale stedelijke adviesgroep gevormd door onafhankelijke associés over de hele wereld, en geïnitieerd door David Harvey en Miguel Robles-Durán, die, sinds de oprichting van het National Strategy Center for the Right to the Territory in de Republiek Ecuador in 2013, betrokken zijn geweest bij het adviseren van grassroots initiatieven, sociale bewegingen en progressieve politici over de productie van een emancipatoir stedelijke toekomst. De groep biedt transdisciplinaire onderzoeksondersteuning, tactische aanwijzingen en kritisch advies aan de vele regeringen en organisaties die de tegenstellingen van neoliberale verstedelijking het hoofd willen bieden en nieuwe visies willen ontwikkelen voor het welzijn van haar burgers. Wereldwijd verbindt Urban Front toegewijde wetenschappelijke expertise en de artistieke en ontwerppraktijk met grassroots actieve kennis door de co-ontwikkeling van nieuwe benaderingen voor het produceren van sociaal en ecologisch verantwoorde transformatieve resultaten. Urban Front heeft hoofdkantoren in Barcelona, ​​Medellin, Montevideo, Mumbai, New York City, Ottawa, Parijs en Rotterdam.

Péter Fuchs (geboren 1978) is een kunsthistoricus die Kunsttheorie en Media studeerde aan de Faculteit voor Humanistiek, Eötvös Lóránd Universiteit, Boedapest. De laatste twee jaar heeft hij lezingen gegeven over nieuwe en digitale media in ditzelfde departement, alsook aan het Hongaarse Independent Media Center. Hij heeft zijn Mastertitel behaald met een onderzoek naar esthetische benaderingen van historisch geconstrueerde nationale identiteiten (en in het bijzonder de relatie tot de representatie van het gereedschap der vernietiging – verschillende oorlogswapens als puur esthetische objecten). Hiervoor heeft Fuchs gewerkt als ontwerper van computerspellen (2000-2002) en begon hij met het presenteren en monteren van zijn eigen programma over computer games en digitale media voor de Hongaarse nationale televisie (sinds 2003). Ook is hij betrokken geweest bij Tranzit (een internationaal kunstinitiatief) en het Ludwig Museum – Hedendaagse Kunst Museum in Boedapest, waar hij momenteel werkzaam is als programmacoördinator. Fuchs woont en werkt in Boedapest.

Avishek Ganguly is momenteel universitair hoofddocent op de afdeling Literaire Kunsten en Studies aan de Rhode Island School of Design in Providence, VS. Hij heeft opleidingen genoten in India en de Verenigde Staten. Hij heeft een doctoraat behaald in English and Comparative Literature aan de Columbia University, New York. Zijn gepubliceerde en aankomende werk richt zich op de verschillende intersecties tussen vertaling, theater, performance en global englishes. Ganguly was onlangs een Visiting Research Fellow aan de Freie Universität-Berlin, Berlijn en de Jawaharlal Nehru University, New Delhi. Avishek woont en werkt in Providence.

Claudia Martínez Garay is een kunstenaar wiens praktijk schilderkunst, beeldhouwkunst, gedrukte media, video en installatie omvat. Haar werk gaat in op het sociaal-politieke geheugen en de geschiedenis van Peru. Met haar werk hoopt ze de hardnekkigheid van de kolonialistische kaders aan de kaak te stellen en beoordeelt ze (on-)officiële verhalen in relatie tot wat er in archieven en collecties wordt bewaard. Ze wil een beter inzicht krijgen in de cultuur en de mensen van de Andes door middel van overblijfselen zoals beelden en artefacten, die veelal geplunderd zijn en in het buitenland bewaard worden. Tussen 2016 en 2017 was ze resident aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Haar solotentoonstellingen waren onder andere: ​​Caminos de Liberación, GRIMM, Amsterdam, 2021; Tienduizend dingen, Sifang Art Museum, Nanjing, 2020; en I WILL OUTLIVE YOU, GRIMM, New York, 2018. Haar werk was ook onderdeel van verschillende groepstentoonstellingen, zoals SAVVY Contemporary, Berlijn, 2021; Kunstverein Braunschweig, Duitsland, 2020; Museum Albertinum, Dresden, 2020; Museo del Barrio, New York, 2019; de 16e Istanbul Biënnale, Istanbul, 2019; de vijfde Ural Industrial Biënnale voor Hedendaagse Kunst, Jekateringburg, 2019; de Aichi Triënnale, Nagoya, 2019; de 12e Biënnale van Shanghai, Shanghai, 2018; en New Museum Triennial, New York, 2018. Martínez Garay woont en werkt in Amsterdam en Lima.

Otobong Nkanga richt zich in haar praktijk op de sociale en topografische veranderingen van haar omgeving. In performance, tekeningen, fotografie en installaties onderzoekt ze hoe ruwe materialen via onofficiële economieën worden getransporteerd en getransformeerd tot gewilde consumptiegoederen. Nkanga studeerde aan de Obafemi Awolow Universiteit, Ile-Ife; École Nationale Supérieure des Beaux-Arts, Parijs; en de Rijksacademie van beeldende kunsten en DasARts, beide in Amsterdam. Haar werk is getoond op: documenta 14, Kassel, 2017; Biennale de Lyon, Lyon, 2015; Bienal de São Paulo, São Paulo, 2014; en Berlin Biennale, Berlijn, 2014. Solotentoonstellingen vonden plaats in onder meer: Kunsthal Aarhus, Aarhus, 2017; Nottingham Contemporary, Nottingham, 2016; M HKA, Antwerpen, 2016; Museum Folkwang, Essen, 2015; en Kadist Foundation, Parijs, 2015. Ze ontving de Belgian Art Prize in 2017 en de Yanghyun Prize in 2015. Nkanga leeft en werkt in Antwerpen.

Edward George is schrijver en onderzoeker. George was oprichter van Black Audio Film Collective, en presentator en acteur in de baanbrekende sciencefictiondocumentaire Last Angel of History (1996). Hij maakt deel uit van het multimediaduo Flow Motion (1996-lopend) en de elektronische muziekgroep Hallucinator (1998-lopend). Ook is hij host van The Strangeness of Dub, een podcast waarin wordt ingegaan op reggae, dub, versies en versioneren, gebaseerd op kritische theorie, sociale geschiedenis, een diepe en brede genreoverschrijdende muzikale selectie en live dubmixing. George woont en werkt in Londen.

Lezing

Katherine Gibson (born 1953) is a Professorial Research Fellow in the Institute of Culture and Society and Director of the Urban Research Centre at the University of Western Sydney, Sydney. She is an economic geographer with an international reputation for innovative research on economic transformation and over 30 years of experience in working with communities to build resilient economies. She has conducted action research projects in Asia, the United States, the Pacific, and Australia. As J.K. Gibson-Graham, the collective authorial presence she shares with the late Julie Graham (Professor of Geography, University of Massachusetts, Amherst), her books include: Take Back the Economy: An Ethical Guide for Transforming Our Communities (with Jenny Cameron and Stephen Healy) (2013), A Postcapitalist Politics (2006), and The End of Capitalism (As We Knew It): A Feminist Critique of Political Economy (1996). Gibson lives and works in Sydney. [Last updated 2014]

Ruth Wilson Gilmore is schrijver, pedagoog en onderzoeker. Zij is hoogleraar aard- en milieuwetenschappen en Amerikastudies aan het Graduate Center van de City University of New York, New York, waar zij tevens directeur is van het Center for Place, Culture, and Politics. Wilson schrijft over strafrechtelijk abolitionisme, raciaal kapitalisme, georganiseerd geweld, georganiseerde verlating, veranderende staatsstructuren, de esthetiek en politiek van kijken, arbeiders- en maatschappelijke bewegingen, en internationalisme. Ze is auteur van het bekroonde boek Golden Gulag: Prisons, Surplus, Crisis, and Opposition in Globalizing California (2007). Boeken die binnenkort verschijnen zijn: Change Everything; Abolition Geography: Essays Toward Liberation; en Stuart Hall: Selected Writings on Race and Difference (mede-geredigeerd met Paul Gilroy). In de Antipode-documentaire Racial Capitalism with Ruth Wilson Gilmore (2020) komt haar werk met internationalisme aan bod. Ze is medeoprichter van verschillende grassroots-organisaties, waaronder het California Prison Moratorium Project; Critical Resistance; en Central California Environmental Justice Network. Gilmore is mede-winnaar (met Angela Y. Davis en Mike Davis) van de 2020 Lannan Cultural Freedom Prize. Gilmore woont in Lissabon.

Paul Gilroy (born 1956) is a sociologist and writer. He is currently the Anthony Giddens Professor of Social Theory in the Sociology Department at the London School of Economics, London. In the fall of 2009, Gilroy was the first visiting Professor to hold the Treaty of Utrecht Chair, Utrecht University, Utrecht. Prior to that he was the Chair of the Department of African American Studies and Professor of Sociology and African American Studies at Yale University, New Haven from 2002–2005. He is the author of numerous articles published in periodicals such as Critical Quarterly, Cultural Studies, Ethnicities, International Journal of Cultural Studies, and Third Text, among others. His wide-ranging and highly influential publications include: Darker Than Blue: On The Moral Economies of Black Atlantic Cultures (2009); Black Britain: A Pictorial History (2007); After Empire: Melancholia or Convivial Culture? (2004) (published in the USA as Postcolonial Melancholia (2005)); Against Race: Imagining Political Culture Beyond The Color Line (2001); Between Camps (2000); The Black Atlantic: Modernity and Double Consciousness (1993); and There Ain’t No Black In The Union Jack (1987). Gilroy lives and works in London. [Last updated 2009]

Jérôme Giller is een kunstenaar, filmmaker en curator. Zijn artistiek werk is transdisciplinair en hij gebruikt verschillende media, waaronder fotografie, video en installaties. Giller gebruikt wandelen als een methode voor collaboratieve artistieke creatie en als instrument voor het fysiek experimenteren voorbij territoria. Al wandelend langs geografische lijnen om bepaalde interessegebieden af te bakenen – die tegelijkertijd geografisch, poëtisch, industrieel en sociaal kunnen zijn – verzamelt hij de manieren van leven en doen die plaatsvinden in stedelijke en peri-urbane gebieden. De archieven die worden gemaakt op basis van deze ervaringen (foto’s, video’s, kaarten, tekeningen, geschriften en objecten) stellen hem in staat iconografische en etnografische inventarisaties op te stellen van de gebieden die hij tegenkomt, kruist en tijdelijk heeft bezet, en van de mensen die er wonen. Recent werk omvat Aïn Zarbia, Le 18, Marrakech, 2019; en Itinéraires, Appartement/Galerie Interface, Dijon, 2016. Giller woont en werkt in Brussel.

Larne Abse Gogarty is schrijver, kunsthistoricus en criticus. Ze is de Terra Foundation for American Art postdoctoraal docent aan de Humboldt-Universität, Berlijn. Haar onderzoek concentreert zich op de inmenging van sociale en politieke aspecten in moderne en hedendaagse kunst, met name in de Verenigde Staten. Ze is onderdeel van het redactiecollectief van Cesura//Acceso. Haar werk verschijnt regelmatig in tijdschriften zoals Art Monthly en Third Text.

Goldsmith.Company is een architectenbureau uit Rotterdam dat opereert binnen de grenzen van architectuur en stedenbouw. Het bureau probeert complexe ruimtelijke problemen op te lossen op de meest directe en effectieve manier. Goldsmith.Company richt zich op eenvoudige, maar simpele oplossingen. Het bureau werkt zelfstandig en in interdisciplinair teamverband aan uiteenlopende projecten in binnen- en buitenland. Recente projecten zijn onder meer de compacte drijvende stadsboerderij Floating Farm Dairy, Rotterdam, 2019; en de versmelting van twee bouwkavels in Big House, Utrecht, 2018. Goldsmith.Company is tevens verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het project BAK 2.0, 2017–heden, de geleidelijke bouwkundige transformatie van BAKs huidige locatie aan de Pauwstraat in Utrecht.

Kasia Górna is visual artist. From 2011, Górna has been engaged in activities aimed at improving the social and economic conditions of artists and the group broadly termed as “cultural workers.” She was co-organizer of the Artists Strike in 2012; co-founder of the “Pracownicy Sztuki” Commission; and a member of the group collaborating with the Ministry of Labour and Social Policy on social security for artists. Górna is based in Warsaw. [Last updated 2015]

Douglas Gordon (born 1966) is an artist. He works with video, photography, sound, text, and other media. Gordon was awarded the Turner Prize in 1996, and his work was presented in the British Pavilion at the Venice Biennale the following year. Gordon’s work is exhibited worldwide; selected exhibitions include: Retrospective, Gagosian Gallery, New York, 2008; Timeline, MOMA, New York, 2006; Douglas Gordon Superhumanatural, National Galleries of Scotland, Edinburgh, 2006; The Vanity of Allegory, Deutsche Guggenheim, Berlin, 2005; and 24 Hour Psycho, Tramway, Glasgow, 1997. One of his recent works, a collaboration with Philippe Parreno, is a cinematic portrait of the French football player Zinedine Zidane, Zidane: A 21st Century Portrait, first shown at both Cannes and Edinburgh Film Festival in 2006. Gordon lives and works in Berlin. [Last updated 2009]

Janna Graham is a writer, organizer, educator, and curator who has initiated community, pedagogical, artistic, and research projects in and outside of the arts for many years. Prior to her current appointment as Head of Public Programmes and Research at Nottingham Contemporary, Nottingham, Graham was a curator at Serpentine Gallery in London, where she worked with others to create The Centre for Possible Studies, an artistic residency, community research space, and popular education program in the Edgware Road neighborhood. There, artists and local people developed “studies of the possible” in response to the social inequalities of urban space. She also ran a three-year program of artists working in care contexts, culminating in the recent publication Art + Care: A Future (2013) to which she contributed. Graham is also a member of the international sound and political collective Ultra-red and has been an artist, researcher, and educator at institutions such as the Art Gallery of Ontario, Toronto; the Whitechapel Gallery, London; Van Abbemuseum, Eindhoven; and Plymouth Art Centre, Plymouth. [Last updated 2015]

Menno Grootveld is een journalist, vertaler en uitgever met een achtergrond in piratenradio, televisie-redactie en het organiseren van mediaconferenties. Hij is een lid van de Democracy in Europe Movement 2025 (DiEM25) Nederland.

Amelia Groom is schrijver en kunsthistoricus. Ze werkt momenteel aan een verzameling essays over de politiek van stilte, evenals aan een langetermijnproject over roddels en geruchten als queer-feministische epistemologieën. Haar werk is gepubliceerd in e-flux journal, frieze, Art Agenda, The Contemporary Journal, Another Gaze, X-TRA en andere media. Ze doceert aan de afdeling Critical Studies van het Sandberg Instituut in Amsterdam. Van 2018 tot 2020 was ze postdoc aan het ICI Berlin Institute for Cultural Inquiry, Berlijn en momenteel bekleedt ze een onderzoekspositie aan de Royal Danish Academy of Fine Arts in Kopenhagen. Ze was redacteur van TIME (2013), een publicatie over alternatieven voor lineaire tijdmodellen in de serie Documents of Contemporary Art, uitgegeven door Whitechapel Galleryen MIT Press. Ze is ook auteur van het boek Beverly Buchanan: Marsh Ruins (2021), uitgegeven door Afterall Books en MIT Press. Ze woont en werkt in Berlijn.

Bakudapan Food Study Group is een studiegroep gevormd door Elia Nurvista, Gatari Surya Kusuma, Irindhita Laras Putru, Khairunnisa en Monika Swastyatsu. De groep bespreekt ideeën over voedsel vanuit de overtuiging dat voedsel meer is dan maagvulling. Voedsel is bovendien niet beperkt tot koken, historie, conservering of de ambitie om het aan de wereld te introduceren. Voor de studiegroep kan voedsel een middel zijn om bredere kwesties te bespreken, bijvoorbeeld op het vlak van politiek, sociale zaken, gender, economie, filosofie, kunst en cultuur. De studiegroep staat open voor iedereen die aan hun projecten en activiteiten wil deelnemen, ongeacht verschillende achtergronden. In de projecten staat het maken van kruisverwijzingen en onderzoek over voedsel centraal, middels kunst, etnografie, onderzoek en praktijk. In hun onderzoek experimenteren ze met verschillende methoden en vormen, variërend van kunst (performance, artistieke setting, tentoonstelling, etc.) tot alledaagse praktijken (koken, tuinieren, lezen, etc.). Ter reflectie en met de intentie om kennis te genereren en te delen, wordt van elk project een verslag opgesteld en schrijven ze teksten voor hun website. Geselecteerde projecten zijn onder meer Please it Wildly, Yogyakarta, 2016–doorlopend; Living Leftover, Yogyakarta, 2017; en Cooking in Pressure, Jakarta, 2017.

Boris Groys is a philosopher, art critic, and curator whose research centers on modern Russian philosophy, French poststructuralism, and contemporary media. He is the Global Distinguished Professor of Russian and Slavic Studies at New York University, New York. In addition Groys is Professor for Philosophy and Media Theory at the Academy for Design (Hochschule für Gestaltung) in Karlsruhe since 1994. He has curated several exhibitions: Reactivation, 9th Shanghai Biennale, Shanghai, 2012; After History: Alexandre Kojève as a Photographer, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2012; and Empty Zones, Russian Pavilion, 54th Venice Biennale, Venice, 2011. Selected publications include: Under Suspicion: A Phenomenology of Media (2012); Introduction to Antiphilosophy (2012); The Communist Postscript (2010); and Art Power (2008). Groys lives and works in New York. [Last updated 2016]

Ferenc Gróf is an artist and teacher. He is a graduate of the Hungarian Academy of the Arts, Budapest, and since 2012 he has taught at the École Nationale Supérieur d’Art (ENSA) in Bourges. His work considers ideological footprints, at the intersection of graphic design and spatial experiences. He is a founding member of the Parisian co-operative Société Réaliste—founded in 2004—whose work considers questions of contemporary political representations, ideological design, and text-based interventions. Société Réaliste’s recent solo exhibitions include: amal al-gam, acb Gallery, Budapest, 2014; Universal Anthem, tranzit.ro, Cluj, 2013; A Rough Guide to Hell, P!, New York, 2013; Thelema of Nations, Galerie Jérôme Poggi, Paris, 2013; and Empire, State, Building, MNAC, Bucharest, 2012, Ludwig Museum, Budapest, 2012, and Jeu de Paume, Paris, 2011. Société Réaliste’s work has also been included in numerous group exhibitions and biennials in Shanghai, 2012; Lyon, 2009; and Istanbul, 2009. Gróf lives and works in Paris. [Last updated 2015]

Ramin Haerizadeh is een kunstenaar die werkt met collages, computer rendering en mixed media om kritische posities in te nemen ten aanzien van politieke geschiedenissen en praktijken. Zijn werk is recentelijk tentoongesteld bij AB43 Contemporary, Thalwil/Zürich, 2017 en Plutschow Gallery, Zürich, 2016. Haerizadeh woont en werkt in Dubai.

Rokni Haerizadeh is een kunstenaar wiens schilderijen en rotoscoop videoanimaties als sociaal commentaar fungeren. Zijn werk is internationaal tentoongesteld in solo- en groepstentoonstelling. Zijn werken zijn onderdeel van publieke en privé collecties, waaronder: British Museum, Londen; Carnegie Museum of Art, Pittsburgh; Devi Art Foundation, Gurgaon; en Tate Modern, Londen. Haerizadeh woont en werkt in Dubai.

Max Haiven is een schrijver, onderwijzer en bekleedt een Canadese leerstoel op het gebied van radicale verbeelding. Zijn meest recente boeken zijn Palm Oil: The Grease of Empire (2022), Revenge Capitalism: The Ghosts of Empire, the Demons of Capital, and the Settling of Unpayable Debts (2020), en Art after Money, Money after Art: Creative Strategies Against Financialization (2018). Haiven is redacteur van VAGABONDS, een serie van korte, radicale boeken van Pluto Press. Hij geeft les aan Lakehead University, Thunder Bay, wat gevestigd is op Anishinaabe grondgebied beslaat aan de noordkust van het gichi-gami meer. Hij co-regisseert de ReImagining Valueu Action Lab (RiVAL), een workshop voor radicale verbeelding, sociale rechtvaardigheid en dokolonisatie. Hij woont en werkt in Canada. 

Lawrence Abu Hamdan (Beiroet) is een kunstenaar die zich in zijn werk, in de media film, tekst, performance en installatie, bezig houdt met de politiek van de stem en het luisteren. In 2015 werd Abu Hamdan in de arm genomen door de Armory Show en werd er werk van hem opgenomen in de New Museum Triënnale: Surround Audience. Zijn werk is internationaal tentoongesteld. Solotentoonstellingen zijn onder meer: Taqiyya, Kunsthalle, Sankt Gallen, 2015; Tape Echo, Beiroet/Van Abbemuseum, Caïro/Eindhoven, 2013; The Freedom of Speech Itself, Showroom, Londen, 2012; The Whole Truth, Casco, Utrecht, 2012. Daarnaast is zijn werk gepresenteerd en uitgevoerd op locaties als de Shanghai Biënnale (2014), The Whitechapel Gallery, Londen, MACBA Barcelona, Tate Modern, Londen, M HKA, Antwerpen, the Beirut Art Center, en de Taipei Biënnale (2012). Zijn geschreven werk verschijnt onder meer in Forensis (Sternberg Press), Manifesta Journal en Cabinet Magazine.

Rose Hammer (Stacey E. Devoe, Dora Garcia, Nora Joung, Per-Oskar Leu, Niels Munk Plum; Oslo)

Ilgın Hancıoğlu is kunstenaar en onderzoeker. Ze assisteert momenteel kunstenaar İnci Eviner bij verschillende projecten, naast het maken van onafhankelijke korte animaties. Haar interesses omvatten het verhalende potentieel van openbare ruimtes en de manifestaties van autoriteiten daarin, evenals speculatieve biologie en experimentele animatie. Tijdens de fellowship wil ze plekken en routes van onbehagen door de stad verkennen, in dialoog met de ervaringen van andere fellows in het programma. Om de status van de autoriteiten op dergelijke rusteloze plaatsen in twijfel te trekken, is ze van plan om opeenvolgende visuele aanwijzingen te geven voor voorbijgangers om nieuwe betekenissen te zien en te bedenken. De aanwijzingen zullen verwijzen naar een mysterieuze en fantastische grootse figuur die ‘net gepasseerd lijkt te zijn’ in de hoop burgers en voorbijgangers te verleiden hun standpunten tegen, onder of in overeenstemming met de kracht van dit wonderbaarlijke wezen in twijfel te trekken. Haar animaties zijn vertoond op Filmmor Women’s Film Festival, 2020; Bebop Chanel Selectie, 2019; Milano Mobile Film Festival; 2019 en Canlandiranlar Film Festival, 2019. Ze woont en werkt in Istanbul en Mersin, en maakt deel uit van het Istanbul Biennial Research and Production Program, Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Triwish Hanoeman is een in Utrecht geboren rapper/producer met Surinaams-Hindustaanse roots, die rond 2003 startte als rapper 3wish. Hij heeft zich daarnaast met de jaren weten te ontplooien tot ondernemer in de muziek- en cultuursector. Zijn werkzaamheden binnen projecten variëren van podiumkunsten (performance, workshops en talentontwikkeling) tot projectmanagement (organisatie, programmering en participatie). Een kleine selectie uit zijn activiteiten in 2019 zijn De Jam 030, De Buurtcamping Park Transwijk en De Sint Maarten Parade.

Nicoline van Harskamp wiens werk draait om taal en solidariteit. Van Harskamp is professor voor performatieve kunst aan de Kunstakademie Münster, Duitsland. Haar live-werken waren onder meer te zien in Museum Hedendaagse Kunst Antwerpen, Urbane Künste Ruhr, Steirischer Herbst in Graz, Project Art Center in Dublin, Tate Modern in Londen, KunstWerke in Berlijn, New Museum in New York, Stedelijk Museum in Amsterdam, Arnolfini in Bristol, Serralves Foundation in Porto en het Kaaitheater in Brussel. Ze heeft haar video- en installatiewerken internationaal tentoongesteld in kunstcentra, universiteiten en festivals. Haar werken over ‘Englishes’ in relatie tot de kunsten zijn toegankelijk als een massive online open course inenglishes-mooc.orgVan Harskamp woont en werkt in Amsterdam.

David Harvey is hoogleraar in geografie en antropologie aan het Graduate Center van The City University van New York, New York. Hij werkt op het gebied van antropologie, geografie, Marxistische studies, politieke economie, urban studies en culturele studies. Harvey is al tientallen jaren toegewijd aan de productie en overdracht van kritische kennis: zijn online lezingen over Marx’ Capital en zijn gecoproduceerde animatie over de crisis of capitalism zijn zeer populair. Hij heeft 26 boeken gepubliceerd, waarvan vele invloedrijke stukken binnen de geesteswetenschappen, sociale wetenschappen alsmede kunst en ontwerp. Recente publicaties zijn onder meer Marx, Capital and the Madness of Economic Reason (2017) en The Ways of the World (2016). Hij heeft ook twaalf eredoctoraten ontvangen. In 2019 kreeg hij de Leverhulme Gold Medal van de British Academy for Creative Contributions to the Social Sciences. Harvey woont en werkt in New York.

Sharon Hayes (born 1970) is an artist who investigates the formation of the individual or collective in relation to politics, history, and speech through artistic and research-based performance, installation, and video works. Recent exhibitions include: Andrea Geyer | Sharon Hayes, Göteborgs Konsthall, Gothenburg, 2010 and Kunstmuseum St. Gallen, St. Gallen, 2009; and The Future is Unthinkable, Objectif Exhibitions, Antwerp, 2009. Hayes lives and works in New York. [Last updated 2010]

Adrian Heathfield schrijft over, cureert en creëert performance. Hij is auteur van Out of Now (2008), een monografie over kunstenaar Tehching Hsieh; redacteur van Ally and Live: Art and Performance (2017); co-redacteur van Perform, Repeat, Record (2012); en zijn essays zijn in tien talen vertaald. Hij dirigeerde het creatieve onderzoeksproject Curating the Ephemeral (2014–2016), over immateriële kunst en museale praktijken; was coregisseur van Performance Matters (2009–2013), over de culturele waarde van performance; curator van Doing Time, 57e Biënnale van Venetië, Venetië, 2017; Artistiek Directeur (met het collectief freethought) van de Bergen Assembly in 2016, Bergen; curatorial adviseur en attaché van de 20e Biënnale van Sydney, Sydney, 2016; en co-curator van Live Culture bij Tate Modern, Londen, 2003; naast andere performance- en durational evenementen. Hij was Voorzitter van Performance Studies International (2004–2007) en is Professor of Performance and Visual Culture aan de University of Roehampton, Londen. Heathfield woont en werkt in Londen.

Jeanne van Heeswijk is een kunstenaar die het ontstaan van dynamische en gediversifieerde publieke ruimtes mogelijk maakt om zo “het lokale te radicaliseren”. Haar grootschalige, in gemeenschappen ingebedde projecten bevragen de autonomie van kunst middels een combinatie van performatieve acties, discussies, en andere vormen van organiseren en pedagogiek, om zo gemeenschappen te helpen hun toekomst in eigen hand te nemen. Haar werk is opgenomen in talloze boeken en publicaties wereldwijd, en was onderdeel van internationaal vermaarde biënnales zoals Liverpool, Shanghai en Venetië. Ze was de 2014-2015 Keith Haring Fellow in Art and Activism aan Bard College, Annandale-On-Hudson, NY; ontving de Curry Stone Prize for Social Design Pioneers, 2012; en de Leonore Annenberg Prize for Art and Social Change, 2011. Van Heeswijk was een BAK 2018/2019 Fellow and en organiseerde Trainings for the Not-Yet 2019-2020, samen met BAK, basis voor actuele kunst.

Stefan Heidenreich (born 1965) is a writer and researcher who studied philosophy, communication, and German literature in Bochum and Berlin. From 2001–2003 he directed the project History and Systematic of Digital Media at the Humboldt University, Berlin. He writes for numerous publications including Frankfurter Allgemeine Zeitung, Süddeutsche Zeitung, taz, and Die Zeit. His topics of interest include media, economy, and art, on which he wrote the books Was verspricht die Kunst What does Art Promise; Mehr Geld (2006); and Flipflop (2004), and as co-editor Suchbilder. Visuelle Kultur zwischen Algorithmen und Archiven Search-Images: Visual Culture Between Algorithms and Archives. Heidenreich lives and works in Berlin. [Last updated 2009]

Pablo Helguera is een kunstenaar, performer en docent. Zijn werk beslaat een scala aan thema’s, van geschiedenis, pedagogie en sociolinguïstiek, tot etnografie, het geheugen en het absurde. Hij werkt in formats die variëren van lezingen en museale tentoonstellingsstrategieën, tot muzikale performances en geschreven fictie. Helguera woont en werkt in New York.

Ernst van den Hemel is een onderzoeker aan het departement Filosofie en Religiewetenschap aan de Universiteit Utrecht, en is activist. Zijn academische werk beslaat onderwerpen als nationalisme, populisme en religie.

Femke Herregraven is een kunstenaar die de materiële basis, geografieën en waardesystemen onderzoekt die voortkomen uit financiële technologieën en infrastructuur. Ze is een praktijkgerichte PhD-kandidaat aan het Sandberg Instituut, Amsterdam, 2020–2023, en alumnus van de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam, 2017–2018. In haar werk verkent Herrengraven de invloed die abstracte waardesystemen uitoefenen op historiografie en individuele levens. Dit onderzoek vormt de basis voor nieuwe personages, verhalen, objecten, sculpturen, geluid en mixed-media installaties. Haar huidige werk gaat in op de financialisering van de toekomst als “catastrofe”. Aan de hand van zowel taal als de stem, ziet Herregraven die gemonetariseerde, speculatieve catastrofes in het licht van onze sociale, biologische en technologische ecosystemen. Haar werk was onder meer te zien in de solotentoonstellingen Corrupted Air, Future Gallery, Berlijn, 2019; en A reversal is what is expected, Westfälischer Kunstverein, Münster, 2018. Samen met No Linear Fucking Time-kunstenaar Jean Katambayi Mukendi en anderen maakt Herregraven deel uit van On-Trade-Off, een kunstenaarsproject over de energiemythologie omtrent lithium. Herrengraven was in 2019 genomineerd voor de Prix de Rome. Ze woont in Amsterdam.

We Are Here (Amsterdam) is de eerste grootschalige organisatie van vluchtelingen in limbo in Nederland. Het collectief werd in 2012 opgericht uit protest tegen de structurele ontkenning van het recht op burgerschap van de leden. Het bestaat uit individuen van wie de aanvraag van politiek asiel is afgewezen, maar die niet kunnen terugkeren naar hun landen van herkomst. De groep heeft met kunstenaars en activisten onderzocht hoe kunst de ruimte kan bieden aan een heroverweging van vraagstukken rond zichtbaarheid, solidariteit, representatie, overleven en actie. Eerdere artistieke en educatieve projecten zijn Collective Struggle of Refugees. Lost. In Between. Together. New World Academy #2 door kunstenaar Jonas Staal en BAK (2013), de oprichting van kunstenaarsinitiatief Here to Support (met cultuurprofessionals Savannah Koolen en Elke Uitentuis) (2013–heden) en de We Are Here Academy (2014–heden) en Labyrinth, een interactief theaterstuk in samenwerking met het Frascati Theater, Amsterdam (2014).

Hafiza Merkezi (Truth Justice Memory Center) is een onafhankelijke mensenrechtenorganisatie opgericht in Istanbul in 2011 door een groep juristen, journalisten en mensenrechtenactivisten. Het doel van Hafiza Merkezi is om de waarheid naar boven te halen over mensenrechtenschendingen in Turkije; om de collectieve herinnering over deze schendingen te versterken; en om overlevenden te steunen in hun streven naar rechtvaardigheid. Momenteel is Hafiza Merkezi specifiek gericht op ‘gedwongen verdwijningen’ als deel van diens inspanningen om bij te dragen aan Turkije’s acceptatie van de historische wreedheden van het land.

Maria Hlavajova is oprichter en algemeen en artistiek directeur van BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, sinds 2000. Van 2008–2016 was ze onderzoeks- en artistiek directeur van FORMER WEST, een project dat zij heeft geïnitieerd en heeft ontwikkeld als een internationaal collaboratief onderzoeks-, educatie-, publicatie- en tentoonstellingsproject. Dit project leidde tot de publicatie Former West: Art and the Contemporary After 1989 (mede geredigeerd door Simon Sheikh, 2017). Hlavajova heeft vele projecten bij BAK en andere organisaties opgezet en (mede-)georganiseerd, waaronder de reeks Propositions for Non-Fascist Living (2017–doorlopend), Future Vocabularies (2014–2017), New World Academy (met kunstenaar Jonas Staal, 2013–2016), en vele andere internationale onderzoeksprojecten. In 2011 organiseerde Hlavajova het Roma Paviljoen Call the Witness voor de 54e Biënnale van Venetië, Venetië en in 2007 cureerde ze het Nederlandse paviljoen Citizens and Subjects voor de 52e Biënnale van Venetië, Venetië. In 2000 co-cureerde Hlavajova Manifesta 3 in Ljubljana, getiteld Borderline Syndrome: Energies of Defense. In aanvulling hierop is Hlavajova mede-oprichter (samen met Kathrin Rhomberg) van het netwerk tranzit, een stichting die uitwisseling en hedendaagse kunstpraktijken ondersteunt in Oostenrijk, Tsjechië, Hongarije en Slowakije. Hlavajova woont en werkt in Amsterdam en Utrecht.

Klaas Hoek (1950) is een kunstenaar, onderzoeker en docent. Hoek studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hij was van 1987-1996 adviseur aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam.
In zijn eigen artistieke praktijk maakt Hoek gebruik van uiteenlopende media als grafiek, schilderkunst en fotografie. Hij onderzoekt de verhoudingen tussen reproductie en representatie en de verbintenis van artistieke tradities met hun hedendaagse context. Momenteel bestudeert hij de rol van grafische en fotografische reproducties in ons begrip van autonome kunst en de rol van het beeld in de wetenschappen.
Klaas Hoek is core tutor Autonome Kunst aan de MaHKU, Utrecht.

Brian Holmes is a cultural critic and political activist. His essays revolve around art, free cooperation, the network society, political ecology, and grassroots resistance and he has published in Brumaria, Multitudes, and Springerin. Currently, he teaches at the University of Illinois at Chicago, Chicago, where he is a member of the Compass group. With Claire Pentecost and the 16 Beaver Group he co-organized the Continental Drift seminars (2005–2010). Selected books include: Volatile Smile (2014); Escape the Overcode: Activist Art in the Control Society (2009); and Unleashing the Collective Phantoms: Essays in Reverse Imagineering (2007). Recent contributions include collaborations with the following projects: South West Corridor North West Passage (with Rozalinda Borcila); Midwest Compass (with Matthias Regan); and Environmental Laboratory (with the Southeast Environmental Task Force). Holmes lives and works in Chicago. [Last updated 2016]

Christian Höller (born 1966) is editor of springerin–Hefte für Gegenwartskunst and writes extensively on art and cultural theory. Between 2002 and 2007, he was Visiting Professor at l’École supérieure des beaux-arts in Geneva, and from 2006 to 2007, he was scientific editor of documenta 12 magazines. His curated projects include: the exhibition Hauntings–Ghost Box Media, Medienturm Graz, and the accompanying concert series Sonic Spectres, 2011; the special program Pop Unlimited?, the International Short Film Festival Oberhausen, 2000; No Wave New York 1976–84, the International Short Film Festival Oberhausen, 2010, Austrian Filmmuseum Vienna, 2010, and Hebbel am Ufer, Berlin, 2011; and Site.Sound.Industry within the exhibition See This Sound, Lentos Kunstmuseum Linz, 2009. He has edited the following anthologies: Techno-Visionen (co-editor) (2005); Hans Weigand (2005); and Pop Unlimited? (2001). He is the author of the volume of interviews Time Action Vision: Conversations in Cultural Studies, Theory, and Activism (2010). Höller lives and works in Vienna. [Last updated 2011]

Tom Holert is een kunsthistoricus en schrijver. Hij is medeoprichter van het onlangs opgerichte Harun Farocki Institut, Berlijn en een van de stichters van de Academy of Arts of the World, Keulen, sinds 2012. Hij publiceert over hedendaagse kunst en verschillende vormen van visuele en populaire cultuur. Zijn recente onderzoek naar kunstruimten als plekken voor kennis en leren, leidde tot meerdere boeken onder zijn redactie, zoals Troubling Research. Performing Knowledge in the Arts (2014) en Das Erziehungsbild: Zur visuellen Kultur des Pädagogischen(2010, met Marion von Osten). Van 2006 tot 2011 was hij gastprofessor kunstgeschiedenis aan de Freie Universität, Berlijn. Hij leverde artistieke bijdragen aan (selectie): Animism, Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, 2012; 8th Gwangju Biennale, Gwangju, 2010; en Mimétisme, Extra City, Antwerpen, 2008. Holert woont en werkt in Berlijn.

Marijke Hoogenboom is lector aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, Amsterdam, waar zij het faculteitsoverstijgende Artist in Residence-programma leidt. Ze is deel van het management van de Academie voor Theater en Dans, zit in de directie van DAS Graduate School en is hoofd van DAS Research, Amsterdam. Eerder was Hoogenboom betrokken bij de oprichting van DasArts, Amsterdam, dat tegenwoordig een masterprogramma is voor diverse theaterdisciplines. Ze is adviseur bij het Fonds Podiumkunsten, deel van de raad van de Hochschule für Musik und Darstellende Kunst, Frankfurt am Main en het Berlin Centre for Advanced Studies in Arts and Sciences aan de Universität der Künste, Berlijn. Hoogenboom was mede-initiatiefnemer van Het Transitiebureau, het Cultuurparlement van de Lage Landen en De Agenda, drie kritische platforms in Nederland voor en door een diverse groep professionals uit het veld. Hoogenboom woont en werkt in Amsterdam.

Tehching Hsieh is een performancekunstenaar die vooral bekend staat om zijn One Year Performances. Door gebruik te maken van lange duratie, en door kunst en het dagelijks leven met elkaar te vereenzelvigen, stond Hsieh aan de wieg van radicale benaderingen van hedendaagse kunst. Als vroegtijdige schoolverlater en nadat hij in het Taiwanese leger had gediend, experimenteerde Hsieh met schilderkunst en performance-actie, waarna hij in 1974 een opleiding tot zeeman volgde om naar de Verenigde Staten te kunnen gaan. Zijn eerste vier One Year Performances maakten dat Hsieh een veelgehoorde naam was in de New Yorkse kunstwereld. De laatste twee werken, waarvoor hij zich opzettelijk terugtrok uit de kunstwereld, zetten de toon voor een onaflatende onzichtbaarheid. Recentelijk is zijn werk onder meer te zien geweest in Doing Time, 57e Biënnale van Venetië, Venetië, 2017; en One Year Performance 1980–1981, Tate Modern, Londen, 2017–2018. Hsieh woont en werkt in Brooklyn.

Héctor Huerga is a philologist, activist, and novelist, as well as social networks facilitator and Community Manager of @15MBcn_int. Huerga began the International Commission of the 15M, or Indignados movement, in Barcelona, with a focus on social participation and critical-mass development. Huerga has spent recent years training in internal organization tools and external communication strategies, and has collaborated with Data Analysis 15M, Outliers, and Krytyka Polityczna. He has lectured and given workshops on social networks to organizations, universities, and collectives in Spain, Italy, Germany, Algeria, Austria, and Poland. Huerga participates directly in the strategies of NGOs and social movements and has co-organized on and offline campaigns across Spain, Greece, Germany, Italy and Turkey about (among others) gender, HHRR, migration, art, housing, culture, and the environment. Huerga studied Spanish Philology at the University of La Laguna (ULL), La Laguna, and holds a Master’s degree in Contemporary Latin American Literature, from CONACULTA, Mexico City. Huegra lives and works in Barcelona. [Last updated 2015]

Ashley Hunt is een kunstenaar, activist en schrijver die zich bezighoudt met de ideeën van sociale bewegingen, het publieke discours en de snijpunten van politiek en subjectiviteit. Zijn voornaamste werk van de afgelopen acht jaar is de ontwikkeling geweest van het project The Corrections Documentary Project ( www.correctionsproject.com), over de huidige groei van gevangenissen en de centrale rol die zij spelen in de hedendaagse economische herstructurering en de politiek rond afkomst en etniciteit. Zijn meest recente werk, 9 Scripts from a Nation at War ( www.9scripts.info), is gemaakt in samenwerking met Andrea Geyer, Sharon Hayes, Katya Sander en David Thorne voor documenta 12. Ashley Hunt en Taisha Paggett werkten tijdens hun RIR verblijf samen. Voor meer informatie over het werk van Hunt, zie www.ashleyhuntwork.net. Hunt woont en werkt in Los Angeles.

Adelita Husni-Bey is een kunstenaar en pedagoog geïnteresseerd in collectief-anarchisme, theater, het recht en stedelijke vraagstukken. Ze organiseert workshops en creëert publicaties, radioshows, archieven en tentoonstellingswerk gericht op het doorgronden en praktiseren van collectieve en niet-competitieve pedagogische modellen. Dit gebeurt in samenwerking met activisten, architecten, juristen, schoolkinderen, kunstenaars, studenten, docenten en kunstinstellingen, waarbij wordt gereflecteerd op de complexiteiten van het collectieve proces. Haar werk was onderdeel van het Italiaanse paviljoen Il Mondo Magico door curator Cecilia Alemani, 57e Biënnale van Venetië, Venetië, 2017. Recente solotentoonstellingen zijn onder meer: Chiron, New Museum, New York, 2019; Congregation, Palazzina dei Giardini, Modena, 2018; White Paper: The Land, The Law and The Imaginary, Centro de Arte Dos de Mayo, Móstoles, 2016-2017; A Wave in the Well, Sursock Museum, Beirut, 2016; en Movement Break, Kadist Foundation, Parijs, 2015. Husni-Bey leeft en werkt in New York.

Adelita Husni-Bey is een kunstenaar en pedagoog geïnteresseerd in collectief-anarchisme, theater, recht en stedelijke vraagstukken. Ze organiseert workshops en creëert publicaties, radioshows, archieven en tentoonstellingswerk gericht op het doorgronden en praktiseren van collectieve en niet-competitieve pedagogische modellen. Dit gebeurt in samenwerking met activisten, architecten, juristen, schoolkinderen, kunstenaars, studenten, docenten en kunstinstellingen, waarbij wordt gereflecteerd op de complexiteiten van het collectieve process. Haar werk was onderdeel van het Italiaanse paviljoen Il Mondo Magico door curator Cecilia Alemani, 57e Biënnale van Venetië, Venetië, 2017. Recente solotentoonstellingen zijn onder meer: Chiron, New Museum, New York, 2019; Congregation, Palazzina dei Giardini, Modena, 2018; White Paper: The Land, The Law and The Imaginary, Centro de Arte Dos de Mayo, Móstoles, 2016–2017; A Wave in the Well, Sursock Museum, Beirut, 2016; en Movement Break, Kadist Foundation, Parijs, 2015. Husni-Bey woont en werkt in New York.

Rosalba Icaza is wetenschapper, activist en dekoloniale feministe. Ze werkt als hoofddocent bestuur en internationale politieke economie aan het International Institute of Social Studies van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Icaza is lid van La Red Transnacional Otros Saberes en werkt samen met de Universidad de la Tierra in Oaxaca. In haar onderzoek richt ze zich op dekoloniaal feminisme en mondiale politiek. Ze is geïnteresseerd in de toepassing van onderzoeksmethodologieën gebaseerd op actievoering in onderwijs- en onderzoekspraktijken, en zet zich in voor het faciliteren van ruimtes voor wederzijds leren en reflectie. Recent werkte ze als redacteur mee aan de publicatie Decolonization and Feminisms in Global Teaching and Learning (2019). Icaza woont en werkt in Den Haag.

Fran Ilich is mediakunstenaar, essay- en romanschrijver en activist. Zijn werk focust op de theorie en praktijk van narratieve media, experimentele economieën en financiën, hacktivism en sociale organisaties. Hij is auteur van de romans Circa 94, Tekno Guerilla en Metro-Pop en creëerde werken variërend van interactieve online telenovelas tot experimenteel theater, games, en utopische experimenten in sociale organisatie. Ilich werkt doorlopend aan diverse projecten, waaronder co-op appartement Aridoamérica; Zapatista koffiecatering voor activisten Diego de la Vega Coffee Co-op; coöperatieve webserver Possibleworlds; de game Sabotage Tlacatlaolli Variable die zich afspeelt in een alternatieve realiteit; en Spacebank, een virtuele gemeenschappelijke investeringsbank. Zijn werk was onderdeel van (selectie): Documenta 12, Kassel, 2007; Transmediale, Berlijn, 2002; en ARCO, Madrid, 2001. Ilich woont en werkt in New York.

Walidah Imarisha is een onderwijzer, schrijver en spoken word artiest. Ze is universitair docent op de afdeling Black Studies aan de Portland State University, Portland, waar ze tevens werkzaam is als directeur van het Center for Black Studies. Imarisha is geïnteresseerd in de Zwarte geschiedenis van Oregon, gevangenissystemen en afschaffing van slavernij, creatieve non-fictie, visionaire fictie en de geschiedenissen van sociale bewegingen. Ze is de co-redacteur van de anthologieën Octavia’s Brood: Science Fiction Stories From Social Justice Movements (met adrienne maree brown, 2015); en Another World is Possible (met Jee Kim et al., 2002). Ze is ook de auteur van de gedichtsbundel Scars/Stars (2013). Haar nonfictie boek Angels with Dirty Faces: Three Stories of Crime, Prison and Redemption (2016) won een Oregon Book Award. Ze was een van de oprichters en eerste redacteur van het politieke hip hop magazine AWOL. In 2015 ontving ze een Tiptree Fellowship voor haar science fiction schrijfwerk. Imarisha woont en werkt in Portland. 

Cooperativa Cráter Invertido is een collectief van elf kunstenaars en activisten opgeleid in beeldende kunst en diverse media. Zij runnen samen een archiefruimte die fungeert als werkplaats voor multidisciplinaire projecten, als forum voor verschillende evenementen en als tentoonstellingsruimte. Hun activiteiten komen samen rond een gemeenschappelijke drukmachine waar ze hun tools en kennis delen. Ze namen ook het initiatief voor de oprichting van een onafhankelijk publicatienetwerk in Mexico. Het collectief beschrijft hun project als een ruimte om samen te komen, samen te werken en in dialoog te treden, waarbij allerlei onderwerpen worden geclusterd. Momenteel omvatten de projecten van Cooperativa Cráter Invertido een media-ervaring en redactioneel commentaar genaamd Radio Tropiezo, een coöperatie van coöperaties, gewijd aan de volledige redactiecyclus, meer informele seminars en werkgroepen, en een collectief huis dat in Oaxaca wordt gebouwd door Diego Teo en Dasha Chernysheva. Cráter Invertido heeft onder meer deelgenomen aan de Gwangju Biennale in 2016 in Korea, de 56e Biënnale van Venetië, All the World’s Futures in 2015 in Italië en de Jakarta Biënnale, Noch Back Nor Forward: Acting in the Present in 2015 in Indonesië.

Matthijs de Bruijne’s praktijk is het resultaat van politieke samenwerking met vakbonden en werknemersorganisaties. Werkzaam in Argentinië in december 2001, te midden van sociaal conflict en een bankroete staat, ondervond de Bruijne dat de kunstenaar meer kan zijn dan een reflectieve buitenstaander en kan werken binnen politieke strijd. In 2010 werd hij uitgenodigd om als kunstenaar aan de slag te gaan voor Domestic Workers Nederland (onderdeel van de Vakbond van Schoonmakers van FNV Bondgenoten) en ontwikkelde hij hun visuele identiteit. De Bruijne was een BAK 2017/2018 Fellow. De Bruijne leeft en werkt in Amsterdam.

Discursief

Sanja Iveković is een kunstenaar wier praktijk fotografie, performance, installaties en acties beslaat, vaak vanuit een activistische, feministische invalshoek. Recente projecten omvatten onder andere Monument to Revolution, documenta 14, Athene, 2017. Iveković woont en werkt in Zagreb.

Zuzana Jakalová is a curator and cultural manager; works as a curator at Display – Association for Research and Collective Practice along with Zbyněk Baladrán. For five years, she worked as a curator of the Center for Contemporary Art MeetFactory AiR Program in Prague. From 2012 she was the curator-in-chief of Prádelna Bohnice, an artspace and gallery in the psychiatric hospital at the outskirts of Prague. She graduated from the Faculty of Humanities at Charles University in Prague and Theory of Interactive Media at Masaryk University in Brno, completed an internship by Renate Lorenz at the Akademie der Bildenden Künste in Vienna. She finished her diploma thesis on the feminist notion of ethics of care as a strategy of contemporary and is currently a PhD scholar at the Faculty of Arts at VUT in Brno researching topics of emotional labor in contemporary art institutions. She was in residency at the MuseumsQuartier in Vienna and was selected as a fellow for the CEC ArtsLink Residency – she realised her residency at the Triangle Arts Foundation in NYC. In her curatorial work, she dealt with topics of failure, unsuccess and embarrassment. Currently, she is researching on topics surrounding caring practices, emotional labor, healthcare and disability. She has published widely in Flash Art CZ / SK, A2, artalk.cz and others.

Michal Janák completed his studies of Architecture at Sint Lucas in Gent. Since 2013 he works at PLURAL studio in Bratislava. Conceptual approach towards architecture as form is characteristic for the studio. At present, he is a student of PhD at FaSTU in Bratislava, aimed at research on history and theory of architectural and urbanistic conceptions of the city under the guidance of Prof. Henrieta Moravčíková.

Vladan Jeremić is an artist whose artistic practice comprises of drawing, text, and video. Since 2002 he has been developing a joint artistic and curatorial practice with Rena Räedle that explores the overlapping space between art and politics. In their artistic work they focus on social and economical conditions of reproduction, unveiling these by provoking the contradictions that exist in society today. Their recently curated exhibitions include: A Real Work of Art – art, work, and solidarity structures, 2015, RAM Gallery, Oslo, which incorporated the seminar Art Production in Restriction; Possibilities of Transformative Art Production and Coalition-Building, 2015, Trondheim, Norway; and I Will Never Talk About the War Again, 2011, Färgfabriken, Stockholm. Jeremić is also co-founder of the ArtLeaks and editor of the ArtLeaks Gazette. His recent exhibitions include: Mundus vadit retro, 2014, Kibla, Maribor; Red Winter at Deep Sites, 2014, LevArt, Levanger; To the Square 2, 2014, Perpetuum Mobilε, Checkpoint Helsinki, Helsinki; Between Worlds II, 2013, Kraljevic Gallery, Zagreb; Places of memory—Fields of vision, 2012, Contemporary Art Center of Thessaloniki; Absolute Democracy, 2012, Rotor, Graz; Oktobar XXX, 2012, 15. Pančevo Biennial, Serbia; The Housing Agenda, 2012, Cable Factory Gallery and Ateneum Museum, Helsinki, and La maison Folie Wazemmes, Lille; Moving Forwards, Counting Backwards, 2012, MUAC, Mexico City. Jeremić lives and works in Belgrade. [Last updated 2015]

JJJJJerome Ellis is een blk disabled animal, stotteraar en kunstenaar. Hij bidt, leest, tuiniert, fietst, wandelt en speelt. Door middel van muziek, literatuur, performance en video onderzoekt hij de relaties tussen zwartheid, beperkte spraak, goddelijkheid, natuur, geluid en tijd. Geboren in 1989 als zoon van Jamaicaanse en Grenadiaanse immigranten, groeide hij op in een reigerkolonie in Virginia Beach, Virginia, waar hij nog steeds woont.

Samantha Jones is een kunstenaar, wetenschappelijk onderzoeker en sociaal ondernemer. Op operationeel gebied werkt ze aan het creëren van alternatieve modellen van lokaal beheerde economische productie. Jones is een Fellow van de School of Social Entrepreneurs en mede-oprichter van Homegrown Collective. Met haar achtergrond in kunst en creatieve technologie ondersteunt ze Homegrown Collective bij hun toenaderingen verse ingrediënten op hydroponische wijze te kweken. Jones heeft ook passie voor het nieuw leven inblazen van het vergeten erfgoed van vrouwelijke brouwers naast het voortzetten van het brouwerserfgoed dat zijn oorsprong vindt rondom Anfield. Ze maakte deel uit van het In Transit – Urban Development and Placemaking Project, een onderzoeksuitwisseling onder leiding van de Goethe-Instituten; heeft deelgenomen aan conferenties zoals het Geography of Co-production Conference, Royal Geographic Society, Londen, 2014; en is gepubliceerd in tijdschriften zoals Cultural Science Journal Special, Liverpool Biennial Stages Journal en Royal College of Art Journal. Jones woont en werkt in Liverpool.

Nancy Jouwe is cultuurhistoricus. Ze is voorzitster van BAKs raad van toezicht, mede-oprichtster van Framer Framed en één van de iniatiefnemers van Mapping Slavery, een transnationaal onderzoeksproject dat de Nederlandse koloniale slavernijgeschiedenis in kaart brengt. Jouwe heeft een brede ervaring in de NGO-sector als directeur en curator op het snijvlak van vrouwenrechten, transnationale bewegingen en kunst, cultuur en erfgoed. Als onderzoeker, curator en projectmanager focust ze op culturele en sociale bewegingen in postkoloniaal Nederland. Jouwe heeft les gegeven op platforms zoals de Universiteit Utrecht, SIT Study Abroad, en Willem de Kooning Academie, en geeft nu les op Amsterdam University College, CIEE en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Ze is co-auteur van de serie Gids slavernijverleden Amsterdam (2014) en Dutch New York Histories (2017), en publiceerde verschillende boeken, waaronder Paradijsvogels in de polder. Papoea’s in Nederland (2012) en Caleidoscopische visies. De zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwenbeweging in Nederland (met Maayke Botman en Gloria Wekker, 2000). Jouwe woont en werkt in Utrecht.

Britt Jürgensen is een activist, kunstenaar en creatieve facilitator die werkt binnen sociale bewegingen die het gemeenschappelijke eigendom van huisvesting, land en energie terugeisen. Ze speelde een integrale rol bij de ontwikkeling van zowel Homebaked Community Land Trust als het bakkerij-coöperatief. Opgeleid tot performance maker gebruikt Jürgensen haar vaardigheden om individuele en collectieve verhalen te filteren tot performatieve ontmoetingen met het bredere publiek, waarmee ze platforms creëert die mensen uitnodigen om te onderhandelen over hun hoop en deze te manifesteren, hun omgeving opnieuw voor te stellen en hun gezamenlijke toekomst vorm te geven. Ze regisseerde en schreef mee aan Homebakeds veelgeprezen Anfield Home Tour voor de Biënnale van Liverpool 2012. Recente werken zijn onder meer Power in the City, met Carbon Coop, Manchester, 2018–2019; en Röstånga Bygdebastu, Röstånga, Sweden, 2019, evenals meerdere samenwerkingen met kunstenaar Jeanne van Heeswijk. Jürgensen woont en werkt in Liverpool.

Hiwa K is een kunstenaar wiens vaak participatieve praktijk is ontleend aan mondelinge geschiedenissen en de waarde van door ervaring opgedane kennis addresseert. Hij droeg bij aan documenta 14, Athene en Kassel, 2017. Recente solotentoonstellingen omvatten onder andere Don’t Shrink Me to the Size of a Bullet, KW Institute for Contemporary Art, Berlijn, 2017. Hiwa K woont en werkt in Berlijn.

Geboren in Nederland maar afstammend van Surinaamse ouders, ontwikkelde beeldend kunstenaar, activist en womanist Patricia Kaersenhout een artistieke ontdekkingsreis waarin ze haar Surinaamse achtergrond in relatie tot haar opvoeding in een West-Europese cultuur onderzoekt. Haar werk roept vragen op over de bewegingen van de Afrikaanse diaspora in relatie tot feminisme, seksualiteit, racisme, en de slavernijgeschiedenis. Ze beschouwt haar kunstpraktijk als een sociale praktijk. Met haar projecten bekrachtigt ze (jonge) gekleurde mannen en vrouwen en steunt ze vrouwelijke ongedocumenteerde vluchtelingen zonder papieren. Ze is een vaste docent aan de Decolonial Summer School, Middelburg; Black Europe Summer School, Amsterdam; en aan B.E.B.O.P (Black Europe Body Politics). In 2018 rondde Kaersenhout een gemeenschapsproject af met AGA LAB, GildeLab, BYBROWN en WOW Amsterdam, allemaal gevestigd in Amsterdam, getiteld Guess Who’s Coming To Dinner Too?, 2018, een verwijzing naar Judy Chicago’s The Dinner Party, alleen ditmaal een eerbetoon aan zwarte en gekleurde vrouwen die door de West-Europese geschiedenis zijn uitgewist en vergeten. Door vergeten geschiedenissen te onthullen probeert ze waardigheid te herstellen. Ze heeft onder andere deelgenomen aan: Manifesta 12, Palermo, 2018; Prospects 4, de New Orleans Biennial, New Orleans, 2017. Haar werk wordt vertegenwoordigd door galerie Wilfried Lentz in Rotterdam.

Alexandra Karyn is kunstenaar, kunstdocent en activist. Ze geeft momenteel les in de vakken Information and Interpretation in Art and Design, evenals Conceptual Writing en Light Approach bij Erudio Indonesia. Karyn is een van de initiatiefnemers van de milieuactivistische coalitie Jeda Untuk Iklim (Global Climate Strike) en is ook actief betrokken bij de beweging Extinction Rebellion Indonesia. In haar werk en onderzoek verkent Karyn vooral de relatiedynamiek tussen mensen en hun omgeving door middel van tekst, situaties en film. Haar andere onderzoeksvragen gaan in op de trialoog van herinnering, stilte en leegte. Tijdens het fellowshipprogramma onderzoekt ze zorgpedagogiek als mogelijke basis voor een klimaatbestendige gemeenschapsgerichte school en tuin aan de kust van Noord-Jakarta. De ontwikkelde syllabus is bedoeld om wederzijdse ontmoetingen, lessen, reflecties en acties aan te moedigen die streven naar het bereiken van klimaat- en sociale rechtvaardigheid, terwijl wordt gepleit voor symbiotische autonomie en regeneratieve betrokkenheid. Ze hoopt ook de lokale en gemarginaliseerde kustbevolking te helpen om manieren van leven uit te wisselen met vrijwilligers om een zorgzame, vruchtbare gemeenschap te creëren in een veilige en betrouwbare omgeving. Haar recente tentoonstellingen en publicaties omvatten: I wanna dance with somebody (who loves me)…*, Rubanah Underground Hub, Jakarta, 2020; Bearing Witness, Rumah Tangga, Depok, 2019; the search for a place_space (2019); Exi(s)t #7: From Another Time, Dia.Lo.Gue Artspace, Jakarta, 2018; Index: Newspaper Vol. 01 (2018); circling:writing (2016); knowledge + oneself (2015). Alexandra woont en werkt in Jakarta en maakt deel uit van de GUDsel (Gudskul), Jakarta tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Sanne Karssenberg is a cultural worker and educator. She works as a producer/project coordinator at BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Her main focus is ‘BAK basis voor…’ in which BAK joins forces with local communities and organizations in addressing shared urgencies and developing propositions for “being together otherwise”. With a background in (fashion) design and education, Karssenberg’s focus is on art as a space for alternative collective processes in everyday life. Her work as a concept developer and coordinator in multiple design studios had a strong focus on design as an interface for enhancing socio-political interactivity between the wearer and their surroundings. Karssenberg finished her Fashion Research Master from the Sandberg Institute in Amsterdam, 2017 and is currently teaching at the Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Sanne works in Utrecht, and lives in Amsterdam.

Femke Kaulingfreks is politiek filosoof en antropoloog. Haar onderzoek richt zich onder andere op activisme gerelateerd aan huisvesting, empowerment van jongeren, sociale rechtvaardigheid en politieke uitsluiting. Ze heeft samengewerkt met partners als Forum, instituut voor multiculturele vraagstukken in Utrecht, Gemeente Amsterdam en Vrijwilligers Centrale Amsterdam. Momenteel doceert ze aan de Universiteit Utrecht.

Mira Keratová is art historian and curator. Some of her recent curatorial projects include research project Working Memory (tranzit, Bratislava since 2009) with archive on action and performative art of so called Czechoslovakian “normalisation”; exhibition The Romance of my Young Days, the Future of my Nostalgia (Central Slovakian Gallery, Banská Bystrica 2010). She was lecturing at Academy of Fine Arts and Design in Bratislava and Faculty of Fine Arts, Brno University of Technology. She worked as a guest curator in GASK / Central Bohemian Gallery, Jesuit College, Kutná Hora. Currently she is working as a curator for Central Slovakian Gallery in Banská Bystrica.

Çağlar Keyder is Professor of Sociology at the Ataturk Institute for Modern Turkish History, Bogaziçi University, Istanbul and SUNY-Binghamton, Binghamton, NY. His academic research focuses on the Ottoman Empire, the contemporary Middle East and Turkey, and on the social structure of global cities. He is co-editor of Spatial Conceptions of the Nation: Modernizing Geographies in Greece and Turkey (2010); and Ways to Modernity in Greece and Turkey: Encounters with Europe, 1850–1950 (2007). Recent essays include: “A Brief History of Modern Istanbul,” The Cambridge History of Modern Turkey (2008); “Europe and the Ottoman Empire in Mid-Nineteenth Century,” East Meets West: Banking and Commerce in the Ottoman Empire, ed. Philip Cottrell (2008); and “Moving in from the Margins: Turkey in Europe,” Diogenes (May 2006). Keyder lives and works in Istanbul and Binghamton, NY. [Last updated 2010]

Nora N. Khan is criticus, redacteur en curator. Haar aandachtsgebied is kunst en technologie, met een focus op de politiek van software. Ze is verbonden aan de faculteit van de Digital + Media Department van de Rhode Island School of Design, Providence, waar ze kritische theorie, artistiek onderzoek, schrijven en technologische kritiek doceert. 

Sami Khatib is a writer and lecturer. He earned his PhD degree in Media and Communication Studies from Freie Universität, Berlin (2013). In 2015 he was a Mellon Postdoctoral Fellow at the American University of Beirut (AUB). Previously he was a researcher at the Theory Department of the Jan van Eyck Academie, Maastricht (2012). His main research interests are in Walter Benjamin Studies, Critical Theory, Psychoanalysis, Modern Continental Philosophy, Art Theory, and German Studies. Recent publications include: Politics of ‘Pure Means’: Walter Benjamin on Divine Violence (2015); Walter Benjamin and the Subject of Historical Cognition (2015); Messianisches Medium. Benjamins Sprachpolitik (2014); and ‘To Win the Energies of Intoxication for the Revolution’: Body Politics, Community, and Profane Illumination (2014).[1] Khatib lives and works in Berlin and Beirut. [Last updated 2016]

Szabolcs KissPál is an artist and teacher. He teaches at the Intermedia Department in Budapest and leads a studio at the Intermedia Department of the Academy of Fine Arts and Design in Bratislava. Since 2012 he has developed an activist practice through co-founding the protest group Free Artists, with whom he has taken part in various actions of civil disobedience. His main field of interest lies in the intersection of new media, visual arts, and social issues. Selected solo exhibitions include: Hit Gallery, Bratislava, 2008; Arrivals>Hungary, Turner Contemporary/Project Space Bilton Square, Margate, Kent, 2007; and Backlit Gaps, Galerie van Gelder, Amsterdam, 2005. Selected group exhibitions include: Regardless of the Weather, Karton Galéria & Museum, Budapest, 2006; Redistrans; Voltage of Relocation and Displacement, Apex Art, New York, 2006; and 3rd Seoul Biennial, Seoul, 2004. KissPál lives and works in Budapest and Bratislava. [Last updated 2015]

Adriana Knouf works as an artist, writer, and xenologist. She engages with topics such as wet media, space art, satellites, radio transmission, non-human encounters, drone flight, queer and trans futurities, machine learning, the voice, and papermaking. She has a PhD in information science from Cornell University, Ithaca, and an SM in media arts and sciences from the Massachusetts Institute of Technology, Massachusetts. She has been selected for a number of prestigious residencies, including an Art4Med residency at Waag, Amsterdam, a Biofriction residency at Kapelica Gallery, Ljubljana, and Kersnikova Institute, Ljubljana. Past work has been recognized by awards such as the Award of Distinction at Prix Ars Electronica, 2021. As founding facilitator of the tranxxeno lab, a nomadic artistic research laboratory, Knouf promotes entanglements amongst trans and xeno entities. Additionally, she is the author of How Noise Matters to Finance (2016). Knouf lives and works in Amsterdam.  

Gayatri Kodikal is een kunstenaar, schrijver, bemiddelaar en gamedesigner die bekend staat als gamedevi. Ze is momenteel speculative fiction coach bij MAMA Rotterdam en is gastkunstenaar bij de Posthuman Summer School Artist Laboratories 2021 in Utrecht. Ze heeft eerder als freelance docent gewerkt voor de Technische Universiteit in Delft, Srishti School of Art and Technology en National Institute of Design, Ahmedabad, en heeft een masterdiploma van het Dutch Art Institute. Daarvoor studeerde ze film en psychologie. Door narratieven te bestuderen geeft Gayatri zich over aan de specifieke kenmerken van de speculatieve, meerlagige, verstrengelde geschiedenissen en de protofeministische radicale seksuele vrouwenlichaampolitiek van een mysterieuze cultus die de samenvloeiing van vrouwelijkheid, moederschap en materialiteit veronderstelt. Bewegend beeld, geluid, gamedesign en mondelinge verhalen brengen haar ertoe te spelen met sporen, verval, spoken en ontmoetingen binnen processen van wereldopbouw. Tijdens de fellowship zal Gayatri onderzoek doen naar hoe de mangrove-spelwereld als metafoor een plaats van verzet, herstel en verzoening wordt, terwijl ‘shapeshifting’ als een verhalende stijlfiguur zich leent voor hedendaagse politieke strategieën voor belichaming en het ongedaan maken van het archief. Enkele van haar recente tentoonstellingen zijn: The Travelling Hand, solotentoonstelling bij TENT, Rotterdam, 2020/2021; Have I Become Her Stories?, TENT, Rotterdam, 2020/2021; Queering the City: A Sono Orientation, Twelve Cautionary Tales, Matadero Madrid, 2020/2021; Art + Games World Tour, A Maze Festival for Arthouse Games and Playful Media, Berlijn, 2020; I am Sutradhar, The Gallery Guild, Mumbai, 2018. Ze woont en werkt in Rotterdam en Goa, en maakt deel uit van BAK, Utrecht als cel tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Job Koelewijn is kunstenaar. Zijn werk varieert van installatie tot fotografie en multipels en nodigt uit tot het gebruik van het hoor- en reukvermogen om daarmee de visuele ervaring aan te scherpen. Hij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut, beide in Amsterdam, waarna hij resident was aan P.S.1 Contemporary Art Center, New York. Hij ontving onder meer de prestigieuze Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst in 2006. Recente solotentoonstellingen zijn: Real Fiction Cinema, Dongguan, 2015; The Real Fiction Cinema Tour, Claus Littman Bureau, Zürich, 2010; en Loco Motion, Museum De Pont, Tilburg, 2008. Recente groepstentoonstellingen zijn: ONZIJN, WOW, Amsterdam, Amsterdam, 2016; Broken White, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2016; en 1ste Azië Biënnale/5de Guangzhou Triënnale, Guangdong Museum of Art, Guangzhou, 2015. Koelewijn woont en werkt in Amsterdam.

Nina Valerie Kolowratnik is een architect en een PhD onderzoeker bij The Human Rights Centre aan de Universeit van Gent, België. Haar onderzoek richt zich op de kennis van mensenrechteninstanties van inheemse volken, en de impact van bewijsvoeringsregimes op toegang tot rechtvaardigheid en kennisrepresentatie. Na haar postdoctorale studie aan Colombia University, New York, richtte ze een praktijk voor onderzoek en belangenbehartiging op waar ruimtelijke visualisatiesystemen worden ontwikkeld in de context van gedwongen migratie, culterele aanspraken op grondgebied en inheemse rechten. Kolowratnik’s boek, The Language of Secret Proof: Indigenous Truth and Representation (Sternberg Press, 2019), onderzoekt de overlegging van bewijsmateriaal en culterele geheimhouding binnen inheems Amerikaanse landaanspraken en legt op respectvolle wijze een set van alternatieve bewijskrachtige tekeningen voor, ontwikkeld samen met leden en ouderen van Jemez Pueblo in New Mexico, binnen een cultuur die georganiseerd is rondom geheimhouding. Kolowratnik’s werk is recent tentoongesteld in onder andere de Kunsthalle Exnergasse, Wenen; Rotor Center for Contemporary Art, Graz; en Stacion CCA Pristina, Pristina. Kolowratnik woont and werkt in Wenen. 

Július Koller (born 1939, died 2007) was an artist whose practice considered the status of art in utilizing ready-made objects from daily life and symbols while referring to political processes and the position of the artist in (Czecho)Slovakia. Recent exhibitions include: Spirits of Internationalism, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2012; Science-Fiction Retrospective, Slovak National Gallery, Bratislava, 2010; Space is the Place, GB Agency, Paris, 2007; and Juliús Koller, Galerie Martin Janda, Vienna, 2007. Koller lived and worked in Bratislava. [Last updated 2013]

Frans-Willem Korsten is a researcher and professor and holds the chair by special appointment in Literature and Society at the Erasmus School of History, Culture and Communication, Rotterdam; is associate professor at LUCAS: the Leiden University Centre for the Arts in Society, Leiden; and runs the seminar Critically Committed Pedagogies in the Master Education in Arts program of the Piet Zwart Institute, Rotterdam. He worked on Dutch baroque, theatricality, and sovereignty and on the relation between literature, art, and capitalism. He was responsible for the NWO internationalization program Precarity and Post-autonomia: the Global Heritage, together with Joost de Bloois (professor, University of Amsterdam, Amsterdam). With colleagues from Ghent University, Ghent, Free University of Brussels, Brussels and VU University of Amsterdam, Amsterdam, he runs a program funded by NWO/FWO under the acronym ITEMP: Imagineering Violence – Techniques of Early Modern Performativity in the Northern and Southern Netherlands 1630-1690 – a program that focuses on theatrical representations of violence. Together with Yasco Horsman (university lecturer, Leiden University, Leiden), he is currently working on justice and the role of literature and art at the limits of the law under the umbrella of CALL: the Centre for Art, Literature and Law. One project he focuses on in particular is how, in art and literature, the implications are explored for our conceptualisation of justice through an ethics of becoming.

Vasif Kortun is a writer, curator, and teacher in the field of contemporary visual art. He is the programs and research director of SALT, to open in 2011 in Istanbul, and was the founding director of several spaces including: Platform Garanti Contemporary Art Center, Istanbul (2001–2010); Proje4L Istanbul Museum of Contemporary Art, Istanbul (2001–2004); and the Museum of the Center for Curatorial Studies, Bard College, Annandale-on-Hudson (1993–1997). Kortun has curated numerous exhibitions in Turkey and internationally. He was the chief curator of the 3rd Istanbul Biennial, 1992, and co-curator (with Charles Esche) of the 9th Istanbul Biennial, 2005. In addition, he co-curated the 6th Taipei Biennial, Taipei, 2008; 2nd Biennale of Ceramics in Contemporary Art, Albisola, 2003; 24th São Paolo Biennial, São Paolo, 1998; among others. Kortun organized the Turkish Pavilion at the 52nd Venice Biennale, Venice, 2007, and he is curator of the UAE Pavilion at the 54th Venice Biennale, Venice, 2011. In 2006, he received the Award for Curatorial Excellence from the Center for Curatorial Studies, Bard College. Kortun lives and works in Istanbul. [Last updated 2011]

Helianthe Kort is Full Professor and Chair of Building Healthy Environments for Future Users at Eindhoven University of Technology, Eindhoven. Her areas of expertise include technology in medicine and health care, sanitary engineering gerontechnology, domotica, and smart technology. She specializes in research on the impact of the built environment on health, prevention of building related symptoms and diseases, and support for daily activities and participation. Her research has a focus on searching for evidence of the built environment to realize quality of life and positive health for building users. The application domains cover the full healing environment health continuum from prevention at home and work to long-term care and care in hospitals. 

Erden Kosova (geboren 1972) is schrijver en theoreticus en werkt momenteel aan zijn promotieonderzoek aan het Department of Visual Cultures van Goldsmiths College, Londen. Zijn werk richt zich op de kritiek op nationalistische ideologie in de hedendaagse kunstpraktijk in de Balkan en het Nabije Oosten. Hij schrijft regelmatig voor twee kunsttijdschriften uit Istanbul: art-ist en Siyahi, en was co-auteur van het het boek Szene Turkei: Abesits aber Tor! (met Vasif Kortun) (2004). Ook was hij co-curator (samen met Katerina Gregos) van de tentoonstelling Leaps of Faith, de Green Line (UN buffer zone), Nicosia (2005). Kosova woont en werkt in Istanbul.

Michał Kozłowski is associate professor in the Philosophy Department at the University of Warsaw. He received his PhD from EHESS (School for Advanced Studies of the Social Sciences, Paris) in 2004. His work concerns subjectivity, history and historicity, capitalism, and art as a social practice. He makes extensive use the concepts of Foucault, Bourdieu, Marx, Spinoza, and the first generation ideas of Operaismo. He is Editor in Chief of Bez Dogmatu (quarterly review on politics and culture published since 1993), and co-editor of Le Monde Diplomatique. Polish Edition. He has published the books Les contre-pouvoirs de Foucault (2011) and Sprawa Spinozy (2011), and is co-author of the research paper on labor relations in contemporary Polish art The Art Factory (2014). Kozłowski is based in Warsaw. [Last updated 2015]

Nicolas Kozakis (born 1967) is a painter and sculptor whose work features contradictory materials and figures, lending insight into the conflict that pervades life. He is Professor of Drawing at l’Académie Royale des Beaux-Arts de Liège, École supérieure des Arts de la Ville de Liège, Liège. Recent exhibitions include: Manifesta 9, Genk, 2012; Panoramic Refuge, Sart-Tilman Open-air Museum, Liège, 2011; and Nicolas Kozakis, Bart Lodewijks en Jan Wyffels, LOODS12, Wetteren, 2011. [Last updated 2013]

Elke Krasny is curator, cultuurtheoreticus, stadsonderzoeker en schrijver. Krasny is docent kunst en onderwijs, en hoofd van de afdeling kunstonderwijs aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. In haar onderzoek, academische teksten, curatorieel werk en internationale lezingen gaat ze in op vragen van zorg in de huidige historische conjunctuur, met een focus op emancipatorische en transformatieve praktijken in kunst, curatorschap, architectuur en stedenbouw. Ze werkte mee aan onder meer Urban Curating: Care, Repair, Refuse, Resist (2021) en Critical Care. Architecture and Urbanism for a Broken Planet (samen met Angelika Fitz, 2019). Krasny woont en werkt in Wenen.

Annette Krauss is een kunstenaar en docent. In haar werk dat vaak op uitgebreid onderzoek berust, verkent ze de mogelijkheden van participatiepraktijken en richt zich daarmee op de overlap tussen kunst, politiek en het alledaagse leven. Momenteel doet ze PhD onderzoek aan de Academie van beeldende kunsten, Wenen en sinds 2010 doceert ze aan de Hogeschool voor de Kunsten, Utrecht. Ze heeft deelgenomen aan het IASPIS residence programma en was onderdeel van het team dat in 2007 het eerste programma van documenta 12 voor kinderen en jongeren heeft ontwikkeld. Ze is (mede)verantwoordelijk voor het opzetten van verschillende langlopende samenwerkingsprojecten, waaronder: Hidden Curriculum, Sites for Unlearning en Read-in. Onderdeel van deze projecten zijn tentoonstellingen, zoals (selectie): Regimes of Memorizing, Kunci, Yogyakarta, 2015 en Stedelijk Museum Bureau Amsterdam, Amsterdam, 2014; Randzonenlesung, Kunstverein Wiesbaden, Wiesbaden, 2014; In Search of the Missing Lessons, Whitechapel Gallery, Londen, 2013; en (In)visibilities, The Showroom, Londen, 2012. Krauss woont en werkt in Utrecht.

Curator en criticus Katia Krupennikova is docent aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en lid van het curatorenteam van V-A-C Foundation in Moskou. Ze is curator van de elfde editie van het Survival Kit Festival in Riga, Being Safe is Scary, 2020. In haar projecten tracht Krupennikova bestaande maatschappelijke en politieke structuren te vatten in kritische artistieke modellen, waarin bestaande relaties nagebootst, bekritiseerd, verplaatst en herzien kunnen worden. In 2019 was ze lid van de curatoriële kerngroep van de Bergen Assembly, Actually, The Dead Are Not Dead, Bergen. In 2015 was Krupennikova winnaar van de Akbank Sanat International Curator Competition. De tentoonstelling Post-Peace, die in Istanbul plaats zou vinden, werd door de instelling gecensureerd. Een uitgebreidere versie van de tentoonstelling was later te zien bij Württembergischer Kunstverein, Stuttgart, 2017 en bij Nest, Den Haag, 2017. Krupennikova cureerde recentelijk onder meer de projecten Imogen Stidworthy. Dialogues with People, gecureerd met Hans. D. Christ en Iris Dressler, Württembergischer Kunstverein, Stuttgart, 2018-2019; en It Won’t Be Long Now, Comrades!, gecureerd met Inga Lãce, Framer Framed, Amsterdam, 2017. Krupennikova woont en werkt in Amsterdam.

Natalia Kulik is a public speaker and moderator whose interests lie bringing different perspectives of people to the surface through dialogue. She did a MA in Cultural Studies in 2013 at Jagiellonian University in Krakow, Poland. Currently she works as a moderator at Utrecht in Dialoog, since August 2019 but already had been working with the organizaton from December 2018. As a moderated she participated in events such as Belonging and Women for Peace, 2019; and Trappenhuis Gesprekken –Toekomst van de Stad; 2019. Kulik lives and works in Utrecht.

Freedom for Abdullah Öcalan/Peace in Kurdistan is een internationaal initiatief dat is opgericht in 1999 na de arrestatie van de Koerdische leider. Het zet zich in voor een vredige en democratische oplossing voor de Koerdische kwestie. Het initiatief publiceert en wijdt zich aan lobbywerk en public relations.

Aylin Kuryel is academicus en werkzaam op de afdeling Literatuurwetenschap en Cultural Analysis van de Universiteit van Amsterdam (UvA). Ze behaalde haar Bachelor aan de Bosphorus University in Istanbul, en haar MA en PhD aan de Amsterdam School for Cultural Analysis, Amsterdam. Ze doet onder meer onderzoek naar nationalisme, beeldpolitiek, esthetiek/verzet, en de politiek van emoties. Ze is co-redacteur van Essays on Boredom (2020); Being Jewish in Turkey: A Dictionary of Experiences (2017); Aesthetics and Resistance in the Age of Global Uprisings (2015); en Cultural Activism: Practices, Dilemmas and Possibilities (2010). Kuryel werkt tevens als documentairemaker, en realiseerde o.a. de volgende documentaires: Balcony and Our Dreams (2020), CemileSezgin (2020), Heads and Tails (2019), Welcome Lenin (2016), Image Acts (2015) en Taboo (2009). Kuryel woont en werkt in Amsterdam en Istanbul.

Brigitta Kuster (born 1970) is an artist, cultural researcher, and writer, primarily interested in visual and film studies, postcolonialism, and migration and border studies. In 2010 and 2006, respectively, she was recipient of the Swiss Art Award. Kuster is a member of the artist collective Artefakte, with Regina Sarreiter and Dierk Schmidt. Her recent research projects, exhibitions, and works include: Ndana! (2014), a video on the legacies of colonialism in Cameroon in the framework of the longtime filmic research project choix d’un passé (with Moïse Merlin Mabouna); research into migrant participation in transnational digital networks, border crossing, and biometric identities within the context of the project Mig@Net, 2010–2013; Rester et partir [Staying and Leaving], Musée de Bamako, Bamako, 2011; and Traces the Sand Left in the Machine, Forum Expanded, 60th Berlinale, Berlin, 2010. She is currently at work (with Artefakte) on the transnational research and exhibition project artificial facts / künstliche tatsachen, initiated by Kunstaus Dresden, Dresden, in cooperation with partners from South Africa and Benin, and supported by the TURN Fund. She has contributed texts to the following publications: Der Standpunkt der Aufnahme Point of View; Radikal Ambivalent. Engagement und Verantwortung in den Künsten heute Radically Ambivalent. Commitment and Responsibility in the Arts Today; The Space Between Us (2013); and Colonial Modern: Aesthetics of the Past (2010). In 2013, she co-edited a special issue of the journal darkmatter, titled “Afterlives.” Kuster lives and works in Berlin. [Last updated 2014]

Evi Lachlana is een producent van traditionele en milieuvriendelijke huidverzorgingsproducten. Recentelijk werkte ze samen met Otobong Nkanga aan het project Carved to Flow (2017–doorlopend) en ze werkt voor Laouta. Lachana woont en werkt in Piraeus.

Ernesto Laclau is a political theorist and Professor Emeritus of Government at the University of Essex, Essex, where he was director of the doctoral program in Ideology and Discourse Analysis for many years. Laclau is also Distinguished Professor of Humanities and Rhetorical Studies at Northwestern University, Evanston. Active in the new social movements of the 1960s, he developed, with Chantal Mouffe, a theory of radical democracy in their landmark book Hegemony and Socialist Strategy (1985). Laclau is a member of the editorial boards of the journals Journal of Political Ideologies, Latin American Perspectives, and Philosophy and Social Criticism. His many books include: On Populist Reason (2005); Contingency, Hegemony, Universality (with Judith Butler and Slavoj Žižek) (2000); and Emancipation(s) (1996). Laclau lives and works in Buenos Aires and London. [Last updated 2010]

Pablo Lafuente (born 1976) is a writer, editor, and curator. He is a co-editor of the journal Afterall, London and an associate curator at the Office for Contemporary Art Norway, Oslo. Lafuente has published his writing in catalogs and periodicals such as Afterall, Art Monthly, Parkett, Radical Philosophy, and The Wire, on topics including the possibility of criticism and the relationship between images and ideology, as well as on the work of artists Hito Steyerl and De Rijke and De Rooij, among others. Lafuente has participated in numerous conferences and symposia at ICA, London; Camden Arts Centre, Camden; Neue Berliner Kunstverein (N.B.K.), Berlin; and documenta 12, Kassel, among others. He is currently developing, within Afterall, a research project on the history of contemporary art exhibitions, and is also working on a PhD on political change in the work of Louis Althusser and Jacques Rancière at Middlesex University, London. Lafuente lives and works in London. [Last updated 2009]

Lisette Lagnado is a writer and curator, holding a PhD in Philosophy from the University of São Paulo, São Paulo. She is professor in the Postgraduate Masters Programme in Visual Arts at Faculdade Santa Marcelina, São Paulo. Lagnado was the coordinator of the archive of Hélio Oiticica’s work (Projeto HO, Instituto Itaú Cultural, São Paulo), and her original approach to this research has led to increased study of the artist. In 2007 she was chief curator of the 27th São Paulo Biennial, São Paulo, and she recently curated Drifts and Derivations: Experiences, Journeys and Morphologies, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid, 2010. Lagnado has contributed to publications on many artists such as Dominique Gonzalez-Foerster, Thomas Hirschhorn, and Rivane Neuenschwander. Recent published articles include: “Documenta 12 in Kassel,” Afterall.org (2008); “Home and Homeland: About Ahlam Shibli’s photo series ‘Eastern LGBT,” Nafas Art Magazine (February 2007); and “Turning So Many Corners,” (on the work of Renata Lucas), Frieze no. 107 (May 2007). She is also editor of the online art magazine Trópico. Lagnado lives and works in São Paulo. [Last updated 2010]

Sandra Lange is a performance designer and researcher whose primary interest lies in designing spaces, exchanges, and trainings that are rooted in sociopolitical engagement, act as a shared activity of felt thinking, and resist the oppression of the norm. Lange creates participatory performances that aim to evoke small moments of awareness and invite the participants to reflect on their behavior and values. Recent performed works include Connect No. 1/Shame, Brainwash Festival, Amsterdam and Het Langhuis, Zwolle, 2014; Car-ne, Festival Cement, Zwolle, 2012; An angel with knowledge of blood, ‘s-Hertogenbosch and Zwolle, 2012; I see you, Het Maagjesbolwerk, Zwolle, 2012. Lange lives and works in Zwolle.

Charl Landvreugd is een kunstenaar, schrijver en curator die werkt aan het in kaart brengen van een continentaal Europees artistiek milieu dat voortkomt uit migratie-esthetiek. Hij bevindt zich momenteel in de eindfase van zijn PhD-kandidatuur aan het Royal College of Art in Londen. In zijn dissertatie kijkt hij naar Nederlands Afro-burgerschap en saamhorigheid en de manier waarop dit tot uiting komt in hedendaagse kunst. Landvreugd behaalde een masterdiploma in Moderne Kunst/Critical Theory aan Columbia University, New York en een bachelordiploma in Fine Art/History of Art (joint hons.) aan Goldsmith College, Londen. Zijn sculpturen, fotografisch werk en videowerk zijn tentoongesteld in onder andere de Verenigde Staten, Suriname, Nederland en Senegal. Landvreugd’s teksten verschenen in tijdschriften zoals Small Axe, ARC Magazine en Open Arts Journal. Na de wereld te hebben rondgereisd woont hij nu in Rotterdam, de stad waar hij opgroeide en die zijn verbeelding blijft voeden.

Nina Støttrup Larsen is kunstenaar en performer. Ze gebruikt artistieke strategieën en langetermijnonderzoek als instrumenten om mondiale machtsstructuren uit te tekenen in relatie tot economie, juridische infrastructuren, geopolitiek en het (post)koloniale heden. Haar werk krijgt vorm in installaties, gesprekken, performances en publicaties. Ze was fellow aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht en Akademie Schloss Solitude in het Duitse Stuttgart. Ze was ook een tijdelijke inwoner van Cité internationale des arts in Parijs. Ze werkte samen met nieuwsmagazine De Groene Amsterdammer en toonde haar werk op onder meer op Bergen Assembly 2019: Actually the Dead Are not Dead in Noorwegen, Platform POST in Nijmegen/Arnhem en HAU Hebbel am Ufer in Berlijn. Ze is docent aan de Haute Ecole des Arts du Rhin, Staatsburg. Strøttrup Larsen woont en werkt in Amsterdam.

Liz Magic Laser is een video- en performancekunstenaar die ook werkt met sculptuur en installatie. Ze analyseert ideeën rondom macht en de uitoefening hiervan, en kijkt in detail naar en betreedt semipublieke ruimtes, zoals filmtheaters en nieuwsredacties. Haar meest recente werken bevragen de intellectuele en emotionele manipulatie die plaatsvindt in conferenties en politieke speeches, en onderzoeken de kunstmatige dramatisering van omgevingen en gebaren. Onder deze werken vallen o.a. The Thought Leader (2015), een bewerking van Fjodor Dostojevski’s roman Aantekeningen uit het ondergrondse (1864) in de vorm van een nep-TED talk door een 10-jarig kind; en The Digital Face (2012), waarin performers de handgebaren van voormalig Amerikaanse presidenten Barack Obama en George W. Bush kopiëren. Haar meest recente solotentoonstellingen waren bij Jupiter Artland, Wilkieston, 2017; en Centre d’art contemporain Brétigny, Brétigny-sur-Orge, 2017.

Stefan Laxness is een architect, onderzoeker en projectcoördinator bij Forensic Architecture. Hij heeft gewerkt in architecturale praktijk en maakt sinds 2016 deel uit van het Forensic Architecture-team. Sindsdien is hij de projectcoördinator van The Ayotzinapa Case, en werkt ondertussen ook aan analyses van luchtaanvallen in het Midden-Oosten en het in kaart brengen van locaties op basis van getuigenverklaringen. Laxness leeft en werkt in Londen.

Daniel Lazare is a writer and journalist. He studied at the University of Wisconsin and holds a Masters in English Literature from Columbia University, New York. He is currently completing his fourth book entitled From Moses to ISIS: The Intelligent Heretic’s Guide to Monotheism, a materialist history of Judaism, Christianity, and Islam. Lazare has written for The Nation, The London Review of Books, and Jacobin and Consortiumnews websites. He is perhaps best known as a critic of the U.S. Constitution and American politics, government, and social policy in general. He is author of The Velvet Coup: The Constitution, the Supreme Court, and the Decline of American Democracy (2001); America’s Undeclared War: What’s Killing Our Cities and How We Can Stop It (2001); and The Frozen Republic: How the Constitution Is Paralyzing Democracy (1996). Lazare lives and works in New York. [Last updated 2015]

Rita Ponce de León is een kunstenaar wiens werk veelal de vorm aanneemt van tekeningen en installaties. Momenteel studeert ze psycholichamelijke technieken voor menselijke ontwikkeling in de Argentijnse organisatie Rio Abierto. In haar praktijk creëert Ponce de León situaties die aan de hand van kunst- en leerprocessen en vanuit intuïtieve ontmoetingen waardevolle menselijke banden genereren. Ze maakte gebruik van praktijken als butoh en andere workshops die de beweging van het lichaam zien als de oorsprong van kennis en wijsheid. Deze diversiteit aan processen brengt zij samen in tekeningen en visuele essays. Haar werk was te zien in Incerteza Viva, 32e São Paulo Biënnale, São Paulo, 2016; Endless openness produces circles, Kunsthalle Basel, Basel, 2014; en The Ungovernables, New Museum Triennial, New York, 2012. Ze heeft onder meer solotentoonstellingen gehad in Proyecto AMIL, Lima; 80M2 Gallery, Lima; en Museum of Modern Art, Mexico-Stad. Daarnaast zijn haar beelden opgenomen in Vitamin D2: New Perspectives in Drawing (2013). Momenteel werkt Ponce de León samen met choreograaf Tania Solomonoff, het zelfeducatieproject Vacaciones de Trabajo, de transdisciplinaire studio Primal en dichter Yaxkin Melchy. Ponce de León woont en werkt in Mexico-Stad.

Dika+Lija zijn (Anathapindika Dai and Liza Markus) kunstwerkers. Na naïeve schooldromen en de ontnuchterende waarheid van de hedendaagse kunstwereld, merkten ze dat ze dezelfde pijn deelden in hun fulltimebaan. Lija is momenteel een galeriemeisje dat een hekel heeft aan de kunstmarkt en Dika was ooit een museummedewerker die een hekel had aan de academische wereld. Als voortvluchtigen van hun eigen op passie gebaseerde carrière werken ze nu samen om ongetemde ideeën en vreemde paradoxen in de kunstwereld te verkennen. Beiden delen de ervaring van dubbele diaspora en viervoudige identiteiten; de projecten van Dika+Lija zijn gericht op thema’s als identiteit en anders-zijn, opererend op het internet en in de popcultuur van het hedendaagse mondiale zuiden, met als doel weg te gaan van academici en instellingen, met behulp van taal, collectivisme, humor en spreektaal als hun onderzoekstools en de ratel als hun uitdrukkingsvorm. Hun onderzoeksvoorstel is gericht op het in kaart brengen van parallelle en tegengestelde fenomenen op sociale media en bij kunstcollectieven; hun overtuigingen, manieren van doen en tegenstellingen die verschijnen als een hulpmiddel voor identiteitsvorming. Voortvloeiend uit het feit dat collectivisme op het internet wordt aangetroffen op platforms met door gebruikers gegenereerde content, gesorteerd via algoritmen op basis van esthetiek en onzichtbare kennis. Hetzelfde proces lijkt plaats te vinden bij kunstcollectieven, waar esthetiek de onzichtbare lijm wordt die mensen bij elkaar houdt zonder dat ze zich bewust zijn van hun lichaamloze coëxistentie. Dit project wordt uitgevoerd binnen dezelfde breedte als hun vorige project, Academic Fantasy Indonesia, Indonesië – Singapore, 2020. Dika+Lija wonen en werken in Singapore, Jakarta en Yogyakarta, en maken deel uit van de GUDsel (Gudskul), Jakarta tijdens de Fellowship for Situatied Practice.

Aurélie Lierman is een radiokunstenaar, vocalist en componist met een fascinatie voor de narratieve kracht van abstract geluid en muziek. Ze voegt regelmatig dramatische en documentaire
elementen aan muzikale composities (en vice versa) en presenteert nieuwe muziek van talloze
opkomende componisten. Ze staat als geluidskunstenaar en vocalist op twee albums van Nurse With Wound.

Lukáš Likavčan is onderzoeker en theoreticus. Van origine opgeleid als filosoof gaat hij in op onderwerpen als filosofie van technologie, politieke ecologie en mediatheorie. Zich bewegend tussen de academische praktijk en een breed gebied tussen kunst en design, focust hij op infrastructurele voorwaarden van subjectiviteit, abstractie en verbeelding. Likavčan studeerde filosofie en Environmental Humanities aan Masaryk University, Brno, en Sociologie aan Boğaziçi University, Istanbul. Als onderzoeker was hij gevestigd aan de Weense University of Economics and Business, Wenen, de Polytechnische Universiteit Hong Kong, Hong Kong, en Strelka Instituut voor Media, Architectuur en Design, Moskou. Hij was tevens betrokken bij verschillende kunst- en designsamenwerkingen, zoals agent-gebaseerde simulatie alt’ai, altai.id, en is lid van het Collective for Ending Human Overspecialization.

Ana Longoni is a writer and researcher specialized in the articulations between art and politics in Latin America since the twentieth century. She received a BA in Literature and a PhD in Arts from the Universidad de Buenos Aires (UBA), Buenos Aires, where she currently lectures in graduate and postgraduate courses. She coordinates the research group Culture as resistance?: Interpretations of cultural and artistic productions during the last dictatorship in Argentina at the UBA. Longoni also teaches at the Programa de Estudios Independientes (Independent Studies Program) of MACBA, Barcelona and at other universities. She has published, alone or in collaboration, among others: Del Di Tella a Tucumán Arde From the Di Tella Institute to Tucumán Arde; El Siluetazo The Silhouettes; and Traiciones Treasons. Longoni is a member of the editorial group of the magazines ramona and des-bordes. She is also an active member, since its foundation in 2007, of the Red de Conceptualismos del Sur. Longoni lives and works in Buenos Aires. [Last updated 2009]

Miguel A. López (born 1983) is an artist, researcher, and writer. He studied Photography at the Center of Photography, Lima (2002−2005) and was scholarship holder of MACBA’s Independent Study Program (PEI), Barcelona (2008–2009). In 2007 he worked at the Oficina de Artes Visuales as a curator for the main two public art galleries in Miraflores, Lima: Sala Luis Miró Quesada Garland and Sala Raúl Porras Barrenechea. He co-curated the exhibitions Subversive Practices. Art under Conditions of Political Repression. 60s–80s/South America/Europe, Württembergischer Kunstverein, Stuttgart, 2009 and Trafó Galéria, Budapest, 2010; and La Persistencia de lo Efímero. Orígenes del no-objetualismo peruano: ambientaciones/happenings/arte conceptual (1965–1975), Spanish Cultural Center, Lima, 2007, among others. He is a regular contributor to Ramona and Artecontexto and has written for Afterall, Papers d’Art, and Papel Alpha, among others. López is co-author of Post-Ilusiones. Nuevas visiones. Arte crítico en Lima, 1980–2006 (2007) and was an editor of the Peruvian contemporary art magazine Prótesis(2003–2005). Since 2007 he is a member of the editorial group of the art and politics magazine des-bordes and of the group Red Conceptualismos del Sur. Previously he was a member of Espacio La Culpable, Lima (2006–2008). López lives and works in Lima.

Pauline Boudry en Renate Lorenz vormen een kunstenaarsduo dat voornamelijk werkzaam is op het gebied van film en installaties. In hun praktijk choreograferen ze spanningen tussen zichtbaarheid en ondoorzichtigheid. Door figuren en acties door de tijd in scene te zetten, over elkaar heen te leggen en opnieuw te verbeelden, zetten zij normatieve historische narratieven en conventies van toeschouwerschap op losse schroeven. Hun werk werd onder meer gepresenteerd in de solotentoonstellingen (No) Time, Frac Bretagne, Rennes, 2021; Moving Backwards, 58e Biënnale van Venetië, Venetië, 2019; Ongoing Experiments with Strangeness, Julia Stoschek Collection, Berlijn, 2019; Telepathic Improvisation, PARTICIPANT INC, New York en Contemporary Arts Museum Houston, Houston, 2017; Loving, Repeating, Kunsthalle Vienna, Wenen, 2015; en Portrait of an Eye, Kunsthalle Zürich, Zurich, 2015. Hun meest recente catalogi zijn: Stages (2022), uitgegeven door Spector Books; en Moving Backwards (2019), uitgegeven door Skira. Boudry en Lorenz werken sinds 2007 samen in Berlijn.

Isabell Lorey is politicoloog aan het European Institute for Progressive Cultural Policies (eipcp) en redacteur van transversal texts. Recente publicaties omvatten onder andere het naar Nederlands vertaalde Staat van Onzekerheid: Het Regeren van de Precairen (2016). Haar boek over ‘presentist’ democratie verschijnt in 2018. Lorey woont en werkt in Berlijn.

Grace Lostia is een activist die aan de hand van eten en muziek aan community building werkt. Lostia heeft een achtergrond in politieke en interculturele antropologie, onderzoekt fermentatie als culinair en sociaal fenomeen, en is betrokken bij intercontinentale kraak- en doe-het-zelf (DIY)-gemeenschappen. Lostia werkt momenteel als freelance veganistische cateraar bij La Cucina Nomade en is een keukenexperimentalist. Ook is zij muziekprogrammeur bij Black Earth Events in Utrecht, en locatiemanager, event organisator en voorzitter van Cultureel Centrum Moira (Stichting Moira) in Utrecht. Sinds Lostia 11 jaar geleden naar Utrecht verhuisde, is ze betrokken bij en geïnteresseerd in veganistisch eten en veganisme, vrije ruimtes, underground muziekscenes, alternatieve vormen van ‘stedelijk-zijn’, en de strijd om te overleven in een snelle, op gentrificatie-gerichte samenleving. Voor Lostia bieden zowel de keuken als onafhankelijke culturele ruimtes een plek voor collectieve actie: het zijn mogelijkheden om aan politiek te doen, oefeningen in bewustzijn en platforms om cultuur te maken, te delen en te behouden. Lostia maakt deel uit van de Basic Activist Kitchen (2019–nu), een activistische keuken die opgezet werd in het kader van Trainings for the Not-Yet (2019–2020) bij BAK. Lostia woont en werkt in Utrecht.

Matteo Lucchetti is geboren in Italië en werkt als curator, kunsthistoricus en schrijver. Hij was van 2017 tot en met 2018 Curator of Exhibitions and Public Programs bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Zijn interesses als curator zijn voornamelijk gericht op kunstpraktijken die de rol van kunst en de kunstenaar in de maatschappij herdefiniëren. Als curator is hij betrokken geweest bij o.a.:* De Rerum Rurale, 16de Quadriennale di Roma Rome, 2016; *Don’t Embarrass the Bureau, Lunds Konsthall, Lund, 2014; Enacting Populism in its Mediæscape, Kadist Art Foundation, Parijs, 2012; en Practicing Memory, Fondazione Pistoletto, Biella, 2010. In de projecten die hij samenstelde, werkte hij samen met kunstenaars zoals Lawrence Abu Hamdan, Rossella Biscotti, Nástio Mosquito, Marinella Senatore, Jonas Staal, SUPERFLEX, Stefanos Tsivopoulos, Pilvi Takala en Stephen Willats. Daarnaast is Lucchetti sinds 2010 gezamenlijk met Judith Wielander verantwoordelijk voor het Visible project, een onderzoeksproject en een tweejaarlijkse Europese prijs die wordt toegekend aan sociaal betrokken kunstpraktijken in een wereldwijde context, opgericht en ondersteund door Fondazione Pistoletto, Biella en Fondazione Zegna, Trivero.

Wietske Maas is kunstenaar en cultureel werker. Sinds 2014 werkt zij als onderzoeker, curator en managing editor van meerdere programma’s en publicatieprojecten bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Tussen 2008–2018 werkte ze als curator voor de European Cultural Foundation. In haar artistieke praktijk richt zij zich op politieke ecologie en de stedelijke omgeving als een plaats voor transformatieve samenkomst. Maas ontwikkelde en nam deel aan projecten in internationale contexten, waaronder Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, 2015–2016; e-flux, New York, 2015; en Kunsthistorisches Museum, Wenen, 2012. Recente publicaties waarvan ze co-redacteur was, zijn onder meer Propositions for Non-Fascist Living: Tentative and Urgent (samen met Maria Hlavajova, 2019) en Courageous Citizens: How Culture Contributes to Social Change (samen met Bas Lafleur en Susanne Mors, 2018). Ze heeft bijgedragen aan de boeken Botanical Drift: Protagonists of the Invasive Herbarium (2018); en Supercommunity: Diabolical Togetherness Beyond Contemporary (2017). Maas woont en werkt in Amsterdam en Berlijn.

Antonio Vega Macotela is een multidisciplinaire kunstenaar wiens werk, dat door onderzoek wordt aangedreven, vaak ontstaat vanuit langdurig veldwerk in gesprek met specifieke gemeenschappen. In zijn praktijk houdt hij zich bezig met ideeën over waarde en uitwisseling, met name in relatie tot het systeem die sociale relaties tot stand brengen. Hij was resident van Gasworks, Londen, 2018, en de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam, 2011–2012. Zijn werk was onder meer te zien in de tentoonstellingen Though it’s dark, still, I sing, 34th Bienal de São Paulo, São Paulo, 2021; You and I don’t live on the same planet, 12ª Bienal de Taipei, Taipei, 2020; #TodosSomosHonolulu, LABOR, Mexico-Stad, 2020; Stories of Almost Everyone, The Hammer Museum, Los Angeles, 2018; Learning from Athens, documenta 14, Kassel, 2017; en The Deep of the Modern, Manifesta 9, Genk, 2012. Vega Macotela woont en werkt in Mexico-Stad en Amsterdam.

Małgorzata Maciejewska is a sociologist who specializes in work from the feminist perspective. In 2014 she received her PhD from the Department of Social Sciences of the Wrocław University, having defended her thesis “Transformation and its consequences for the social reproduction in the Wałbrzych region. The living and working conditions of women.” From 2010, she has collaborated with the Feminist Think Tank, conducting research on the systemic reasons for poverty, precarization, and the functioning of “special economic zones” in Poland. She is a member of the Nationwide Workers Initiative Trade Union. Presently, she is involved in research as part of the international project PRECARIR – The rise of the dual labour market: fighting precarious employment in the new member states through industrial relations. Małgorzata Maciejewska is based in Warsaw and Wrocław. [Last updated 2015]

Tala Madani is een kunstenaar wier schilderkunst, tekenkunst en stop-motion animatiewerk wordt gekarakteriseerd door een provocerend, politiek en satirisch discours over culturele en seksuele identiteit. Madani zet binaire gegevens tegenover elkaar en draait ze om door te verwijzen naar gevoelens van onschuld, empathie en ironie. Op deze wijze zet ze aan tot een gelaagde verbeelding. Ze heeft in 2013 de Catherine Doctorow Prize for Contemporary Painting ontvangen en is in 2010 geselecteerd voor de Future Generation Art Prize. Madani’s werk vormde onderdeel van de Whitney Biennial in 2017. Solotentoonstellingen waren te zien in onder andere La Panacée – Centre De Culture Contemporaine, Montpellier, 2017; MIT List Visual Arts Center, Cambridge, MA, 2016; en Contemporary Art Museum St. Louis, MO, 2016.

Andrew Maerkle (geboren 1981) is een redacteur, schrijver en onderzoeker die zijn graad behaalde in Comparative Literature and Society aan de Columbia University. Momenteel is hij adjunct-hoofdredacteur van het Japanse tweetalige tijdschrift ART iT (International Edition) en draagt hij bij aan tijdschriften als Art & Australia, Eyeline, en Frieze. Van 2006 tot 2008 was hij adjunct-hoofdredacteur van ArtAsiaPacific in New York, alwaar hij de jaarlijkse ArtAsiaPacific Almanac medeontwikkelde. Deze almanak bevat verslagen van de status van hedendaagse kunst in 67 naties en gebieden van Turkije tot de Pacifische eilanden. Maerkle interviewde kunstenaars, architecten en filosofen, waaronder Yael Bartana, Naoya Hatakeyama, Toyo Ito, Isaac Julien, William Kentridge, Ryue Nishizawa, Kazuyo Sejima en Katsuhiro Yamaguchi. Hij vertaalde tevens een serie quasi-fictieve essays over het hedendaagse China, geschreven door curator en auteur Hu Fang, van het Chinees naar het Engels. Maerkle woont en werkt in Tokio.

Antonia Majaca is kunsthistoricus, curator en onderzoeker aan het IZK Institute for Contemporary Art, Graz University of Technology, Graz, waar ze werkt aan haar onderzoek en publicatieproject The Incomputable – Art in the Age of Algorithms. Ze initieerde het lange-termijn discursieve project Feminist Takes (2015–doorlopend). Majaca woont en werkt in Berlijn en Graz.

Ewa Majewska is a feminist philosopher and art critic. Since 2003 Majewska has lectured at the Gender Studies in the University of Warsaw, and has worked as adjunct professor at universities of Szczecin and Krakow, Poland. She held post-docs at the universitiy of Berkeley and universitiy of Orebro. She has published two books: Feminizm jako filozofia społeczna (2009) and Sztuka jako pozór? (2013); and has articles in: e-flux, Signs, Nowa Krytyka, Le Monde Diplomatique (PL) and other journals and volumes. She teaches a seminar on Art and public spheres, at the Graduate School of PAN, Warsaw. Currently is a fellow at the ICI Berlin, working on the project “Chasing Europe or on the Semi-Peripheral Publics.” Ewa Majewska is based in Berlin and Warsaw. [Last updated 2015]

Catherine Malabou is filosoof, schrijver en onderzoeker. Zij is verbonden aan het Centre for Research in Modern European Philosophy (CRMEP) van Kingston University, Londen als hoogleraar filosofie, en aan het Department of Comparative Literature van de University of California, Irvine. Een van Malabou’s centrale concepten is ‘plasticiteit’: het nadenken over hoe structuren en levensvormen die voorheen als rigide werden beschouwd, in feite ‘plastisch’ zijn en voortdurende verandering en transformatie onderhevig zijn. In haar geschreven werk, legt Malabou verbanden tussen onder meer continentale filosofie, empirische neurowetenschappen, epigenetica, literatuur en psychoanalyse. Ze heeft veel gepubliceerd en haar werk is in verschillende talen vertaald. Een keuze uit de publicaties die recentelijk in het Engels werden vertaald: What Should We Do With Our Brain? (2009); Ontology of the Accident: An Essay on Destructive Plasticity (2012); The New Wounded: From Neurosis to Brain Damage (2012); Before Tomorrow: Epigenesis and Rationality (2016); en Morphing Intelligence: From IQ Measurement to Artificial Brains (2019). Malabou woont in Parijs.

Georgy Mamedov (geboren 1984) is curator. Daarnaast is hij artistiek co-directeur van het Centraal-Aziatische kunst-, onderzoek- en activistenplatform, STAB (School of Theory and Activism—Bisjkek), Bisjkek. Van 2007 tot 2009 was Mamedov directeur van het Bactria Cultural Centre, Doesjanbe, Tadzjikistan. Dit centrum nodigt lokale en internationale kunstenaars, curatoren en muzikanten uit tot het deelnemen aan, en het initiëren van, projecten. Samen met Boris Chukhovich en Oksana Shatalova, was Mamedov curator van Lingua Franca/ Франк тили, Centraal-Azië Paviljoen, 54th Venice Biennale, Venetië, 2011. Hij was ook curator van het onderwijs- en residentieprogramma, Artist and/in Community, dat werd geïnitieerd door Bactria Cultural Centre en reisde naar steden in Kirgizië en Tadzjikistan gedurende 2010 tot 2011. Mamedov woont en werkt in Bisjkek.

Jumana Manna is een beeldend kunstenaar die voornamelijk met film en sculptuur werkt. Ze studeerde esthetiek en politiek aan CalArts, Los Angeles en aan de National Academy of Arts, Oslo. In haar praktijk onderzoekt Manna hoe macht gevormd wordt middels relaties, waarbij de nadruk vaak ligt op het lichaam, land en materialiteit in relatie tot koloniale erfenissen en geschiedenissen van plaats. Manna heeft veel solotentoonstellingen gehad, waaronder Balade, Villa Oppenheim, Berlijn, 2021; Thirty Plumbers in the Belly, M HKA Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen, 2021; Jumana Manna / Uriel Orlow, Tabakalera, San Sebastian, 2019; A Small Big Thing, Henie Onstad Museum, Oslo, 2019; en A magical substance flows into me, Chisenhale Gallery, Londen, 2015. Aankomende tentoonstellingen omvatten onder meer: Matrix Series, Berkley Art Museum, San Francisco, 2021; To Be Like Water, TENT, Rotterdam, 2021; en deelname aan de Toronto Biënnale, Toronto, 2022. Manna ontving onder meer de Ars Viva Prize for Visual Arts in 2017 en de Young Palistinian Artist Award van de A.M. Qattan Foundation in 2012. Ze woont en werkt in Berlijn.

Boyan Manchev (geboren 1970) is filosoof en cultuurtheoreticus. Momenteel is hij Director of Programs en Vice-President van het International College of Philosophy in Parijs en Associate Professor of Philosophy aan de New Bulgarian University in Sofia. Onlangs was hij Fellow aan het Kolleg Friedrich Nietzsche, Weimar (2009) en aan het Institute for Human Sciences, Wenen (2008), resident bij apexart, New York (2007), gastonderzoeker aan EHESS, Parijs (2006) en Thinker in Residence en theoretisch adviseur voor IDEE (Initiatives in Dance through European Exchange), Wenen (2006). Hij zat in de organisatie van en heeft deelgenomen aan verschillende seminars en publieke programma’s over hedendaagse kunst, filosofie en politiek, onder andere aan het project expo zéro van Musée de la danse bij BAK in april 2010. Daarnaast heeft hij als curator bijgedragen aan uiteenlopende artistieke projecten bij, onder andere, ZKM, Karlsruhe en Tanzquartier, Wenen. Enkele van zijn vele publicaties zijn: Rue Descartes 67: Quel sujet du politique? (red., 2010); Rue Descartes 64: La metamorphose (red., 2009); L’altération du monde: Pour une esthétique radicale (2009); La Métamorphose et l’Instant (2009); The Body-Metamorphosis (2007); ‘Transformance. The Body of Event’, in It takes place when it doesn’t. On dance and performance since 1989 (2006); ‘Der Totale Körper der Lust’, in Zurück aus der Zukunft. Osteuropäische Kulturen im Zeitaler des Postcommunismus (2005); en The Unimaginable. Essays in Philosophy of Image (2003). Manchev woont en werkt in Parijs en Sofia.

Olivier Marboeuf is schrijver, verhalenverteller en curator. Marboeuf was de oprichter van het onafhankelijke kunstcentrum Espace Khiasma, dat van 2004 tot 2018 bestond in Les Lilas, in de buitenwijken van Parijs. Het programma dat hij daar ontwikkelde richtte zich op de representatie van minderheden en postkoloniale situaties door middel van tentoonstellingen, screenings, debatten, performances en samenwerkingsprojecten. Marboeuf is geïnteresseerd in verschillende mogelijke vormen van kennisoverdracht. Hij verbeeldt permanente of tijdelijke structuren gebaseerd op gesprekken en speculatieve verhalen; zijn werk raakt op deze manier aan poëtische fictie en speculatieve theorieën. Vertrekkend vanuit zowel de verbeelding en literatuur van de Caraïben als verhalen uit de buitenwijken, onderzoekt Marboeuf manieren om de geschiedenis gegrift in het lichaam van minderheden en de verhalen van dwalende gemeenschappen voelbaar te maken. Zijn recent geschreven teksten zijn gepubliceerd op zijn blog: Toujours Debout. Momenteel produceert hij films bij Spectre Productions en draagt hij bij aan de filmdistributie en onderzoek bij de afdeling Phantom. Marboeuf woont en werkt in Parijs en Rennes.

Lorenzo Marsili is een schrijver, politiek activist en oprichtend lid van de transnationale organisatie European Alternatives en een van de initiators van de panEuropese beweging DiEM25. Hij werkte voorheen in de journalistiek en was een oprichtend redacteur van Naked Punch Review. Zijn laatste boek Citizens of Nowhere is aanstaande (2018).

Canan Marasligil is een feministische schrijver, redacteur, kunstenaar, literair vertaler en curator van culturele programma’s, wiens praktijk onder meer performances en podcasts omvat (recentste podcast: A Dreamer’s Night Talks). Ze spreekt en schrijft vloeiend Engels, Frans, Turks, Nederlands en Spaans, en is actief in de literatuur, stripwereld en culturele journalistiek. Als intersectioneel feminist stelt ze graag de dominante narratieven aan de kaak. Haar werk is in verschillende media verschenen. Momenteel werkt ze aan het multimediale project Beyond Crises, Tenderness, een verkenning van liefde, geestelijke gezondheid, intimiteit en de mogelijkheden van tederheid in tijden van crisis. Marasligil woont en werkt in Amsterdam.

Vibeke Mascini is een beeldend kunstenaar en schrijver. Ze is docent beeldhouwkunst en research fellow aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag (KABK), en resident van de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam in 2021–2022. Als docent werkte ze eerder voor de Academie van Bouwkunst Amsterdam, Amsterdam en de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam. In de afgelopen jaren richt haar artistieke onderzoek zich op historische en futuristische concepten van elektriciteit als een speculatieve vertegenwoordiger van het leven. Middels sculpturen, installaties, video en tekst, tracht Mascini het idee van elektriciteit te ontrafelen door een direct verband te leggen met de bron van electriciteit. Haar werk maakt deel uit van internationale collecties, waaronder de MoMA Library, New York. Haar aankomende solotentoonstelling zal te zien zijn bij RADIUS Centrum voor Hedendaagse Kunst en Ecologie, Delft, 2022. Ze werkte tevens mee aan verschillende publicaties, zoals The Dent of Walter Umenhofer (2015). Mascini woont en werkt in Amsterdam.

Eva en Franco Mattes, ook bekend als 0100101110101101.org, vormen een kunstenaarsduo dat in het bijzonder aan de Net Art-beweging heeft bijgedragen. Hun werken centreren de ethische en politieke kwesties die resultaat zijn van het ontstaan van het internet en wereldwijde systemen van verbinding. Door het gebruik van wat vaak als controversiële interventies worden gezien bekritiseert het duo noties van dominante machtsstructuren en onderzoeken ze het belang en invloed van technologie in moderne maatschappijen. Hun werk omvat BEFNOED (2014–doorlopend), een acroniem voor “By Everyone, For No One, Every Day” waarin het duo instructies geeft aan anonieme werkers die ingehuurd zijn door crowdsourcing-faciliteiten om webcam-performances uit te voeren. Ze waren deel van kunstenaarscollectief Chim↑Pom’s samenwerking Don’t Follow the Wind (2012–2015) dat plaatsvond in het gestabiliseerde radioactieve district in de omgeving van de Fukushima Daiichi kerncentrale in Okuma. In 2016 ontving het kunstenaarsduo de Creative Capital Award. Hun werk is onder andere vertoond op de 16e Art Quadriennale di Roma, 2016; Whitechapel Gallery, Londen, 2016; Biennale of Sydney, Sydney, 2016; en MoMA PS1, New York, 2009.

Eva en Franco Mattes, ook bekend als 0100101110101101.org, vormen een kunstenaarsduo dat in het bijzonder aan de Net Art-beweging heeft bijgedragen. Hun werken centreren de ethische en politieke kwesties die resultaat zijn van het ontstaan van het internet en wereldwijde systemen van verbinding. Door het gebruik van wat vaak als controversiële interventies worden gezien bekritiseert het duo noties van dominante machtsstructuren en onderzoeken ze het belang en invloed van technologie in moderne maatschappijen. Hun werk omvat BEFNOED (2014–doorlopend), een acroniem voor “By Everyone, For No One, Every Day” waarin het duo instructies geeft aan anonieme werkers die ingehuurd zijn door crowdsourcing-faciliteiten om webcam-performances uit te voeren. Ze waren deel van kunstenaarscollectief Chim↑Pom’s samenwerking Don’t Follow the Wind (2012–2015) dat plaatsvond in het gestabiliseerde radioactieve district in de omgeving van de Fukushima Daiichi kerncentrale in Okuma. In 2016 ontving het kunstenaarsduo de Creative Capital Award. Hun werk is onder andere vertoond op de 16e Art Quadriennale di Roma, 2016; Whitechapel Gallery, Londen, 2016; Biennale of Sydney, Sydney, 2016; en MoMA PS1, New York, 2009.

Natasha Matteson is onderzoeker en curator, en directeur van het Afghaanse vluchtelingenkamp bij Uplift Afghanistan Fund, waar hen evacuatie en hervestiging coördineert. Hiervoor evacueerde hen high-risk Afghanen bij Last Exit Kabul. Matteson werkte eerder als onderzoeker bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, en assistent-curator bij The Contemporary Jewish Museum, San Francisco. Daarnaast heeft Matteson programma’s en tentoonstellingen georganiseerd bij The Hessel Museum of Art en Abrons Arts Center, New York, en 100 Percent Gallery, San Francisco, en heeft hen gewerkt bij Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, evenals The David Ireland House, San Francisco. Matteson studeerde aan de Center for Curatorial Studies van Bard College, Annandale-on–Hudson, waar hen ook werkzaam was als gastdocent op de opleiding fotografie. Matteson woont en werkt in Queens, New York. 

Achille Mbembe is een filosoof, politicoloog en kritisch denker. Mbembe is hoogleraar aan het Wits Institute for Social and Economic Research (WISER) van University of the Witwatersrand, Johannesburg. Als gastdocent was hij werkzaam op verschillende universiteiten, waaronder University of California, Berkeley; Yale University, Connecticut; University of California, Irvine; Duke University, North Carolina; en Harvard University, Massachusetts. Mbembe heeft verschillende prijzen ontvangen voor zijn werk, waaronder de Geschwister-Scholl-Preis in 2015, de Gerda Henkel Award in 2018, en de Ernst Bloch Award in 2018. Hij is medeoprichter van Les Ateliers de la Pensée in Dakar en een belangrijke figuur in de opkomst van een nieuwe golf van Franse kritische theorie. Hij heeft veel geschreven over hedendaagse politiek en filosofie, waaronder On the Postcolony (2001), Critique of Black Reason (2016), Necropolitics (2019), and Out of the Dark Night: Essays on Decolonization (2020). Zijn boeken en talrijke artikelen zijn vanuit het Frans naar meer dan tien talen vertaald. Mbembe werkt en woont in Johannesburg.

Onafhankelijk mediaproducent en feministisch media-activist Diana McCarty is onder meer oprichter en redacteur van reboot.fm, de bekroonde, gratis te beluisteren kunstenaarsradio in Berlijn. McCarty is tevens medeoprichter van de radionetwerken Radia Network en 24/3 FM Radio Network Berlin, van FACES (faces-I), een online gemeenschap voor vrouwen, en van de elsehere association. In 2020 was ze co-curator van Latitude on Air – Unsettling Power Relations, een door het Goethe Institut georganiseerd radiofestival dat werd uitgezonden in Berlijn. McCarty was een van de initiatiefnemers van de tentoonstelling Nervous Systems: Quantified Life and the Social Question, Haus der Kulturen der Welt, 2016, Berlijn, en werkt vaak samen met Luta ca caba inda, een experimenteel mediaproject. In de jaren 1990 was McCarty actief als ‘cyerpunk’ op het gebied van onafhankelijke internetcultuur, bij/via onder andere net,art, nettime, de MetaForum-conferentiereeks, en verschillende hacking-groepen. Haar werk bevindt zich op het grensvlak van kunst, gender, politiek, radicaal feminisme, technologie en media. McCarty is een trotse Chicana uit Albuquerque. McCarty woont en werkt in Berlijn.

Angela McKay is één van de oprichters van de Homebaked Community Land Trust en leidinggevende van Homebaked Bakery. Ze is een inwoner van Anfield, die 28 jaar in het gebied heeft gewoond en haar tweezonen er heeft grootgebracht. ZZe heeft een brede ervaring als werknemer van het Whitechapel Centre, de toonaangevende liefdadigheidsinstelling voor daklozen en huisvesting voor de regio Liverpool. McKay woont en werkt in Liverpool

Laura McLean is a curator, researcher, and artist. Holding an MFA in Curating from Goldsmiths College, and a BVA and MVA from Sydney College of the Arts, where she has also lectured. McLean also studied at the Alberta College of Art and Design and the Universität der Künste Berlin. Past residencies include: Slakthusateljéerna studios, Stockholm, 2014; ‘On Critical Tourism, Site-specificity and Post-romantic Condition’, Nida Art Colony, Lithuania, 2013; ‘Other Possible Worlds: Proposals On This Side Of Utopia’, Casino Luxembourg Forum d’art Contemporain, 2011; and ‘Expo-Exoskeleton’, Porosity Studios / COFA, Shanghai, 2010. Past curatorial projects include: the Contingent Movements Archive, Crisis Complex, 2012–2014, and Survey 2010. In 2013 she worked as Assistant Curator of the inaugural Maldives Pavilion at the 55th Venice Biennale. McLean lives and works in Sydney. [Last updated 2016]

József Mélyi is an art historian and critic. He is professor of the Hungarian Academy of Fine Arts and visiting lecturer at the Moholy-Nagy University of Art and Design at the University of Theater and Film Arts in Budapest. He is currently completing his PhD at the Eötvös Loránd University, Budapest. His work focuses on public art, institutional critique, and Eastern-European art of the 1960s and 1970s. He has published numerous articles on the topic of Hungarian contemporary art, and translated into Hungarian the work of writers such as Walter Benjamin and László Moholy-Nagy. Selected curated exhibitions include: Outer Space, co-curated with Eszter Kozma and Márton Pacsika, 2013; Amerigo Tot—Parallel Constructions, Ludwig Museum, Budapest, 2009; and Kempelen—Man in the Machine, Kunsthalle, Budapest and ZKM, Karlsruhe, 2007. Mélyi lives and works in Budapest. [Last updated 2015]

Hafiza Merkezi (Truth Justice Memory Center) is een onafhankelijke mensenrechtenorganisatie opgericht in Istanbul in 2011 door een groep juristen, journalisten en mensenrechtenactivisten. Het doel van Hafiza Merkezi is om de waarheid naar boven te halen over mensenrechtenschendingen in Turkije; om de collectieve herinnering over deze schendingen te versterken; en om overlevenden te steunen in hun streven naar rechtvaardigheid. Momenteel is Hafiza Merkezi specifiek gericht op ‘gedwongen verdwijningen’ als deel van diens inspanningen om bij te dragen aan Turkije’s acceptatie van de historische wreedheden van het land.

Eva Meyer is een filosoof, schrijver en filmmaker. Ze is gasthoogleraar geweest aan meerdere universiteiten en kunstscholen; recent was ze Eberhard Berent Goethe Chair bij New York University, New York. Meyer is auteur van verscheidene boeken, waaronder: Legende sein (2016); Frei und indirekt (2010); What Does the Veil Know? (co-redactie met Vivian Liska, 2009); Von jetzt an werde ich mehrere sein (2003); en Zählen und Erzählen: Für eine Semiotik des Weiblichen (1983, herdrukt in 2013). Haar recente film is Only Six Can Play this Game (2021). Eva Meyer woont in Berlijn. 

Sandro Mezzadra is a political philosopher whose work in the last decade has centered on the relations between globalization, migration, and citizenship, as well as on postcolonial theory and criticism. He teaches political theory at the University of Bologna and is adjunct fellow at the Institute for Culture and Society of the University of Western Sydney. He is currently visiting research fellow at the Humboldt University, Berlin (BIM – Berliner Institut für empirische Migrations- und Integraqtionsforschung, October 1, 2015–July 31, 2016). His books include: In the Marxian Workshops. The subject and its Production (2014); The postcolonial condition: History and politics in the global present (2008); and The right to escape: Migration, citizenship, globalization (2006). With Brett Neilson he is the author of Border as Method, or, the Multiplication of Labor (2013) and he has worked on several FP7 European research projects. Mezzadra lives and works in Bologna. [Last updated 2016]

Aernout Mik (Amsterdam) is een kunstenaar die in zijn video-installaties, sculpturen en performances een reflectieve verbinding tussen de toeschouwer en het kunstwerk teweegbrengt. In 2002 ontving hij de A.H. Heinekenprijs voor de Kunst. Hij vertegenwoordigde Nederland in het Nederlandse Paviljoen op de 52ste Biënnale van Venetië in 2007, met meerdere werken en een architectonische ingreep in het paviljoen onder de titel Citizens and Subjects: Aernout Mik, samengesteld door Maria Hlavajova. Recente tentoonstellingen van het werk van Mik zijn onder meer: Cardboard Walls, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2014; Global Prayers, Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, 2013; Communitas, Stedelijk Museum Amsterdam, Amsterdam, 2013; Reactivation, Power Station of Art, 9th Shanghai Biënnale, Shanghai, 2012; Aernout Mik, CA2M Centro de Arte Dos de Mayo, Madrid, 2012; Jeu de Paume, Parijs, 2011 en Museum Folkwang, Essen, 2011.

Niels van Mil (born 1979) is the financial-administrative assistant at BAK, basis voor actuele kunst. In addition to his work at BAK, Niels is also a self-employed administrator, in which role he carries out administrative work for various organizations in the cultural field. Van Mil lives in Arnhem and works in Utrecht.

Mihnea Mircan (born 1976) is a curator and writer. He is the artistic director of Extra City Kunsthal, Antwerp where in 2011 he curated A Slowdown at the Museum and 1:1 Hans van Houwelingen & Jonas Staal. His upcoming projects at Extra City include a solo presentation by Jean-Luc Moulène and the group exhibition Allegory of the Cave Painting. From 2005 to 2006 he was curator of Le Pavillon, Palais de Tokyo, Paris. At the National Museum of Contemporary Art in Bucharest, Mircan curated exhibitions such as: Sean Snyder (with Florin Tudor), 2007; SUBLIME OBJECTS, 2007; Video Works—Jaan Toomik, 2005; and the series of site-specific interventions Under Destruction, 2004–2007. His other curatorial projects include: Image to be projected until it vanishes, Museion, Bolzano, 2011; the solo exhibition of Hans van Houweligen Until it stops resembling itself, Stroom Den Haag, Den Haag, 2011; History of Art, the, David Roberts Art Foundation, London, 2010; and Low-Budget Monuments, Romanian Pavilion, 52nd Venice Biennale, Venice, 2007. He edited the book Hans van Houwelingen: Undone (2012) and has recently contributed to the catalog of the exhibition Six Lines of Flight: Shifting Geographies in Contemporary Art, San Francisco Museum of Modern Art, San Francisco, 2012 and to monographs of Pavel Büchler, Labor in Vain (2011), and of Nina Beier, Nina Beier: Text (2010). His writing appears in magazines such as Mousse and Manifesta Journal. Mircan lives and works in Antwerp. [Last updated 2012]

Irene Calabuch Mirón is een cultuurwerker. Ze is onderzoeker en producent bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Ze heeft een achtergrond in kunstgeschiedenis en politieke geografie en is geïnteresseerd in collectieve leerprocessen, radicale huisvestingsmodellen, de ruimtelijke politiek van de stad en doe-het-zelfcultuur als een beoefening van kritische consumptie. Haar huidige praktijk richt zich op het opzetten van solidariteitsnetwerken en zorgstructuren tussen sociale rechtvaardigheidsbewegingen, in het kader van het onderzoekstraject Propositions for non-fascist living van BAK (2017–doorlopend). Calabuch Mirón is actief in grassroots bewegingen voor huisvestingsrechten. Calabuch Mirón woont en werkt in Utrecht.

Rastko Močnik is a sociologist, literary theorist, translator, and political activist who teaches the theory of symbolic formations at the Faculty of Media and Communication, Singidunum University, Belgrade. Močnik is co-chair of the International Board of Directors of the Institute for Critical Social Studies, Sofia and Plovdiv, and has written extensively for numerous international journals, including, among others: Diskurs, Eurozine, Filozofija i drushtvo, Kritika i humanizъm, Migrations Société, Rue Descartes, Sociologicheski problemi, Transeuropéennes, transversal, and Vestnik Permskogo universiteta. Filosofija, psihologija, sociologija. He has also contributed to many edited anthologies, including: (Mis)readings of Marx in Contintental Philosophy (2014); Encountering Althusser: Politics and Materialism in Contemporary Radical Thought (2012); Post-fordism and Its Discontents (2010); and Conflict, Power, and the Landscape of Constitutionalism (2008). Močnik lives in Ljubljana and works in Belgrade. [Last updated 2016]

Wayne Modest is de inhoudelijk directeur van het Nationaal Museum van Wereldculturen en het Wereldmuseum, Rotterdam en hoofd van het Research Centre for Material Culture. Daarnaast is hij werkzaam als professor in Material Culture and Critical Heritage Studies (bijzonder hoogleraar) aan de faculteit der Geesteswetenschappen aan de Vrije Universiteit, Amsterdam. Voorheen was Modest hoofd van de curatoriele afdeling van het Tropenmuseum, Amsterdam; Keeper of Antropology van het Horniman Museum in Londen; en directeur van Museums of History and Ethography in Kingston, Jamaica.

Avi Mograbi (born 1956) is an Israeli film director whose projects, regularly centered on the conflict between Israel and Palestine, examine how violence impacts the individual. Mograbi frequently appears in his films, taking the position of both director and concerned citizen in seeking to understand what he witnesses. Recent films include: Once I entered a garden, 2012; Z32, 2008; and Avenge But One of My Two Eyes, 2005. Mograbi lives and works in Tel Aviv. [Last updated 2012]

Tijdens het doorpluizen van de cd-verzameling van haar moeder stuitte Narges Mohammadi toevallig op een schat van een paar uur aan hedendaagse Afghaanse europop en Bollywood-mashups. Deze invloed combineert ze met dancehall booty bounce-muziek, en ze viert tegelijkertijd haar roots met dansmuziek uit het Midden-Oosten.

Massimiliano (Mao) Mollona is een schrijver, filmmaker en antropoloog. Hij is Senior Lecturer op de afdeling Antropologie van Goldsmiths University of London, Londen. Hij heeft een multidisciplinaire achtergrond in economie en antropologie; en zijn werk gaat over de relatie tussen kunst en politieke economie. Hij heeft uitgebreid veldwerk verricht in Brazilië, Italië, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk, voornamelijk in economische en artistieke instellingen, met een specifieke focus op werk, klasse en postkapitalistische politiek. Zijn onderzoeksmethodologie bestaat uit een combinatie van pedagogiek, artistieke prefiguratie en activisme. Hij is lid van het collectief freethought, en medeoprichter en voorzitter van het Institute of Radical Imagination (IRI), een collectief van activisten, kunstenaars en curatoren met als doel het bedenken en in de praktijk brengen van postkapitalistische vormen van kunst en leven. Hij was directeur van de Athens Biënnale, Athene, 2015–2017; en codirecteur (met freethought) van de Bergen Assembly in 2016. Mollona woont en werkt in Londen.

Jota Mombaça is a non-binary bicha, born and raised in the northeast of Brazil, who writes, performs, and investigates on the relations between monstrosity and humanity, kuir studies, de-colonial turns, political intersectionality, anti-colonial justice, redistribution of violence, visionary fictions, the end of the world, and tensions among ethics, aesthetics, art, and politics in the knowledge productions of the global south-of-the-south.

Lorenza Mondada is hoogleraar taalkunde aan de Universiteit van Bazel. Haar onderzoek gaat over sociale interactie in gewone, professionele en institutionele settings, binnen een etnomethodologisch en conversatie-analytisch perspectief. Haar focus ligt op video-analyse en multimodaliteit, waarbij ze onderzoekt hoe de gesitueerde en endogene organisatie van sociale interactie gebruikmaakt van een diversiteit aan multimodale bronnen naast taal, zoals gebaren, blikken, lichaamshouding, bewegingen, objectmanipulaties en multisensorische praktijken. Ze heeft veelvuldig gepubliceerd in Journal of Pragmatics, Discourse Studies, Language in Society en ROLSI, en was co-redacteur van verschillende publicaties, waaronder Touch in Social Interaction: Touch, Language, and Body (samen met Asta Cekaite, 2020). Mondada woont en werkt in Bazel.

Charm Mone (ook bekend als Negroma) geeft een demonstratie van haar performances als hybride mixen binnen de experimentele popmuziek. De kunstenaar breekt het conventionele spectrum van poëzie, songwriting en productie, alsook gender en seksualiteit, door geluid als kader te gebruiken om vertellingen te ontketenen tijdens live performances. In de loop van de afgelopen drie jaar heeft de kunstenaar in heel Europa optredens verzorgd op evenementen als Sonic Acts, Amsterdam, 2019; CTM Festival en 3hd Festival, 2016, 2017, beiden in Berlijn; Kunstenfestivaldearts, Brussel, 2017; en scores en samenwerkingen tot stand gebracht in shows voor onder andere de Berlin Biennale, 2016 en Hebbel am Ufer, 2016–2017, beiden in Berlijn. Onlangs heeft Mone een gedeelde Europese tour met Pan Daijing afgesloten. Ze woont momenteel in Parijs en São Paulo.

Louis Moreno is docent aan de afdeling Visual Cultures en het Centre for Research Architecture van Goldsmiths, Universiteit van Londen. Daarnaast is hij medeprogrammaleider van de bachelor kunstgeschiedenis bij Goldsmiths. In zijn onderzoek verkent Moreno de ruimtelijke, historische en culturele systemen van het financieel kapitalisme, met een bijzondere focus op architectuur, stedenbouw en de culturen van het dagelijks leven. Moreno woont en werkt in Londen.

Nástio Mosquito (born 1981) is a multimedia and performance artist whose work plays with African stereotypes in western contexts, often using himself as a central figure through which to question his own role as well as that of the audience. Recent exhibitions include: 9 Artists, Walker Art Center, Minneapolis, 2013; Politics of Representation, Tate Modern, London, 2012; and 29th São Paulo Biennial, São Paulo, 2010. Mosquito lives and works in Luanda.

Serubiri Moses is een schrijver en curator, en adjunct-assistent-professor van het Art Department van Hunter College, New York. Hij is co-curator van “Greater New York 2020”, MoMa’s PS1’s overzicht van hedendaagse kunst. Hij maakte daarnaast deel uit van het curatorenteam voor de Berlin Biennale X (2017–2018). Moses woont en werkt in New York.

Fred Motens dichtwerk en academisch werk onderzoekt Black studies, performance studies en kritische theorie. Momenteel is hij Professor of English aan University of California, Riverside, CA. Hij heeft onder andere dichtbundels gepubliceerd zoals The Little Edges (2014) en The Feel Trio (2014), en academische werken zoals The Undercommons: Fugitive Planning & Black Study met Stefano Harney (2013) en In the Break: The Aesthetics of the Black Radical Tradition (2003). Moten woont en werkt in Los Angeles.

Karl Moubarak is een ontwerper, onderzoeker en webontwikkelaar wiens praktijk is geworteld in de digitale sfeer en zich richt op de ontwikkeling van on- en offline sites voor connectiviteit en uitwisseling. Hij is lid van de in Amsterdam gevestigde werkplaatscoöperatie Hackers & Designers (sinds 2019), het in Eindhoven gevestigde interstitiële collectief Office of Queer Affairs (sinds 2017) en het in Beiroet gevestigde archiveringsinitiatief van oral history OH4L (sinds 2020). Moubarak werkt aan projecten die gericht zijn op het zichtbaar maken van de processen, tools en mechanismen die de projecten vormen en genereert experimentele methoden van levendigheid en verspreiding, gefaciliteerd door de gevoeligheden van gratis, vrije en open-source software. De Cell for Digital Discomfort (CfDD) is geïnteresseerd in het ontwikkelen van praktijken die zouden leiden tot zoiets als ‘solidair ongemak’ middels vragen en experimenten die te maken hebben met turbokapitalistische overheersing, lineair solutionisme en naadloze operaties. CfDD wil bij het onbehagen blijven ondanks te comfortabele vormen van infrastructurele wording, om intersectionele manieren te bedenken om naleving van totalitaire innovatie te weigeren, in een meer expliciet gesprek met criptechnowetenschap, antikolonialisme, queerstrijd en milieurechtvaardigheid. Recente projecten zijn onder meer  The Love Letters Audio Tour, Van Abbemuseum (2021-voortdurend), Platframe voor de 3rd Workshop on Obfuscation (2021), How to Serve Your Trash to the Public Domain (2020) en The Network Imaginaries Hyperdrive Portal (2020). Moubarak woont en werkt in Amsterdam en is onderdeel van de online Cel for Digital Discomfort tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Rabih Mroué (born 1967) is an actor, director, playwright, visual artist, and a contributing editor of The Drama Review (TDR) as well as a co-founder and board member of the Beirut Art Center (BAC), Beirut. His diverse practice spans numerous disciplines and formats, employing fiction and in-depth analysis to engage with his immediate reality and the associated political and cultural contexts. In 2010 Mroué was awarded an Artist Grant for Theatre/Performance Arts from the Foundation of Contemporary Arts, New York, as well as the Spalding Gray Award. Recent exhibitions include: Documenta 13, Kassel, 2012; FORMER WEST Research Exhibition I, the Undersigned, BAK, Utrecht, 2010; Performa 09, New York, 2009; 11th International Istanbul Biennial, Istanbul, 2009; Tarjama/Translation, Queens Museum of Art, New York, 2009; Sjarjah Biennial, Sjarjah, 2009; Soft Manipulation – Who is afraid of the new now?, Casino Luxembourg, Luxembourg, 2008; and Medium Religion, Center for Art and Media (ZKM), Karlsruhe, 2008. Mroué lives and works in Beirut. [Last updated 2013]

Ronahi Muhamad is onder meer een activist, een student en een taaldocent. Ze zet zich in voor de Koerdische Vrouwenbeweging, zowel in Nederland als internationaal.

Jean Katambayi Mukendi is een kunstenaar en wetenschapper die met technologie, mechanica, geometrie en elektriciteit werkt. In zijn praktijk – die varieert van tekeningen tot “machine”-assemblages – combineert hij zijn opleiding als elektricien met indrukken uit het dagelijks leven. Aangedreven door complexe elektrische mechanismen en het idee van recycling, maakt hij installaties van materialen zoals koper en karton – een verwijzing naar de dynamiek van materiële- en economische extractie die de economische ongelijkheden onder sociale klassen in Congo aanzwengelt. Recentelijk was zijn werk onder meer te zien in de solotentoonstellingen  Quarantine, Ramiken Gallery, New York, 2021; en intemporal, trampoline Gallery, Antwerpen, 2017; en in de groepstentoonstellingen  The Hum Comes from the Stumuch, Gladstone Gallery, Brussel, 2018; Spurensicherung, Wilfried Lentz, Rotterdam, 2017; en Eblouissements, 5e  Biennale van Lubumbashi, Lubumbashi, 2017. Samen met No Linear Fucking Time-kunstenaar Femke Herregraven en anderen maakt hij deel uit van On-Trade-Off, een kunstenaarsproject over de energiemythologie rondom lithium. Hij woont en werkt in Lubumbashi.

Lisa Myers is een kunstenaar en onafhankelijk curator met een grote interesse in interdisciplinaire samenwerking. Het artistieke werk van Myers omvat prentkunst, stopmotionanimatie en performance. Ze is docent aan de faculteit milieu en stedelijke verandering van de York Universiteit in Toronto. Haar werk is verschenen in een aantal tentoonstellingspublicaties en tijdschriften zoals Senses and Society, C Magazine en FUSE. Haar werk is onder meer tentoongesteld in Urban Shaman in Winnipeg, de Art Gallery of Peterborough en de Art Gallery of Ontario in Toronto. Myers woont en werkt in Port Severn en Toronto.

The Foundation of Free Women, Weqfa Jina Azad, Rojava

Zein Nakhoda is a filmmaker and organizer who is committed to social change within various media and communities. He is director at Training for Change, a capacity building organization for social justice movements, and has made community and movement media with Scrive Video Center, Philadelphia and Media Mobilizing Project, Philadelphia, as well as independently. His documentary Grounded While Walls Fall (2017) was part of Philadelphia Assembled, an expansive exhibition project on social engagement in collaboration with artist Jeanne van Heeswijk, Philadelphia Museum of Art, Philadelphia, 2017. Recent documentary and film projects include, among others, Eastwick in the Middle: Organizing for Environmental Justice, 2015; Marchers on Blair Mountain, 2012; and A Weekend with Occupy DC, 2012. Nakhoda lives and works in Philadelphia.

Marina Naprushkina (born 1981) is an artist whose work in media including painting, video, and installation, concentrates on power structures in nation-states, often making use of nonfiction material such as propaganda issued by governmental institutions in Belarus. Since 2007 she runs the Office for Anti-Propaganda, which participates in and organizes political actions and also publishes newspapers. Recent exhibitions include: Moscow International Biennale for Young Art, Moscow, 2012; Dear Art, Moderna Galerija Ljubljana, Ljubljana, 2012; How Much Fascism?, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2012; and Self # Governing, KW Institute for Contemporary Art, 7th Berlin Biennale, Berlin, 2012 and Kalmar Konstmuseum, Kalmar, 2012. Naprushkina lives and works in Berlin. [Last updated 2013]

Arjuna Neuman is een kunstenaar, filmmaker en schrijver. Hij heeft onlangs zijn werk tentoongesteld en vertoond bij Showroom Gallery, Londen; TPW Gallery, Toronto; Forum Expanded, Berlin Berlinale; Berlin Biennial 10, Berlijn; Serpentine Gallery, Londen; Qalandia Biennial, Jeruzalem; Gasworks, Londen; Or Gallery, Vancouver; en Whitechapel Gallery, Londen. Neuman woont en werkt in Berlijn.

Yen Noh is een beeldend kunstenaar. In haar praktijk houdt ze zich bezig met vormen van linguïstische en paralinguïstische performativiteit als een manier om het cyclische geweld van geracialiseerde en genderidentiteiten en de (re)presentatie ervan uit te dagen. Noh houdt zich bezig met de mogelijkheden van taal die het onuitsprekelijke belichamen buiten de taalkundige normen en zonder de subjectiviteit terug te eisen, en daarbij stemmen van strijd doorkruisen in collectieve maar naamloze bewegingen. In haar huidige onderzoek zet ze deze vraagstelling voort door te denken aan ‘spectrale infrastructuur’ door middel van een ongemeten coalitie van ‘spirituele materie’ aan de ene kant en de politieke onzichtbaarheid van radioactief kolonialisme aan de andere kant. Met aandacht voor de mondeling gedreven volkstaal, vormen van sjamanistische performativiteit, waarvan de rituele congregatie de agenealogische afstamming van vrouwen en seksualiteit viert als een gebaar van overdraagbaarheid, onderzoekt Noh de manieren waarop de affectieve modaliteiten van de inheemse feministische praktijk een gemeenschappelijke levenskracht informeren voor sociale en ecologische rechtvaardigheid. Haar specifieke focus ligt op de grensoverschrijdende antinucleaire activistengroep ‘Nevada-Semipalatinsk’ in zowel het verdragen als het transformeren van de onzichtbare materie van radioactieve mutatie. De verstrengeling van reproductie en herstel is een belangrijk anker voor haar betrokkenheid bij Euraziatische verbeeldingen van affect. Haar recente performances, tentoonstellingen en bijdragen, zowel in samenwerking als individueel, waren We Owe Each Other Everything, Casco Art Institute, Utrecht, 2020; Representation, Kunstlicht, 2020; Considering Monoculture, deBuren, Brussel, 2020; The Im/possible Avant-garde: Can We Talk About MAVO?, Bulegoa z/b, Bilbao, 2019. Noh woont en werkt in Utrecht en maakt deel uit van de BAK-cel in Utrecht tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Rifandi Septiawan Nugroho is een onderzoeker en curator die werkt op het snijvlak van architectuur, kunst en het dagelijks leven. Momenteel is hij betrokken als facilitator voor ruimtelijk praktijkonderwerp bij Gudskul en werkt hij als redacteur voor arsitekturindonesia.org. Sinds 2016 heeft hij verschillende tentoonstellingen en ruimte-activaties gemaakt die verband houden met zijn interesse voor collectieve herinneringen, gesitueerde kennis en samenwerkingen in stedelijke en landelijke gebieden in Indonesië. Hij stelt voor om het kader van ‘geheugen als spectrale infrastructuur’ in de fellowship aan te scherpen door meerdere platforms te creëren voor de publicatie van collectieve herinneringen die op veel plaatsen kunnen worden verspreid. Enkele van Rifandi’s recente tentoonstellingen zijn Big Or Small Are Same, As Long As We Are Not Alone, ruru gallery, Jakarta, 2020; Alas Dadi Kutho, Kutho Dadi Alas, Taman Lenterawangi, Banyuwangi, 2020; hij was ook co-curator van Segar Bugar: Story of Conservation in Jakarta From 1920s To Present, Museum Bank Indonesia, Jakarta, 2019; en Occupying Modernism, Kopi Manyar, Jakarta, 2019. In 2017 richtte hij samen met vrienden Kolektif Kurator Kampung op, een interdisciplinair collectief dat zich richt op curating van kunst en sociale context. Hij woont en werkt in Zuid-Tangerang en Jakarta, en maakt deel uit van de GUDsel (Gudskul), Jakarta tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Forensic Oceanography is een onderzoeksproject binnen onderzoeksbureau Forensic Architecture, dat in 2011 gestart is door de in Londen gevestigde architect en onderzoeker Lorenzo Pezzani en de in Tunis gevestigde filmmaker en onderzoeker Charles Heller. Forensic Oceanography werd gestart bij wijze van steun aan een coalitie van NGO’s die rekenschap eiste voor de sterfgevallen onder migranten in het Middellandse Zee, terwijl hetzelfde gebied onder nauwe surveillance stond in verband met de door NAVO geleide interventie in Libië. Samen met een groot netwerk van NGO’s, wetenschappers, journalisten en activistische organisaties, heeft Forensic Oceanography kaarten, visualisaties en mensenrechtenrapportages geproduceerd, waarin het geweld dat op zee tegen migranten gebruikt wordt gedocumenteerd werd en waarmee het zichtbaarheidsregime dat door de surveillance in dit betwiste gebied wordt opgelegd, aan de kaak gesteld wordt. Hun werk is onder andere tentoongesteld bij: Manifesta 12, Palermo, 2018; het Institute of Contemporary Arts, Londen, 2018; de 11e Biennale van Shanghai, 2016. Forensic Oceanography is gevestigd bij Goldsmiths, University of London, Londen.

Omedi Ochieng is onderzoeker, docent en schrijver. Hij werkt als assistent professor in communicatie aan Denison University, Ohio. Ochieng’s onderwijs- en onderzoeksinteresses zijn gebaseerd op zijn zoektocht naar rechtvaardigheid, wijsheid, ethiek en schoonheid. Zijn onderzoeksexpertises omvatten theoretische en praktische retorica, retorica van de filosofie en filosofische retorica, politieke theorie en praktijk, en esthetische praktijken. Ochieng heeft artikelen gepubliceerd in International Philosophical Quarterly, Radical Philosophy en Western Journal of Communication. Hij geeft cursussen in retorische kritiek, het aanspreken en toespreken van publiek, communicatietheorie, en filosofieën van het goede leven. Ochieng is de auteur van Groundwork for the Practice of the Good Life: Politics and Ethics at the Intersection of African and North Atlantic Philosophy, 2017. In dit boek pleit Ochieng voor een herbeschouwing van de vraag wat een rechtvaardige samenleving en een goed leven betekent. Zijn antwoord is gebaseerd op een overzicht en kritiek van Noord-Atlantische en Afrikaanse filosofische tradities. Ochieng woont en werkt in Granville, Ohio.

İlyas Odman is een choreograaf en performancekunstenaar wiens interesse ligt in het creëren van lagen door middel van wat er met een specifiek lichaam in een specifieke ruimte gebeurt, en de relaties tussen de lagen en verhalen die door het lichaam en de ruimte worden gecreëerd. Hij is ook een verhalenverteller en een activist die de voorkeur geeft aan samenwerking en mogelijkheden, zoals bij het collectief Copycats waar hij deel van uitmaakt. Voor het fellowshipprogramma luidt zijn onderzoeksvoorstel: hoe kan ‘de poëtische structuur’ de verborgen, pre-linguïstische code zijn die verder gaat dan de betekenis van de tekst, die ons niettemin herinnert aan ons primitieve bestaan dat nog in de poëzie verborgen ligt? Wat is de lichamelijkheid van ‘poëzie’? Kunnen we spreken over een internationale en tijdloze wiskundige structuur die ten grondslag ligt aan poëzie? Kunnen we een performatief statement vanuit door een specifieke gemoedstoestand bereiken door gebruik te maken van poëtische structuren? Zijn werk is tentoongesteld in FLUX / Marina Abramovic, Sakıp Sabanci Museum, Istanbul, 2020; Atlas Unlimited, Netwerk Aaalst, 2019; Tanz im August, Sophiensale, Berlijn, 2018; Blob, MDT, Stockholm, 2017; Oggie niente, CNDC, Parijs, 2016; Glassmen, Julidans, Amsterdam, 2015. İlyas woont en werkt in Istanbul en maakt deel uit van het Istanbul Biennial Research and Production Program, Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Jerrau Oehlers, beter bekend bij zijn artiestennaam Jerrausama, is een Nederlandse DJ van Surinaamse afkomst. Ondanks zijn genre-overstijgende aard is zijn muziek sterk beïnvloedt door alternatieve hip hop, house en bass club muziek. Zijn nieuwsgierigheid en plezier in het ontdekken van nieuwe muziek leidde hem ertoe zijn eigen radioshows te hosten bij Red Light Radio, Stranded FM en RRFM. 

Ahmet Öğüt is een kunstenaar die het leerplatform The Silent University initieerde. Recente projecten zijn onder meer Goshka Macuga & Ahmet Öğüt, Witte de With Center for Contemporary Art, Rotterdam, 2017 en Ahmet Öğüt, Kunsthal Charlottenborg, Kopenhagen, 2017–2018. Öğüt woont en werkt in Amsterdam en Berlijn.

Kevin Ochieng Okoth is an independent writer and researcher. He holds an MPhil in political theory from University of Oxford, Oxford. In his writings, Okoth focuses on imperialism and twentieth-century anti-colonial struggles. Some recent writings include Aufstehen’s Populist Revolt: Local Patriotism and the ‘Left-Behind Left’ (2020); and The Flatness of Blackness: Afro-Pessimism and the Erasure of Anti-Colonial Thought (2020). He is also corresponding editor for Salvage, a bi-annual journal of revolutionary arts and letters. Okoth lives and works in London.

Wendelien van Oldenborgh is een kunstenaar van wie het werk wereldwijd is getoond in musea en op biënnales. Recente tentoonstellingen zijn onder meer: Cinema Olanda, Nederlands Paviljoen, 57e Biënnale van Venetië, Venetië; Cinema Olanda: Platform, Witte de With, Rotterdam; As for the Future, daadgalerie, Berlijn, allemaal 2017; From Left to Night, The Showroom, Londen, 2015; en Beauty and the Right to the Ugly, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2014. Van Oldenborgh leeft en werkt in Rotterdam.

Boris Ondreička (born 1969) is an artist, singer, and curator. Recent exhibitions include: Taipei Biennial, Taipei, 2012; Elementary Blues, Galéria HIT, Bratislava, 2012; and Denisa Lehocka & Boris Ondreička: Try to Describe the Colour of Pure (still) Water, My Dear, Badischer Kunstverein, Karlsruhe, 2011. Ondreička lives and works in Bratislava and Vienna. [Last updated 2013]

Peter Osborne is a Professor of Modern European Philosophy and the Director of the Centre for Research in Modern European Philosophy at Kingston University, London. Osborne teaches and publishes on Modern European Philosophy and the philosophy of modern and contemporary art—with particular reference to Conceptual Art. He has written catalogue essays for a wide range of international art institutions including: Tate Modern, Biennale of Sydney, Walker Art Center Minneapolis, and the Norwegian National Museum of Art, Architecture and Design. He has acted as a consultant to the Education Programme at Tate Britain and was consultant for the Office of Contemporary Art Norway with regard to the representation of Norway at the 2011 Venice Biennale. He has played a major role in the bimonthly British journal Radical Philosophy for nearly thirty years and plays an active role in current debates about the future of universities in the UK. Selected books include: Anywhere or not at all: the philosophy of contemporary art (2013); Spheres of action: art and politics (2013); The state of things (2012); and El arte mas alla de la estetica: ensayos filosoficos sobre el arte contemporaneo (2010). Osborne lives and works in London. [Last updated 2016]

Elvira Dyangani Ose is Lecturer in Visual Cultures at Goldsmiths College, University of London, London, and curator of the 2015 Göteborg International Biennial for Contemporary Art, Göteborg. Between 2011–2014, She was Curator of International Art at Tate Modern, where she assumed a leading role in developing the museum’s holdings of art from Africa and its diaspora, working closely with the Africa Acquisitions Committee. Previously, she was curator at the Centro Atlántico de Arte Moderno (2004–2006) and the Centro Andaluz de Arte Contemporáneo (2006–2008), where she organized several exhibitions including works by, among others, General Idea, Viennese Actionism, Alfredo Jaar, and Ábalos & Herreros. While at Tate, Dyangani Ose was also responsible for Across the Board (2012–2014), a two-year interdisciplinary project that took place in London, Accra, Douala, and Lagos. In addition to serving as the Artistic Director of the third edition of the Recontres Picha. Lubumbashi Biennial in 2013, her recent curatorial work includes: Ibrahim El-Salahi: A Visionary Modernist, Tate Modern, London, 2013; Carrie Mae Weems: Social Studies, Centro Andaluz de Arte Contemporáneo, Seville, 2010; Salon Urbaine de Douala, SUD, Doual’art, Douala, 2010 (with Simon Njami and Koyo Kouoh); Arte inVisible / inVisible Art, ARCOmadrid, Madrid, 2009–2010; Bienvenidos al Paraiso / Nontsikelelo Veleko, Casa Africa, Las Palmas de Gran Canaria, 2009; and the interdisciplinary project Attempt to Exhaust an African Place (2007–2008). Dyangani Ose lives and works in London. [Last updated 2015]

Marion von Osten (born 1963) is an artist and cultural researcher. She works with curatorial, artistic, and theoretical approaches that converge through the medium of exhibitions, installations, video, and text productions. Her main research interests concern cultural production in postcolonial societies, technologies of the self, and the governance of mobility. She is a founding member of Labor k3000 in Zürich and of kleines post-fordistisches Drama (kpD) and the Center for Post-colonial Knowledge and Culture in Berlin. Between 2006 and 2012 she was Professor of Art and Communication at the Academy of Fine Arts Vienna, Vienna. From 1999 through 2006 she was Professor of Artistic Practice and researcher at the Institute for the Theory of Art and Design (ith), Zürich University of the Arts, Zürich. She has also lectured at the Center for Curatorial Studies, Bard College, New York and the Critical Studies Program, Malmö Art Academy, Malmö. Prior to that she was curator at Shedhalle Zürich from 1996 to 1999. Recent research and exhibition projects include: Model House—Mapping Transcultural Modernisms, Academy of Fine Arts Vienna, Vienna, 2010–2013; Architectures of Decolonization, Les Laboratoires d’Aubervilliers, Paris, 2011–2012; In the Desert of Modernity—Colonial Planning and After, Les Abattoirs de Casablanca, Casablanca, 2009 and House of World Cultures, Berlin, 2008; Projekt Migration, Cologne, 2002–2006; and TRANSIT MIGRATION, Zürich, Frankfurt, and Cologne, 2003–2005. Von Osten lives and works in Berlin. [Last updated 2013]

Joska Ottjes is docent, trainer, en algemeen bestuurslid van Vereniging de Kasko. De Kasko is een woongemeenschap in Utrecht die haar deuren opende in 1985. De Kasko is ontstaan vanuit een socialistisch-anarchistisch streven naar een alternatieve manier van wonen. Vandaag de dag hebben de bewoners het pand grotendeels in zelfbeheer en worden begrippen als vrijheid en betrokkenheid onderling vormgegeven. Daarnaast is Joska betrokken bij de Bond Precaire Woonvormen. De BPW is sinds 2010 actief in het opeisen van woonrechten van mensen die tijdelijk, onzeker of te duur wonen.

Merijn Oudenampsen is socioloog en politicoloog. Hij is gelieerd aan Tilburg University en heeft onlangs zijn PhD verdedigd over de intellectuele achtergronden van de draai naar rechts in de Nederlandse politiek. Oudenampsen heeft bijgedragen aan platforms als De Groene Amsterdammer, Metropolis M en De Gids.

Nasrin Tabatabai & Babak Affrasiabi

Trevor Paglen (born 1974) is an artist, writer, and experimental geographer, whose photographs and videos focus on the intelligence community’s covert world of secrets. His work draws attention to everything from illusive budgets to military base locations to mysterious disappearances. Recent exhibitions include: After the Gold Rush, Metropolitan Museum of Art, New York, 2011; and Magical Consciousness, Arnolfini, Bristol, 2011. Paglen lives and works in New York. [Last updated 2012]

Stefania Pandolfo is een etnografisch onderzoeker, schrijver en antropoloog. Pandolfo is professor en adviseur van het Medical Anthropology Program aan de Universiteit van California, Berkeley, in de Verenigde Staten. Pandolfo brengt een antropologisch perspectief waarin hedendaagse filosofie, psychologie, psychoanalyse en haar veldonderzoek in een Marokkaans psychiatrisch ziekenhuis samenkomen. Pandolfo wil medische antropologie en recente sociale theorieën over melancholie, geheugen en trauma met elkaar verbinden door zich te concentreren op etnografieën van waanzin en genezing in een tijd van wereldwijde onrust. Pandolfo bestudeert vormen van subjectiviteit in relatie tot de hedendaagse hachelijke situatie in het Midden-Oosten. Ze onderzoekt interculturele benaderingen van verschillende ontologieën en kennissystemen, moderniteit, kolonialisme en postkolonialisme, waanzin en geestesziekten. Haar huidige project bestaat uit een onderzoek naar opkomende vormen van subjectiviteit in de Marokkaanse moderniteit op het snijvlak van ’traditionele therapieën’ en psychiatrie. Pandolfo is de auteur van Impasse of the Angels: Scenes from a Moroccan Space of Memory uit 1997 en Knot of the Soul: Madness, Psychoanalysis, Islam uit 2018. Pandolfo woont en werkt in Berkeley, Californië. 

Stefan Panhans (born 1967) is an artist who works with photography, video, and installation through which he presents skewed everyday scenarios that move us to question accepted customs and desires. Recent exhibitions include BUSY. Exhausted Self/Unlimited Ability, 21er Haus, Vienna, 2012 and Art is concrete. And so is truth?, Camera Austria, Graz, 2012. Panhans lives and works in Berlin and Hamburg. [Last updated 2013]

Marina Papazyan is kunstenaar en schrijver. Die rijgt semi-ficties over hunzelf aan elkaar door middel van tekst, spraak en opnames. Hun werken vertrouwen op het lichaam als een bron van grammatica, waarbij de wereld vooral wordt gevoeld en verteld via poriën, holtes en darmen. Hun teksten weerspiegelen een gefragmenteerd zelfgevoel, dat via meerdere kanalen spreekt met verschillende gradaties van bekentenis en tegenspraak, schaarste en vermomming. Tijdens de fellowship zal Marina hunzelf richten op monsterlijkheid, specifiek zoals het voorkomt in gothic- en pulpliteratuur en cinema. Die gaat op zoek naar meer belichaamde interpretaties van de geest: monsters en wezens wier verhalen vragen oproepen over gezondheid en ziekte; verkeerde diagnoses, pijn en plezier; dysforie en jaloezie. Die zal de soorten vitaliteit onderzoeken die het spookachtige subject – dat is ontheven van hun rechten op hun eigen lichaam, tijd en/of ruimte – kan verwerven door hun wrok, verlangens, angsten en monsterlijkheid na te spelen door rond te spoken als een manier van denken en vertellen. Recentelijk had die de solotentoonstelling Haemoglobins & Ants, poşe, Istanbul, 2021; en die heeft werken getoond in Finding a Cure in Istanbul, Karşı Sanat – Yaklaşım Tüneli, 2021; Flesh & Bone, Operation Room, Istanbul, 2019. Marina woont en werkt in Istanbul en maakt deel uit van het Istanbul Biennial Research and Production Program, Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Maria Papadimitriou is an artist who explores the relation between art and social reality by examining issues as identity, social integration, and exclusion through collaborative endeavors. She is Professor of Art and the Environment at the Department of Architecture, University of Thessaly, Volos and founder of T.A.M.A. (Temporary Autonomous Museum for All) (1998) and SOUZY TROS Art Canteen (2012). Recent group exhibitions include DESTE Prize: An Anniversary Exhibition, 1999-2015, DESTE Foundation for Contemporary Art, Athens, 2017, and Urgent Conversations: Athens-Antwerp, National Museum of Contemporary Art – EMST, Athens, 2016. Recent solo-exhibitions include: Laboratory Antigone, Onassis Cultural Center, New York, 2016; Why Look At Animals? AGRIMIKÁ, Greek Pavilion, 56th Venice Biennale, Venice, 2015; and T.A.M.A. Overflow, Museum Alex Mylonas – Macedonian Museum of Contemporary Art, Athens, 2014. Papadimitriou lives and works in Volos and Athens.

Carmen Papalia is een kunstenaar die organisatiestrategieën en improvisatie inzet om de toegang tot de publieke ruimte, de kunstinstelling en beeldcultuur te onderzoeken. Papalia’s wandelingen, workshops en interventies zijn een mogelijkheid om nieuwe normen en praktijken op het gebied van toegankelijkheid vorm te geven. Sinds 2015 werkt Papalia aan een pleitbezorgingsplatform volgens de principes van Open Access en een toegankelijke mobiele werkruimte/archief, dat context biedt omtrent programmeren over toegankelijkheid aan de instellingen die hij bezoekt. In 2014 ontving Papalia de Adam Reynolds Memorial Bursary en in 2013 de Wynn Newhouse Award. Zijn werk is onder meer getoond in: Solomon R. Guggenheim Museum, New York; Tate Liverpool, Liverpool; Whitney Museum of American Art, New York; en de solotentoonstelling Guidelines, Banff Centre for Arts and Creativity, Alberta, 2019. Papalia woont en werkt als een ongenode gast op het grondgebied van de Musqueam, Squamish en Tsleil-Waututh Nations.

Nikos Papastergiadis is Professor for Cultural Studies and Media & Communications, University of Melbourne, Melbourne. He often researches contemporary sociopolitical realities in relation to changes in art spectatorship. Recent publications include: Cosmopolitanism and Culture (2012); Spatial Aesthetics: Art, Place, and the Everyday (2006); and Metaphor and Tension: on Collaboration and its Discontents (2004). Papastergiadis lives and works in Melbourne. [Last updated 2013]

De in 2012 opgerichte IJslandse Piratenpartij is een politieke partij waarvan het kernbeleid bestaat
uit: democratie, transparantie, burgerrechten, het recht tot zelfbeschikking, openbare toegang tot informatie en verantwoordelijke besluitvorming. In de parlementaire verkiezingen in IJsland ontving de partij 9,2 procent van de stemmen en heeft nu zes parlementaire zetels.

Yuri Pattison is een kunstenaar met een focus op beeldhouwkunst, video en digitale media. In zijn praktijk bevraagt Pattison hoe nieuwe technologieën, zoals de digitale economie en online communicatie, de systemische kaders van de gebouwde omgeving, het dagelijks leven en onze perceptie van tijd, ruimte en natuur hebben veranderd en beïnvloed. Pattison ontving onder meer de Luma Arles Residency in Frankrijk in 2018. Ook stond zijn praktijk centraal in de prestigieuze CREATE Residency van 2014 tot 2016, die werd afgesloten met de grootschalige solotentoonstelling user, space in Chisenhale Gallery, Londen, 2016. Andere recente solotentoonstellingen zijn onder meer: the engine, Douglas Hyde Gallery, Dublin, 2020; en Trusted Traveller, Kunst Halle Sankt Gallen, St. Gallen, 2017. Zijn werk sun_set. pro_vision was te zien in One Escape at a Time, 11e Seoul Mediacity Biënnale, 2021; en in TECHNO, MUSEION, Bolzano, 2021. Pattison woont en werkt in Londen.

Antonio Paucar is een installatie- en performancekunstenaar. Hij studeerde als beeldend kunstenaar af aan de Universität der Künste Berlin, Berlijn. Zijn werk gaat over thema’s zoals Andes-tradities, ‘ancestrality’, verzet en rituelen, en over geweld en migratie. In zijn performances maakt Paucar subtiele bewegingen die intense denkbeeldige werelden in het leven roepen, en zich een weg banen door private, publieke en politieke ruimtes die zowel cultureel als symbolisch beladen zijn. Zijn werk was onder meer te zien in de solotentoonstellingen Caminos cargados de memoria, Ministerio de Cultura DDC Junín, Huancayo, 2016; en Antonio Paucar, Galerie Barbara Thumm, Berlijn, 2014; en in de tentoonstellingen De Voz a Voz Perú, Museo de Arte Contemporáneo de Lima, Lima, 2020; Time Goes By: Rebecca Horn & Antonio Paucar, ifa-Galerie Berlin, Berlijn, 2020; en Acts of Passage, Te Tuhi, Auckland, 2018. Paucar ontving prijzen zoals de Wong Amables Con El Planeta Prize, 2019; de Latin American Roaming Art Prize, 2013; en de Zeitsicht Art Award, 2011. Hij woont en werkt in Berlijn en Huancayo.

Lezing

Zeyno Pekünlü is kunstenaar en momenteel leidt ze het Istanbul Biennial Research and Production Program. Ze is medeoprichter van KIRIK, een initiatief voor mensen en onderwerpen in de marge. Ze maakt deel uit van de redactieraad van e-journal Red Thread en is lid van IRI (Institute of Radical Imagination). Door een scala aan kwesties te doorzoeken, van de constructie van mannelijkheid en vrouwelijkheid als genderrollen tot het in vraag stellen van kennis en de verspreiding ervan, probeert ze in haar werk de macht te ontcijferen die tegelijkertijd het intieme en het sociale omvat. Haar belangrijke tentoonstelling zijn Artists in Quarantine, museumconfederation L’Internationale, 2020, online; Institute for New Feeling, Artist Film International/White Chapel Gallery, Londen/Hammer Museum, Los Angeles/MAAT, Lissabon/Istanbul Modern Museum, Istanbul, 2016-2017; Zeyno Pekünlü, SALT Ulus, Ankara, 2016; Istanbul: Passion, Joy, Fury, MAXXI Museum, Rome, 2015; Salt Water, 14e Biënnale van Istanbul, 2015; Neither Back Nor Forward: Acting in the Present, Jakarta Biënnale, 2015; Every Inclusion is an Exclusion of Other Possibilities, SALT Beyoglu, Istanbul, 2015; Sights and Sounds: Turkey, Jewish Museum, New York, 2015. Zeyno Pekünlü woont en werkt in Istanbul en is coördinator van de Istanbul Biennial Research and Production Program (IKSV) in Istanbul tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Alexei Penzin is Reader in Art at the University of Wolverhampton, Wolverhampton and Research Fellow at the Institute of Philosophy, Russian Academy of Sciences, Moscow. His major fields of interest are philosophical anthropology, Marxism, Soviet and post-Soviet studies, and the philosophy of art. He lectures widely on these topics and has participated in many international research projects, seminars, and symposia, including: What Is Thinking? Or a Taste That Hates Itself, Documenta 13, Ständehaus, Kassel, 2012; The Cairo Seminar, Documenta 13, MASS Alexandria, Cairo, 2012; and Modernidad y la llamada acumulación originaria [Modernity and So-called Primitive Accumulation], seminar in the context of the project The Potosí Principle, Museo Reina Sofía, Madrid, 2010. In 2008, he initiated and organized a series of conferences and talks on the topic “Capitalism as Religion? Walter Benjamin, Critical Theory and Art Today” at the National Centre for Contemporary Art, Moscow. Penzin has written numerous articles and is author of Rex Exsomnis: Sleep and Subjectivity in Capitalist Modernity (2012). He is a member of the interdisciplinary artistic and intellectual group Chto Delat [What is to Be Done?], which works in the space between theory, art, and political activism. Penzin currently lives and works in London and Moscow. [Last updated 2014]

Felipe Esparza’s work creates dynamic links and tensions between cinema, visual arts, and video creation. In his projects, a strong interest in social content coexists with an exploration of themes such as nature, non-verbal communication, the sacred, its symbolic derivations and the relationship between image and time, image and history, and image and truth. He approaches the complex representation of these themes by developing visual narratives in which the contemporary visual imagination cohabits with archives and with local and universal cultural codes, to the point of creating pieces of metalanguage.

Luigi Coppola is een kunstenaar die werkt met performance, video en kunst in de openbare ruimte. Hij onderzoekt participatieve prakijken en politiek-gemotiveerde acties, waarbij hij begint met een analyse van specifieke sociale, politieke en culturele contexten, zoals in Parco Comune dei Frutti Minori (2014‒doorlopend), Castiglione d’Otranto. Coppola heeft in internationale contexten verschillende projecten, performances en tentoonstellingen ontwikkeld, waaronder: Kumu Art Museum, Tallinn, 2017; Teatro Continuo, Milaan, 2016; Parckdesign, Brussel, 2016; Athens Biennale, Athene, 2015; Teatro Valle Occupato, Rome, 2013; Kadist Art Foundation, Parijs, 2012; Steirischer Herbst, Graz, 2012; en Biennale Democrazia, Turijn, 2009. Coppola leeft en werkt in Brussel en Lecce.

Andrea Phillips is Professor of Fine Art and Director of Doctoral Research Programmes in Fine Art and Curating at the Department of Art at Goldsmiths College, University of London, London. She lectures and writes about the economic and social construction of publics within contemporary art and is involved in numerous research projects. She is a collaborator, with Grant Watson and InIVA, London, on the research project “Tagore, Pedagogy and Contemporary Visual Cultures,” initiated in 2013, and was co-curator (with Fulya Erdemci) of Public Alchemy, the public program for the 13th Istanbul Biennial, Istanbul, 2013. From 2009–2012, she co-initiated Actors, Agents and Attendants, a research project and set of publications that addressed the role of artistic and curatorial production in contemporary political milieus (in collaboration with SKOR), and between 2006–2009, she directed Curating Architecture, a think tank and exhibition project that examined the role of exhibitions in the making of architecture’s social and political forms. Phillips is also co-director, with Suhail Malik, of the research project “The Aesthetic and Economic Impact of the Art Market,” an investigation into the ways in which the art market shapes artists’ careers and public exhibition. She most recently contributed texts to the following publications: David Adjaye: Form, Heft, Material (In press); Cluster: A Dialectionary (2014); Economy: Art and the Subject after Postmodernism (2014); How To Work Together (2014); A Space Called Public (2013); Architecture as Situation (2013); and Esther Shalev-Gerz: The Contemporary Art of Trusting Uncertainties and Unfolding Dialogues (2013). Phillips lives and works in London. [Last updated 2015]

Black Quantum Futurism is een multidisciplinaire samenwerking tussen poëet, muzikant en activist Camae Ayewa en kunstenaar, auteur en activist Rasheedah Phillips. Geïnspireerd door Zwart-futuristische ideeën van tijd en ruimte onderzoeken ze de raakvlakken van verbeelding, fictie, creatieve media, doe-het-zelf esthetiek en activisme in gemarginaliseerde gemeenschappen. Het collectief creëert sociale evenementen, experimentele muziekprojecten, performances, tentoonstellingen, zines en essays. Recente tentoonstellingen zijn onder meer Trainings for the Not-Yet, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2019–2020; Orbits, Tiger Strikes Asteroid, Chicago, 2019; Black Quantum Futurism: Timeless Degrees of Freedom, Vox Populi, Philadelphia, 2019; en Black Quantum Futurism: All Time is Local, The Center for Emerging Visual Artists, Philadelphia, 2019. Black Quantum Futurism is gevestigd in Philadelphia.

Cesare Pietroiusti (born 1955) is an artist who creates ordinary situations, conducting exchanges with people, performing tasks, even making publications, but revealing their incidental, concealed, or seemingly insignificant qualities. In doing so, he sheds light on that which is often ignored or potentially problematic in our day-to-day existence. Recent projects in which he has been involved include: the exhibition Declining Democracy, Fondazione Palazzo Strozzi, Florence, 2011; and the artist-run school Wide Open School, Hayward Gallery, London, 2011. Pietroiusti lives and works in Rome. [Last updated 2012]

Sarah Pierce is kunstenaar. Door middel van performances, video’s, essays, interviews, tentoonstellingen en archiefmateriaal onderzoekt ze de plekken en contexten waar artistieke praktijken en tentoonstellingen plaatsvinden, dikwijls binnen het instituut zelf. Ze deed promotieonderzoek binnen Visual Cultures aan Goldsmiths, University of Londen, Londen volgde een MFA aan Cornell University, Ithaca, en was voorheen deelnemer van het Independent Study Program van Whitney Museum of American Art, New York. Naast docent aan de Roaming Academy of Dutch Art Institute, Arnhem is ze docent aan Dublin Institute of Technology, Dublin. Recente tentoonstellingen zijn onder meer: Pathos of Distance, National Gallery of Ireland, Dublin, 2015–2016; Posititions #2, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2015–2015; El Lissitzky: The Artist and the State, Irish Museum of Modern Art, Dublin, 2015; Lost Illusions/Illusions Perdues, Walter Phillips Gallery, Banff, 2014, Mercer Union, Toronto, 2014 en SBC Gallery of Contemporary Art, Montreal, 2014. Pierce woont en werkt in Dublin.

AnAna Teixeira Pinto is schrijver en cultuurtheoreticus. Ze is docent aan Universität der Künste Berlin, Berlijn, en onderzoeker aan de Leuphana Universität, Lüneburg. In haar onderzoek bestudeert ze de allegorische dimensies van wetenschappelijke paradigma’s. Haar werk is recentelijk gepubliceerd in Alleys of Your Mind: Augmented Intelligence and Its Traumas (onder redactie van Matteo Pasquinelli, 2015) en Neröse Systeme (onder redactie van Anselm Franke, Stephanie Hankey en Marek Tuszynski, 2016). Teixeira Pinto woont en werkt in Berlijn.

Het werk van de Chileens-Mexicaanse kunstenaar Amanda Piña richt zich op de dekolonisatie van kunst, met een focus op de politieke en sociale kracht van beweging om tijdelijk ideologische scheidingen te ontmantelen tussen het hedendaagse en traditionele, het menselijke en dierlijke, en natuur en cultuur. Ze studeerde schilderkunst, gevolgd door fysiek theater in Santiagoe de Chile, theaterantropologie in Barcelona, en modernecontemporaire dans en choreografie in Mexico; Barcelona; Salzburg Experimental Academy of Dance, Salzburg; en National Choreographic Centre Montpellier., Montpellier. Haar werk is tentoongesteld in instituties op plekken zoals Tanz Quartier Wien, Vienna; Kunsthalle Wien, Vienna;en MUMOK,Vienna allemaal in Wenen; Fondation Cartier pour l’Art Contemporain, Parijs; Kunsten Festival des Arts, Brussels; De Single, Antwerpen; Royal Festival Hall, Londeon; Museo Universitario del Chopo, Mexico; en Santiago a Mil International Theatre Festival, Santiago. In 2018 ontving ze de Fonca Arts Beurs kunstbeurs van de Mexicaanse overheid. Sinds 2008 leidt ze nadaLokal in Wenen, een galerijruimte gespecialiseerd in uitgebreide choreografie en optredens, wat ze samen oprichtte met kunstenaar Daniel Zimmermann. Ze is een research fellow bij DAS THIRD, onderdeel van de afdeling in het departement van Theatre, Dance and Performance aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten University of the Arts, Amsterdam. Piña is een Chileens-Mexicaanse kunstenaar en woont in Wenen en Mexico-Stad.

Piotr Piotrowski (born 1952, died 2015) was Professor Ordinarius and Chair of Modern Art History at Adam Mickiewicz University, Poznań where he was Director of the Institute of Art History from 1999 to 2008. Since August 2009, he was Director of the National Museum in Warsaw. From 1992 till 1997, Piotrowski was a Senior Curator of Contemporary Art at the National Museum, Poznań. He has been a Visiting Professor at the Center for Curatorial Studies, Bard College, Annandale-on-Hudson, NY (2001) and at Hebrew University in Jerusalem (2003), among other institutions. Piotrowski was a FORMER WEST Research Advisor and was a fellow at the Clark Art Institute in Williamstown, where he worked on a book project entitled “New Art – New Democracy in Post-communist Europe.” He was also a fellow at, among others, Collegium Budapest, Budapest (2005–2006), the Institute for Advanced Study, Princeton (2000), Humboldt University, Berlin (1997), Columbia University, New York City (1994), and the Center for Advanced Study in the Visual Arts, Washington D.C. (1989–1990). He has advised and co-organized a number of exhibitions and projects including: 2000+: The Art from Eastern Europe in Dialogue with the West, Moderna galerija, Ljubljana, 2000 and The Central European Avant-Gardes: Exchange and Transformation, 1910–1930, Los Angeles County Museum of Art (LACMA), Los Angeles, 2001. Piotrowski has written extensively on Central European art and culture. He is the author of a dozen books including Art and Democracy in Post-Communist Europe (2012); Avant-Garde in the Shadow of Yalta. Art in Central-Eastern Europe, 1945–1989 (2009); Art after Politics (2007); Grenzen überwinded [Conquered Borders], co-edited with Katja Bernhardt (2006); and Meanings of Modernism. Towards a History of Polish Art after 1945 (1999). [Last updated 2015]

Adrian Piper is kunstenaar en filosoof. Ze was docent analytische filosofie aan verschillende Amerikaanse universiteiten en is auteur van publicaties over meta-ethiek, Kant en de geschiedenis van ethiek. Als conceptueel kunstenaar werkt ze in diverse media. Haar werk gaat in op thema’s als xenofobie, ras en gender en verkent de aard van subjectiviteit en keuzevrijheid, de grenzen van het zelf en de continuïteit en discontinuïteit van de individuele identiteit in metafysische, sociale en politieke context. Recente tentoonstellingen zijn onder meer: Before Projection: Video Sculpture 1975–1955, MIT List Visual Arts Center, Cambridge, 2018; Plato in L.A.: Contemporary Artists’ Visions, The Getty Museum Villa, Los Angeles, 2018; en solotentoonstelling Adrian Piper: A Synthesis of Intuitions, 1965–2016, Museum of Modern Art, New York, 2018. Piper woont en werkt in Berlijn.

Falke Pisano is een kunstenaar wier installaties, sculpturen, tekeningen, diagrammen en spraakperformances het vermogen van taal onderzoeken als emancipatoir instrument dat het individu in staat stelt om zichzelf verantwoordelijk en kritisch onderdeel te maken van de wereld. In 2013 won Pisano de Prix de Rome en in 2016 was ze resident bij M4gastatelier, Amsterdam. Recente tentoonstellingsprojecten zijn onder meer: The value in mathematics, onder meer in Badischer Kunstverein, Karlsruhe, 2016, CAC Synagogue de Delme, Delme, 2016, en REDCAT, Los Angeles, 2015; The Body in Crisis, onder meer in The Showroom, Londen, 2013 en De Vleeshal, Middelburg, 2012. Ze was deel van diverse groeptentoonstellingen, waaronder: 20ste Biennale van Sydney, Sydney, 2016; 13de Istanbul Biënnale, Istanbul, 2013; 53ste Venetië Biënnale, Venetië, 2009 en Manifesta 7, Trentino, 2008. Pisano woont en werkt in Berlijn.

Antonis Pittas is een kunstenaar die in zijn sculpturen en installaties de performatieve aspecten van installatiekunst en haar sociale dynamiek in werking stelt. Recente tentoonstellingen omvatten onder andere Road to Victory, Hordaland Kunstsenter, Bergen, 2017. Pittas woont en werkt in Amsterdam.

Het Mutual Support Platform (MSP) biedt ruimte voor gesprekken en acties door/onder/voor studenten, alumni en docenten van de Master Fine Art van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. MSP kwam tot stand middels een collectieve inspanning in reactie op de Covid-19-crisis, die we elk met verschillende privileges ervaren. Het platform blijft voortbestaan ​​als een interne (en soms externe) online hulpbron, een uitgebreid netwerk en als hub waar gesprekken kunnen plaatsvinden over de volgende onderwerpen: in plaats van zich over te geven aan systematische pogingen van de academie om te discipline bij te brengen, stelt MSP vraagtekens bij de zogenaamde neutraliteit van gangbare discoursen binnen het (kunst)onderwijs, en wijst op het feit dat steun van de kunstacademie op verschillende niveaus ontbreekt. MSP verkent hoe we gezamenlijk met dit soort situaties om kunnen gaan, om in te grijpen, deze processen en trajecten te documenteren, alternatieven te verbeelden en in de praktijk te brengen, te ontleren, en elkaar te steunen. In het kader van de BAK Fellowship wordt MSP vertegenwoordigd door kunstenaars Charli Herrington, Gerardo Gomez Tonda en Annette Krauss. MSP is gevestigd in Utrecht.

Ethel Baraona Pohl is schrijver, criticus en curator. Ze is medeoprichter van onafhankelijk onderzoeksbureau en uitgeverij dpr-barcelona, Barcelona, en was redacteur van het architectuurtijdschrift Quaderns d’arquitectura i urbanisme, 2011–2016. Haar werk focust op architectuur en politieke theorie en is onder meer gepubliceerd in Domus, Volume en Harvard Design Magazine. Haar teksten verschenen in publicaties als Architecture is All Over (2017); Together! The New Architecture of the Collective (2017); The Form of Form (2016); en Open Source Architecture (2015). Ze was directeur van Foros 2017, de lezingenreeks over architectuur van UIC Barcelona School of Architecture, Barcelona; en curator van Adhocracy ATHENS (samen met César Reyes en Pelin Tan), Onassis Cultural Centre, Athene, 2015; en Adhocracy, Istanbul Design Biënnale, Istanbul, 2012. Sinds 2016 is dpr-barcelona aangesloten bij het platform Future Architecture, het eerste pan-Europese platform voor architectuurmusea, festivals en producers. Baraona Pohl woont en werkt in Barcelona.

In het multidisciplinaire onderzoek naar sociale verandering van filosoof en educator Mijke van der Drift staat ethiek centraal. Van der Drift geeft vanaf het najaar van 2020 les aan de University of Pennsylvania, Philadelphia en is docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag. In 2020–21 gaan zij tevens aan de slag als Research Associate bij de University of Cambridge, Cambridge, als onderdeel van het Revolutionary Papers-project, in samenwerking met de London School of Economics, Londen en de University of the Western Cape, Kaapstad. Daarnaast werkt Van der Drift aan het boek Nonnormative Ethics: The Dynamics of Trans Formation. Van der Drift heeft een PhD behaald aan Goldsmiths, University of London, Londen. Hun huidige project richt zich op multilogische ethiek en vrijgevigheid en heeft de voorlopige titel The Logic of Loss in Bonding. Het hoofdstuk ‘Radical Transfeminism: Trans as anti-static ethics escaping neoliberal encapsulation’, samen geschreven met dichter Nat Raha, wordt binnenkort gepubliceerd in het boek New Feminist Studies: Twenty-first-century Critical Interventions, red. Jennifer Cooke. Van der Drift woont en werkt in Amsterdam en Londen.

Political Critique is opgericht in 2002 en is de grootste Centraal- en Oost-Europese vrijzinnige netwerk van instellingen en activisten. Het organiseert workshops, tentoonstellingen, debatten,
seminars, een driemaandelijks online tijdschrift, een uitgeverij, culturele centra in Polen, en activistische verenigingen in Duitsland, Polen en Oekraïne.

Nicole Pollentier is schrijver en curator. Momenteel rondt zij haar masteropleiding in Curatorial Studies af aan het Center for Curatorial Studies, Bard College, New York. Haar afstudeerproject zal bestaan uit een tentoonstelling, getiteld Degrees North: Six Artists and the Icelandic Landscape, met kunstwerken van Birgir Andrésson, Douwe Jan Bakker, Hreinn Friðfinnsson, Kristján Guðmundsson, Sigurður Guðmundsson en Magnús Pálsson. In 2005 behaalde zij de Master in Fine Arts/Creative Writing aan de San Francisco State University. Daarvoor werkte Pollentier bij SECA (Society for the Encouragement of Contemporary Art) als coördinator, ‘special projects coordinator’, assistent van de Curator of Education and Public Programs, en als assistent van de Director of Development. Pollentier woont en werkt in New York.

Since 2016, Nina Potarska has been Ukraine’s national coordinator for the International Women’s League for Peace and Freedom. The objectives of the program are to improve the organization of, to facilitate the participation of women in, and to ensure that gender perspectives and responses are made mainstream within national and international structures. The focus is on identifying human rights violations based on gender analysis, researching government responses to these issues, and finding ways to approach transitional justice and developing strategies for their implementation. Part of Potarska’s activities are monitoring the needs and observing of the rights of women living near the contact line in relation to gender-based violence as well as conflict-related violence; enacting gender-inclusive mediation of conflicts; and preparing reports on the observance of women’s rights in the United Nations system.Potarska is also director of the Center for Social and Labor Studies, Kyiv, since 2013, and has been studying topics related to the conflict in eastern Ukraine since 2015, collecting narratives and conducting research on both sides of the contact line. For more than 10 years, Potarska has been an activist of the feminist movement, co-coordinator of the Women’s March in Ukraine, an expert on WPS (Women Peace and Security), and has developed and conducted seminars on women’s leadership, women’s activism, civil campaign planning, and basic tools for protecting women’s rights.

Nina Power is filosoof en activist. Ze is Senior Docent aan het Departement Geesteswetenschappen aan de Universiteit van Roehampton, Londen. Ze is een van de oprichters van de groep Defend the Right to Protest en auteur van One-Dimensional Woman (2009). Power woont en werkt in Londen.

Joram Kroon (Prace) is een componist, muziekproducent, pianist, DJ, muziekleraar en muzikale avonturier. Hij werkt momenteel aan een live elektronische muziekuitvoering met beelden waarin hij zoekt naar de verbinding tussen het domein van de elektronische muziek en de cultuur van de Gnawa, een etnische groep in Marokko en Algerije. Het project draait om het integreren van de rijkdom en het rituele van de Gnawa in zijn muziek om zo een hybride stijl te creëren, zowel in de studio als op het podium. Door opnames te maken met lokale muzikanten en studio-apparatuur achter te laten wil Prace bijdragen aan de democratisering van muziek. Zijn werk omvat onder meer: The First Statement, 2010, een muziekalbum dat werd beïnvloed door drie maanden in Israël/de Westelijke Jordaanoever door te brengen en Arabische muziek in Ramallah te bestuderen; en het Bankra Bike Sound System, een mobiele DJ-set, 2016–doorlopend. Als hij niet op veldmissie in Marokko is, woont en werkt Kroon in Utrecht.

Vijay Prashad bekleedt de George and Martha Kellner leerstoel in Zuid-Aziatische Geschiedenis en is Professor van Internationale Studies aan Trinity College, Hartford, CT. Hij schrijft regelmatig voor AlterNet.org, BirGün en Frontline. Recente publicaties omvatten onder andere The Death of the Nation and the Future of the Arab Revolution (2016). Prashad woont en werkt in New Delhi.

Campus in Camps is een educatief programma dat collectieve kritische leeromgevingen in Palestijnse vluchtelingenkampen opzet. Het is opgericht in 2012 en werkzaam in vier kampen in de Westbank. Het biedt ruimte voor de ontwikkeling van kennis waarin de geleefde ervaringen van de gemeenschappen centraal staat. De door deelnemers geleide cursussen omvatten onder meer samenwerkingsverbanden met lokale en internationale universiteiten. In 2016 nam Campus in Camps deel aan de We Are Here Academy, dat onderdeel is van het project Unstated (or, Living Without Approval) bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht.

Laced-Up Project is een project in community building opgericht door ontwerper Sarah Mobley, gevestigd in Utrecht. Het project heeft drie takken: een boetiek, een educatief gedeelte en een sociale gemeenschap. De boetiek is voor iedereen die geïnteresseerd is in sexy en alternatieve kleding. De educatieve tak is ontwikkeld in samenwerking met Maaike van Dooren van Kenniscentrum Alternatieve Seksualiteit. Als onderdeel hiervan organiseert Laced-Up Project workshops rond alternatieve seksualiteit en instemming, evenals meet-ups voor mensen die zich op alternatief seksueel gebied willen ontdekken en uiten. Het doel van Laced-Up als gemeenschap, ten slotte, is om door middel van diverse sociale bijeenkomsten een veilige en comfortabele omgeving te creëren voor mensen die hun seksualiteit willen ontdekken. De drie takken zijn samen gericht op het promoten van een positief lichaamsbeeld, gezonde seksualiteit en acceptatie.

Paul Purgas is een kunstenaar en muzikant die werkt met geluid, performance en installatie. Purgas vormt samen met James Ginzburg het elektronische muziekproject Emptyset. Ze verdiepen zich in de sonische mogelijkheden van elektro-akoestische en computermuziek, architectuur en performance. Purgas is opgeleid als architect en zijn projecten zijn gepresenteerd in Serpentine Gallery, Tate Modern, Kettle’s Yard en Spike Island. Zijn voortdurende onderzoek naar de geschiedenis van elektronische muziek en design in Zuid-Azië vormde de basis voor de recente BBC Radio 3 documentaire Electronic India en de rondreizende tentoonstelling We Found Our Own Reality. Zijn publicaties omvatten essays voor de collectie Unsound: Undead (Urbanomic en MIT Press) en bijdragen aan het kritische tijdschrift Audimat. Hij heeft recent opgetreden met Emptyset op onder meer Sonic Acts en Wien Modern, en in Berghain tijdens Transmediale 2020. Purgas woont en werkt in Londen.

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Colored Qollective is een organisatie die in 2018 werd opgericht en zich inzet voor de positie en veiligheid van lesbische, homoseksuele, biseksuele, transgender, queer, intersekse en aseksuele personen (LGBTQIA+) van kleur in de samenleving. Colored Qollective’s praktijk vertrekt vanuit het idee van positionaliteit en intersectionaliteit; wat betekent dat zij rekening houden met het feit dat verschillende identiteiten elkaar op allerlei vlakken doorkruisen, waaronder: gender, seksuele voorkeur, ras/etniciteit, klasse, financiële armoede, culturele achtergrond, religie/geloof, leeftijd, migratiestatus, het verrichten van sekswerk, mensen met een onzichtbare en/of zichtbare handicap, en mentale en fysieke gezondheid. Het collectief bestaat uit een kernteam van tien LGBTQIA+-personen van kleur die maandelijkse, besloten ‘veilige(re) ruimte’-bijeenkomsten organiseren waar alleen mensen uit de community aan mee kunnen doen. Colored Qollective biedt daarnaast belangenbehartiging op het gebied van voorzieningen, trainingen en workshops. Ook nemen zij deel aan conferenties en symposia; en organiseren zij verschillende projecten. Colored Qollective is gevestigd in Utrecht.Website: www.coloredqollective.org

Morgan Quaintance is schrijver, curator, muzikant en presentator. Quaintance schrijft regelmatig voor Art Monthly, ArtReview, Frieze, Rhizome, en voor andere tijdschriften, websites voor curatoren en blogs. Recente projecten als curator zijn onder meer: Letter From Istanbul, Pi Artworks, Londen, 2017; Here Comes a New Challenger en Simeon Barclay: They Don’t Like it Up ‘Em, Cubitt Gallery, Londen, 2016. Quaintance woont en werkt in Londen.

Ying Que is antropoloog, facilitator en cultureel activist met een achtergrond in anarchistische antropologie. Sinds 2016 is ze deel van Read-in, een collectief dat experimenteert met samen lezen en memorizing. Daarnaast is ze co-initiator van queer collectief niet normaal*, dat sinds 2017 feestjes organiseert in poppodium Ekko op basis van safe space Party Praxis. Haar werkpraktijk combineert actie-onderzoek, performance en programma en is gesitueerd binnen de kunstwereld, onderwijsorganisaties en politieke gemeenschappen. Als activist en facilitator of moderator tijdens groepsprocessen of gesprekken zet ze zich in voor een feministische en antiracistische beweging. Haar huidige onderzoek focust op feministische pedagogiek, cultureel activisme, en de koloniale nalatenschap van Nederland en Indonesië. Ze was resident bij KUNCI Cultural Studies Center, Yogyakarta, 2019; medeorganisator van Elephants in the Room, Assembly for Commoning Art Institutions, Casco Art Institute, Utrecht, 2018; en werkte mee aan CATALOGUE No 3, een immaterieel publicatieproject met Display Distribute, KUNCI en Read-in voor Seoul Mediacity Biennale, Seoul, 2018. Que woont en werkt in Utrecht en daarbuiten.

Filmmaker en schrijver Oleksiy Radynski onderzoekt de relatie tussen feit en fictie door middel van documentaire films. Op filmfestivals won hij verschillende prijzen met zijn films. Radynski’s werk werd onder meer vertoond op het International Short Film Festival Oberhausen, Oberhausen, 2019, 2018 en 2015; bij Stroom Den Haag, 2019; e-flux, New York, 2019 en 2015; S A V V Y Contemporary, Berlijn, 2017; DOK Leipzig, 2016; Institute for Contemporary Arts, Londen, 2018 en 2015; en post, de online resource-pagina van the Museum of Modern Arts, 2020. Zijn teksten werden onlangs gepubliceerd in Art and Theory of Post-1989 Central and East Europe: A Critical Anthology (2018), Proxy Politics: Power and Subversion in a Networked Age (2017), en in e-flux journal (2020, 2017 en 2014) ). Hij maakt deel uit van het Visual Culture Research Center in Kiev. Radynski woont en werkt in Kiev.

Judy Radul (geboren 1962) is kunstenaar. Ze studeerde aan Bard College in New York, waar ze in 2000 haar Mastertitel in Beeldende Kunsten behaalde. Momenteel is ze docent beeldende kunsten aan de Simon Fraser University, School for the Contemporary Arts, Vancouver, Canada. Radul’s werk bestudeert de vormen en status van video, taal en performance. Haar recente werk richt zich vooral op videoinstallaties maar behelst ook fotografie, live optredens en geluidskunst. Raduls kritische teksten zijn op verschillende plekken gepubliceerd. In 2009 wordt haar grootschalige installatie World Rehearsal Court, die gebruik maakt van direct en vooraf opgenomen videomateriaal, gepresenteerd als een solotentoonstelling in de Morris and Helen Belkin Gallery aan de University of British Columbia, Vancouver. Recente solotentoonstellingen (selectie): Judy Radul, Catriona Jeffries Gallery, Vancouver, 2007; Judy Radul: Proposal for Ghost Pass Rehearsal Park, OBORO, Montréal, 2006; Room 302, Artspeak Gallery, Vancouver, 2005; Downes Point And So Departed (Again), Presentation House Gallery, Noord Vancouver, 2005. Recente groepsexposities zijn, onder andere: e-flux video rental, Centre Culturel Suisse, Parijs, 2007; Projections, Blackwood Gallery, Mississauga, 2007; en Intertidal: Vancouver Art and Artists, MuHKA, Antwerpen, 2005. Radul woont en werkt in Vancouver.

kunstenaar, Berlijn

Hesam Rahmanian werkt met collages en schilderijen. Zijn werk is tentoongesteld in Rock, Paper, Scissors: Positions in Play, Nationaal Paviljoen van de Verenigde Arabische Emiraten, 57e Biënnale van Venetië, 2017. Solo tentoonstelling heeft hij gehad in Gallery Isabelle van den Eynde, Dubai, 2013; Paradise Row, Londen, 2011; en Traffic, Dubai, 2010. Rahmanian woont en werkt in Dubai.

Laura Raicovich is curator en schrijver. Ze is de ontvanger van de inaugurele Emily H. Tremaine Journalism Fellow for Curators bij Hyperallergic en werkt momenteel aan een boek over musea, culturele instellingen en de mythe van neutraliteit (verwacht in 2020). Haar interesse ligt bij de artistieke productie die tot doel heeft een meer betrokken maatschappelijk domein te creëren door middel van poëzie en zorg. Als president en uitvoerend directeur van het Queens Museum, New York (2015–2018), werkte Raicovich mee aan tentoonstellingen als Mel Chin: All Over the Place, 2018; Mierle Laderman Ukeles: Maintenance Art, 2017; en William Gropper: Bearing Witness, 2015. Ze is internationaal spreker en heeft talloze lezingen en programma’s georganiseerd, waaronder Freedom of Speech: A Curriculum for Studies into the Darkness, een reeks publieke seminars in samenwerking met Carin Kuoni aan het Vera List Center for Art and Politics, New York, 2018–2019. Raicovich woont en werkt in New York.

Rachael Rakes is curator Public Practice bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Ze stelt ook programma’s samen voor de Film Society van het Lincoln Center, New York, waar zij het festival Art of the Real co-cureert en lid is van het adviesteam voor het New York Film Festival. Ze is redacteur voor het onderzoeksplatform Infrasonica en voor Verso Books. Met Onyeka Igwe en Laura Huertas Millán organiseert zij Counter-Encounters, een curatorieel onderzoeksinitiatief over alternatieve etnografieën. Tot 2019 was zij Head Curator en Manager van het Curatorial Programme van de Appel in Amsterdam. Rakes heeft recentelijk lesgegeven aan KASK & Conservatorium, Gent; The New School, New York; Harvard University, Cambridge; en het New Centre for Research and Practice, Michigan; en was adviseur voor het Sandberg Instituut, Amsterdam. Rakes is mederedacteur van de publicatie Practice Space (NAME/de Appel, 2019) en haar kritische stukken en essays verschenen recentelijk in Art-Agenda, Artforum en The Village Voice, naast andere publicaties en catalogi. Rakes woont en werkt in Amsterdam en Utrecht.

pantxo ramas (aka Francesco Salvini) is an activist and researcher. They are based in Barcelona, where they participate in Barcelona en Comú and collaborate with Radio Nikosia. In Italy, pantxo ramas also collaborates with Conferenza Permanente per la Salute Mentale nel Mondo in Trieste, and with the blog euronomade.info. pantxo ramas’s research and activism deal with issue of precarity and public policies in the fields of culture, health, and urban rights. [Last updated 2015]

Hafiz Rancajale is kunstenaar, curator en filmmaker. Rancajale is oprichter van Forum Lenteng, een egalitaire non-profitorganisatie dat zich richt op de ontwikkeling van sociale en cultural studies, gevestigd in Indonesië. Hij is artistiek directeur van ARKIPEL: Jakarta International Documentary and Experimental Film Festival en medeoprichter van kunstenaarsinitiatief ruangrupa. Rancajale woont en werkt in Jakarta.

Steven Rand is oprichter en directeur van apexart, een non-profit organisatie voor de ontwikkeling van hedendaagse kunst in New York City, waarbij de nadruk wordt gelegd op het bevorderen van de publieke dialoog over hedendaagse kunst. Recente tentoonstellingen van Steven Rand (selectie): conFLUXaction, Gallerie Shüppenhauer, Keulen, 2006; Pablo and Friends, korte films, Elizabeth Foundation NYC, New York, 2006; Erweiterung Europäisches Patentamt, European Patent Office, 2005; Our House is a House That Moves, Gallery Skuc, Ljubljana, 2004; Ready-made Color, Centre d’Art Passerelle, Brest, 2003; ddm warehouse Gallery (solotentoonstelling) Shanghai, 2002; en Ex Machina, NGBK, Berlijn. Rand woont en werkt in New York City.

Li Ran (born 1986) is a performance and video artist whose work straddles the line between fact and fiction in playful explorations of issues pertaining to institutionality and colonialism, among others. Recent exhibitions include: ON/OFF, UCCA Ullens Center for Contemporary Art, Beijing, 2013; I Want to Talk to You, But not to All of You, Goethe-Institut Shanghai, Shanghai, 2012; and ROUNDTABLE, 9th Gwangju Biennale, Gwangju, 2012. Ran lives and works in Beijing. [Last updated 2013]

Gerald Raunig is a philosopher and theoretician on art theory, political aesthetics, cultural politics, and politics of difference. He works at the Zürcher Hochschule der Künste, Zurich, at the European Institute for Progressive Cultural Policies (eipcp), and holds the titles of habilitation and venia docendi at the Institute for Philosophy, University of Klagenfurt, Klagenfurt. He is a member of the editorial boards of the multilingual web journal transversal and the journal Kamion. Selected books of Raunig include: upcoming: DIVIDUUM. Machinic Capitalism and Molecular Revolution (2016); Factories of Knowledge, Industries of Creativity (2013); Critique of Creativity (2011); A Thousand Machines (2010); Art and Contemporary Critical Practice. Reinventing Institutional Critique (2009); and Art and Revolution. Transversal Activism in the Long Twentieth Century (2007). Raunig lives and works in Zurich. [Last updated 2016]

Shay Raviv is een social designer, designonderzoeker en projectinitiator. Raviv werkt aan verschillende projecten waarin cultuur, design en creativiteit worden ingezet om maatschappelijke kloven te overbruggen. Als designonderzoeker brengt zij verhalen vanuit verschillende perspectieven naar het centrum van een creatieproces en helpt zij verschillende organisaties om de mensen en de context waarin hun innovatie plaatsvindt beter te begrijpen. Samen met Pim van der Mijl richtte Raviv in 2016 De Voorkamer in Utrecht op, een inclusieve ontmoetingsruimte met als doelstelling het stimuleren van de talenten van statushouders, mensen die in asielzoekerscentra wonen en andere lokale gemeenschappen. Andere, recente projecten zijn o.a. het publicatie- en trainingsprogramma By & For – Designing Inclusive Spaces, een training in het kader van Trainings for the Not-Yet (2019–2020) bij BAK, Utrecht, 2019; en de installatie Chiefs of Waste, onderdeel van de tentoonstelling GEO — DESIGN JUNK: All That Is Solid Melts into Trash, Dutch Design Week, Eindhoven, 2019. Raviv woont en werkt in Utrecht en Amsterdam.

Chris Rawlence is a director, writer, and producer of dozens of feature films, documentaries, and television series, among them the BBC series About Time, which he created with Mike Dibb.

Irit Rogoff is schrijver, docent, curator en organisator, en werkt op het snijvlak van hedendaagse kunst, kritische theorie en opkomende politieke manifestaties. Ze is universitair docent van het departement Visual Cultures aan Goldsmiths, University of London, Londen, waar ze hoofd is van het Curatorial/Knowledge-programma en de MA Global Arts. In haar werk behandelt ze thema´s als geografie, globalisering en hedendaagse participatieve praktijken in het brede terrein van kunst. Momenteel focust ze zich op nieuwe vormen van kennisproductie en hun invloed op vormen van onderzoek, onder de titel The Way We Work Now. Als onderdeel van het collectief freethought was Rogoff een van de artistiek leiders van Bergen Assembly, Bergen, 2016. Naast bijdragen aan talrijke bloemlezingen en catalogi publiceerde zij onder meer Looking Away—Participating Singularities, Ontological Communities (2013); Visual Cultures as Seriousness (met Gavin Butt, 2013); Unbounded: Limits’ Possibilities (2012) en Terra Infirma: Geography’s Visual Culture (2000). Tevens draagt zij bij aan tijdschriften als Art Journal, Open, e-flux journal en Third Text. Rogoff woont en werkt in Londen.

Société Réaliste (Parijs) is een kunstenaarscoöperatief dat in 2004 is opgericht door Ferenc Gróf en Jean-Baptiste Naudy. In hun werk verstoren en verdraaien ze de communicatiemiddelen van conventionele machtsstructuren, zoals landkaarten, emblemen, borden en architectuur. Tentoonstellingen zijn onder meer: ‘amal ‘ al-gam’, Acb Gallery, Boedapest, 2014; Universal Anthem, Tranzit.ro, Cluj, 2014; A rough guide to Hell, P!, New York, 2013 en Empire, State, Building, Ludwig Muzeum, Boedapest, 2012. Groepstentoonstellingen zijn onder meer: Too much money, Museum Quartier, Wenen, 2014; Rendez-vous, Galerie Jérôme Poggi, Parijs, 2013; and Kritik une Krise, Situation Room / CHB, Berlijn, 2012.

Vivian Sky Rehberg is kunstcriticus, onderzoeker en docent en publiceert over hedendaagse kunst. Ze promoveerde in de kunstgeschiedenis aan de Northwestern University, Evanston en volgde de master Art History and Criticism aan Stony Brook University, Stony Brook. Momenteel is ze opleidingsdirecteur van de Master of Fine Art aan het Piet Zwart Instituut, Rotterdam, hiervoor was ze hoofd van de Critical Studies van Parsons Paris School of Art & Design, Parijs. Tevens levert ze regelmatig bijdragen aan frieze. Rehberg woont en werkt in Rotterdam.

Paul Rekret is onderzoeker en docent politieke en culturele theorie. Hij is universitair hoofddocent politiek aan de Richmond American International University in Londen. Rekret is ook onderdeel van Le Mardi Gras Listening Collective (samen met Fred Moten, Dhanveer Brar Singh, Fumi Okiji, Ronald Rose-Antoinette, Louis Moreno en Stefano Harney) en werkt op het gebied van geluid en ecologische crisis als onderdeel van Amplification/Annihilation. Hij is auteur van de publicaties Down With Childhood: Pop Music and the Crisis of Innocence (Repeater, 2017), Derrida and Foucault: Philosophy, Politics, Polemics (Rowman & LIttlefield 2018), Clipped Coins, Abused Words & Civil Government (red. George Caffentzis, Pluto, 2021) en Take This Hammer: Work, Song, Crisis (Goldsmiths Press, nog niet verschenen). Rekret woont en werkt in Londen.

DAAR (Decolonizing Architecture Art Residency) is een in Beit Sahour, Palestina gevestigde architectuurstudio en een kunstresidentieprogramma, onder leiding van Sandi Hilal en Alessandro Petti. DAAR streeft naar ruimtelijke praktijken als een vorm van politieke interventie. Het programma van DAAR heeft architecten, kunstenaars, activisten, stedenbouwkundigen, filmmakers en curatoren bijeengebracht om gezamenlijk te werken met politiek en architectuur. Projecten van DAAR zijn tentoongesteld in diverse biënnales en musea, waaronder de Biënnale van Venetië, Home Works in Beiroet, de Istanboel Biënnale, de Bozar in Brussel, NGBK in Berlijn, de Architectuurbiënnale in Rotterdam, Architekturforum Tirol in Innsbruck, Tate London, de Oslo Triënnale, het Centre Pompidou in Parijs en vele andere locaties. De leden van DAAR hebben wereldwijd gedoceerd en gepubliceerd. DAAR heeft de Prins Claus voor Architectuur gewonnen en was genomineerd voor de Curry Stone Design Price, de Anni and Heinrich Sussmann Artist Award, de New School’s Vera List Center Prize for Art and Politics en de Chernikhov Prize.

Pedro Reyes is een kunstenaar die, middels sculptuur, performance, video en activisme, onderzoek doet naar de kracht van individuele en collectieve organisatie om verandering teweeg te brengen. Een van zijn recente projecten is Doomocracy, Creative Time, Brooklyn Army Terminal, New York, 2016. Reyes woont en werkt in Mexico-Stad.

Kathrin Rhomberg (geboren 1963) is curator. Daarnaast is zij adviseur en bijbehorend lid van de Secession, Wenen. Van 2002 tot 2007 was zij directeur van de Kölnischer Kunstverein, Keulen, en van 1994 tot 2001 was ze curator en projectcoördinator aan de Secession, Wenen. In 2002 stichtten Rhomberg en Maria Hlavajova het tranzit netwerk, dat uitwisseling en hedendaagse kunstpraktijken tussen Oostenrijk, Tsjechië, Hongarije en Slowakije ondersteunt. Recente projecten waarbij Rhomberg als curator optrad zijn onder andere: the 6th Berlin Biennale, Berlijn, 2010; Roman Ondák: Loop, Tsjecho-Slowaaks Paviljoen, 53rd Venice Biennale, Venetië, 2009; en Ion Grigorescu: In the Body of the Victim 1969–2008, Museum of Modern Art in Warsaw, Warschau, 2009. Projecten waarbij Rhomberg als co-curator optrad zijn onder andere: Sanja Iveković. General Alert. Works 1974–2007, Fundació Antoni Tàpies, Barcelona, 2007; Projekt Migration, Keulen, 2002–2006; and Manifesta 3, Ljubljana, 2000. Rhomberg woont en werkt in Wenen.

David Riff (geboren 1975) is een kunstcriticus en kunstenaar. Hij is lid van de werkgroep Chto delat en was co-redacteur van de krant met dezelfde naam van 2003 tot 2008. Momenteel werkt Riff als schrijver en redacteur van de kunstrubriek van de online portal openspace.ru en is hij docent kunstgeschiedenis aan de Rodchenko School of Photography in Moskou. Hij heeft twee monografieën gepubliceerd over de Sovjetkunstenaars Vadim Sidur (2000) en Vladimir Yankilevsky (2002). Onlangs heeft hij geschreven over post-Sovjet hedendaagse kunst in publicaties als documenta 12 magazines, Flash Art, Moscow Art Magazine, Rethinking Marxism, Springerin en Third Text. Daarnaast heeft Riff regelmatig als vertaler op het gebied van hedendaagse kunst gewerkt en is hij actief in artistieke samenwerkingen. Samen met Dmitry Gutov nam hij deel aan de 52e Biennale van Venetië in 2007 met het langlopende project The Karl Marx School of the English Language. In november 2009 leverde Riff een bijdrage aan het 1e Former West Congres, georganiseerd door BAK in Utrecht. Riff woont en werkt in Moskou.

Ilse van Rijn is onderzoeker, schrijver en kunsthistoricus. Momenteel is Van Rijn als onderzoeker verbonden aan het Sandberg Instituut, Amsterdam, doceert ze aan de Universiteit van Amsterdam en is ze tutor aan THIRD / DAS Graduate School, AHK, Amsterdam. Ze leidde ook een aantal jaren het theorieprogramma op de Gerrit Rietveld-afdeling Beeld & Taal en was in 2019 mede-initiatiefnemer van het tijdelijke masterprogramma Approaching Language aan het Sandberg Instituut, Amsterdam, waarbij ze de materialiteit van taal ter discussie stelde. Van Rijn is gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam, in samenwerking met Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam, en Jan van Eyck Academie, Maastricht, waarin ze de status en de werking van kunstenaarsschriften analyseerde en een zogeheten poëtica van de kunstenaars’ tekst ontwikkelde (The Artists ‘Text as Work of Art, 2017). Ze heeft veel gepubliceerd over hedendaagse kunst en in het bijzonder, de relatie tot schrijven. Recente artikelen zijn onder meer: ​​Poetics / Politics, Metropolis M, 2018; Radicale poëzie als materiële interventie in hedendaagse kunst. A Prequel, Sandberg-serie, februari 2020; Ghostwriting en Artists’ Texts. Raqs’s We Are Here, But Is It Now ?, AUP, upcoming. Van Rijn woont en werkt in Amsterdam.

Miguel Robles-Durán is professor urbanisme aan The New School / Parsons School of Design in New York en mede-oprichter van Cohabitation Strategies, een non-profitcoöperatie voor sociaal-ruimtelijke ontwikkeling. Hij is een voorstander van het idee van het recht op de stad. Robles-Durán is een Senior Fellow bij Civic City, een postdoctoral ontwerp- en onderzoeksprogramma gebaseerd op Haute École d’Art et de Design (HEAD) in Genève, en een huidige Fellow bij het Centre for Urban Research on Austerity in Leicester, Verenigd Koninkrijk, en bij het Montalvo Arts Center Sally & Don Lucas Artists Residency Program in Saratoga, Californië. Zijn werk met Cohabitation Strategies is op verschillende locaties over de hele wereld tentoongesteld, waaronder de 11th International Architecture Exhibition op Architecture Biennale in Venetië; Museum of Contemporary Art San Diego (MCASD), San Diego; Netherlands Architecture Institute, Rotterdam; 4th International Architecture Biennale Rotterdam, Rotterdam; Istanbul Design Biennial, Istanbul, 2012; Shenzhen Biennial, Shenzhen, 2014; Vienna Biennale, Wenen, 2015; Lisbon Architecture Triennial, Lissabon, 2016; Cittadelarte Fundazione Pistoletto, Biella; en Museum of Modern Art (MoMA), New York. Robles-Durán woont en werkt in New York.

Jara Rocha is een onderling afhankelijke onderzoeker-kunstenaar. Zij zijn momenteel betrokken bij verschillende ongehoorzame actieonderzoeksprojecten, zoals Volumetric Regimes (met Femke Snelting), The Underground Division (met Helen Pritchard en Femke Snelting) en Vibes & Leaks (met Kym Ward en Xavier Gorgol). Zij maken ook deel uit van het curatoriële team van de DONE-programma’s bij Foto Colectania in Barcelona en doceren filmstudies (master) aan de Escola Superior de Cinema i Audiovisuals de Catalunya in Barcelona, evenals aan de Körper, Theorie und Poetik des Performativen Department op Staatliche Akademie der Bildenden Künste Stuttgart. Rocha werkt met een antifascistische en transfeministische gevoeligheid door de gesitueerde, alledaagse en complexe distributievormen van technologie. Hun belangrijkste studiegebieden hebben te maken met de semiotische materialiteiten van culturele urgenties. De Cell for Digital Discomfort (CfDD) is geïnteresseerd in het ontwikkelen van praktijken die zouden leiden tot zoiets als ‘solidair ongemak’ middels vragen en experimenten die te maken hebben met turbokapitalistische overheersing, lineair solutionisme en naadloze operaties. CfDD wil bij het onbehagen blijven ondanks te comfortabele vormen van infrastructurele wording, om intersectionele manieren te bedenken om naleving van totalitaire innovatie te weigeren, in een meer expliciet gesprek met criptechnowetenschap, antikolonialisme, queerstrijd en milieurechtvaardigheid. Recente projecten zijn onder meer: Volumetric Regimes: Material Cultures of Quantified Presence, Open Humanities Press (aanstaande), Sinking Alloyances + Planetary Burial, Estuary Festival, 2021, From de-schooling to re-instruction, The Internationale Online (2021), A Catalog of Formats for Digital Discomfort, 3rd Ws. on Obfuscation (2021), Figurations of Timely Extraction, Media Theory Journal (2020), Quering Damage. Methodologies for Partial Reparation . . . or not, Sonic Acts (V.2, 2020) en Naturoculturas son disruptios, Dublab Radio (lopend). Rocha woont en werkt – meestal collectief – in de buitenwijken van Barcelona en maakt deel uit van de online Cell for Digital Discomfort tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Aimee Carrillo Rowe is bemiddelaar, cultuurcriticus en schrijver. Ze is hoogleraar communicatiestudies aan de California State University in Northridge. Carrillo Rowe doceert en schrijft over retoriek, feministische theorie en cultural studies. In haar onderzoek richt ze zich op menselijke en niet-menselijke processen en prestaties van wording als relationeel, belichaamd en fluïde in verschillende contexten. Enkele van haar publicaties zijn Answer the Call: Virtual Migration in Indian Call Centers (2013), Silence, Feminism, Power: Reflections at the Edges of Sound (2013) en Power Lines: On the Subject of Feminist Alliances (2008).

Yallah Sabaya (“Kom, dames! Vermaak je!” in het Arabisch) is een speciale avond voor vrouwen, een avond waar vrouwen van overal ter wereld verbonden worden door dans en muziek. Vrouwen uit alle mogelijke landen of culturen worden verwelkomd om elkaar te ontmoeten, te praten en te dansen. Yallah Sabaya is geïnitieerd in 2018 door De Voorkamer, Utrecht en Welkom in Utrecht.

Renata Salecl is a researcher, writer, and professor. Currently she is Centennial Professor in the Law Faculty at the London School of Economics, London and a Senior Researcher at the Institute of Criminology at the Faculty of Law in Ljubljana. Salecl has held numerous Visiting Professorships at Cardoza School of Law, New York, Humboldt University, Berlin, and Duke University, Durham, among other institutions. Her work focuses on bringing together law, criminology, and psychoanalysis. Salecl is currently working on a book entitled Tyranny of Choice, which analyzes why the late-capitalist insistence on choice increases feelings of anxiety and guilt. In addition to regularly contributing to a number of scholarly journals, her recent publications include: Sobre a felicidade: ansiedade e consumo na era do hipercapitalismo (2005); The Anxiety of Love Letters in Lacan and Contemporary Film (2004); and On Anxiety (2004). Salecl lives and works in London and Ljubljana. [Last updated 2009]

Jun Saturday is een kunstenaar die in de Filipijnen als tandarts en gezondheidswerker binnen de gemeenschap werkzaam was. Daar zette hij gemeenschapstheater in als hulpmiddel om te onderwijzen over welzijn, en was hij actief betrokken bij mensenrechtenwerk en milieubescherming. In 2003 kwam hij naar Nederland tijdens een lezingentour over het verband tussen mensenrechten en de winningsindustrieën. Vanwege politieke vervolging werd hij gedwongen politiek asiel aan te vragen. Het hoofdthema van zijn artistieke, creatieve en politieke werk is de strijd voor nationale en sociale bevrijding in de Filipijnen. Hij maakt momenteel deel uit van een collectief dat werkt met the Basic activist kitchen, onderdeel van Trainings for the Not-Yet. Naast zijn werk bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, werkt Saturday samen met zijn levenspartner, theaterkunstenaar Mitchy Mallorca Saturday, en anderen aan een productie over de opkomende fascistische dictatuur op de Filipijnen. Saturday woont en werkt in Utrecht.

Mitchy Mallorca Saturay is een theaterkunstenaar, activist, cultureel werker/organisator en politiek vluchteling uit de Filippijnen. Als tiener, tijdens het hoogtepunt van de dictatuur van Marcos in de jaren 1970, sloot ze zich aan bij een vooruitstrevend theatergezelschap dat haar de ogen opende voor het lot van mensen die in armoede en onderdrukking leefden. Ze realiseerde zich al snel dat de elementen van theater een belangrijke rol spelen op het gebied van politieke bewustwording. Sindsdien organiseert, ontwikkelt en geeft zij geïntegreerde theaterworkshops met het doel de meest gemarginaliseerde sectoren te prikkelen, te organiseren en te mobiliseren. Voordat zij naar Nederland verhuisde, was zij actief lid van de Concerned Artists of the Philippines. In 2006 werden Mallorca Saturay en haar gezin het doelwit van politieke vervolging en werden zij gedwongen naar Nederland te vluchten. Ze is medeoprichter van het Willem Geertman Art and Culture Network in Utrecht, waar ze haar jarenlange ervaring in theater deelt en inzet als middel voor grassroots community organizing, in samenwerking met migrantenjongeren, arbeiders, geestelijken en vluchtelingen in Europa. Mallorca Saturay woont en werkt in Utrecht.

Susan Schuppli is een kunstenaar-onderzoeker wiens werk materieel bewijsmateriaal verkent, van oorlogen en conflicten tot milieurampen en klimaatverandering. Momenteel houdt Schuppli zich in haar werk bezig met de politiek van kou, een onderzoek dat vertrekt vanuit de provocatie “Leren van ijs”. Haar creatieve projecten worden tentoongesteld door heel Europa, Azië, Canada en de VS. Ze ontving een COP26 Creative Commission “Listening to Ice”, gesponsord door de British Council, voor wetenschappelijk en gemeenschapsgericht werk in de Drang Drung-Gletsjer in Ladakh. Schuppli heeft veel gepubliceerd op het gebied van media en politiek en is auteur van het nieuwe boek Material Witness: Media, Forensics, Evidenc, een uitgave van MIT Press, 2020. Ze is directeur van het Centre for Research Architecture, Goldsmiths University of London, Londen en partner-kunstenaar-onderzoeker en bestuursvoorzitter van Forensic Architecture. Schuppli woont en werkt in Londen.

Aaron Schuster (geboren 1974) is schrijver en filosoof. Op dit moment rondt hij zijn promotieonderzoek naar de notie van lust in filosofie en psychoanalyse aan de Katholieke Universiteit van Leuven af. Hij is gastdocent aan de HISK (Hoger Instituut voor Schone Kunsten), Gent en theoriedocent aan de P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios), Brussel. In 2005–2006 was Schuster onderzoeker aan het Theory Department van de Jan van Eyck Academie, Maastricht. Hij heeft op grote schaal presentaties gegeven en geschreven over psychoanalyse en hedendaagse filosofie en zijn teksten over kunst zijn verschenen in Cabinet, Frieze, Frog, Metropolis M en De Witte Raaf. Hij is medeauteur van het libretto voor Cellar Door: An Opera in Almost One Act (Zürich: JRP|Ringier, 2008). Schuster woont en werkt in Brussel.

Eran Schaerf is een kunstenaar en schrijver met een achtergrond in architectuur, urban planning en fotografie. Zijn werk richt zich op de architectuur van discours op het snijpunt van mode, massamedia, taal en de gebouwde omgeving. Schaerf vervlecht historische en hedendaagse politieke verhalen in druk, in ruimtes, online, en—vaak in samenwerking met schrijver en filosoof Eva Meyer — op film. Zijn werk is tentoongesteld op internationaal niveau, zoals tijdens de 54e Biënnale van Venetië, Venetië (2011), Skulptur Projekte Münster, Münster (2007) en Manifesta 2 in Luxemburg. In 2013 ontving Schaerf de Käthe Kollwitz Prize van de Akademie der Künste, Berlijn. Hij woont en werkt in Berlijn. 

Andrea Schneemeier (geboren in 1969) is kunstenaar en studeerde aan de Glasgow School of Art, Glasgow, de Hongaarse Kunstacademie, Boedapest, en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK), Antwerpen. Schneemeier’s werk bestaat veelal uit video’s en interactieve installaties waarmee ze kritische sociaal-politieke vragen onder de aandacht brengt. Ze onderzoekt de plaats van individuen in de complexe sociale lagen van de samenleving. Recente tentoonstellingen (selectie): Biënnale van Praag, Praag, 2007; e-flux video rental, Arthouse at the Jones Center – Contemporary Art for Texas, Austin en Extra City – Center for Contemporary Art, Antwerpen, 2006; Rencontres Internationales Parijs/Berlijn, roARaTorio, Parijs, 2005; Active Image – Media Art in Hungary, C³ Center for Culture & Communication, Boedapest, 2005; Andrea Schneemeier – Stillife, C³ Center for Culture & Communication, Boedapest, 2004; Andrea Schneemeier – Centrelyuropdriims, Kunstmuseum Bern, Bern, 2004; en _Aura – After the Age of Technical Reproduction_, C³ Center for Culture & Communication, Boedapest, 2003. Schneemeier werkt en woont in Berlijn en Boedapest.

Christoph Schlingensief (born 1960, died 2010) was a filmmaker, stage director and artist whose controversial work took a critical approach to taboo political topics primarily in German cultural history and society. Recent exhibitions include: Christoph Schlingensief, KW Institute for Contemporary Art, Berlin, 2013; Christoph Schlingensief: Fear at the Core of Things, Gallery Nova, Zagreb, 2012 and BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2012; and Christoph Schlingensief, German Pavilion, 54th Venice Biennale, Venice, 2011. In 2010, Schlingensief founded the Opera Village in Burkina Faso. [Last updated 2013]

Georg Schöllhammer is an editor, writer, and curator based in Vienna. He is founding editor of Springerin and the head of tranzit.at. Schöllhammer has worked internationally on cultural projects including: Documenta, Manifesta, L’internationale, FORMER WEST, Sweet Sixties, and the Vienna Festival, and he is chairman of The Július Koller Society in Bratislava. From 2004 to 2007 Schöllhammer was editor-in-chief of Documenta 12, where he conceived and directed Documenta 12 magazines. He was artistic director of VIENNAFAIR 2011 with Hedwig Saxenhuber. Schöllhammer has curated a number of exhibitions including: Report on the Construction of a Spaceship Model, New Museum of Contemporary Art, New York, 2014; Changing the Image, Mumok, Vienna 2013; Trespassing Modernities, SALT, Istanbul 2013; and Sweet Sixties, Galeria Nova, Zagreb 2013. Selected publications include: KwieKlik (2013); Moments – A history of performance in 10 acts (2013); and Sweet Sixties – Avant-Gardes in the Shadows of the Cold War (2013). Schöllhammer lives and works in Vienna. [Last updated 2016]

Caitlin Schaap is zangeres en een van de kernleden van Kick Out Zwarte Piet (KOZP). Ze spant zich in voor projecten en acties rond (inter)nationale sociale verandering. Samen met KOZP organiseerde ze onder meer Black Lives Matters-demonstraties, campagnes tegen blackface, en gesprekken over antiracismebeleid met overheidsorganisaties en andere instituten.

Jorinde Seijdel (born 1961) is an art historian and critic. She is chair at Fonds BVBK (since March 2006) and editor-in-chief of OPEN, Cahier on Art & the Public Domain, published by SKOR (Foundation Art and Public Space), Amsterdam. In 2008 she was co-curator of Studium Generale at Gerrit Rietveld Academy, Amsterdam. Seijdel has contributed articles to magazines such as Flash Art, Metropolis M, and De Witte Raaf, mostly on subjects that are concerned with the topic of art and media in the developing society and its public sphere. Seijdel lives and works in Amsterdam. [Last updated 2009]

Marinella Senatore is een kunstenaar wier praktijk bestaat uit het creëren van in situ, collaboratieve performances, waarin dans, muziek, theater en protest zich vermengen. Recente projecten omvatten onder andere de solotentoonstelling Piazza Universale / Social Stages, Queens Museum, New York, 2017. Senatore woont en werkt in Dresden en Parijs.

Promona Sengupta is promovendus in het veld van theaterwetenschappen aan de School of Arts and Aesthetics, Jawaharlal Nehru University, New Delhi. Haar onderzoeksonderwerpen hebben te maken met de politieke bewegingen binnen Azië in het recente verleden, voornamelijk in de gevallen waar deze werden geleid door jongeren. Sengupta zoekt naar manieren om de geschiedenis van hedendaagse studentenbewegingen te beschrijven op zo’n manier dat het de magische impuls van het gedachtegoed tegen de gevestigde orde en de opstandigheid die zulke worstelingen inspireert effectief vastlegt. Haar onderzoek zoekt ook naar manieren waarop het oude Bengali woord bhitey, ‘huis en haard’ kan worden begrepen, in het bijzonder betreffende de materialiteit van het ‘thuis-gevoel’ onder mensen die niet zomaar te plaatsen zijn binnen een categorie van ‘behoren’ zoals nationaliteit of familie. Haar werk wordt sterk beïnvloedt door de jonge politieke activisten waarmee ze in contact is gekomen, en ze gelooft in haar droom van de wereld te veranderen. Ze was een medeoprichter van Mo’Halla, een pop-up ruimte voor progressieve kunst, cultuur en politiek in Berlijn, en heeft gewerkt als curator voor de Khoj International Artists’ Association, New Delhi. Ze houdt van rockmuziek en katten en woont en werkt momenteel in Berlijn. 

Shuddhabrata Sengupta is an artist and writer, and member of Raqs Media Collective, a group that combines research, historical and philosophical inquiry, and contemporary art. In 2002 Sengupta co-initiated Sarai, a platform for discursive partnerships between theorists, researchers, practitioners, and artists engaged in reflecting on contemporary urban spaces and cultures in South Asia at the Centre for the Study of Developing Societies, Delhi. Sengupta also co-edits the Sarai Reader Series. Raqs Media Collective’s work has been shown internationally at exhibitions such as: Documenta 11, Kassel, 2009; 10th International Istanbul Biennial, Istanbul, 2007; 51st Venice Biennale, Venice, 2005; and 2nd Guangzhou Triennial, Guangzhou, 2005. Raqs Media Collective was co-curator of Manifesta 7, Bolzano, 2008. Raqs Media Collective’s recent exhibitions include: The Capital Of Accumulation, Hebbel am Ufer, Berlin and Museum of Modern Art, Warsaw, 2010; Things that Happen While Falling in Love, Baltic, Gateshead, 2010; The Surface of Each Day is a Different Planet, Tate Britain, London, 2009; Escapement, Frith Street Gallery, London, 2009; and When the Scales fall From Your Eyes, Ikon, Birmingham, 2009. Sengupta lives and works in Delhi. [Last updated 2010]

Yara Sharif is a practicing architect and an academic with an interest in design as a means to facilitate and empower “forgotten” communities, while also interrogating the relationship between politics and architecture. Combining research with design her work runs parallel between the architecture practice NG Architects, London and the design studio at the school of architecture, University of Westminster. Sharif has co-founded Palestine Regeneration Team (PART). PART is a design-led research group that aims—through speculative and live projects—to search for creative and responsive spatial possibilities in Palestine to heal the fractures caused by the Israeli occupation. Sharif’s work on Palestine has won a number of awards including the 2014 Holcim Award for Sustainable Construction for the Middle East Region, RIBA’s President’s Award for Research for Outstanding PhD Thesis 2013, RIBA’s President’s Award for Research 2016 on “Cities and communities” category. Sharif’s recent publication is Architecture of Resistance: Searching for spaces of possibilities under the Palestinian/Israeli Conflict (2017).

Marianne Shaneen schrijft fictie, essays en poëzie, en werkt ook aan documentaire video. Ze heeft beurzen gekregen van Yaddo, MacDowell, Djerassi en Tusen Takk Foundation, en heeft een New York State Council on the Arts (NYSCA) Individual Artist Grant ontvangen. Ze behaalde haar master in schrijven aan de Bard Milton Avery Graduate School of the Arts in New York. Haar werk is verschenen in The Kenyon Review, Bomb, De Brooklyn Rail, Vanitas en in de bloemlezing Monsterous Adaptations (2016). Ze heeft ook een chapbook gepubliceerd met de titel Lucent Amnesis (2005). Onlangs schreef Shaneen tekst en commentaar voor de essayfilm Kansas Atlas (2019) van filmmaker Peggy Ahwesh, die werd vertoond op het New York Film Festival 2020 en in tal van galerieën. Shaneen is momenteel bezig met het afronden van haar eerste roman, Homing, een enorm variërende speculatieve fictie van dier-mens-geologische verstrengeling, waarin persoonlijk trauma verstrengeld raakt met ecologisch trauma, geworteld in een intiem portret van de ingewikkelde relatie van een vrouw met haar familiegeschiedenis. Shaneen woont in Brooklyn en in de staat New York.

Fazle Shairmahomed is een performance-maker, danser/performer en improvisatiekunstenaar. Hij heeft culturele en sociale antropologie gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam, Amsterdam, en Midden-Oostenstudies/Arabisch aan de Universiteit Leiden, Leiden. Shairmahomed creëert rituelen van dekolonisatie, waarbij hij zijn relatie transformeert met de toeschouwers en geldende begrippen van interzintuiglijkheid betwist. Hij maakt daarbij vaak verwijzingen naar de problematiek omtrent de politisering van zijn lichaam als een Nederlandse Surinaams-Hindoestaanse en islamitische queer homoseksuele man. Deze ervaren werkelijkheid schept een urgentie die bepalend is voor zijn kunstzinnige keuzes. Tijdens zijn studies begon hij met moderne dans en improvisatie, waardoor hij terecht kwam bij Butoh, Body Weather, hedendaagse whirling en overige danspraktijken.

Shela Sheikh doceert aan Goldsmiths, University of London, Londen, waar zij de MA-programma’s
Postcolonial Culture en Global Policy samenstelt, alsook het PhD-programma Cultural Studies. Haar huidige onderzoek richt zich op kolonialisme, botanie en de politiek van het planten. Met Ros Gay is zij co-redacteur van een speciaal nummer van Third Text getiteld “The Wretched Earth: Botanical Conflicts and Artistic Interventions” (lente 2018).

Simon Sheikh (born 1965) is a curator and writer who researches practices of exhibition-making and political imaginaries. He is Reader in Art and Programme Director of the MFA in Curating at Goldsmiths, University of London, London. Sheikh was coordinator of the Critical Studies Program at Malmö Art Academy, Malmö from 2002 to 2009. He was also curator at NIFCA, Helsinki, 2003–2004 and, prior to that, director of Overgaden – Institute for Contemporary Art, Copenhagen from 1999–2002. Between 1996 and 2000, he was editor of the magazine Øjeblikket and a member of the project group GLOBE from 1993–2000. His recent curatorial work includes: Reading / Capital (for Althusser), DEPO, Istanbul, 2014; Unauthorized, Inter Arts Lab, Malmö, 2012; All That Fits: The Aesthetics of Journalism, QUAD, Derby, 2011 (with Alfredo Cramerotti); Do You Remember the Future?, TOK / Project Loft Etagi, Saint Petersburg, 2011; Vectors of the Possible, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2010; and Capital (It Fails Us Now), UKS, Oslo, 2005 and Kunstihoone, Tallinn, 2006. Sheikh’s writings can also be found in such periodicals as Afterall, an architecture, Open, Springerin, and Texte zur Kunst. He has edited and authored several publications, including: On Horizons: A Critical Reader on Contemporary Art (with Maria Hlavajova and Jill Winder) (2011); Capital (it fails us now) (2006); In the Place of the Public Sphere? (2005); Knut Åsdam. Speech. Living. Sexualities. Struggle. (2004); and We Are All Normal (And We Want Our Freedom): A Collection of Contemporary Nordic Artists Writings (with Katya Sander) (2001). Sheikh lives and works in Berlin and London.

Staci Bu Shea is curator, schrijver en spreker. Door een focus op hoe we met elkaar omgaan, onderzoekt Bu Shea praktijken en representaties van het sociale leven in kunst, instellingen, activisme en het dagelijks leven. Sinds 2017 is Bu Shea curator bij Casco Art Institute: Working for the Commons, Utrecht. Daar ontwikkelde Bu Shea samen met Rizvana Bradley Poetics of Living, een langlopend studietraject over niet-normatieve manieren van samenleven in het licht van snel veranderende discoursen rondom seksualiteit, gezondheid, gemeenschapsleven en de dood. Bu Shea was curator van Heroic in its ordinariness, Crisp Ellert Art Museum, St. Augustine, 2019; co-curator van Barbara Hammer: Evidentiary Bodies, Leslie Lohman Museum of Gay & Lesbian Art, New York, 2017; en curator van Emphasis Repeats*, Hessel Museum of Art, Annandale-on-Hudson, 2016. Bu Shea woont en werkt in Utrecht.

Aan de praktijk van onderzoeker, curator, redacteur en kunstenaar Reem Shilleh ligt een langdurig onderzoeksproject ten grondslag naar militante en revolutionaire beeldpraktijken in Palestina, de Palestijnse diaspora en het Palestijnse solidariteitsnetwerk. Recentelijk was Shilleh onder meer curator van het filmprogramma The Space Between: The Invocation, MMAG Foundation, Amman, 2019; de onderzoekstentoonstellingen Desires into Fossils: Monuments Without a State, Khalil Sakakini Cultural Center, Ramallah, 2017; en de filmcollage Perpetual Recurrences, Qalandiya International, Ramallah, 2016, in opdracht van de A. M. Qattan Foundation. Ze is medeoprichter van Subversive Film, een curatorieel onderzoekscollectief dat in 2011 werd opgericht. Subversive Film werpt nieuw licht op historische werken die gerelateerd zijn aan Palestina en de regio, ondersteunt filmconservering en onderzoekt de praktijk en de gevolgen van archiveren. Shilleh woont en werkt in Brussel en Ramallah.

Beeldend kunstenaar Urok Shirhan werkt op het snijvlak van performance, beeldende kunst en kritische theorie en verkent de politiek van beeld, geluid en stem in relatie tot macht en affect. In haar projecten spelen gevonden materialen en autobiografische verhalen vaak een rol. In haar meest recente onderzoek verkent Shirhan de stem en de tong in relatie tot taal, fonetiek, ontheemding en assimilatie. Shirhan bezit een MA van Goldsmiths University of London, Londen en een BFA van de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam. Shirhans werk werd onlangs getoond bij Onassis Stegi, Athene, 2020; MoMA PS1, New York, 2019–2020; TENT, Rotterdam, 2019; AUB Art Galleries, Beirut, 2017–2018; Nottingham Contemporary, Nottingham, 2017; Moscow International Biennale for Young Art, Moskou, 2016; en Frascati Theater, Amsterdam, 2016. Shirhan woont en werkt in Utrecht.

Artiest Timur Si-Qin’s heeft interesse in de evolutie van cultuur, de dynamieken van cognitie en contemporaire filosofie. Door deze interesses samen te voegen creëert hij alternatieve soorten van omgevingskunst. Zijn werk daagt algemene begrippen uit over het organische versus het synthetische, het natuurlijke versus het culturele, het menselijke versus het niet-menselijke en andere dualisme’s die centraal staan in het westerse bewustzijn. Si-Qin’s lange-termijn meta-project is het voorstel van een nieuwe seculair geloof in het licht van klimaatverandering, globale pandemieën en de vermindering van biodiversiteit, genaamd New Peace. Middels New Peace wordt individueel werk verzameld en samengebracht tot een hyper-verspreid en gemerkt ecosysteem van betekenisgevers. Si-Qin haalt inspiratie uit uiteenlopende disciplines zoals de antropologie van religie, marketing psychologie en nieuwe materialistische filosofie, en ziet spirilitualiteit als culturele software die in staat is tot vergaande interventie wat betreft gedrag en politiek. Si-Qin is van Duitse en Mongools-Chinese afkomst, en groeide op in Berlijn, Beijing en het zuidwesten van de Verenigde Staten. Voorbeelden van recente locaties waarop zijn werk werd tentoongesteld zijn Von Ammon Co., Washington, DC; Riga Biennial of Contemporary Art 2, Riga; 2019 Asian Art Biennale, Taichung City; 5th Ural Industrial Biennale of Contemporary Art, Ekaterinburg; UCCA Center for Contemporary Art, Beidaihe; Spazio Maiocchi, Milaan; The Highline, New York; en Magician Space, Beijing. Si-Qin woont en werkt in New York. 

Tiffany Sia is een kunstenaar, filmmaker en schrijver. Ze is de oprichter van Speculative Place, een experimentele, onafhankelijke projectruimte in Hong Kong die een plek biedt aan bewoners van de stad, die werken met film, geschrift of beeldende kunst. Sia ontving the George C. Lin Emerging Filmmaker Award (2021), en doceert momenteel als adjunct-professor aan The Cooper Union for the Advancement of Science and Art, New York. Ze woont en werkt in New York. 

Anitha Silvia is een cultureel activist. Ze werkt als onderzoeksassistent voor Marco Kusumawijaya’s boek Cities in Indonesia: Introduction for Common People, is lid van Indonesia Netaudio Forum en Kwangsan Kunstkring, en manager van de band Silampukau. Ze is geïnteresseerd in wandelen als een manier om meer te weten te komen over stedenbouw. Haar laatste wandeling brengt traditionele coffeeshops, traditionele markten en straattypologieën in Surabaya in kaart. Haar onderzoeksvoorstel voor het fellowshipprogramma richt zich op de markt van Kebalen Barat, een openluchtmarkt die wordt gedomineerd door vrouwen als verkopers en kopers langs de Kebalen Barat-straat in Surabaya, en stelt de volgende vragen: hoe definiëren de verkopers de huiselijke en openbare ruimte die van de markt van Kebalen Barat een gemeenschappelijke ruimte maken? Hoe staan de strategieën en tactieken van de verkopers op de markt van Kebalen Barat tegenover de formele regels van het stadsbestuur? Enkele van haar recente projecten: Novembre Numérique: Flux de Memoire, Indonesia, 2020; Indonesia Netaudio Festival #3, Yogyakarta, 2018; Pertigaan Map, Surabaya, 2016; Ayorek!, Surabaya, 2013-2016. Anitha Silvia woont en werkt in Surabaya en maakt deel uit van de GUDsel (Gudskul), Jakarta tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Denise Ferreira da Silva is een kunstenaar en theoreticus. Ze is Professor en Directeur van het Institute for Gender, Race, Sexuality, and Social Justice bij de University of British Columbia, Vancouver. Ze heeft onder andere de monografie Toward a Global Idea of Race (2007) en het geredigeerde boek Law, Race, and the Postcolonial – A Handbook (2015) gepubliceerd. Haar artistieke werk omvat samenwerkingen zoals de films Serpent Rain (met Arjuna Neuman, 2016) en From Left to Right (met Wendelien van Oldenborgh, 2014), evenals evenementen en teksten die onderdeel zijn van her Poethical Readings-praktijk (met Valentina Desideri). Ferreira da Silva woont en werkt in Vancouver.

Martin M. Šimečka is a journalist, writer and lector at Socrates institute, where he leads a workshop After-november history of Slovakia. He grew up in a family of a philosopher and a significant dissident during the comunist regime. Therefore he was banned from his studies, so he attended apprentice training centre at Slovnaft (oil refinery). Till 1989 he went through many professions; he was a male nurse, shopkeeper, life guard or a stoker. After the revolution he founded Archa publishing house, three years later he was leading Domino Forum weekly. Since 1999 he worked as a chief editor of SME daily paper, till 2006 when he abdicated his function. For two years he was a chief editor of czech Respekt magazine, where he continued to work till 2016. In present he is a editor and writer of commentaries at Denník N.

Gesyada Siregar is curator, schrijver en kunstorganisator. Ze is de vakcoördinator voor Articulation & Curation bij GUDSKUL: Contemporary Art Collectives and Ecosystem Studies in Jakarta, Indonesië. Ze heeft interesse in het ondersteunen van jonge kunstenaars, het herlezen van Indonesische kunstteksten uit de periode 1940 – 1990, en hoe ze deze met elkaar kan verweven. Ze verkent graag archieven, astrologie, ervaringsverhalen, games, media en publieke programmering als kunstpedagogische module. Enkele van haar recente tentoonstellingen, publicaties en projecten zijn GUDSKUL’s Articulating FIXER 2021: An Appraisal of Indonesian Art Collectives in the Last Decade (2021); Within Square, Ruang Dini, Bandung, 2021; The Array of Clichéd Types, RURU Gallery, Jakarta, 2020; Projected Local Image, Selasar Sunaryo, Bandung, 2020; GUDSKUL’s Collective as School Workbook voor de kunstgalerij van  York University, Toronto (2020); Instrumenta – International Media Arts Festival: Machine/Magic & Sandbox, National Gallery of Indonesia, Jakarta, 2019 – 2018; Jakarta Arts Council’s Paintings Collection: Theoryless Paintings, Galeri Cipta III, Jakarta, 2017; Indonesian Visual Art Heritage Book: Cap Go Meh – S. Sudjojono voor het ministerie van onderwijs en cultuur van Indonesië (2017); en Mode of Liaisons – Japan Foundation’s Condition Report ‘What is Southeast Asia?’, Bangkok Art and Culture Centre, Bangkok, 2017. Ze is ook medeorganisator van Kelas Bareng – maandelijks online gezamenlijk lesprogramma van GUDSKUL, Städelschule in Duitsland, blaxTARLINES KUMASI in Ghana en Nordland kunst- og filmhøgskole in Noorwegen. Ze woont en werkt in Depok en Jakarta, en is medecoördinator van de GUDsel (Gudskul), Jakarta, tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Bev Skeggs is a sociologist whose work intersects with the areas of women’s studies and cultural studies. Since 2004, she is Professor of Sociology at Goldsmiths College, University of London, London, having previously taught at the University of Worcester; Keele University; the University of York; and the University of Manchester. Since 2013, Skeggs has been an Economic and Social Research Council Professorial Fellow, for which she is carrying out research on “A Sociology of Values and Value.” Her research interests consolidate around the issues of value and values and focus on class, media and cultural formations, violence and sexuality, feminist and poststructuralist theory, Pierre Bourdieu and Karl Marx, and spatial formations. In addition to publishing widely in journals such as the British Journal of Sociology, Media, Culture and Society, and The Sociological Review—the latter of which she is joint managing editor—her recent books include: Reacting to Reality Television: Performance, Audience and Value (2012) (with Helen Wood); Class, Self, Culture (2004); Feminism After Bourdieu (2004) (with Lisa Adkins); Sexuality and the Politics of Violence and Safety (2004) (with Leslie Moran); Formations of Class and Gender: Becoming Respectable (1997); Feminist Cultural Theory: Production and Process (1995); and Issues in Sociology: The Media (1992) (with John Mundy). Skeggs lives and works in London. [Last updated 2015]

Henk Slager focust zich op onderzoek en beeldende kunst. Hij is hoofd van MaHKU Utrecht Graduate School of Visual Art and Design, Utrecht en was in 2006 mede-initiatiefnemer van het European Artistic Research Network (EARN), een netwerk dat de gevolgen van artistiek onderzoek op kunsteducatie onderzoekt door middel van symposia, expertmeetings en presentaties. Vanuit dezelfde focus op artistiek onderzoek publiceerde hij in 2015 The Pleasure of Research dat een overzicht is van onderwijs- en tentoonstellingsprojecten tussen 2007 en 2014. Tevens ontwikkelt hij zelf verschillende tentoonstellingsprojecten, zoals The Utopia of Access, 2de Onderzoekspaviljoen, 57ste Biënnale van Venetië, Venetië, 2017; Timely Meditations, 5de Guangzhou Triënnale, Guangzhou, 2016; Experimentality, 1ste Onderzoekspaviljoen, 56ste Biënnale van Venetië, Venetië, 2015; Aesthetic Jam, Project Taipei Biënnale, Taipei, 2014; Offside Effect, 1ste Tbilisi Triënnale, Tbilisi, 2012; Doing Research, uitgave voor dOCUMENTA (13), Kassel, 2012; As the Academy Turns, Manifesta 8 Collaborative, meerdere locaties, 2010; Translocalmotion, 7de Shanghai Biënnale, Shanghai, 2008 en Nameless Science, Apex Art, New York, 2009. Slager woont en werkt in Amsterdam en Utrecht.

Margo Slomp is kunsthistoricus en docent kunsttheorie aan het Frank Mohr Instituut, Hanzehogeschool Groningen. Momenteel doet ze promotieonderzoek naar interculturele uitwisseling binnen hoger kunstonderwijs aan de Hanzehogeschool, Groningen. Voorheen was Slomp tutor en coördinator aan Academie Minerva, Hanzehogeschool Groningen, en werkte als onafhankelijk adviseur voor gemeenten en organisaties als SKOR (Stichting Kunst en Openbare Ruimte). Slomp woont en werkt in Groningen.

Dr. Marquard Smith is academicus, curator, programmamaker, oprichter en hoofdredacteur van Journal of Visual Culture en programmaleider van de master Museums & Galleries in Education aan UCL Institute of Education, Londen. Als curator ontwikkelde hij onder meer How to Construct a Time Machine, MK Gallery, Milton Keynes, 2015; Jordan McKenzie: An Englishman Abroad, Sabanci University Kasa Gallery, Istanbul, 2014 en The Global Archive, Hanmi Gallery, London, 2012. Smith schrijft over artistiek onderzoek, praktijkgericht onderzoek, archieven, kunstonderwijs en recentelijk ook over experimentalisme in MaHKUscript: Journal of Fine Art Research. Hij is auteur, redacteur en co-redacteur van meer dan twintig boeken en thema-uitgaven van tijdschriften, waaronder: What is Research in the Visual Arts? Obsession, Archive, Encounter (met Michael Ann Holly, 2009); Visual Culture Studies: Interviews with Key Thinkers (2008); The Erotic Doll: A Modern Fetish (2014); The Prosthetic Impulse: From a Posthuman Present to a Biocultural Future (met Joanne Morra, 2007) en Stelarc: The Monograph (2005). Smith woont en werkt in Londen.

Performance, installatie- en bewegingskunstenaar en docent Joy Mariama Smith geeft les aan de SNDO-School for New Dance Development, Academie voor Theater en Dans, Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, Amsterdam. Smiths werk focust op vraagstukken rondom zichtbaarheid, geprojecteerde identiteiten en zelfrepresentatie in verschillende contexten en onderzoekt het samenspel tussen lichaam en culturele, sociale en fysieke omgeving. Hun* dans, performance en installaties creëert ruimtes waar het onderscheid tussen toeschouwer en deelnemer vervaagt en bezoekers worden aangemoedigd om stil te staan bij de manier waarop zij met ruimte omgaan. Smiths werk is internationaal getoond, onder meer bij Freedom of Movement, Stedelijk Museum, Amsterdam, 2018; If I Can’t Dance Edition VI – Event and Duration, Amsterdam, 2016; SoLow Festival, Philadelphia, 2015; en Ponderosa, Stolzenhagen, 2013. Smith woont en werkt in Den Haag.

Ruth Sonderegger (born 1967) is Professor of Philosophy and Aesthetic Theory at the Academy of Fine Arts Vienna. From 2001 to 2009 she worked as Associate and Full Professor in the Philosophy Department of the University of Amsterdam. In 1998 she completed her PhD in Philosophy at the Free University Berlin. Since 2004 she has been a member of the editorial staff of Krisis: Tijdschrift voor actuele filosofie [Crisis: Journal for Contemporary Philosophy]. Her research centers on the history and systematics of the concept of critique in philosophy and other disciplines, and examines art as a possible form of critique. She is the co-editor of, amongst others, Conceptions of Critique in Modern and Contemporary Philosophy (2012) and Golden Years: Queere Subkultur zwischen 1959 und 1974 (2006). She is also the author of Für eine Ästhetik des Spiels: Hermeneutik, Dekonstruktion und der Eigensinn der Kunst (2000). She lives and works in Vienna. [Last updated 2012]

Ana Naomi de Sousa is an independent
documentary filmmaker and journalist. She is the director of The Architecture of Violence; Hacking Madrid;
Angola, Birth of a Movement; and Guerrilla Architect. As an in-house
producer for Al Jazeera English, she
worked in the Americas, the Middle East and Africa. Her work is concerned with
activism, memory, architecture, geography, and popular culture. She writes for Al Jazeera English and The Guardian among others. For Forensic
Architecture she works on film, media, storytelling and narrative. Naomi de
Sousa lives and works in London.

Allan deSouza (born 1958) is a multimedia artist whose work often interpolates canonical aspects of history examining both real and imaginary effects. Recent exhibitions include: Painting Redux, Talwar Gallery, New Delhi, 2012; The World Series, SF Camera Work, San Francisco, 2012; and His Masters’ Tools, Fowler Museum, Los Angeles, 2011. deSouza lives and works in San Francisco. [Last updated 2013]

Thiago de Paula Souza maakt deel uit van het curatoriele team van de 10e Biënnale van Berlijn, getiteld We Don’t Need Another Hero, 2018. Hij heeft een masteropleiding Kunstgeschiedenis gevolgd aan de universiteit van Campinas, UNICAMP, Campinas, werkte als docent bij Museu Afro Brasil, São Paulo (2014-2016), en co-cureerde de tentoonstelling Living On – In Other Words on Living?, Academie van Schone Kunsten, Wenen, Wenen, 2016. Bij de 32e Biënnale van São Paulo sloot de Paula Souza zich aan bij het Accra Study Days team, en was hij tevens onderdeel van Biënnales’ Oficina de Imaginação Política (politieke verbeelding workshop). Tevens is hij curator van de tentoonstelling Tony Cokes: To Live as Equals, 28 februari–17 mei 2020 bij BAK. Hij heeft samengewerkt met lanchonette.org, een door kunstenaars geleid cultureel platform gericht op dagelijks leven en progressieve acties in hedendaagse steden met São Paulo als referentiepunt, en co-creëerde We Cannot Build What We Cannot First Imagine, een visionair platform dat werk en perspectieven van geracialiseerde kunstenaars en denkers samenbrengt. De Paula Souza is geïnteresseerd in de manier waarop bepaalde gemeenschappen deelnemen aan de deconstructie van hegemonische lezingen van geschiedenissen.

Camila Sposati is kunstenaar en werkt met beeldhouwkunst, installatie, fotografie en projectie. Door elementen van geologie, archeologie en chemie te combineren onderzoekt ze in haar werk processen op zowel microscopische als mondiale schaal, zoals de groei van kristallen in laboratoria of de geologische veranderingen van de aardkorst. Ze behaalde haar master in de beeldende kunsten aan Goldsmiths, University of London, Londen en was in 2016 resident aan M4gastatelier, Amsterdam. Recente tentoonstellingen en biënnales zijn onder meer: 10de Mercosul Biënnale, Porto Alegre, 2015; Se Liga – Arte, Ciência e Imaginação, Centro Cultural Banco do Brasil, Rio de Janeiro, 2015; 3de Bahia Biënnale, Salvador, 2014; Tomie Ohtake–Correspondências, Instituto Tomie Ohtake, São Paulo, 2013 en Earth’s Earth, Eleven Rivington Gallery, New York, 2013. Sposati woont en werkt in São Paulo.

Whitney Stark is een theoreticus en facilitator die werkt met alternatieve pedagogiek en organisatorische praktijken, theorie en het gebied van kunst om relevante modellen van samenzijn op minder onderdrukkende manieren te verfraaien. Stark is curator van het Fellowship Program bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, werkt mee aan BAKs huidige traject Propositions for non-fascist living (2017–doorlopend), en is onderzoeker gender studies binnen het Institute for Cultural Inquiry, Universiteit Utrecht, Utrecht. Starkbegeleidt verschillende workshops en trainingen over kwesties met betrekking tot gender en raciale onderdrukkingen, anti-onderdrukkende faciliterings- en organisatiepraktijken, collectief schrijven, feministische new materialisms, veiligere ruimtes, kritische mediaproductie en het werken met overlevenden van seksueel geweld op plekken zoals het BAK Summer School, BAK, Bratislava en Utrecht, 2017–2019; Santa Monica, Barcelona, ​​2017; Tate Modern, Londen, 2016; evenals met activistische collectieven, groepen jongeren, NGO’s en internationale conferenties. Starks curricula en andere vormen van schrijven en video zijn gepubliceerd in academische tijdschriften, studieboeken en nieuwssites. Starkwoont in Amsterdam en werkt in Utrecht.

Kerstin Stakemeier (born 1975) is a writer and organizer. She currently works in a Berlin-based gallery and is a researcher in Theory at the Jan van Eyck Academy, Maastricht. Stakemeier is also completing her PhD in the History of Art at University College, London. Most of her practice is realized in collaboration with others, often with Christiane Ketteler and Johannes Paul Raether. From 2007 to 2008 she ran the Space for Actualization, Hamburg together with Nina Köller, working together with artists, musicians, and writers to actualize fragments of the past. Stakemeier’s writings are published in magazines such as Afterall, Jungle World, Phase 2, and Texte zur Kunst. She is currently working on reformulations of realism as a take on artistic production. Stakemeier lives and works in Berlin and Maastricht. [Last updated 2009]

Hito Steyerl (Berlijn) is een kunstenaar en schrijver die zich in haar werk met behulp van documentairefotografie en –video richt op feminisme en militarisering, en op de snelle toename en verspreiding van beelden en kennis die digitale technologie teweegbrengt. Haar werk bestaat uit film, essays, en installaties. Ze heeft onder meer gedoceerd aan Goldsmiths College, Londen en het Center for Curatorial Studies, Bard College, Annandale-on-Hudson, NY. Een bloemlezing van haar essays is verschenen als The Wretched of the Screen (2012). Solotentoonstellingen zijn onder meer: Hito Steyerl, ICA, Londen, 2013; focus: Hito Steyerl, The Art Institute Chicago, 2012−2013 en Hito Steyerl, e-flux, New York, 2011.

Nora Sternfeld is een educator en curator. Sinds oktober 2020 is zij Professor aan de University of Fine Arts Hamburg, Hamburg. Van 2018–2020 was zij Documenta Professor aan de  Kunsthochschule Kassel, Kassel, en van 2012–2018 Professor of Curating and Mediating Art aan Aalto University, Espoo. Sternfeld is Codirecteur van het /ecm Masterprogramma Exhibition Theory and Practice van de University of Applied Arts Vienna, Wenen; lid van het  kernteam van het netwerk schnittpunkt. ausstellungstheorie & praxis; medeoprichter en lid van trafo.K, een kantoor voor kunst, educatie en kritische kennisproductie, Wenen; en sinds 2011 is zij lid van freethought, een platform voor onderzoek, educatie en productie. Als lid van freethought was zij tevens een van de artistiek directeurs van de Bergen Assembly, Bergen, 2016. Ze publiceert teksten over hedendaagse kunst, tentoonstellingen, de politiek van geschiedenis, educatietheorie en antiracisme.  Sternfield woont en werkt in Vienna, Kassel en Hamburg. 

Pelin Tan is socioloog en kunsthistoricus. Ze was universitair hoofddocent en vice-decaan aan de Architectuurfaculteit, Mardin Artuklu Universiteit, Mardin. In 2016 was ze gast-hoofddocent aan PolyU School voor Design, Hong Kong. Als lid van het Artıkişler Collective en The Silent University is Tan betrokken bij kunst- en architectuurprojecten gericht op stedelijk conflict, territoriale politiek en arbeidsomstandigheden. Ze nam onder meer deel aan de Oslo Architectuur Triënnale, Oslo, 2016; Cyprus Paviljoen, Architectuurbiënnale Venetië, Venetië, 2016; Istanbul Biënnale, Istanbul, 2015 en 2007; Biennale de Montréal, Montreal 2014; en de Lissabon Architectuur Triënnale, Lissabon, 2013. Tan leeft en werkt in Mardin.

Mladen Stilinović (born 1947) is a multimedia artist who frequently employs everyday materials in his work, bringing into focus the interconnection of politics, language, artistic production, and daily life. Recent exhibitions include: Dear Art, Moderna Galerija Ljubljana, Ljubljana, 2012; How Much Fascism?, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2012; Zero for Conduct, Museum of Contemporary Art, Zagreb, 2012; and Sing!, Ludwig Museum, Budapest, 2011. Stilinović lives and works in Zagreb. [Last updated 2013]

Igor Stokfiszewski is een onderzoeker, activist, journalist en kunstenaar. Hij is deel van het team van Political Critique (Krytyka Polityczna) en DiEM25, auteur van Zwrot Polityczny (Politieke Omwenteling) (2009), redacteur van Culture and Development: Beyond Neoliberal Reason (2017) en co-redacteur van onder andere het boek Build the City: Perspectives on Commons and Culture (2015).

Stranded FM is een online radiozender, opgericht in 2015. Stranded FM streeft ernaar de (nog) onbekende Utrechtse muziekscene een podium te geven en het bredere culturele landschap te verbinden, onder meer door vijf dagen per week online radioshows te maken. Daarnaast organiseert Stranded FM regelmatig randevenementen op verschillende locaties in de stad en hosten ze podia op (nationale) festivals. Naast muziek, gaat Stranded FM sociale partnerships aan met een breed scala aan Utrechtse progressieve culturele organisaties, zoals Kapitaal, BAK, basis voor actuele kunst, Casco Art Institute, De Voorkamer en Stichting Seguro. Stranded FM werkte met BAK samen binnen de context van What is the City But the People?, Utrecht, 2018; en Propositions #1: What We Mean, Utrecht, 2017. Stranded FM is gevestigd in Utrecht.

Interview en introductie door Irene Calabuch Mirón en Sanne Karssenberg (BAK)

Superuse Studios is een architectenbureau gevestigd in Rotterdam dat werkt vanuit een circulaire ontwerpfilosofie. De bestaande omgeving vormt daarbij het uitgangspunt en de ontwikkeling van een gebouw wordt gezien als één van de waardevolle uitkomsten van een circulair proces. In de praktijk van Superuse Studios is hergebruik een integrale ontwerpstrategie. Dit hergebruik omvat bouwmaterialen, maar ook energietoevoer, menselijke mogelijkheden, water, vervoer en voedsel. Projecten beginnen met het onderzoeken en in kaart brengen van de verschillende lagen, zoals bestaande locatie, omgeving en energiebronnen. Het onderzoeken van de onderlinge samenhang leidt tot een ontwerp waarin de verschillende aspecten zijn verenigd en dat aansluit bij de bestaande omgeving. Vanuit deze circulaire visie ontwikkelt Superuse Studios strategieën voor steden en gebieden. Recente projecten zijn onder meer de Airport Library Schiphol, Amsterdam, 2018; en broedplaats Blue City, Rotterdam, 2017.

Alex Supartono (geboren 1972) is schrijver en kunstcriticus en heeft gestudeerd aan de Driyarkara School of Philosophy in Jakarta, Indonesië. Momenteel geeft hij lezingen aan het departement fotografie van het Jakarta Art Institute. Supartono was curator van verschillende tentoonstellingen (selectie): Another Asia: Photography from South and South East Asia, Noorderlicht Fotofestival, Groningen, 2006; Raut Pusaran, Raut Hayat (Faces of Survivors: Portraits from Aceh), GoetheHaus, Jakarta, 2005; Neo-Documentary Recovering Identity, Japan Foundation, Jakarta, 2003; en publiceerde verschillende artikelen: “Original Photocopy: The History of Indonesian Photography”, Another Asia: Photography from South and South East Asia (tentoonstellingscatalogus, 2006) en “The challenge of Elaborating Ideas: Advances in Current Indonesian Photography”, Art & Thought Journal, vol. 3 (2004). Supartono woont en werkt in Jakarta.

Interview en introductie door Irene Calabuch Mirón en Sanne Karssenberg (BAK)

Kuba Szreder is a graduate of sociology at Jagiellonian University Krakow. He works as an “independent” curator, and his interdisciplinary curatorial projects combine artistic practices with critical examination of society. In 2009, together with Bęc Zmiana Foundation and other colleagues, he initiated Free/Slow University of Warsaw. His theoretical research reflects upon the apparatuses of contemporary artistic production and their socio-economic context. In the Summer of 2015, he was awarded a practice-based PhD from Loughborough University School of the Arts. His thesis scrutinizes economic and governmental aspects of project-making and their impact on an “independent” curatorial practice. Kuba Szreder is based in London and Warsaw. [Last updated 2015]

G.M. Tamás is a philosopher and writer. He was elected Director of the Institute of Philosophy of the Hungarian Academy of Sciences 1991–1995, and taught for two years at the University of Budapest. He has held visiting appointments at various institutions, including Columbia University, New York; Oxford; École des Hautes Études en Sciences Sociales; Wissenschaftskolleg zu Berlin; Georgetown; Yale; and the New School, New York. His work focuses on political philosophy and political theory, and he is known as a radical Left-wing figure and activist. He has published widely, his work has been translated into fourteen languages. Selected publications include: Kommunismus nach 1989 (2015); Postfascism şi anticomunism (2014); Innocent Power (2012); Telling the Truth about Class (2006); Les Idoles de la tribu (1989); and L’Oeil et la main (1985). Tamás lives and works in Budapest. [Last updated 2016]

Koki Tanaka is een kunstenaar die met zijn installaties, interventies, foto’s en video’s beoogt een perspectiefverandering op alledaagse situaties teweeg te brengen. Een van zijn recente projecten is Provisional Studies: Workshop #7 How to Live Together and Sharing the Unknown, Skulptur Projekte, Münster, 2017. Tanaka woont en werkt in Kyoto.

Althea Thauberger (geboren 1970) is kunstenaar en studeerde fotografie aan de Concordia University, Montréal, en beeldende kunst aan de University of Victoria, Victoria. Thaubergers foto’s, films, video’s en performances zetten aan tot reflectie op zowel zelfdefinitie, vervreemding, gemeenschap en dwang binnen ‘natuurlijke’ werelden, als op werkelijke of fictieve sociale/politieke structuren. Recente tentoonstellingen: Exponential Future, Belkin Gallery, UBC, Vancouver, 2008; John Connelly Presents, New York, 2007; Künstlerhaus Bethanien, Berlijn, 2006; Kunstverein Wolfsburg, Wolfsburg, 2006; Art Gallery of Nova Scotia, Halifax, 2006; The Peninsula, Singapore History Museum, Singapore, 2006; Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen, 2005; en Berkeley Art Museum, Berkeley, 2005. Thauberger woont en werkt in Berlijn en Vancouver.

Founded in 1963, Bread and Puppet Theater is one of the oldest nonprofit, independent theater companies in the US. They perform all over the world, particularly in the open air—in public parks and on the streets— under the slogan “Cheap Art and Political Theater”

Ovidiu Ţichindeleanu (geboren 1976) is filosoof en cultureel theoreticus. Na studie in filosofie in Cluj, Straatsburg en Binghamton, promoveerde hij in 2008 in de filosofie met het proefschrift The Graphic Sound. An Archeology of Sound, Technology and Knowledge at 1900, momenteel in voorbereiding voor publicatie in het Engels. Hij is redacteur van het tijdschrift Idea Arts + Society en coördinator van de Panopticon Collection van de IDEA uitgeverij. Daarnaast is hij lid van de Decolonial Thinking onderzoeksgroep aan Binghamton University, New York en medeoprichter van het Roemeense Indymedia platform. Recente publicaties zijn, onder andere: Romanian Revolution Televised. Contributions to the Cultural History of Media (red., met Konrad Petrovszky, 2009) en The Anticommunist Illusion (red., met Vasile Ernu, Costi Rogozanu en Ciprian Şiulea, 2008). Ţichindeleanu woont en werkt in Cluj.

Sissel Tolaas is geurontwerper, geurtheoreticus, kunstenaar, chemicus en onderzoeker. Met een multidisciplinaire achtergrond in scheikunde, taalkunde en beeldende kunst onderzoekt Tolaas de diverse aspecten van het onderwerp geur. Hier componeert ze provocerende geuren om het geheugen te stimuleren, een plek te creëren, seizoensinvloeden vast te leggen en emotionele en intellectuele reacties op te wekken. In 2004 richtte ze het SMELL RE_searchLab op. Het laboratorium, gelegen in Berlijn, maakt deel uit van de studio van Tolaas; een werkruimte waar interdisciplinaire projecten worden ontwikkeld, onderzocht en uitgevoerd. In een poging om het vocabulaire van reukzin categorisch te herschrijven, heeft Tolaas ook een nieuwe ‘neustaal’ ontwikkeld, NASALO genaamd. Haar onderzoek heeft nationale en internationale erkenning gekregen, zoals een eervolle vermelding bij Ars Electronica in Linz en de Synthetic Biology / Synthetic Aesthetics Award van Stanford en de Universiteit van Edinburgh. Haar meest recente solotentoonstelling is RE______ in Astrup Fearny Museet in Oslo, 2021. Ze woont en werkt in Berlijn.

Milica Tomić (born 1960) is an artist who in her work researches, unearths, and makes public issues of political violence, memory, and trauma, attending particularly to tensions between personal experience and media-constructed images. She is a co-founder of the Yugoslav art/theory group Grupa Spomenik [Monument Group] and of the international platform Yugoslav Studies and Working Group Four Faces of Omarska. Recent exhibitions include: 10th Sharjah Biennial, Sharjah, 2011; and Milica Tomić, Museum of Contemporary Art, Belgrade, 2010. Tomić lives and works in Belgrade. [Last updated 2012]

Jalal Toufic (born 1962) is a thinker and a mortal to death. Since 2007 he is Professor at the Department of Communication Design at Kadir Has University, Istanbul. Previously he has taught at the University of California at Berkley, Berkeley, the California Institute of the Arts (CalArts), Valencia, the University of Southern California (USC), Los Angeles, and in Amsterdam at Das Arts and at the Rijksakademie. He is the author of The Withdrawal of Tradition Past a Surpassing Disaster (2009); Undeserving Lebanon (2007); ‘Ashura’: This Blood Spilled in My Veins (2005); Two or Three Things I’m Dying to Tell You (2005); Undying Love, or Love Dies (2002); Forthcoming (2000); Over-Sensitivity (1996; 2nd ed., 2009); : An Uneasy Essay on the Undead in Film (1993; 2nd ed., 2003); and Distracted (1991; 2nd ed., 2003). He also co-edited special Discourse issues. Toufic lives and works in Istanbul. [Last updated 2009]

Airi Triisberg is an art worker based in Tallinn. Her activities include writing, curating, and organizing. She is interested in the overlapping fields between political activism and contemporary art practices; issues related to gender and sexualities; collective working methods; self-organization; and struggles against precarious working conditions in the field of art and beyond. Between 2010–2012, she was member of an art workers’ network in Estonia that initiated public debates around working conditions in the local art field. Her recent projects include Get Well Soon!, 2015, an exhibition about illness and society, and Art Workers – Material Conditions and Labour Struggles in Contemporary Art Practice (2015), a publication co-edited with Minna Henriksson and Erik Krikortz. [Last updated 2015]

Stefanos Tsivopoulos (Athene) is een kunstenaar die beeldende kunst heeft gestudeerd aan de Superior Academy in Athene, de Gerrit Rietveldacademie en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Zijn werk behandelt collectief en individueel geheugen en noties van publiek discours. Solotentoonstellingen zijn onder meer: History Zero, MuCEM, Marseille 2014; History Zero, Grieks Paviljoen, 55ste la Biennale di Venezia, International Art Exhibition, Vennetie 2013; The Future Starts Here, Eleourgio Oil Factory, Elefsina, 2012; Borrowed Knowledge, ISCP, New York 2011. Groepstentoonstellingen zijn onder meer: Amnesialand, Kalfayan Galleries Cologne Art Fair, Keulen 2014; The Invisible Hand: Curating as Gesture, 2nd CAFAM Biënnale, Beijing 2014; Rencontres Internationales, Haus Der Culturen Der Welt, Berlijn 2013; Invisible Monuments, La Galerie, Contemporary Art Centre, Parijs 2012.

Mona Vâtâmanu (geboren 1968) en Florin Tudor (geboren 1974) zijn kunstenaars en werken samen sinds 2000. Hun artistieke praktijken bestaan uit film, fotografie, schilderkunst, performance en locatiegebonden projecten. In het kader van hun tentoonstelling Surplus Value bij BAK, basis voor actuele kunst (06.09–09.11.2009) namen Vâtâmanu en Tudor deel aan BAK’s Research-in-Residence programma in 2009. Eerdere residencies zijn: FRAC|Nord – Pas de Calais, Duinkerken (2008); Zachęta National Gallery of Art, Warschau (2008); Kunstraum Kreuzberg/Bethanien, Berlijn (2006); en Project Room, Ludwig Museum, Boedapest (2003). Recente solotentoonstellingen zijn: Graphisches Kabinett, Secession, Wenen (komend najaar, 2009); Appointment with History, Lombard-Freid Projects, New York, 2008; August, Andreiana Mihail Gallery, Boekarest, 2008; Living Units, Mercer Union, Toronto, 2008; en Re-animating the city, Cooper Gallery, Dundee, 2006. Recente groepstentoonstellingen zijn: Liquid times, Westfälischer Kunstverein, Münster (komend najaar, 2009); Pièces de résistance: Forms of Resistance in Contemporary Art, Kunstmuseum Thun, Thun (komend najaar, 2009); Nothing is worth more than this day, Andreiana Mihail Gallery, Boekarest, 2009; Blind Spots, Akademie der bildenden Künste Wien, Wenen, 2009; Sounds and Visions, Tel Aviv Museum of Art, Tel Aviv, 2009; 5th Berlin Biennial, Kunst-Werke Institute for Contemporary Art, Berlijn, 2008; Art as Gift, Periferic Biennial 8, Iaşi, 2008; Like an Attali Report, but different. On fiction and political imagination, Kadist Art Foundation, Parijs, 2008; Since we last spoke about monuments, Stroom Den Haag, Den Haag, 2008; Dada East? Romanian Context of Dadaism, Zachęta National Gallery of Art, Warschau, 2008; Atomized, De Veemvloer, Amsterdam, 2008; Low-Budget Monuments, 52nd Venice Biennial, Romanian Pavilion, Venetië, 2007; The Building Show, Exit Art Gallery, New York, 2007; Der Prozess, Collective memory and social history, Prague Biennale 3, Praag 2007; en How to Do Things? In the Middle of (No)where…, Kunstraum Kreuzberg/Bethanien, Berlijn, 2006. Daarnaast nemen de kunstenaars regelmatig deel aan verschillende festivals en vertoningsprogramma’s en stellen ze tentoonstellingen samen. Vâtâmanu en Tudor wonen en werken in Boekarest.

Dovile Tumpyte (geboren 1978) is curator en studeerde kunstgeschiedenis aan de Vilnius Art Academy, Litouwen, waar zij in 2005 haar master diploma behaalde in kunsttheorie en -kritiek. Sinds 2006 is zij curator van het Contemporary Art Information Center van het Lithuanian Art Museum. Recente projecten (selectie): iMagine, 2nd event of Preparation Programme for Young Artists Biennale in Tallinn en Vilnius, 2007; Selfobjects, Radvila Palace, Vilnius, 2006; The Shifts of Cultural Landscapes. Cities after the break: Klaipeda, Kaliningrad, Gdansk, Xth Thomas Mann festival, Nida, 2006; en Vanishing Point, ARTima gallery, Vilnius, 2006. Tumpyte woont en werkt in Vilnius.

Ultra-red is een internationaal geluidskunstcollectief opgericht in 1994 en bestaande uit verschillende leden die betrokken zijn bij activistische bewegingen. Protocollen voor collectief luisteren zijn leidend in de uitwisselingen tussen kunst en politieke organisatie van het collectief. Het collectief heeft gezamenlijk radio-uitzendingen, performances, opnames, installaties, teksten en acties in de publieke ruimte gecreëerd. Recente tentoonstellingen omvatten: RE:ASSEMBLY, Serpentine Gallery, Edgware Road Project, 2013; Research Under Construction: What Are the Sights and Sounds of Crisis?, Errant Bodies Gallery, Berlijn, 2012; en What is the Sound of Freedom?, Whitney Museum of American Art, Whitney Biennial, New York, 2012. Ultra-red is ontstaan in Los Angeles.

New Unions is een artistieke campagne dat samenkomsten, verspreid over het Europese continent, organiseert om huidige Europese crises het hoofd te bieden. Door de verbeelding van kunst beoogt New Unions emancipatoire krachten samen te brengen uit de domeinen van kunst, politiek en activisme om een nieuwe transdemocratische unie tot stand te brengen. Propositions #2: Assemblism is de culminatie van de samenwerking tussen BAK en New Unions in 2016.

URBED (Urbanism, Environment and Design) Ltd is een bekroond ontwerp- en onderzoeksadviesbureau gevestigd in Manchester. Het bedrijf past ecologisch en sociaal duurzaam stadsontwerp toe en ontwikkelt hulpmiddelen en methoden om hun voorstellen te verrijken door middel van zinvolle maatschappelijke betrokkenheid. De afgelopen achtjaar werkte URBED nauw samen met Homebaked Community Land Trust om te onderzoeken hoe de lokale bevolking de ontwikkeling van de buurt Anfield kon beïnvloeden. URBED heeft de lokale gemeenschap geholpen hun ontwerpen te realiseren door een reeks workshops over ontwikkelingsprocessen, esthetiek en materiaalkeuze en advies over energie- en brandstofarmoede in woningen. Andere recente URBED-projecten zijn de uitbreiding van het Hulme Community Garden Centre, Zuid-Manchester, 2018; een participatief vernieuwingsmasterplan for Gleadless Valley, Sheffield, 2019; en het lopende herontwerpen van het LGBT+ Centre van Proud Trust in het centrum van Manchester.

Extinction Rebellion (XR) is een internationale beweging die vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid inzet als weerstandsmodel in een poging om massaal uitsterven een halt toe te roepen. Sinds het ontstaan van de beweging in het Verenigd Koninkrijk in 2018 raakten ze internationaal bekend en bereikten hun ideeën tienduizenden mensen wereldwijd. XR is georganiseerd in kleine groepen die met elkaar verbonden zijn in een zich constant ontwikkelend netwerk. Groepen zijn ontstaan op verschillende plekken verspreid over de wereld, waaronder in diverse Nederlandse steden. XR neemt als uitgangspunt dat beleidsmakers er in falen hun burgers te beschermen tegen de catastrofale gevolgen van de klimaatcrisis en eist van hen dat ze de urgentie erkennen en ernaar handelen. Daarnaast eist XR Nederland een transitie naar sociale rechtvaardigheid door klimaatrechtvaardigheid. Ze stellen zich ter doel de waarden van de doe-het-zelfcultuur te integreren in een collectieve oefening, om zo samen te werken aan het opbouwen van een beweging en cultuur die regeneratief, participatief, gedecentraliseerd, artistiek en inclusief is.

Michael Uwemedimo (geboren 1972) is schrijver en curator, en een van de oprichters van het filmcollectief Vision Machine. Op dit moment is hij docent film aan de Roehampton Universiteit, Londen, waar hij tevens de leiding heeft over een filmdistributie-initiatief, unReal. Uwemedimo’s recente teksten zijn verschenen in (selectie): Fluid Screens/Expanded Cinema (2007); Building Bridges: The Cinema of Jean Rouch (2007); Jean-Luc Godard: Documents (2006); en de nog te verschijnen monografie, The Interview. Enkele projecten als curator zijn, onder andere: After the Fact, BFI Southbank, Londen, 2007; Jean-Luc Godard: A Retrospective, NFT/Tate Modern, Londen, 2001; en Possessing Vision: The Cinema of Jean Rouch, ICA, Londen, 2000. Met Vision Machine ontwikkelde hij een op performance gebaseerde historiografie van politiek geweld, en zijn huidige filmproject Flow toont een narratieve geografie van conflict en bronwinning in de Niger Delta, Nigeria. Uwemedimo woont en werkt in Londen.

BAK, basis voor actuele kunst is op zoek naar een financieel controller. In deze veelzijdige rol word jij een belangrijk onderdeel van een klein en hecht team in een vooruitstrevende creatieve organisatie in hartje Utrecht. Als financieel controller ondersteun je de organisatie bij het ‘in control’ blijven, door rapportages op te stellen en data te analyseren. Je werkt hierbij nauw samen met projectleiders en bent op financieel gebied de belangrijkste sparringspartner voor directie en management.

Denise Valentine is professioneel verhalenverteller, historisch performer, consultant en oprichter van The Philadelphia Middle Passage Ceremony & Porter Marker Project. Met haar vertelkunst onderstreept ze de kracht van verhalen om verschillen tussen mensen te overstijgen, negativiteit te transformeren en te inspireren tot hoop. Ze vertelt vergeten en verwaarloosde verhalen van de Afrikaanse Diaspora, met bijzondere aandacht voor de vroege geschiedenis van Pennsylvania. Haar workshop Historytelling verenigt archiefonderzoek, volkserfgoed en mondelinge geschiedenis om de rol van expressieve culturele kunst bij het creëren van duurzame gemeenschappen te laten zien. Momenteel werkt Valentine als programmamedewerker voor Museum of the American Revolution in Philadelphia. Ze is tevens adviseur voor het curatorenteam van de Early American Art Galleries van het Philadelphia Museum of Art, Philadelphia, die in 2020 zullen openen. Valentine woont en werkt in Philadelphia.

Cecilia Vallejos is kunstenaar en onderzoeker en heeft jarenlang gewerkt als theaterregisseur en dramaturg van op getuigenissen gebaseerde performances (2003–2014). Sinds 2011 werkt ze samen met huishoudelijk werkers van de Vakbond van Schoonmakers FNV en beeldend kunstenaar Matthijs de Bruijne om video’s en publicaties te produceren voor de aanhoudende strijd van de groep om hun werk te legaliseren.

Sarah Vanhee is een kunstenaar, performer en schrijver die werkt binnen de domeinen van de publieke ruimte en het institutionele kunstveld. Met een interesse in de aspecten van de maatschappij die verborgen worden gehouden voor het publiek, of de stemmen die tot zwijgen worden gebracht, illustreren haar werken het belang van deze stemmen en hoe ze kunnen spreken tot de kernen van maatschappijen. Vanhee’s werk daagt de vooraf vastgestelde opvattingen van mainstream media op gemarginaliseerde mensen, zoals gevangenen, uit en onthult hoe deze afschilderingen niet in lijn zijn met de realiteit. Vanhee heeft op veel verschillende plaatsen gewerkt, van theaters tot bedrijfsvergaderingen, en maakt gebruik van verschillende formats binnen haar werken. In 2007 is ze genomineerd voor de Ton Lutz Prize en kreeg ze een eervolle vermelding. Haar werk is getoond op: Kunstenfestivaldesarts, Brussel, 2018, 2016, 2014, 2013; Van Abbemuseum, Eindhoven, 2011; Centre Pompidou-Metz, Metz, 2010; en iDans, Istanbul, 2010.

Tom Vandeputte is schrijver en theoreticus. Hij leidt het masterprogramma Critical Studies aan het Sandberg Instituut en was gastdocent op King’s College in Londen, waar hij een cursus over nieuwe institutionele modellen gaf, in samenwerking met Tate Modern, Londen. Hij voltooit momenteel zijn promotieonderzoek aan het Centre for Culture Studies van Goldsmiths College. Hij is medeoprichter van The New Reader, een tijdschrift voor theorie op het raakvlak van kunst, filosofie en politiek. Recente publicaties zijn o.a.: Politics of Study (met Sidsel Meineche Hansen, 2015) en Contestations: Learning from Critical Experiments in Education (met Tim Ivison, 2013). Vandeputte woont en werkt in Berlijn en Amsterdam.

Raoul Vaneigem (born 1934) is a writer, philosopher, and one of the key theorists of the Situationist movement who proponed a more poetic approach, ultimately pursuing his interest in self-regulating social order. His books include: Lettre à mes enfants et aux enfants du monde à venir (2012); Das Buch der Lüste (1979); and The Revolution of Everyday Life (1967). [Last updated 2013]

Christina Varvia is een architect, onderzoeker en adjunct-directeur van het onderzoeksbureau Forensic Architecture in Londen. Haar eerdere onderzoek richtte zich onder andere op digitale media en geheugen en de perceptie van fysieke omgeving door middel van scan- en beeldtechnologieën. Varvia leeft en werkt in Londen.

Mona Vâtâmanu (geboren 1968) en Florin Tudor (geboren 1974) zijn kunstenaars en werken samen sinds 2000. Hun artistieke praktijken bestaan uit film, fotografie, schilderkunst, performance en locatiegebonden projecten. In het kader van hun tentoonstelling Surplus Value bij BAK, basis voor actuele kunst (06.09–09.11.2009) namen Vâtâmanu en Tudor deel aan BAK’s Research-in-Residence programma in 2009. Eerdere residencies zijn: FRAC|Nord – Pas de Calais, Duinkerken (2008); Zachęta National Gallery of Art, Warschau (2008); Kunstraum Kreuzberg/Bethanien, Berlijn (2006); en Project Room, Ludwig Museum, Boedapest (2003). Recente solotentoonstellingen zijn: Graphisches Kabinett, Secession, Wenen (komend najaar, 2009); Appointment with History, Lombard-Freid Projects, New York, 2008; August, Andreiana Mihail Gallery, Boekarest, 2008; Living Units, Mercer Union, Toronto, 2008; en Re-animating the city, Cooper Gallery, Dundee, 2006. Recente groepstentoonstellingen zijn: Liquid times, Westfälischer Kunstverein, Münster (komend najaar, 2009); Pièces de résistance: Forms of Resistance in Contemporary Art, Kunstmuseum Thun, Thun (komend najaar, 2009); Nothing is worth more than this day, Andreiana Mihail Gallery, Boekarest, 2009; Blind Spots, Akademie der bildenden Künste Wien, Wenen, 2009; Sounds and Visions, Tel Aviv Museum of Art, Tel Aviv, 2009; 5th Berlin Biennial, Kunst-Werke Institute for Contemporary Art, Berlijn, 2008; Art as Gift, Periferic Biennial 8, Iaşi, 2008; Like an Attali Report, but different. On fiction and political imagination, Kadist Art Foundation, Parijs, 2008; Since we last spoke about monuments, Stroom Den Haag, Den Haag, 2008; Dada East? Romanian Context of Dadaism, Zachęta National Gallery of Art, Warschau, 2008; Atomized, De Veemvloer, Amsterdam, 2008; Low-Budget Monuments, 52nd Venice Biennial, Romanian Pavilion, Venetië, 2007; The Building Show, Exit Art Gallery, New York, 2007; Der Prozess, Collective memory and social history, Prague Biennale 3, Praag 2007; en How to Do Things? In the Middle of (No)where…, Kunstraum Kreuzberg/Bethanien, Berlijn, 2006. Daarnaast nemen de kunstenaars regelmatig deel aan verschillende festivals en vertoningsprogramma’s en stellen ze tentoonstellingen samen. Vâtâmanu en Tudor wonen en werken in Boekarest.

Rolando Vazquez is docent en dekoloniaal denker. Hij geeft regelmatig keynotelezingen over dekolonialisme bij academische en culturele instellingen. Vazquez is momenteel universitair hoofddocent Sociologie aan University College Roosevelt, Middelburg, en Cluster Chair bij University College Utrecht, Utrecht. Sinds 2010 is hij, samen met Walter Mignolo, medebestuurder van de jaarlijkse Decolonial Summer School, momenteel georganiseerd door het Van Abbemuseum, Eindhoven. In 2016 was hij, onder regie van Gloria Wekker, medeauteur van het ‘Let’s do Diversity’ rapport van de Diversiteitscommisie van de Universiteit van Amsterdam. Het werk van Vazquez stelt de mogelijkheid van ethisch leven centraal in dekoloniaal denken en pleit voor het dekoloniaal transformeren van culturele- en onderwijsinstellingen. Zijn meest recente publicatie is Vistas of Modernity: Decolonial aesthesis and the End of the Contemporary, 2020.

Lidwien van de Ven (born 1963) works with photography and video. While her images that attend to primarily political and religious subjects have a photojournalistic quality, they question the unseen in events covered by the media. Recent exhibitions include: Busan Biennale 2012, Busan, 2012; Freedom, Netwerk, Aalst/Belgium, 2011–2012; and Documenta 12, Kassel, 2007. Van de Ven lives and works in Berlin and Rotterdam. [Last updated 2012]

Françoise Vergès is politicoloog, feminist, onafhankelijk curator en dekoloniaal activist. Vergès behaalde haar diploma in politicologie en vrouwenstudies aan de University of Californië, San Diego, en behaalde haar PhD in politicologie aan de University of California, Berkeley. Ze heeft lesgegeven aan de University of Sussex, Brighton; Goldsmiths, University of London, Londen; University of California, Berkeley; en Brown University, Rhode Island. Tussen 2004 en 2010 maakte Vergès deel uit van het culturele en wetenschappelijke programma van het Maison des civilisations et de l’unité réunionnaise, Reunion Island, en tussen 2009 en 2012 was zij voorzitter van het Franse Nationale Comité voor de Herinnering en Geschiedenis van Slavernij. Ze heeft veelvuldig gepubliceerd over slavernij, postkoloniale theorie, psychoanalyse en dekoloniaal feminisme. Vergès’ gepubliceerde werk omvat onder meer: Monsters and Revolutionaries: Colonial Family Romance and Metissage (1999), Le Ventre des Femmes: Capitalisme, Racialisation, Féminisme (2017, in 2020 verscheen de Engelse vertaling The Wombs of Women: Race, Capital, Feminism); Resolutely Black. Conversations with Aimé Césaire (2020), Un Féminisme Décolonial (2019, de Engelse vertaling A Decolonial Feminism verschijnt in april 2021), en Une théorie féministe de la violence (2020). Vergès woont en werkt in Parijs. 

Jan Verwoert is schrijver en criticus en houdt zich bezig met hedendaagse kunst en cultuurtheorie. Hij is gastprofessor aan de Universität der Künste, Berlin en schrijft regelmatig voor frieze. Zijn geschreven werk verscheen in diverse tijdschriften, bloemlezingen en monografieën. Eerder was hij universitair docent aan Oslo National Academy of the Arts, Oslo, gaf hij les aan het Piet Zwart Instituut, Rotterdam en was hij gastdocent aan de Royal Academy of Art, Londen. Verwoert is redacteur van No New Kind of Duck: Would I know How to Say What I Do? (2016) en auteur van onder andere Cookie! (2014); Animal Spirits: Fables in the Parlance of Our Time (samen met Michael Stevenson, 2013); Tell Me What You Want, What You Really Really Want (2010) en Bas Jan Ader: In Search of the Miraculous (2006). Verwoert woont en werkt in Berlijn, Oslo en Rotterdam.

Jelena Vesić is an independent curator, writer, editor, and lecturer. She was co-editor of Prelom – Journal of Images and Politics (2001–2009) and co-founder of independent organization Prelom Collective (2005–2010). She is active in the field of publishing, research, and exhibition practice that intertwines political theory and contemporary art. She is also co-editor of Red Thread – Journal for social theory, contemporary art and activism and member of editorial board of Art Margins. In her writing, Vesić explores the relations between art and ideology in the field of geopolitical art history writing, focusing on experimental art and exhibition practices of the 1960s and 1970s in former Yugoslavia and Eastern Europe. She also writes on artistic labour and practices of self-organization in the age of cognitive capitalism. Her latest curatorial projects are based on experiments with the form of lecture-performance, immaterial quality of the exhibits and story telling, and include: Oktobar XXX: Exposition–Symposim–Performance (2012–2013); On Undercurrents of Negotiating Artistic Jobs – Between Love and Money, Between Money and Love (2013–2014); and Exhibition on Work and Laziness (2012–2015). Vesić lives and works in Belgrade. [Last updated 2015]

Dmitry Vilensky is an artist, writer, and founding member of Chto Delat?/What is to be done?, a platform initiated in 2003 by a collective of artists, critics, philosophers, and writers with the goal of merging political theory, art, and activism. Vilensky is also an editor of the Chto Delat? newspaper. Chto Delat?’s recent exhibitions include: solo projects under the title What is to be done?…The urgent need to struggle, Galerie Nova, Zagreb and Institute of Contemporary Art, London, 2010; FORMER WEST Research Exhibitions Vectors of the Possible, BAK, Utrecht, 2010 and Principio Potosí, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid, 2010; 17th Biennale of Sydney, Sydney, 2010; and the 11th Istanbul Biennale, Istanbul, 2009. Vilensky lives and works in St. Petersburg. [Last updated 2010]

Marina Vishmidt (born 1976) is a writer, editor, and critic occupied mainly with questions around art, labor, and value. In 2013, she completed a PhD at Queen Mary University of London, London, titled “Speculation as a Mode of Production in Art and Capital.” She widely lectures and offers workshops on these topics in academic institutions, art institutions, and activist spaces and frequently works with artists, having collaborated with Ruth Buchanan, Chris Evans, Grace Schwindt, W.A.G.E., and Haegue Yang. Vishmidt is also a participant in the group projects Full Unemployment Cinema and Cinenova. She has authored chapters in The Routledge Companion to Art and Politics and in The ECONOMY Reader (both forthcoming), and her work on debt, social reproduction, and artistic enterpreneurialism can be found on e-flux journal and libcom.org. She has also written for Afterall, Ephemera, Kaleidoscope, Mute, Parkett, and Texte zur Kunst, among other international periodicals, collections, and catalogues and is currently writing a book with Kerstin Stakemeier on the politics of autonomy and reproduction in art. Vishmidt lives and works in London. [Last updated 2014]

De Voorkamer opende in 2016 haar deuren in Utrecht als inclusieve ontmoetingsruimte waar statushouders, bewoners van asielzoekerscentra en de lokale gemeenschap hun talenten kunnen tonen en ontwikkelen. Vanaf het ontstaan is het streven om een ruimte te zijn door en voor de gemeenschap. Dit gebeurt door te werken in kleine groepen waar inspiratie en talenten worden gedeeld en uitgewisseld. In samenwerking met lokale professionals worden bijeenkomsten en projecten vormgegeven die de ruimte tot leven brengen, en evenementen en objecten gecreëerd die de activiteiten mogelijk maken. De Voorkamer stemt functie, inhoud en objecten af op de fascinaties en interesses van haar deelnemers.

Samuel Vriezen is een componist en schrijver, werkzaam in Amsterdam. Onlangs voltooide hij Schade, een radiostuk voor de VPRO over de verborgen politiek van olieverontreiniging in de Niger-delta en de tijdelijkheden van onomkeerbaarheid en overleving. In 2016 publiceerde hij Netwerk in Eclips en essays en gedichten over verandering in een netwerk-wereld. Hij doceert artistic research aan componisten aan het Koninklijke Conservatorium, Den Haag.

Evelyn Wan is universitair docent in media, kunst en samenleving op de afdeling Media en Cultuurstudies aan de Universiteit Utrecht. Haar werk over de temporaliteit en politiek van digitale cultuur en algoritmisch bestuur is interdisciplinair van aard, en betreft media en performance studies, gender en postkoloniale theorie en legaal– en beleidsonderzoek. Ze voerde ook postdoctoraal onderzoek uit aan het Tilburg Institute for Law, Technology, and Society aan Tilburg University. Ze slaagde cum laude in haar PhD-programma met haar dissertatie Clocked!: Time and Biopower in the Age of Algorithms (2018), en won een nationale dissertatieprijs van het Praemium Eramianum Foundation in 2019. Evelyn woont en werkt in Utrecht. 

Joanna Warsza (born 1976) is a curator in the fields of visual and performing arts and architecture. She is curator of the Georgian Pavilion, 55th Venice Biennale, Venice, 2013. Warsza works mostly in the public realm examining social and political agendas such as, from 2009 to 2010, the legacy of post-Soviet architecture in Caucasus, and with Public Movement in 2009, the phenomenon of the Israeli youth delegations in Poland. From 2006–2008 she explored the invisibility of the Vietnamese community in Warsaw with the project Finissage of Stadium X. Her other curatorial projects include the Göteborg Biennal, Göteborg, 2013 and, as associate curator, the 7th Berlin Biennale, Berlin, 2012. In 2006, she founded the Laura Palmer Foundation that she ran through 2011. She is editor of books including: Ministry of Highways: A Guide to the Performative Architecture of Tbilisi (2013); Forget Fear (2012); and Stadium X-A Place That Never Was (2009). Warsza lives and works in Berlin and Warsaw. [Last updated 2013]

In zijn interviewproject How We Behave (2012–nu) verkent curator, kunstenaar en schrijver Grant Watson queer-ascesis als een persoonlijke en collectieve politiek. Zijn werk werd gepresenteerd bij Extra City, Antwerpen, 2017; Whitechapel Gallery, Londen, 2017; State of Concept, Athene, 2016; Nottingham Contemporary, Nottingham, 2015; The Showroom, Londen, 2015; and If I Can’t Dance, Amsterdam, 2014. Hij cureerde onder meer projecten voor Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, 2019; Lunds Konsthal, Dublin, 2014; nGbK, Berlijn, 2014; Tate Liverpool, Liverpool, 2014; en Museum Abteiberg, Mönchengladbach, 2013. Hij was samen met Marion von Osten artistiek directeur van bauhaus imaginista (2016–2019), heeft verschillende curatoriële functies bekleed en is sinds 2015 docent aan het Royal College of Art in Londen. Hij bezit een PhD in Visual Cultures van Goldsmiths University of London, Londen. Watson woont en werkt in Londen.

Harry Weeks is kunsthistoricus en onderzoeker. Op dit moment is hij docent Kunstgeschiedenis aan The University of Edinburgh, Edinburgh. In zijn onderzoek verenigt hij cultureel beleid; performance en deelname in de hedendaagse kunst; de autonomie van kunst; en gemeenschapstheorieën. Weeks is co-redacteur van “Mediating Collaboration” een speciale editie van Tate Papers die verscheen in de lente van 2016. Weeks woont en werkt in Edinburgh.

Lawrence Weiner (born 1942) is an artist and a key figure of Conceptual art active since the 1960s. He is best known for his text pieces and wall installations, but works across a variety of media, which include drawings, books, films, videos, posters, and editions. Recent solo exhibitions include: FORMER WEST Research Exhibition Lawrence Weiner: Dicht Bij, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2010; Under The Sun, Espai d’art contemporani de Castelló (EACC), Castellón, 2009–2010; Placed On The Tip Of A Wave, Regen Projects II, Los Angeles, 2009; With Whatever Was Left, Galerie Micheline Szwajcer, Antwerp, 2009; The Other Side Of A Cul-De-Sac, The Power Plant, Toronto, 2009; 1/2 Empty–1/2 Full, Yvon Lambert, Paris, 2009; At The Level Of The Sea, Marian Goodman Gallery, New York, 2009; and As Far As The Eye Can See, Whitney Museum of American Art, New York, The Museum of Contemporary Art, Los Angeles, and K21, Düsseldorf, 2007–2009. Recent group exhibitions include: In & Out of Amsterdam: Travels in Conceptual Art, 1960–1976, Museum of Modern Art (MoMA), New York, 2009; Collecting History, Museum of Contemporary Art (MOCA), Los Angeles, 2009; Colour Chart: Reinventing Colour, 1950 to Today, Tate Liverpool, Liverpool, 2009; FEEDBACKSTAGE, kunsthaus muerz, Mürzzuschlag, 2009; Time as Matter. MACBA Collection. New acquisitions (XXII), MACBA, Museu d’Art Contemporani de Barcelona, Barcelona, 2009; and Sharjah Biennial 9, Sharjah, 2009. Weiner lives and works in New York and Amsterdam. [Last updated 2010]

Gloria Wekker is sociaal en cultureel antropoloog en Emeritus Hoogleraar Gender Studies aan de Universiteit Utrecht, Utrecht. Recentelijk schreef ze over (de ontkenning van) racisme in Nederland in White Innocence: Paradoxes of Colonialism and Race (2016). Wekker woont en werkt in Amsterdam.

Stefano Harney is samen met Fred Moten auteur van The Undercommons: Fugitive Planning and Black Study (2013) en All Incomplete (2020), beide uitgegeven door Minor Compositions/Autonomedia. Hij is momenteel Hayden Fellow aan de Yale School of Art, New Haven, en Honorary Professor aan het Institute of Gender, Race, Sexuality, and Social Justice aan de University of British Columbia, Vancouver. Hij heeft veelvuldig lesgegeven in Zuidoost-Azië, Noord-Amerika en Europa. Hij is werkzaam in een aantal collectieven, waaronder freethought, Le Mardi Gras Listening Collective, School for Study, Ground Provisions en Anti-Colonial Machine. Harney woont en werkt in Brasilia.

Anna Wessely is an art historian and sociologist. She is editor-in-chief of BUKSZ (The Budapest Review of Books), and teaches at the Sociology Institute of Eötvös Loránd University, Budapest and the Hungarian Fine Arts University, Budapest. She was previously Rudolf Arnheim Professor in Art History at the Humboldt University, Berlin, 2006; Research Fellow at the Getty Research Institute, Los Angeles, 1999–2000; Research Fellow at the Wissenschaftskolleg, Berlin, 2000; member and later President of the international advisory board of the International Research Centre for Cultural Studies, Vienna, 1998–2005; Research Associate at the University of California, Berkeley, 1992–1993; and Research Associate at Boston University, Boston, 1987–1988. Alongside art history, her research extends to intellectual history and the sociology of art and culture. Her publications include studies on visual argumentation in the eighteenth century as well as criticism of contemporary art. Wessely lives and works in Budapest. [Last updated 2015]

What, How & for Whom/WHW (established 1999) is a curatorial collective whose members are Ivet Ćurlin, Ana Dević, Nataša Ilić, and Sabina Sabolović, along with designer and publicist Dejan Kršić. WHW organizes production, exhibition, and publishing projects and directs city-owned Gallery Nova in Zagreb. “What?” “How?” and “For whom?” are the three basic questions of every economic organization, and are fundamental to the planning, conception, and realization of exhibitions, the production and distribution of artworks, and the artist’s position in the labor market. Currently, WHW is curating the international multidisciplinary event Meeting Points 7, taking place in the Middle East, North Africa, and Europe, in 2013. WHW’s recently curated exhibitions include: Details, Bergen Kunsthall, Bergen, 2011; Second World, steirischer herbst, Graz, 2011; One Needs to Live Self-Confidently…Watching, Croatian Pavilion, 52nd Venice Biennale, Venice, 2011; and What Keeps Mankind Alive, 11th Istanbul Biennial, Istanbul, 2009. [Last updated 2013]

Le Guess Who? is een jaarlijks vierdaags festival voor grensoverschrijdende muziek en cultuur. Door de jaren heen is Le Guess Who? uitgegroeid tot een toonaangevend muziekfestival met een vernieuwende, internationale programmering. Muziekoptredens vinden plaats bij verschillende podia verspreid over Utrecht, zoals Tivoli Vredenburg, Ekko en De Helling. Daarnaast zijn er programmas zoals Le Mini Who? en het Lombok Festival. In het festivalweekend wordt Le Guess Who? onderdeel van de stad middels deelprogramma’s in filmhuizen, theaters, boekwinkels en kunstinstellingen, waaronder BAK.

Angga Wijaya is curator en pedagoog. Hij werkt samen met Serrum, studiegroep voor kunst en pedagogiek. Bij Gudskul doceert Angga het vak Collective Arts Review, waarbij de ontwikkeling van collectieve kunstpraktijken in kaart wordt gebracht. Hij doceert ook kunstgeschiedenis aan Erudio Indonesia, een democratische en projectmatige kunstacademie. Angga studeerde curatorial practices tijdens verschillende workshops zoals Arts Writing and Criticism bij ruangrupa (2012), Young Curator bij Jakarta Arts Council (2013), Japan Foundation Jakarta en Japan Foundation Asia Centre, Tokyo (2014). In zijn praktijk als curator gebruikt Angga onderzoeksmethoden op het gebied van kunstgeschiedenis, pedagogiek, sociologie, collectieve en collaboratieve praktijk. Angga heeft gewerkt aan kunstprojecten gericht op onderzoek naar kwesties rond de sociale en culturele sfeer van vrouwen, zoals Yang Tersingkap: Indonesian Hijab Culture, Jakarta Arts Council, 2018;  Tulang Punggung: Industrial Relations against Women Labour, Jakarta Arts Council, 2017; Bon Seni: Mechanism of State Power in Women’s Correctional Institutions, Jakarta Arts Council, 2016; Wani Ditata: Women Construction through State Bureaucracy, Jakarta Arts Council, 2015. Angga maakt ook deel uit van Kolektif Kurator Kampung, een collectief met kunstactiviteiten op stedelijke en landelijke plekken. Hij woont en werkt in Depok en Jakarta, en is medecoördinator van de GUDsel (Gudskul), Jakarta tijdens de Fellowship for Situated Practice.

Professor Mick Wilson is een kunstenaar, docent en onderzoeker. Hij was hoofd van de Valand Academy, Universiteit van Göteborg, Göteborg (2012-2018); co-hoofdredacteur van PARSE Journal (2015-2017); en decaan aan de Graduate School of Creative Arts & Media, Dublin (2008-2012). Hij is bezoekend faculteitslid bij Bard CCS, Annandale-on-Hudson, NY (2013-heden) en in Curatorial Practice aan de School of Visual Arts, New York (2014-heden). Publicaties waar hij aan meewerkte omvatten: How Institutions Think (2017) en The Curatorial Conundrum (2016) beide MIT en met Paul O’Neill en Lucy Steeds; Curating Research (2014) and Curating and the Educational Turn (2010) beide Open Editions met Paul O’Neill; en SHARE Handbook for Artistic Research Education (2013), ELIA met Schelte van Ruiten. Nog te verschijnen publicaties omvatten onder andere: Public Enquiries: PARK LEK and the Scandinavian Social Turn, Black Dog Press; en Curating After the Global, MIT.

Interview en introductie door Irene Calabuch Mirón en Sanne Karssenberg (BAK)

Quinsy Gario is een beeldend- en performancekunstenaar uit Caribisch Nederland. Zijn bekendste werk, Zwarte Piet Is Racisme, bekritiseerde de algemene kennis rondom de racistische figuur en praktijk van Zwarte Piet, en bracht later ook de regeringssteun onder de aandacht waarmee deze figuur in Nederland in stand wordt gehouden. Gario heeft een academische achtergrond in genderstudies en postkoloniale studies, en is onlangs afgestudeerd aan het masterprogramma Artistic Research aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij is bestuurslid bij De Appel, Keti Koti Tafel en The One Minutes, lid van het Pan-Afrikaanse kunstenaarscollectief State of L3 en maakte meerdere malen onderdeel uit van de tweejaarlijkse Black Europe Body Politics conferentiereeks. Gario leeft en werkt in Amsterdam.

Stephen Wright is a theorist, art writer and curator who teaches the practice of theory at the European School of Visual Arts, Angoulème/Poitiers. His writing has focused primarily on the politics of usership, particularly in contexts of collaborative, extradisciplinary practices with variable coefficients of art. His current research examines the ongoing usological turn in art and society in terms of contemporary escapological theory and practice. His curated projects include Situation Z, Art-cade, Marseille, 2012; Recomposing Desire, Masrah al-Madina, Beirut, 2008 (with Natasa Ilic); and Dataesthetics, Gallery Nova, Zagreb, 2008. Wright is currently preparing Unsupported Documents, to be held in Marseille in 2015, as part of a series of exhibitions examining art practices with deliberately impaired coefficients of artistic visibility, which raise the prospect of art without artworks, authorship, or spectatorship. His publications include Toward a Lexicon of Usership (2013)_, _which repurposes the contemporary wordscape and the conceptual vocabulary inherited from modernity. Wright lives and works in Paris.

xin is kunstenaar, schrijver en muzikant. Hun debuut-LP, MELTS INTO LOVE, werd in 2019 uitgebracht door Subtext. Beschreven als ‘een waanzinnig psychedelische plaat [die] in en uit de hersenen glijdt met de viscerale lichaamshorror van een David Cronenberg-film’ (FACT), vervormt, mangelt en wurgt MELTS INTO LOVE ravestijlfiguren tot iets nieuws. De plaat werd uitsluitend via onafhankelijke platforms uitgebracht en alle opbrengsten gaan naar Eden Reforestation Projects. 

Haegue Yang (geboren 1971) is een kunstenaar wiens artistieke praktijk conceptuele, enigszins vreemde of verontrustende herschikkingen van ready-made objecten of ruimtes omvat. Tevens maakt ze rauwe fotografische beelden waarin de ongelijke en instabiele toestand van de hedendaagse samenleving centraal staat. Recente tentoonstellingen (selectie): Cork Caucus, Cork, 2005; Gallery Barbara Wien, Berlijn, 2004; Kasse, Shop, Kino und Weiteres, Hessisches Landesmuseum, Darmstadt, 2004; Unfolding, Dépendence, Brussel, 2004; Space and Alterity, Lawrence O’Hana Gallery, Londen, 2004; Busan Biënnale, Busan, 2004; This is not a love letter, Marronier Art Center, Seoul, 2004; Mix Max, Art Sonje Center, Seoul, 2004; Unrealistic to Generalize, Public>, Parijs, 2003; Demirrorized Zone, De Appel, Amsterdam, 2003; Manifesta 4, Frankfurt am Main, 2002; en Tirana Biënnale 1, Tirana, 2001. Voor meer informatie zieheikejung.deYang woont en werkt in Frankfurt am Main, Berlijn, en Seoul.

Seçil Yersel (geboren 1973) is kunstenaar en medeoprichter van kunstenaarscollectief Oda Projesi (samen met kunstenaars Özge Açıkkol en Güneş Savaş). Oda Projesi is gevestigd in Istanbul en heeft als voornaamste doel de mogelijkheden voor het maken van kunst te verveelvoudigen door aandacht te vragen voor het begrip gemeenschap of ‘community’ in de stedelijke conditie. Het project nodigt kunstenaars en andere personen met verschillende achtergronden uit om hun projecten in Galata, Istanbul, te realiseren. Een aantal van deze projecten zijn: NowHere Europe – Trans:it. Moving Culture Through Europe, Nationaal Museum voor Hedendaagse Kunst (MNAC), Boekarest, 2006; de 9e Biënnale van Istanbul, Istanbul, 2005; en EindhovenIstanbul, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2005. Recente tentoonstellingen van Seçil Yersel zijn: STADTanSICHTen: Istanbul, ifa-Galerie Berlin, Berlijn, 2004 en Mediterranean: Between Reality and Utopia, Photographers’ Gallery, Londen, 2004. Yersel woont en werkt in Istanbul.

Poka-Yio (born 1970) is a visual artist and curator. He is cofounder and codirector of the Athens Biennale and member, with Xenia Kalpaktsoglou, of the curatorial duo X&Y. His work revolves around the bipole of attraction and repulsion. From painting to gastronomy and from coaching to curating, Poka-Yio uses narration as his main tool. His recent curatorial projects with X&Y include: Destroy Athens, the 1st Athens Biennale, Athens, 2007 (with Augustine Zenakos) and Monodrome, the 3rd Athens Biennale, Athens, 2011 (with Nicolas Bourriaud). Poka-Yio lives and works in Athens. [Last updated 2014]

Giovanna Zapperi is kunsthistoricus, criticus en professor in de Geschiedenis van Moderne en Hedendaagse Kunst aan de Université François-Rabelais, Tours. In haar academisch werk onderzoekt ze de onderlinge verwevenheid van kunstkritiek, visuele cultuur en feminisme. Verschillende van haar studies zijn gepubliceerd in anthologieën, tentoonstellingscatalogi, reviews, en in de vorm van kritische artikelen. Haar nieuwste boek, Carla Lonzi: Un’arte della vita, verscheen in 2017. Zapperi woont en werkt in Parijs.

Ollie Zhang is een gelegenheidsschrijver, redacteur, curator en muzikant. Die is een van de discourscuratoren en tijdschriftredacteuren op het festival CTM in Berlijn, waar die zich richt op het programma Rethinking Music Ecosystems. Zhang woont en werkt in Londen.

Vivian Ziherl is onderzoeker, schrijver en curator. Ze is artistiek directeur van Frontier Imaginaries. Recente curatoriele projecten omvatten onder andere BELL Invites (met Aruna Vermeulen), Stedelijk Museum Bureau Amsterdam, Amsterdam, 2016. Ziherl woont en werkt in Amsterdam.

Kitty Zijlmans is kunsthistoricus en docent. Ze is geïnteresseerd in hedendaagse kunst en kunsttheorie en richt zich hierin onder meer op de methodologie van artistiek onderzoek en interculturalisatie in beeldende kunst. Sinds 2000 is ze hoogleraar Kunstgeschiedenis en theorie van de beeldende kunst van de nieuwste tijd en World Art Studies aan de Universiteit Leiden. Momenteel is ze voorzitter van de Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst. Ze was directeur van het LUCAS (Leiden University Center for the Arts in Society), Universiteit Leiden, Leiden (2011–2014), co-curator van Global Imaginations, Museum De Lakenhal, Leiden en De Meelfabriek, Leiden, 2015 en werkte mee aan The Unwanted Land, Museum Beelden aan Zee, Den Haag, 2010–2011. Publicaties zijn onder meer Contemporary Culture: New Directions in Art and Humanities Research (co-redactie met Judith Thissen en Rob Zwijnenberg, 2013); World Art Studies: Exploring Concepts and Approaches (co-redactie met Wilfried van Damme, 2008) en The Return of the Shreds (in samenwerking met Ni Haifeng, 2008). Zijlmans woont en werkt in Leiden.

Hafiza Merkezi (Truth Justice Memory Center) is een onafhankelijke mensenrechtenorganisatie opgericht in Istanbul in 2011 door een groep juristen, journalisten en mensenrechtenactivisten. Het doel van Hafiza Merkezi is om de waarheid naar boven te halen over mensenrechtenschendingen in Turkije; om de collectieve herinnering over deze schendingen te versterken; en om overlevenden te steunen in hun streven naar rechtvaardigheid. Momenteel is Hafiza Merkezi specifiek gericht op ‘gedwongen verdwijningen’ als deel van diens inspanningen om bij te dragen aan Turkije’s acceptatie van de historische wreedheden van het land.

Carol Zou is een kunstenaar, schrijver, bemiddelaar en organisator die creatieve sociale veranderingsprojecten faciliteert met een focus op raciale rechtvaardigheid, informele arbeid en openbare ruimte. In haar werk richt ze zich op de relatie tussen kunst, cultuur, gemeenschap en activisme. Ze is verbonden (geweest) aan Yarn Bombing Los Angeles, Michelada Think Tank in San Diego, Trans.lation Vickery Meadow in Dallas, Project Row Houses van de Universiteit van Houston, Asian Arts Initiative in Philadelphia en Little Tokyo Service Center in Los Angeles. Zou heeft fellowships en residenties gehad bij het Santa Fe Art Institute, Intercultural Common Field en Rebuild Foundation bij Place Lab van de Universiteit van Chicago. Zou woont en werkt in Los Angeles.

Discursief

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Exhibition, Gatherings, Publication, Symposium

Exhibition, Gatherings, Publication, Symposium

Discursief, Gesprek

Congres

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Public progam

Tentoonstelling

Performance

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Exhibition

Seminar

bijeenkomst

bijeenkomst

Tentoonstelling

Tentoonstelling

bijeenkomst

bijeenkomst

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Live online evenement

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Congres

Boeklancering

Congres

Openbare redactievergadering

Paneldiscussie

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Training & Public Program

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Exhibition

Congres

Openbare redactievergadering

Discursief

Tentoonstelling

Filmvertoning

Assembly and Public Forum

Summer School

Summer School

Kate Shea Baird sloot zich aan bij Barcelona en Comú in juni 2014. Ze coördineert de Internationale Commissie van het platform, dat de Fearless Cities top organiseerde in juni 2017, welke meer dan 100 gemeentelijke platformen wereldwijd voor het eerst bij elkaar bracht.

Tentoonstelling

Lezing

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Geo Barcan is a Romanian visual artist using moving-image, text and installation to question dominant narratives across recent histories. By analyzing ideological and cultural apparatuses she seeks the origins of these narratives and how peripheral subjects, be they humans, plants or animals, experience them. Her works are propositions that indicate alternatives to dominant ideologies that shape our understanding of what nature or technology is.

Political, ecological, cosmological, and technological themes come to the surface through the experiences of beings/characters that originate from marginal places, at the edge of the world, and to whom things that are out of their control happen.

Her work originates from a deep feeling of urgency fuelled by the desire to comprehend reality and the systems of beliefs accumulated across colonial histories which have been affecting the use and creation of technological machines as well as global experiences and perceptions of the environment.

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

bijeenkomst

Congres

Lezing

Summer School

Symposium

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

BAK, basis voor

Congres

Lezingenprogramma

Educatieplatform

Tentoonstelling

bijeenkomst

Boeklancering

Tentoonstelling

Exhibition

Lezing, Gesprek

Public Editorial Meeting

Learning

Symposium

sonic science fiction transmission

Tentoonstelling

Congres

Educatieprogramma

Performance

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Exhibition and public program

Educatieprogramma

Symposium

Educatieprogramma

Symposium

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Live online evenement

Community Portal

Tentoonstelling

Conversation

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Public progam

Lezingenprogramma

Discursief

Educatieprogramma

Lezing

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Lezing

Congres

Lancering

Educatieprogramma

Leren

Paneldiscussie

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Discursief

bijeenkomst

Tentoonstelling

Congres

Boeklancering

Congres

Educatieprogramma

Performance

Tentoonstelling

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Tentoonstelling

bijeenkomst

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

serie

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

bijeenkomst

werk

Public Program

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Congres

Lezing-Performance

Tentoonstelling

Symposium

Screening

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Tentoonstelling

Symposium

Symposium

Lecture

Filmvertoning

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Filmvertoning

bijeenkomst

Tentoonstelling

Performance

Openingsweekend

Filmvertoning

sonic science fiction transmission

Tentoonstelling en publiek programma

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Dilar Dirik is activist binnen de Koerdische Vrouwenbeweging en promovendus aan het Departement Sociologie aan de Universiteit van Cambridge, Cambridge. Ze schrijft regelmatig voor verschillende internationale media over de Koerdische vrijheidsbeweging.

Filmvertoning

Educatieprogramma

Seminar

Boeklancering

Tentoonstelling

Congres

Lezing

Tentoonstelling en publiek programma

Symposium

Congres

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Lezingenprogramma

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Paneldiscussie, Performance

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Debate, Presentation

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Performance

Lezingenprogramma

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Paneldiscussie

Tentoonstelling

Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

Uit: FORMER WEST: Art and the Contemporary After 1989 (2016)

Paneldiscussie, Performance

We were in the streets for the Feminist Night March on 8 March, exactly three days before the first Covid-19 case was officially declared in Turkey [...]

Leren

Leren

Tentoonstelling

Discursief

Educatieprogramma

Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Lezing

bijeenkomst

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Performative Conference

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren, Filmvertoning

Gesprek

Tentoonstelling en publiek programma

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Congres

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

bijeenkomst

Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

Filmvertoning

Training

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Gesprek

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Performance

Openbare redactievergadering

Boeklancering

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Inleiding

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Performative Conference

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Inleiding

bijeenkomst

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Havin Güneşer is een ingenieur, journalist en vrouwenrechtenactivist. Ze is een van de woordvoerders van het internationale initiatief Freedom for Abdullah Öcalan/Peace in Kurdistan en een vertaler van Öcalans boeken.

Leren

Congres

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Training & Public Program

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Paneldiscussie, Performance

Tentoonstelling

Congres

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Discursive

Training

bijeenkomst

bijeenkomst

Openbare redactievergadering

Lezing

Tentoonstelling

Lezing

Panel Discussion

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Congres

Congres

Openbare redactievergadering

Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Seminar

Tentoonstelling

Public program

Tentoonstelling

Congres

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Gesprek

Tentoonstelling

Congres

bijeenkomst

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Performative Conference

Congres

Tentoonstelling

bijeenkomst

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Lezing

Ranjit Hoskote (geboren 1969) is dichter, cultuurtheoreticus en onafhankelijk curator. Hij publiceert en doceert over hedendaagse internationale kunst, over politiek in het tijdperk van postkolonialisme en globalisatie, transculturale uitwisselingen en de opkomst van urban culture. Hoskote was Associate Fellow aan het SARAI/Centre for the Study of Developing Societies, New Delhi (2007–2009) en redacteur en kunstcriticus voor The Hindu (2000−2007). Zijn essays verschenen in verscheidene boeken en anthologieën. Recente bundelingen van zijn gedichten zijn onder andere: Vanishing Acts: New and Selected Poems 1985–2005 (2006); Die Ankunft der Vögel (2006); en The Sleepwalker’s Archive (2001). Recente kunstenaarsmonografieën zijn: Zinny & Maidagan: Compartment/Das Abteil(2010) en Praneet Soi: Still, Life (2009). Samen met de Duitse schrijver Ilija Trojanow schreef hij een kritische geschiedenis van culturele invloed, Kampfabsage (2007). Recente door hem (mede) samengestelde projecten zijn: Detour: Five Position Papers on the Republic, Chemould Prescott Road, Bombay, 2009 en de 7e Gwangju Biennale, Gwangju,

Leren

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Filmvertoning

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Summer School

Lezingenprogramma

Public progam

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Congres

Educatieprogramma

Educatieprogramma

Educatieprogramma

Symposium

Educatieplatform

Boeklancering

Discursive

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Performative Conference

Educatieprogramma, Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

Leren

Birgitta Jónsdóttir is een ‘poëticus’, een voormalig parlementslid voor Civic Movement en de IJslandse Piratenpartij in het IJslandse parlement, en een voorzitter van het International Modern Media Institute, Reykjavik. Zij is reeds lange tijd activist en specialiseert zich in 21ste-eeuwse wetgeving, zich daarbij richtend op directe democratie, vrijheid van meningsuiting, informatie en digitale privacy.

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Leesgroep

Leren

Leren

Leren

Educatieprogramma

Public program

Congres

Congres

Tentoonstelling

bijeenkomst

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Tentoonstelling

Congres

Educatieprogramma

Congres

Assembly and Public Forum

Symposium

Lezing

Lezingenprogramma

Screening

Leren

Congres

Educatieprogramma

Exhibition

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Tentoonstelling

Leren, Filmvertoning

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Lezingenprogramma

Tentoonstelling

Lezing

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Public Program

Tentoonstelling

Paneldiscussie

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Lecture

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

KUCHENGA is een schrijver, een onruststoker en een gretige consument van cultuur, hoog en laag. Ze is een zwarte transfeminist wier werk sprankelt van levendigheid en originaliteit. Ze is deel van Black Lives Matter UK en het Bent Bars Collective, woont nabij de Thames in Londen en is vaak al stoeiend met haar hond Nene te vinden in Battersea Park.

Lezing

Congres

During her accomplice at BAK, Kumar will be researching the phases and ways of letting go. Whether it be of a foundation, institution, initiatives, or material objects. As part of this she will be collaborating with the Open Kitchen FreeShop to facilitate the flow of materials to and from individuals and other creative institutions that are closing or scaling down in Utrecht.

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Openbare redactievergadering

Lezing

Leren

Live online evenement

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Openbare redactievergadering

Lezingenprogramma

Leren

Lezing

Congres

Discursief

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Filmvertoning

Congres

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Leren

Debat, Presentatie

Educatieprogramma

Congres

Congres

serie

Lezing

Leren

Tentoonstelling

Gesprek

Tentoonstelling

Sven Lütticken is een kunsthistoricus, criticus en redacteur en senior onderzoeksadviseur bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Hij geeft les aan de Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam en het Dutch Art Institute, Arnhem. Lütticken heeft uitgebreid geschreven over de centrale rol van historische theorie in hedendaagse kunst en media. Hij levert regelmatig bijdragen aan internationale tijdschriften en kunsttijdschriften zoals New Left Review, Texte zur Kunst, Grey Room, e-flux journal en Afterall. Zijn publicaties omvatten Deserting from the Culture Wars (2020, co-redactie met Maria Hlavajova); Cultural revolution: Aesthetic practice after autonomy (2016); History in Motion: Time in the Age of the Moving Image (2013); Idols of the Market: Modern Iconoclasm and the Fundamentalist Spectacle (2009); en Secret Publicity: Essays on Contemporary Art (2006). Curatoriële projecten omvatten onder meer The Strange Case of the Case, Dutch Art Institute, Arnhem, 2017; The art of iconoclasm, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2009; en Lie, once more, forms of reenactment in contemporary art, Witte de With, Rotterdam, 2005. Lütticken woont en werkt in Utrecht.

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Lezing

Congres

Lezingenprogramma

Congres

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Boeklancering

Tentoonstelling

Boeklancering

Educatieprogramma

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieplatform

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Leren

Tentoonstelling

Congres

Discursief

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Public Program

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Congres

Educatieprogramma

Lezing

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Congres

Educatieplatform

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Paneldiscussie, Performance

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

Symposium

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Lezing

Educatieplatform

Lecture

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Discursief

Congres

Public Program

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Lezing

Lezing, Gesprek

bijeenkomst

Lezing

bijeenkomst

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Tentoonstelling

Congres

Lezing

Educatieprogramma

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

Performatief feest

Tentoonstelling

Openbare redactievergadering

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Lezing

Tentoonstelling

Educatieprogramma

bijeenkomst

Tentoonstelling

Leren

Debat, Presentatie

bijeenkomst

Boeklancering

Congres

bijeenkomst

Boeklancering

Lezing

Tentoonstelling

Paneldiscussie

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Summer School

Discursive

Educatieprogramma

Educatieprogramma

Filmvertoning

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Performance

Openbare redactievergadering

Tentoonstelling

bijeenkomst

Tentoonstelling

bijeenkomst

Lezing

Lezing, Filmvertoning

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Lezing

Lezing

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Boeklancering

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Symposium

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

+31 (0)30 2316125
info@bakonline.org

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

bijeenkomst

Educatieprogramma

Educatieprogramma

Boeklancering

Congres

Boeklancering

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

bijeenkomst

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Congres

Seminar

bijeenkomst

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Elizabeth A. Povinelli is antropoloog en filmmaker. Ze is Franz Boas Professor van Antropologie aan Columbia University, New York en een van de oprichters van het Karrabing Film Collective. Recente publicaties omvatten onder andere Geontologies: A Requiem to Late Liberalism (2016). Povinelli woont en werkt in New York.

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

bijeenkomst

Filmvertoning

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Leren

Leren

Tentoonstelling

Leren, Filmvertoning

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

farid rakun is an artist, writer, editor, and teacher. He is a researcher and coordinator of Institut ruangrupa (Ir.), the education platform of contemporary art organization ruangrupa, Jakarta, that explores issues of urbanism and culture through intensive interdisciplinary collaboration. Among other projects, ruangrupa recently curated SONSBEEK ‘16: transACTION, Sonsbeek Park, Arnhem, 2016. Rakun has recently co-curated Infrastructural Rifts: Souls and Soils of Disaster Developmentalism (with Rachel O’Reilly), Dutch Art Institute, Arnhem, 2017, and contributed to the 7th Creative Time Summit, Venice, 2015. Rakun lives and works in Jakarta.

Tentoonstelling en publiek programma

Tentoonstelling

Lezing

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Openbare redactievergadering

Discursief

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Symposium

Leren

Live online evenement

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren

werk

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

bijeenkomst

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Lezing

Congres

Lezingenprogramma

Tentoonstelling

Discursive

Tentoonstelling

Andrew Ryder is a scholar and journalist who has written numerous essays on political theory, continental philosophy, and modern literature. He is visiting Lecturer of Gender Studies at Central European University. He has recently contributed to journals and magazines such as Historical Materialism; Jacobin; Crisis and Critique; Warscapes; Studies in Social and Political Thought; and Jadaliyya. He is presently revising a manuscript inspired by Georges Bataille, and editing a collection of essays by Daniel Bensaïd. Ryder lives in Budapest. [Last updated 2015]

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Congres

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Leren, Filmvertoning

Summer School

Rasha Salti (born 1969) is a curator and writer. She is presently an international programmer for the Toronto International Film Festival. From 2004 until 2010 she was the film programmer and creative director of ArteEast in New York. Her curated projects include: Mapping Subjectivity: Experimentation in Arab Cinema from the 1960s until Now (co-curated with Jytte Jensen), for the Museum of Modern Art, New York, 2010–2012; 10th Sharjah Biennial (co-curated with Suzanne Cotter), Sharjah, 2011; and the retrospective of Syrian cinema The Road to Damascus (co-curated with Richard Peña), for the Film Society at Lincoln Center, 2006. Her essays have appeared in publications such as Afterall, The London Review of Books, and Naqd. She collaborated with Ziad Antar on the exhibition and publication Beirut Bereft, The Architecture of the Forsaken and Map of the Derelict (2009) and edited the book Insights into Syrian Cinema: Essays and Conversations with Filmmakers (2006). Salti lives in Beirut and works in New York, Paris, and Toronto. [Last updated 2013]

Performative Conference

Educatieprogramma

Performative Conference

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Leren

Boeklancering

Leren

Congres

Performatief feest

Performance

BAK, basis voor

bijeenkomst

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieprogramma

Tehnica Schweiz is an artist collective formed in 2004 by Gergely László and Péter Rákosi. Since the start of their collaboration all projects and artworks they have been involved in—together or separately—are signed to this label. Since 2010 Tehnica Schweiz has been working in continuous collaboration with artist Katarina Šević. The projects of Tehnica Schweiz are based on long-term research and intense community collaboration. They have exhibited and performed at international institutions such as 21er Haus, Vienna; ISCP, New York; Kunsthaus, Dresden; Secession, Vienna; Witte de With, Rotterdam; The Jewish Museum, New York; Kunsthalle Budapest, Budapest; Ernst Museum, Budapest; NBK, Berlin; Rennes Biennale, Rennes; as well as the OFF Biennale, Budapest. Rákosi lives in Budapest; László and Šević live in Berlin. [Last updated 2015]

Tentoonstelling

Filmvertoning

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Exhibition

Exhibition

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Training

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Live online evenement

Leren

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Public progam

Tentoonstelling

Lezingenprogramma

Educatieprogramma

Public progam

Leren

Tentoonstelling

Training

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieplatform

Lezingenprogramma

Lezing

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Congres

Openbare redactievergadering

bijeenkomst

Tentoonstelling

Leren

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Lezingenprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Performative Conference

Jonas Staal is een kunstenaar en oprichter van de artistieke en politieke organisatie New World Summit (2012– doorlopend), de New World Academy (mede opgericht met BAK, 2013–2016) en de campagne New Unions (2016– doorlopend). Staals interdisciplinaire werk richt zich op de relatie tussen kunst, democratie en propaganda. Hij voltooit op dit moment onderzoek naar hedendaagse propagandakunst aan het PhD Arts programma van de Universiteit Leiden, Leiden.

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Leren

Educatieprogramma

Congres

Tentoonstelling

Gesprek

Gesprek

Boeklancering

bijeenkomst

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Education Program

Training

Educatieprogramma, Tentoonstelling

Leren

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Educatieplatform

Tentoonstelling

Congres

Leren

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Educatieprogramma

Pauwstraat 13A
3512 TG Utrecht

Tentoonstelling

Openbare redactievergadering

Leren

Leren, Filmvertoning

Tentoonstelling

Tentoonstelling

Openbare redactievergadering

Tentoonstelling