t/m 18 July 2019
Futures Without…
HKU MA Fine Art Afstudeershow met dagelijkse performances
Van 4 t/m 18 juli 2019 host BAK, basis voor actuele kunst de HKU MA Fine Art afstudeertentoonstelling Futures Without... De opening vindt plaats op donderdag 4 juli 2019 van 18 tot 21 uur.
Futures Without… is een tentoonstelling waarin het afstudeerwerk van de studenten van de HKU MA-opleiding Fine Art wordt gepresenteerd. De tentoonstelling bestaat uit video’s, ruimtelijke installaties, auditieve en visuele ervaringen, tekeningen, voorwerpen en foto’s. Ook is er een programma met dagelijkse performances.
Futures without....
In de loop van dit academisch jaar hebben de studenten en curator Katia Krupennikova niet alleen één-op-één hun werk besproken, maar ook groepsbijeenkomsten gehouden om
collectief bij te dragen aan het samenstellen van deze tentoonstelling. Hun beginpunt werd gevormd door abstracte vragen als “Wie heeft de macht om blijk te geven van zichtbaarheid of die te weigeren?”, “Wat is de rol van de kunstenaar in het maakproces van een tentoonstelling?” en “Hoe ziet de maatschappelijke rol van de kunstenaar eruit?” Daarna kwamen meer praktische zaken: de titel van de tentoonstelling en de algemene organisatie ervan. Discussies en groepsmatige feedbacksessies speelden bij de samenstelling van de tentoonstelling een essentiële rol.
Futures Without… benadrukt de zoektocht van de studenten naar raakvlakken en voegt deze samen, voorbijgaand aan het alleen maar delen van tijd en ruimte binnen het institutionele kader van een kunstacademie. Iedere kunstenaar in deze tentoonstelling is een scherpzinnig en toegewijd persoon met werk dat door persoonlijke onderzoeksdoelen gemotiveerd wordt en waarin ingezoomd wordt op de maatschappelijke, politieke en culturele constructen die ons omgeven. Abstract of concreet, extern of intern, politiek
of intuïtief, maatschappelijk of persoonlijk, fysiek of mentaal, ruimtelijk of tijdsgebonden – alle werken in de tentoonstelling brengen in beeld hoe de wereld er mogelijk uit komt te zien in de toekomst, afhankelijk van hoe het verleden wordt herinnerd en hoe er in het heden wordt gehandeld.
De kunstenaars stellen de vraag welke maatschappelijke, politieke en historische constructen en perspectieven belangrijk zijn om opnieuw te verbeelden. Welk verschil zou het maken, en voor wie, als een voorwerp, concept, perspectief of levend wezen vergeten wordt, in de steek gelaten, als het uitsterft, dood was, onzichtbaar, veronachtzaamd of als het integendeel juist naar voren gebracht, zichtbaar gemaakt, met zorg behandeld, genezen, geaccepteerd zou worden, als het bewustzijn zou verwerven, solidariteit zou ontvangen of collectief verdedigd zou worden?
Wanneer de huidige tentoonstelling afloopt, zetten de deelnemers hun kunstzinnige pad zelfstandig voort en maken ze een heel tastbare overgang naar wat er, vanuit het perspectief van vandaag, uitziet als de toekomst. Maar de toekomst speelt zich in werkelijkheid nu af. Om vandaag af te studeren als beeldend kunstenaar betekent dat je een individuele verantwoordelijkheid voor het heden op je neemt, en daarmee ook voor de toekomst. Door in samenwerking met andere actieve en verantwoordelijke leden van de maatschappij te handelen, verkeert een kunstenaar in een positie om de status quo te kunnen beïnvloeden. Door kritisch denken, dingen opnieuw te verbeelden of actief met politieke en maatschappelijke realiteiten aan de slag te gaan, heeft kunst het vermogen om te bepalen in welke toekomst we willen leven, en uit wie dat “we” zal bestaan.
Met bijdragen van: Ana Flores, Nandini Hasija, Filippo Giuseppe Iannone, Ziyu Jiang, Tammie Kang, Tatiana Kolganova, Ioannis Kouzapas, Ana Linhares, Ganesh Nepal, Katja Prins, Manju Sharma, Dan Armand Stancu, Manuela Viezzer, Shuxi Wang en Gilly van Zanten.Gecureerd door Katia Krupennikova.
collectief bij te dragen aan het samenstellen van deze tentoonstelling. Hun beginpunt werd gevormd door abstracte vragen als “Wie heeft de macht om blijk te geven van zichtbaarheid of die te weigeren?”, “Wat is de rol van de kunstenaar in het maakproces van een tentoonstelling?” en “Hoe ziet de maatschappelijke rol van de kunstenaar eruit?” Daarna kwamen meer praktische zaken: de titel van de tentoonstelling en de algemene organisatie ervan. Discussies en groepsmatige feedbacksessies speelden bij de samenstelling van de tentoonstelling een essentiële rol.
Futures Without… benadrukt de zoektocht van de studenten naar raakvlakken en voegt deze samen, voorbijgaand aan het alleen maar delen van tijd en ruimte binnen het institutionele kader van een kunstacademie. Iedere kunstenaar in deze tentoonstelling is een scherpzinnig en toegewijd persoon met werk dat door persoonlijke onderzoeksdoelen gemotiveerd wordt en waarin ingezoomd wordt op de maatschappelijke, politieke en culturele constructen die ons omgeven. Abstract of concreet, extern of intern, politiek
of intuïtief, maatschappelijk of persoonlijk, fysiek of mentaal, ruimtelijk of tijdsgebonden – alle werken in de tentoonstelling brengen in beeld hoe de wereld er mogelijk uit komt te zien in de toekomst, afhankelijk van hoe het verleden wordt herinnerd en hoe er in het heden wordt gehandeld.
De kunstenaars stellen de vraag welke maatschappelijke, politieke en historische constructen en perspectieven belangrijk zijn om opnieuw te verbeelden. Welk verschil zou het maken, en voor wie, als een voorwerp, concept, perspectief of levend wezen vergeten wordt, in de steek gelaten, als het uitsterft, dood was, onzichtbaar, veronachtzaamd of als het integendeel juist naar voren gebracht, zichtbaar gemaakt, met zorg behandeld, genezen, geaccepteerd zou worden, als het bewustzijn zou verwerven, solidariteit zou ontvangen of collectief verdedigd zou worden?
Wanneer de huidige tentoonstelling afloopt, zetten de deelnemers hun kunstzinnige pad zelfstandig voort en maken ze een heel tastbare overgang naar wat er, vanuit het perspectief van vandaag, uitziet als de toekomst. Maar de toekomst speelt zich in werkelijkheid nu af. Om vandaag af te studeren als beeldend kunstenaar betekent dat je een individuele verantwoordelijkheid voor het heden op je neemt, en daarmee ook voor de toekomst. Door in samenwerking met andere actieve en verantwoordelijke leden van de maatschappij te handelen, verkeert een kunstenaar in een positie om de status quo te kunnen beïnvloeden. Door kritisch denken, dingen opnieuw te verbeelden of actief met politieke en maatschappelijke realiteiten aan de slag te gaan, heeft kunst het vermogen om te bepalen in welke toekomst we willen leven, en uit wie dat “we” zal bestaan.
Met bijdragen van: Ana Flores, Nandini Hasija, Filippo Giuseppe Iannone, Ziyu Jiang, Tammie Kang, Tatiana Kolganova, Ioannis Kouzapas, Ana Linhares, Ganesh Nepal, Katja Prins, Manju Sharma, Dan Armand Stancu, Manuela Viezzer, Shuxi Wang en Gilly van Zanten.Gecureerd door Katia Krupennikova.
Performances
Iedere dag gedurende de looptijd van de tentoonstelling verwelkomen de deelnemers van Futures Without… je bij een gevarieerd programma van performances, voordrachten, spellen en concerten.
Tammie Kang, time to times, 2019, performance met videoprojectie, 15 min.
Deze performance draait om het begrip van tijd en de herinneringen die de kunstenaar aan haar grootvader heeft. Beginnend met een voordracht van zinnen uit David Eaglemans Sum, wil Kang een immersieve ruimte scheppen waar je je verschillende percepties van tijd voor kunt stellen. Door het vertellen van verhalen en door de verkenning van tijd door middel van de videoprojectie, toont de performance een andersoortige intimiteit.
Tatiana Kolganova, Being a part of…, 2019, participatieve performance, 20 min.
Hoe ervaren wij onszelf als mens in de natuurlijke omgeving, welke waarneming hebben we van onze positie daarin en hoe begrijpen we die? Zijn we externe waarnemers of maken we deel uit van datgene wat we proberen te begrijpen? Deze performance verkent onze alledaagse omgeving vanuit verschillende perspectieven en schept de mogelijkheid om de werkelijkheid op verschillende manieren te ervaren.
Ana Linhares, On Constellations: Reading through the Gaps, 2019, 20 min.
Deze performance is opgebouwd rond een verzameling voorwerpen die het bezit waren van een diplomatengezin en haar leden, die begin twintigste eeuw werkten en rondreisden in de voormalige Portugese koloniale gebieden. Ana Linhares deconstrueert dit materiaal en de daarmee samenhangende familievertellingen, zoekend naar alternatieve lezingen, interpretaties en opvattingen van machtsverhoudingen.
Ganesh Nepal, This Man Who Is Called Man, 2019, 20 min.
In deze performance maakt de kunstenaar ruwe bakstenen door middel van een authentieke baksteenmal die in Nepal bij huisvestingsprojecten gebruikt wordt. Terwijl zijn handen vorm geven aan de bakstenen spreekt Nepal over migrantenarbeiders in hun eigen woorden en beschrijft hun verborgen emoties en de relaties die er sneuvelden om werk te vinden en te kunnen overleven. Om recht te doen aan hun verhalen spreekt Ganesh Nepal in zijn moedertaal, het Nepali.
Manju Sharma, Please keep me with you at all times, 2019, voordrachtsperformance, 30 min.
Deze performance is gebaseerd op het door Sharma geschreven werk Citizens of Elsewhere. Sharma zal de eerste pagina’s van Part IV voordragen, in dialoog met haar mobiele geluidsinstallatie. Door de tekst hardop te lezen treedt de kunstenaar op een verhalende manier in contract met het publiek. De geluidsinstallatie onderbreekt de voordracht en weerspiegelt op die manier actuele spanningen in de etno-geografische politieke leefwereld in het Verenigd Koninkrijk.
Manuela Viezzer, Promise Me, 2018, spel en participatieve performance, 30 min.
Promise Me is een sculpturaal object, en tegelijkertijd een spel. Tijdens de performance wordt het spel gespeeld door de kunstenaar en het publiek. De spelers worden uitgenodigd om een belofte te doen, door een bepaald toekomstig gedrag op het vlak van hun eetgewoonten in performance uit te drukken.
Gilly van Zanten, Render Movement, 2019, performance en geluid, 20 min.
Op 4 juli neemt Gilly van Zanten de verplaatsing van zijn kunstwerken ter hand: dit omvat hun plek, hun aanwezigheid, hun bestaanstoestand en hun transformatie. Naast die handelingen voert hij een geluidswerk op dat samengesteld wordt door middel van klarinet en toetsen (een modulaire synthesizer en een Hammond-orgel). Daarnaast wil Van Zanten iedereen van harte uitnodigen om op vrijdag 5 juli en op woensdag 10 juli tussen 15.30 en 19.00 uur deel te nemen aan een muzikale interventie en om met The Improvisation Group Amsterdam te komen improviseren.
Tammie Kang, time to times, 2019, performance met videoprojectie, 15 min.
Deze performance draait om het begrip van tijd en de herinneringen die de kunstenaar aan haar grootvader heeft. Beginnend met een voordracht van zinnen uit David Eaglemans Sum, wil Kang een immersieve ruimte scheppen waar je je verschillende percepties van tijd voor kunt stellen. Door het vertellen van verhalen en door de verkenning van tijd door middel van de videoprojectie, toont de performance een andersoortige intimiteit.
Tatiana Kolganova, Being a part of…, 2019, participatieve performance, 20 min.
Hoe ervaren wij onszelf als mens in de natuurlijke omgeving, welke waarneming hebben we van onze positie daarin en hoe begrijpen we die? Zijn we externe waarnemers of maken we deel uit van datgene wat we proberen te begrijpen? Deze performance verkent onze alledaagse omgeving vanuit verschillende perspectieven en schept de mogelijkheid om de werkelijkheid op verschillende manieren te ervaren.
Ana Linhares, On Constellations: Reading through the Gaps, 2019, 20 min.
Deze performance is opgebouwd rond een verzameling voorwerpen die het bezit waren van een diplomatengezin en haar leden, die begin twintigste eeuw werkten en rondreisden in de voormalige Portugese koloniale gebieden. Ana Linhares deconstrueert dit materiaal en de daarmee samenhangende familievertellingen, zoekend naar alternatieve lezingen, interpretaties en opvattingen van machtsverhoudingen.
Ganesh Nepal, This Man Who Is Called Man, 2019, 20 min.
In deze performance maakt de kunstenaar ruwe bakstenen door middel van een authentieke baksteenmal die in Nepal bij huisvestingsprojecten gebruikt wordt. Terwijl zijn handen vorm geven aan de bakstenen spreekt Nepal over migrantenarbeiders in hun eigen woorden en beschrijft hun verborgen emoties en de relaties die er sneuvelden om werk te vinden en te kunnen overleven. Om recht te doen aan hun verhalen spreekt Ganesh Nepal in zijn moedertaal, het Nepali.
Manju Sharma, Please keep me with you at all times, 2019, voordrachtsperformance, 30 min.
Deze performance is gebaseerd op het door Sharma geschreven werk Citizens of Elsewhere. Sharma zal de eerste pagina’s van Part IV voordragen, in dialoog met haar mobiele geluidsinstallatie. Door de tekst hardop te lezen treedt de kunstenaar op een verhalende manier in contract met het publiek. De geluidsinstallatie onderbreekt de voordracht en weerspiegelt op die manier actuele spanningen in de etno-geografische politieke leefwereld in het Verenigd Koninkrijk.
Manuela Viezzer, Promise Me, 2018, spel en participatieve performance, 30 min.
Promise Me is een sculpturaal object, en tegelijkertijd een spel. Tijdens de performance wordt het spel gespeeld door de kunstenaar en het publiek. De spelers worden uitgenodigd om een belofte te doen, door een bepaald toekomstig gedrag op het vlak van hun eetgewoonten in performance uit te drukken.
Gilly van Zanten, Render Movement, 2019, performance en geluid, 20 min.
Op 4 juli neemt Gilly van Zanten de verplaatsing van zijn kunstwerken ter hand: dit omvat hun plek, hun aanwezigheid, hun bestaanstoestand en hun transformatie. Naast die handelingen voert hij een geluidswerk op dat samengesteld wordt door middel van klarinet en toetsen (een modulaire synthesizer en een Hammond-orgel). Daarnaast wil Van Zanten iedereen van harte uitnodigen om op vrijdag 5 juli en op woensdag 10 juli tussen 15.30 en 19.00 uur deel te nemen aan een muzikale interventie en om met The Improvisation Group Amsterdam te komen improviseren.
